พ่อบ้านคนไหนไม่เคยเอาเงินให้แม่บ้านใช้บ้างคะ
ขอพื้นที่เล็กๆระบายหน่อยนะคะ
คือแต่งงานกันมาเกือบ 6 ปีแล้วค่ะ
มีงานประจำทำทั้งคู่ ต่างคนก็มีเงินเดือนและใช้จ่ายของตัวเอง มีบางครั้งที่หารสอง เวลาไปซื้อของเข้าบ้าน เช่น สบู่ ยาสีฟัน น้ำยาซักผ้า เราเป็นคนจ่ายค่ะ (ส่วนใหญ่)
แรกๆ พ่อบ้านก็ให้อยู่นะ เวลารับจ๊อบพิเศษ ให้นิดๆหน่อยๆ ก็ไม่เคยเอามาใช้ส่วนตัว ก็จะใช้ซื้อของเข้าบ้านตุนไว้ ช่วง 3-4 ปีมานี่ไม่เคยให้เลยค่ะ
อาจเป็นเพราะว่าต่างคนต่างกู้มาทำธุรกิจด้วยกัน ต่างคนต่างโดนหักเงินเดือนเหมือนกัน เลยทำให้แต่ละคนเหลือเงินพอใช้สำหรับตัวเองเท่านั้น
ปล.เงินเดือนสุทธิมากกว่าเรานะ
ตอนแรกก็ไม่ซีเรียสนะ
พอนานเข้า เราออกเองเกือบทุกอย่าง เช่น ซื้อของใช้ กินข้าว ดูหนัง ไปเที่ยว ค่าน้ำมันรถ(เป็นบางครั้ง)
ส่วนเงินผลกำไรที่ได้จากธุรกิจก็จะหักค่าต่างๆที่ต้องใช้ออก เหลือผลกำไรแต่ละเดือน ก็จะเอามาจ่ายค่าเช่าบ้าน
ไม่นานมานี้ธุรกิจจำเป็นต้องใช้เงินหมุนสักก้อน เขาก็ไม่เคยถาม ไม่เคยเสนอตัวเองเลยว่ามีเท่านั้นเท่านี้ ช่วยกันหมุนดีไหม ให้เราคิดหาทางออกอยู่ฝ่ายเดียว สรุป ทางบ้านของเราได้เข้ามาช่วยเอาไว้ สิ้นปี ได้กำไรจากธุรกิจ ส่วนหนึ่งก็จะคืนทางบ้านของเราที่ยืมมา เขาก็จะขอแบ่งบางส่วนไปใช้ เราก็ให้นะ แต่เราก็ขอแบ่งออกมาด้วยเหมือนกัน เท่าๆกัน พอมีปัญหาเรื่องเงินหมุนอีก ก็ยืมทางบ้านเราอีก (บางทีก็เกรงใจที่บ้านเหมือนกัน) เป็นวงจรแบบนี้ไปเรื่อยๆ
พอนานวันเหมือนเราจะต้องเป็นฝ่ายแก้ปัญหาเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น เวลาทะเลาะกันเรื่องเงิน เขาชอบต่อว่า ว่าเราชอบเอาเรื่องเงินมาเป็นเรื่องสำคัญ เอาเงินเป็นเรื่องใหญ่ เราเองบางทีก็อึดอัด แบบว่าคุณเป็นหัวหน้าครอบครัวนะ เคยเสนอตัวเองมาแก้ปัญหาบ้างมั้ย
ล่าสุดถึงเวลาใช้ กยศ ก็ไม่มีใช้ทำให้ต้องโดนค่าปรับ
ส่วนเราเงินเดือนน้อยกว่า ก็จ่าย กยศ ไปตามความสามารถ ซื้อประกันไว้4เล่ม จ่ายประกันแทนเขาอีก1เล่ม (เขาทำก่อนแต่งงานแต่ไม่อยากจ่าย จะยกเลิก เราเสียดายแทน อีกไม่กี่ปีจะครบแล้วเลยรับอาสาจ่ายให้) ทั้งหมดนี้รายปีหมดเลย เราก็สามารถจ่ายได้นะ ค่อยๆเก็บ ค่อยๆออม
เราเองก็บอกให้ออมเงินบ้าง เขาก็บอกว่า เงินไม่เหลือให้ออมเลย เดือนชนเดือน
เราก็เสนอว่าเอาเงินเดือนมา จะออมให้ ไม่ยอมอีก ก็ทำให้ทะเลาะกันเรื่องเงินอีก บางทีก็น่าเบื่อนะ (ขนาดจะเติมน้ำมันรถยังถามเราเลยว่าจะเติมมั้ย / ถามทำไม / ถ้าเราบอกว่าเติมก็หมายถึงเราจ่าย / ถ้าบอกว่าไม่เติมเขาก็จะไม่แวะปั้ม / ล่าสุดเลยบอกว่า ฉันจะเติมเท่านี้เธอหล่ะจะเติมเท่าไหร่ เพื่อให้เขาได้คิดบ้าง)
ไม่รู้เหมือนกันนะว่าพ่อบ้านเวลาออกบ้านไปแล้วนี่เขาใช้เงินในแต่ละวันมากมั้ย ถึงไม่เหลือเก็บ ไม่เหลือเอาไว้ให้แม่บ้านใช้จ่ายเลย
เงินส่วนใหญ่เอาไปทำอะไรกันหมดคะ
จริงอยู่นะที่เราคิดเล็กๆน้อยๆกับเรื่องพวกนี้ แต่ก็อยากจะบอกผู้อ่านทุกท่านว่า ถึงแม้เงินไม่ใช่ปัจจัยสี่ เราไม่ได้เห็นเงินสำคัญมากไปกว่าการจับจ่ายใช้สอยในบ้านเลย บางทีก็แอบน้อยใจ บางทีแอบนอยด์ เงินเดือนฉันน้อยกว่าเธอยังจะต้องมาเลี้ยงเธออีกเหรอ ประมาณนี้
ถ้าอนาคตเรามีลูกหรือมีภาระอื่นๆจะเป็นยังไงหล่ะ ไม่มีเงินกองกลางเลย
บางทีก็คิดว่าเราเสียเปรียบตลอดเลย ไม่รู้สิ คนที่เป็นฝ่ายได้เปรียบเขาจะมาคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้มั้ย
ปล.แฟนเราไม่ได้มีกิ๊กนะ เช็คทุกอย่างแล้วค่ะ
ปล.2 อยากอ่านความคิดเห็นของแต่ละท่านดูค่ะ
ปล.3 เรามีวิธีแก้ปัญหานี้อย่างไรบ้างคะ
พ่อบ้านคนไหนไม่เคยเอาเงินให้แม่บ้านใช้บ้างคะ
ขอพื้นที่เล็กๆระบายหน่อยนะคะ
คือแต่งงานกันมาเกือบ 6 ปีแล้วค่ะ
มีงานประจำทำทั้งคู่ ต่างคนก็มีเงินเดือนและใช้จ่ายของตัวเอง มีบางครั้งที่หารสอง เวลาไปซื้อของเข้าบ้าน เช่น สบู่ ยาสีฟัน น้ำยาซักผ้า เราเป็นคนจ่ายค่ะ (ส่วนใหญ่)
แรกๆ พ่อบ้านก็ให้อยู่นะ เวลารับจ๊อบพิเศษ ให้นิดๆหน่อยๆ ก็ไม่เคยเอามาใช้ส่วนตัว ก็จะใช้ซื้อของเข้าบ้านตุนไว้ ช่วง 3-4 ปีมานี่ไม่เคยให้เลยค่ะ
อาจเป็นเพราะว่าต่างคนต่างกู้มาทำธุรกิจด้วยกัน ต่างคนต่างโดนหักเงินเดือนเหมือนกัน เลยทำให้แต่ละคนเหลือเงินพอใช้สำหรับตัวเองเท่านั้น
ปล.เงินเดือนสุทธิมากกว่าเรานะ
ตอนแรกก็ไม่ซีเรียสนะ
พอนานเข้า เราออกเองเกือบทุกอย่าง เช่น ซื้อของใช้ กินข้าว ดูหนัง ไปเที่ยว ค่าน้ำมันรถ(เป็นบางครั้ง)
ส่วนเงินผลกำไรที่ได้จากธุรกิจก็จะหักค่าต่างๆที่ต้องใช้ออก เหลือผลกำไรแต่ละเดือน ก็จะเอามาจ่ายค่าเช่าบ้าน
