สวัสดีค่ะ -/\- เพื่อนๆชาวพันทิปทั้งหลายแหล่ (กระทู้แรกจะทักทายยังไงดี ตอนแรกก็คิดนะทำไมต้องบอกกระทู้แรกด้วย เห็นมาหลายกระทู้แล้วบางทีก็รำคาญนะ แต่สุดท้ายทำเองจนได้ ฮ่าๆๆ)
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ' เนื่องด้วยตอนนี้ (ขอแทนตัวเองว่าเรา) เราจบจากโรงเรียนนี้มา2เดือนกว่าๆแล้ว จึงอยากขอใช้พื้นที่นี้เพื่อเก็บความทรงจำกับสถานที่แห่งนี้ค่ะ
--โรงเรียนที่เราจะพูดถึงมักโดนขนานนามในไอจีว่า โรงเรียนประจำชื่อดังย่านบางจากบ้างละ โรงเรียนที่รัฐบาลส่งควายมาเรียนทุนบ้างละ (ก็แล้วกันไปค่ะ เอาฮาไม่ได้ซีเรียสอะไรมากมาย) คือโรงเรียนที่เราอยู่เป็นโรงเรียนประจำในจังหวัดนครศรีธรรมราชค่ะ สีประจำโรงเรียนคือสีน้ำเงินแสด ซึ่งเมื่อสามสี่ปีที่ผ่านมาก็ได้เปลี่ยนเป็นโรงเรียนวิทยาศาสตร์ภูมิภาคเป็นที่เรียบร้อย เกริ่นมาขนาดนี้พอจะนึกออกกันบ้างแล้วใช่มั้ยคะว่าโรงเรียนอะไร ฮ่าๆ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า...
ตอนป.หกเทอมสอง โรงเรียนในสมัยประถมมีจัดให้สอบสสวท.ค่ะ ตอนนั้นก็ลองสอบดู ไม่คิดอะไรมาก ผ่านไปประมาณ1เดือนคุณครูก็มาแจ้งค่ะว่าให้ไปสอบรอบสองที่โรงเรียนประจำชื่อดังใจย่านบางจาก ไอ้เราก็เอ้ะ โรงเรียนอะไรว่ะ ไม่เคยได้ยิน ฮ่าๆๆ ก็ไปสอบค่ะ ไปสอบแบบตัวเปล่าเลย ไม่ได้อ่านอะไรทั้งสิ้น ความรู้สึกครั้งแรกที่ก้าวเข้าไปในรั้วโรงเรียนคือ โรงเรียนอะไรมีนาหน้าอาคารด้วย ฮ่าๆ (จริงๆคือสนามหญ้าหน้าตึกอำนวยการค่ะ) คราวนี้คือพ่อขับรถผ่านนาไปยังอาคารสีเก่าๆอาคารนึงแล้วพ่อก็บอกให้เราลงไปกับแม่ เราก็ก้าวไปในอาคารด้วยความรู้สึกกล้าๆกลัว แต่ความคิดนั้นได้มลายหายไป เพราะมีรุ่นพี่เดินเข้ามาต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมทั้งสวัสดีแม่ของเราพร้อมพูดคุยด้วยความเป็นกันเองสุดๆ ไอ้เราตอนนั้นคือผ่อนคลายไม่เครียดอะไรมาก ซักพักเราเดินไปนั่งที่ซุ้มหน้าห้องแนะแนวพร้อมเพื่อนเก่าอีกหลายคน ไม่นานก็ไปเข้าแถวหน้าเสาธงค่ะ เสาธงอยู่หน้าอาคารศูนย์กีฬาค่ะ ตอนนั้นมีอาจารย์มากล่าวตอนรับ อาจารย์เป็นคนตลกค่ะ แกพูดคำไหนไม่น่าเชื่อคือเราจำได้ "ใครมาเชิญธงวันนี้สอบติดนะ" "ทุกคนมีชื่อเหมือนกันคือ ชื่อ.. ยิ้มแย้ม นามสกุล..แจ่มใส" ข้ามไปเลยดีกว่า มาถึงตอนพักเที่ยงค่ะ เดินลงมาจากอาคารก็นึกในใจจะกินข้าวที่ไหนว่ะ โรงเรียนอยู่ไกลเมืองขนาดนี้ (อารมณ์แบบโรงเรียนบ้านนอกเลย ฮ่าๆ) เดินผ่านทางเชื่อมระหว่างอาคารจะไปหาแม่ก็มีรุ่นพี่เขามาสะกิด บอกน้องๆ ได้นี่แล้วยังพร้อมชูของในมือ ตอนนั้นในมือพี่ถือกล่องอะไรสักอย่างค่ะ ไอ้เราก็นึกว่าขนมเค้ก ดีใจสุดๆ 5555 ก็บอกไปว่ายังค่ะ พี่เลยเอามาให้กล่องนึง ไอ้เราก็ไปรวมตัวกับเพื่อนเก่า (แม่ไปไหนก็ไม่รู้ หาไม่เจอ ร้องไห้แรง) เรากับเพื่อนเก่าไปนั่งกันที่ศาลากลางน้ำ (เพิ่งรู้ว่าไม่มีรุ่นพี่คนไหนกล้าไปนั่งเท่าไหร่ ฮ่าๆๆ) เปิดกล่องมาคือเป็นข้าวกล่องค่ะ ตอนนั้นรู้สึกจะเป็นข้าวผัดพริกกับไข่ดาวแล้วก็มีน้ำเปล่าอยู่ด้วยขวดนึง ตอนนั้นกินอิ่มเลย แล้วก็ขึ้นไปสอบจนถึงช่วงเย็นก็นั่งรถกลับบ้านค่ะ เราก็ไม่คิดอะไรมาก ไม่หวังกับการสอบครั้งนี้เลยคือข้อสอบเป็นแบบเขียน (เ-ี่ย ให้ตายก็ไม่ติดแน่ๆ) กลับบ้านไปก็เปิดคอมเล่นเน็ตต่อ ตอนสอบเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ค่ะ วันจันทร์ต้องกลับไปเรียน เพราะโรงเรียนนี้ค่อนข้างสอบเร็วกว่าโรงเรียนอื่นๆ รอประกาศผลเกือบเดือนค่ะ เราจำได้คือตอนวันประกาศผลตอนกลางวันไปสมัครเรียนโรงเรียนชื่อดังในจังหวัดไว้ก่อนแล้ว (เป็นรอบพิเศษแอบเสียดายเงินนิดๆค่ะ แต่ไม่เป็นไร) ตอนกลางคืนประกาศผลสอบ ตอนนั้นคือเน็ตที่บ้านโคตรจะห่วยเพราะต่อแอร์การ์ดกับคอมตั้งโต้ะ กว่าจะโหลดเสร็จคือนาน ผลสุดท้าย ที่รอคอยมานับเดือนคือติดค่ะ ดีใจมากวิ่งลงไปบอกแม่ สุดท้ายจดหมายแจ้งกำหนดการต่างๆก็มาถึง ช่วงนี้ข้ามๆไปดีกว่า เราก็ไปรายงานตัว ยืนยันสิทธิ์อะไรเรียบร้อย มาถึงวันปฐมนิเทศค่ะ นี่แหละเด็ดเลย ><' เราขนของมาอย่างกะย้ายบ้าน หมอนเอยผ้าห่มเอย โหยย เยอะไปไหน แต่ทุกคนก็เหมือนๆกัน คำห้ามปรามจากรุ่นพี่คือ "ห้ามใช้โทรศัพท์เป็นเวลา2วัน" ตอนนั้นคือ