ไม่นานมานี้ธุรกิจจำเป็นต้องใช้เงินหมุนสักก้อน เขาก็ไม่เคยถาม ไม่เคยเสนอตัวเองเลยว่ามีเท่านั้นเท่านี้ ช่วยกันหมุนดีไหม ให้เราคิดหาทางออกอยู่ฝ่ายเดียว สรุป ทางบ้านของเราได้เข้ามาช่วยเอาไว้ สิ้นปี ได้กำไรจากธุรกิจ ส่วนหนึ่งก็จะคืนทางบ้านของเราที่ยืมมา เขาก็จะขอแบ่งบางส่วนไปใช้ เราก็ให้นะ แต่เราก็ขอแบ่งออกมาด้วยเหมือนกัน เท่าๆกัน พอมีปัญหาเรื่องเงินหมุนอีก ก็ยืมทางบ้านเราอีก (บางทีก็เกรงใจที่บ้านเหมือนกัน) เป็นวงจรแบบนี้ไปเรื่อยๆ
พอนานวันเหมือนเราจะต้องเป็นฝ่ายแก้ปัญหาเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น เวลาทะเลาะกันเรื่องเงิน เขาชอบต่อว่า ว่าเราชอบเอาเรื่องเงินมาเป็นเรื่องสำคัญ เอาเงินเป็นเรื่องใหญ่ เราเองบางทีก็อึดอัด แบบว่าคุณเป็นหัวหน้าครอบครัวนะ เคยเสนอตัวเองมาแก้ปัญหาบ้างมั้ย
ล่าสุดถึงเวลาใช้ กยศ ก็ไม่มีใช้ทำให้ต้องโดนค่าปรับ
ส่วนเราเงินเดือนน้อยกว่า ก็จ่าย กยศ ไปตามความสามารถ ซื้อประกันไว้4เล่ม จ่ายประกันแทนเขาอีก1เล่ม (เขาทำก่อนแต่งงานแต่ไม่อยากจ่าย จะยกเลิก เราเสียดายแทน อีกไม่กี่ปีจะครบแล้วเลยรับอาสาจ่ายให้) ทั้งหมดนี้รายปีหมดเลย เราก็สามารถจ่ายได้นะ ค่อยๆเก็บ ค่อยๆออม
เราเองก็บอกให้ออมเงินบ้าง เขาก็บอกว่า เงินไม่เหลือให้ออมเลย เดือนชนเดือน
เราก็เสนอว่าเอาเงินเดือนมา จะออมให้ ไม่ยอมอีก ก็ทำให้ทะเลาะกันเรื่องเงินอีก บางทีก็น่าเบื่อนะ (ขนาดจะเติมน้ำมันรถยังถามเราเลยว่าจะเติมมั้ย / ถามทำไม / ถ้าเราบอกว่าเติมก็หมายถึงเราจ่าย / ถ้าบอกว่าไม่เติมเขาก็จะไม่แวะปั้ม / ล่าสุดเลยบอกว่า ฉันจะเติมเท่านี้เธอหล่ะจะเติมเท่าไหร่ เพื่อให้เขาได้คิดบ้าง)
ไม่รู้เหมือนกันนะว่าพ่อบ้านเวลาออกบ้านไปแล้วนี่เขาใช้เงินในแต่ละวันมากมั้ย ถึงไม่เหลือเก็บ ไม่เหลือเอาไว้ให้แม่บ้านใช้จ่ายเลย
เงินส่วนใหญ่เอาไปทำอะไรกันหมดคะ
จริงอยู่นะที่เราคิดเล็กๆน้อยๆกับเรื่องพวกนี้ แต่ก็อยากจะบอกผู้อ่านทุกท่านว่า ถึงแม้เงินไม่ใช่ปัจจัยสี่ เราไม่ได้เห็นเงินสำคัญมากไปกว่าการจับจ่ายใช้สอยในบ้านเลย บางทีก็แอบน้อยใจ บางทีแอบนอยด์ เงินเดือนฉันน้อยกว่าเธอยังจะต้องมาเลี้ยงเธออีกเหรอ ประมาณนี้
ถ้าอนาคตเรามีลูกหรือมีภาระอื่นๆจะเป็นยังไงหล่ะ ไม่มีเงินกองกลางเลย
บางทีก็คิดว่าเราเสียเปรียบตลอดเลย ไม่รู้สิ คนที่เป็นฝ่ายได้เปรียบเขาจะมาคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้มั้ย
ปล.แฟนเราไม่ได้มีกิ๊กนะ เช็คทุกอย่างแล้วค่ะ
ปล.2 อยากอ่านความคิดเห็นของแต่ละท่านดูค่ะ
ปล.3 เรามีวิธีแก้ปัญหานี้อย่างไรบ้างคะ