แล้ว จะติดต่อพ่อแม่ยังไง ตายแน่ๆ ก็ทำกิจกรรมตลอดทั้งวันค่ะ มื้อกลางวันก้กินข้าวที่ครัวแคแสด กับข้าวตอนนั้นคือปลาทอดกับอะไรสักอย่าง ฮ่าๆๆ ก่อนกินมีขัดฉากด้วยค่ะ เหมือนมาค่ายทหารอะไรยังงั้น ก็ทำกิจกรรมเรื่อยๆ กิจกรรมมีถึงกลางคืนค่ะ ก็มีแจกนมดีน่ากาบ้าสีเขียวกับนมเปรี้ยว -__- กินเสร็จต้องพับเก็บให้เล็กที่สุดค่ะ เอ้ออ เกือบลืม มีให้หัดร้องเพลงมาร์ชแล้วก็ฝึกท่องคำถวายสัตย์เพื่อมากล่าวในวันเปิดเทอมค่ะ จบไปแล้วปฐมนิเทศ : ) ตอนนั้นไม่ค่อยได้เต้นเพราะยังอายๆ มานึกตอนนี้ก็ยังเสียดายอยู่เลย ฮ่าๆๆ พอเริ่มดึกหน่อยพี่สตาฟก็พาไปที่หอพัก ตอนนั้นเราอยากร้องไห้หนักมาก เตียงเป็นเตียงสองชั้น ซึ่งเราต้องนอนเตียงบน -0- กลัวตกสุดๆ ฮ่าๆๆ แต่ก็ผ่านไปได้ นอนหลับสนิทตลอดคืน
ตื่นมาตอนเช้า พี่สตาฟปลุกตั้งแต่5ครึ่ง เร็วไปไหน ก็ไปอาบน้ำค่ะ กำลังฟอกสบู่อย่างสบายใจ กำลังจะล้างน้ำค่ะ น้ำไม่ไหล อื้อหืออ เกือบร้องค่าา ตอนนั้นคือทำไงดีว่ะ ตัดสินใจยืนรอในห้องน้ำ สักพักน้ำไหลค่ะ ดีใจมาก ฮ่าๆๆ น้ำในหอค่อนข้างสะอาดนะ เหมือนสีน้ำอ้อยเลย -3- ก็ทนๆกันไป วันสุดท้ายที่ลอยคอ รอคอยก็มาถึง พี่สตาฟให้เปิดมือถือโทรหาผู้ปกครองได้ ก็โทรให้ผู้ปกครองมารับค่ะไม่ได้คุยอะไรมากเพราะต้องไปอาบน้ำแล้วประชุมต่อ จากนั้นเล่นแต่เกม เต้นอย่างเดียว มีว้อคเรลลี่ กิจกรรมฐานก็ทำเสร็จ สิ่งสุดท้ายที่รุ่นพี่ฝากไว้คือ "อย่าลืมทำความเคารพรุ่นพี่" แล้วก็ 5 คำจำขึ้นใจ คือ
1. สวัสดีค่ะ/ครับ 2.ขอบคุณค่ะ/ครับ 3.ขอโทษค่ะ/ครับ 4.ไม่เป็นไรค่ะ/ครับ 5.มีอะไรให้ช่วยมั้ยค่ะ/ครับ
สายๆก็ไปรับชุดนักเรียนค่ะ ผู้หญิงเป็นเสื้อแขนยาว กระโปรงสั่งตัดพิเศษ มีแจกโบว์ แจกเข็ม แจกกระดุม แจกเข็มขัด ผช.มีรองเท้าหนังด้วย ดีใจมากได้ชุดนักเรียนฟรี ฮ่าๆๆๆ
--วันแรกของโรงเรียนประจำกับเด็กน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนึงง~~ เดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยชุดนักเรียนของโรงเรียนอย่างเต็มรูปแบบเดินไปในศูนย์กีฬาเพื่อถวายสัตย์นักเรียนใหม่ ขลังมาก มีผู้ปกครอง รุ่นพี่ทั้งโรงเรียนนั่งเป้นสักขีพยายาน(เขียนไม่ถูก เอาให้อ่านรู้เรื่องพอละกัน) พอเสร็จพิธีจากตรงนี้ก็ขึ้นไปที่ห้องประจำ พบที่ปรึกษาค่ะ ตอนนั้นที่ก้าวเข้าห้อง เยี่ยย นั่งไหนละเนี่ยย เดินไปหลังห้องค่ะ โต้ะตัวสุดท้ายคือสวรรค์ของช้านน รีบเร่งเอาก้นไปจองที่นั่งซะ ฮ่าๆๆ สุดท้ายก็สำเร็จ ให้แม่นั่งในเก้าอี้เสริมใกล้ๆค่ะ (เลวนิดนึง) พอครูพูดจบก็ให้ไปที่หอพักคราวนี้แหละ ตื่นเต้นมาก ><' คือม.1 ผู้หญิงตอนนั้นอยู่หอเดียวกันหมด ทั้งชั้นตกเป็นของม.1แต่เพียงผู้เดียว ห้าๆๆ คือหอพักของเราจะเป็นตึก4ชั้นค่ะ ชั้นแรกตอนม.1จะเป็นห้องสต้าดดี้เอาไว้ประชุมหอตอนกลางคืน แล้วก้ให้นักเรียนมาอ่านหนังสือ มันคือสวรรค์เป็นห้องเดียวที่มีแอร์ -*- ม.1อยู่ชั้นที่2คะ ชั้นที่3และ4เป็นของพี่ม.4ซึ่งแต่ละชั้นจะเเบ่งเป้น2ฝั่ง แต่ละฝั่งจะเรียกเป็นบ้าน ในแต่ละบ้านจะแบ่งเป็นสามกลุ่มคะ และห้องน้ำจะอยู่ในสุดของแต่ละบ้าน เป็นห้องน้ำรวมค่ะ มีห้องอาบน้ำ8ห้อง ห้องส้วมอีก8ห้อง แต่ละกลุ่มจะมีระเบียงที่ยาวต่อกันตลอดทั้งอาคารค่ะ จากนั้นเราก็ขนของขึ้นหอ เยอะมากๆ เสื้อผ้า หมอน ของใช้ บลาๆ ประมาณ 7 รอบค่ะขนกัน (เยอะไปไหน) ไม่ทันได้จัดของเข้าตู้ครูหอก็เรียกไปประชุมในห้องสต้าดดี้ค่ะ (ที่หอจะมีครูผู้ปกครองซึ่งเป็นคุณครูที่สอนในโรงเรียนและครูหอที่มีไว้กำหราบเด็กๆในแต่ละชั้นโดยเฉพาะ ) ประชุมเสร็จก็ปล่อยให้ผปค.กลับบ้าน เหลือนักเรียนให้แยกย้านไปจัดของเข้าตู้ คือที่หอพักในแต่ละกลุ่มจะมี8คน มาจากห้องเรียนละ2คน เช่นห้องม.101 เลขที่13ดับ14 ห้อง102 เลขที่13กับ14 แบบนี้ค่ะ โรงเรียนของเราม.ต้นจะมี4ห้องห้องละ24คน ซึ่งเป็นโชคดีของปีเราคือนักเรียนฆญิงและชายเท่ากันคือ ห้องนึงจะมีนักเรียนหยิง12คนนักเรียนชาย12คน เข้าเรื่องในหอกันต่อดีกว่า เนื่องจากในกลุ่มมีกันอยู่8คน จึงมีเตียง4เตียง เป็นเตียง2ชั้น ฟูกแข็งบ้างนิ่มบ้างแล้วแต่เวรแต่กรรมที่สั่งสมมา ฮ่าๆๆ มีตู้ให้คนละตู้ มีโต้ะอ่านหนังสือและเก้าอี้คะ ที่ระเบียงจะมีราวตากผ้า กำลังจัดผ้าก็มีรุ่นพี่ม.สองกลุ่มนึงเดินมาในกลุ่มคะ ยังจำได้นะว่าเป้นพี่คนไหนบ้าง >//< พี่น่ารักมากๆค่ะ เข้ามาพูดคุยถามชื่อถามโรงเรียนเก่า พี่ก็บอกอยู่ที่นี่ไม่ต้องกลัวนะ มีอะไรปรึกษากันได้ เราอยู่กันแบบพี่น้องเมื่อก่อนที่หอพักในแต่ละกลุ่มจะอยู่กันแบบคละรุ่นพี่รุ่นน้อง เพิ่งมาเปลี่ยนเอาปีเรา T^T พูดเสร็จพี่ก็ไปสะดุดตากับเตียงของเราซึ่งผ้าปูเตียงคือยัดๆให้ตึงไว้เท่านั้น พี่ก็มาดึงออกแล้วจัดเตียงให้ใหม่โดยผูกที่มุมผ้าทั้งสี่มุมแล้วปูเตียงให้คะ ตอนนั้นประทับใจมาก รุ่นพี่น่ารักสุดๆ >< สักพักพี่เขาก้ขอกลับหอไปพักผ่อน เราก็จัดตู้จัดโต้ะไปเรื่อยๆ มีพูดคุยเก่าเพื่อนบ้าง ตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มคือเพื่อนใหม่ยกเซ็ต ไม่รุ้จักใครสักคน ก็ทำความรุ้จักกันพอเริ่มรุ้จักชื่อค่ะ เวลา6โมงเย้นครุหอเป่านกหวีดเสียงดังสนั่นลั่นหอ พร้อมตะโกนออกมาอย่างมฤคโหด อย่างกับทหารสั่งลงโทษยังไงอย่างนั้น "เอ้า นักเรียนหอพัก3 ลงมาเข้าแถวไปกินข้าวเย้นได้แล้วค่าาาา " ได้ยินว่าไปกินข้าวก็วิ่งพรวดลงมาทันที -3- จากนั้นก้เข้าแถวไปกินข้าวค่ะ ตอนนั้นในโรงอาหารยังเป็นแบบตั้งโต้ะอยู่ คือนั่งกินกันในกลุ่มที่นอน กับข้าวก็อร่อยค่ะ มีโถใส่ข้าวแล้วก็กับข้าวสามอย่างมีผลไม้ และเหยือกให้ไปตักน้ำ มีจาน8ใบ ช้อนกับส้อมอีก8คู่ แก้วอีก8ใบจัดวางไว้บนโต้ะอย่างบรรจง ไอ้เราเด็กใหม่ พี่สตาฟสอนมายังไงก็ทำอย่างนั้น ขั้นแรกคือยกฝาชีขึ้นแล้วชวนเพื่อนเอาไปเก็บไว้ในที่ที่มันสมควรอยู่ค่ะ จากนั้นเพื่อนอีกสองคนก็ยก2เหยือกไปตักน้ำ เราก็ตักข้าวแจกจ่ายเพื่อนๆในกลุ่ม กลุ่มนึงจะมี2โต้ะ โต้ะละ4คนคะ เมื่อตักข้าวเสร็จก็นั่งรอให้เพื่อนที่ไปตักน้ำมาจนครบ เทน้ำใส่แก้วครบแล้วแจกจ่ายให้ครบ ก็มองหน้ากันรอใครสักคนพูดว่า กินล้ะน้าาา จากนั้นผู้กล้าหายเพียงหนึ่งเดียวจะเอาช้อนกลางบรรจงตักที่กับข้าวแล้วแจกจ่ายให้สมาชิกคนละกลุ่มทุกคน เมื่อครบเสร็จก็กินข้าวกันจนอิ่มหนำสำราญ กินเสร็จก็ถึงคราวของผลไม้ เมื่อกินผลไม้เสร็จน้ำใครหมดคนที่อยุ่ใกล้เหยือกก้ต้องรินน้ำให้โดยที่ไม่ต้องพูดว่าขอน้ำหน่อย เมื่อเสร็จกันทั้งกลุ่มก็นำเศษอาหารเทลงใส่โถข้าวจากนั้นเก็บจานข้าวไว้แต่มัน จานกับข้าวไว้กับช้อน แก้วก็อยู่กับเหยือก ก็แบ่งหน้าที่ คนนึงถือจานข้าวคนนึงถือจานกับข้าว คนนึงถือโถข้าวคนนึงถือแก้วกับเหมือก ไปเก็บในที่ที่แม่ครัวรอรับอยู่ที่หลังโรงอาหาร เมื่อเก็บเสร็จทุกคนมีอันเป็นว่าเข้าใจตรงกันคือเดินไปยังอ่างล้างมือจากนั่นหันหลังเดินกลับไปยังร้านค้าที่ใหญ่มากกก (ประชด) ใครซื้อก็ไปซื้อใครไม่ซื้อก็รอหน้าร้าน เมื่อเพื่อนซื้อเสร็จก็เดินกลับหอพักขึ้นไปในกลุ่ม ถึงกลุ่มทุกคนกำลังอยู่ในโลกของตัวเอง แอบตามซอกตู้เพื่อโทรหาพ่อแม่ (ตอนนั้นทางหอพักไม่ให้พาโทรศัพท์มือถือ โน้ตบุ้คหรือของมีค่าต่างๆมา ก็ต้องแอบกันนิดนึง ก็ทำผิดกฎนี่นาา ) บางคนเมื่อคุยกับพ่อแม่ก็น้ำตาไหลร้องไห้กันเกือบทุกคน ไอ้เราก็เอ้ะ เราต้องร้องด้วยหรือเปล่า ตอนนั้นเก้กเข้มเเข็งไว้ จริงๆในใจคือ ฮือออ คิดถึงบ้านน T^T ก็เมื่อร้องเสร็จทุกคนก็ชวนกันไปอาบน้ำ ไปกันที่เดียว8คนค่ะ ไปถึงห้องน้ำ อัยยาาา ใช้ได้สี่ห้อง ก็ผลัดกันคนนี้อาบก่อนนะ คนนี้ต่อคนนี้นะ ก็สนุกไปอีกแบบ อาบเสร็จก็ออกมาแปรงฟันที่อ่างหน้าห้องน้ำ เป็นอ่างยาว มีก้อกน้ำให้ค่ะ จากนั้นรอกันเสร็จครบทุกคนก็ไปแต่งตัวนั่งพักผ่อน ไม่มีอะไรทำต่างคนต่างเงียบ ครูหอปี้ดอีกรอบ เสียงนกหวีดดังมาแต่ไกลลล "หอสามลงมาประชุมที่ห้องสต้าดดี้ด้วยค่า เร็วๆเลย" รีบวิ่งค่ะ กลัวโดนลงโทษ ไปถึงปุ้ปนั่งตามกลุ่มที่อยู่ ไปยกเก้าอี้มาแปดตัวแจกจ่ายเพื่อนๆให้ครบ ครุหอให้ออกมาแนะนำตัวทีละกลุ่ม ทุกคนค่ะ หอเราคือจะมีม.1 ม.4 แล้วก็พี่ม.6อีก 7 คน กว่าจะเสร็จทั้งหอก้ปาไปไปเป็นสองชม. เมื่อแนะนำตัวเสร็จครูหอก็พูดถึงกฎระเบียบต่างๆในหอพักค่ะ จากนั้นให้ขึ้นไปนอน นอนตั้งแต่สามทุ่มเลย อากาสร้อนมาก ทั้งกลุ่มมีพัดลมเพดานแค่3ตัวคนตั้ง8คน บ้ารึเปล่าา ??
----- เดี๋ยวมาต่อค่าา มีอีกเยอะเลย
ชีวิตเด็กหอมันเยี่ยยย >///<'
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ' เนื่องด้วยตอนนี้ (ขอแทนตัวเองว่าเรา) เราจบจากโรงเรียนนี้มา2เดือนกว่าๆแล้ว จึงอยากขอใช้พื้นที่นี้เพื่อเก็บความทรงจำกับสถานที่แห่งนี้ค่ะ
--โรงเรียนที่เราจะพูดถึงมักโดนขนานนามในไอจีว่า โรงเรียนประจำชื่อดังย่านบางจากบ้างละ โรงเรียนที่รัฐบาลส่งควายมาเรียนทุนบ้างละ (ก็แล้วกันไปค่ะ เอาฮาไม่ได้ซีเรียสอะไรมากมาย) คือโรงเรียนที่เราอยู่เป็นโรงเรียนประจำในจังหวัดนครศรีธรรมราชค่ะ สีประจำโรงเรียนคือสีน้ำเงินแสด ซึ่งเมื่อสามสี่ปีที่ผ่านมาก็ได้เปลี่ยนเป็นโรงเรียนวิทยาศาสตร์ภูมิภาคเป็นที่เรียบร้อย เกริ่นมาขนาดนี้พอจะนึกออกกันบ้างแล้วใช่มั้ยคะว่าโรงเรียนอะไร ฮ่าๆ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า...
ตอนป.หกเทอมสอง โรงเรียนในสมัยประถมมีจัดให้สอบสสวท.ค่ะ ตอนนั้นก็ลองสอบดู ไม่คิดอะไรมาก ผ่านไปประมาณ1เดือนคุณครูก็มาแจ้งค่ะว่าให้ไปสอบรอบสองที่โรงเรียนประจำชื่อดังใจย่านบางจาก ไอ้เราก็เอ้ะ โรงเรียนอะไรว่ะ ไม่เคยได้ยิน ฮ่าๆๆ ก็ไปสอบค่ะ ไปสอบแบบตัวเปล่าเลย ไม่ได้อ่านอะไรทั้งสิ้น ความรู้สึกครั้งแรกที่ก้าวเข้าไปในรั้วโรงเรียนคือ โรงเรียนอะไรมีนาหน้าอาคารด้วย ฮ่าๆ (จริงๆคือสนามหญ้าหน้าตึกอำนวยการค่ะ) คราวนี้คือพ่อขับรถผ่านนาไปยังอาคารสีเก่าๆอาคารนึงแล้วพ่อก็บอกให้เราลงไปกับแม่ เราก็ก้าวไปในอาคารด้วยความรู้สึกกล้าๆกลัว แต่ความคิดนั้นได้มลายหายไป เพราะมีรุ่นพี่เดินเข้ามาต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมทั้งสวัสดีแม่ของเราพร้อมพูดคุยด้วยความเป็นกันเองสุดๆ ไอ้เราตอนนั้นคือผ่อนคลายไม่เครียดอะไรมาก ซักพักเราเดินไปนั่งที่ซุ้มหน้าห้องแนะแนวพร้อมเพื่อนเก่าอีกหลายคน ไม่นานก็ไปเข้าแถวหน้าเสาธงค่ะ เสาธงอยู่หน้าอาคารศูนย์กีฬาค่ะ ตอนนั้นมีอาจารย์มากล่าวตอนรับ อาจารย์เป็นคนตลกค่ะ แกพูดคำไหนไม่น่าเชื่อคือเราจำได้ "ใครมาเชิญธงวันนี้สอบติดนะ" "ทุกคนมีชื่อเหมือนกันคือ ชื่อ.. ยิ้มแย้ม นามสกุล..แจ่มใส" ข้ามไปเลยดีกว่า มาถึงตอนพักเที่ยงค่ะ เดินลงมาจากอาคารก็นึกในใจจะกินข้าวที่ไหนว่ะ โรงเรียนอยู่ไกลเมืองขนาดนี้ (อารมณ์แบบโรงเรียนบ้านนอกเลย ฮ่าๆ) เดินผ่านทางเชื่อมระหว่างอาคารจะไปหาแม่ก็มีรุ่นพี่เขามาสะกิด บอกน้องๆ ได้นี่แล้วยังพร้อมชูของในมือ ตอนนั้นในมือพี่ถือกล่องอะไรสักอย่างค่ะ ไอ้เราก็นึกว่าขนมเค้ก ดีใจสุดๆ 5555 ก็บอกไปว่ายังค่ะ พี่เลยเอามาให้กล่องนึง ไอ้เราก็ไปรวมตัวกับเพื่อนเก่า (แม่ไปไหนก็ไม่รู้ หาไม่เจอ ร้องไห้แรง) เรากับเพื่อนเก่าไปนั่งกันที่ศาลากลางน้ำ (เพิ่งรู้ว่าไม่มีรุ่นพี่คนไหนกล้าไปนั่งเท่าไหร่ ฮ่าๆๆ) เปิดกล่องมาคือเป็นข้าวกล่องค่ะ ตอนนั้นรู้สึกจะเป็นข้าวผัดพริกกับไข่ดาวแล้วก็มีน้ำเปล่าอยู่ด้วยขวดนึง ตอนนั้นกินอิ่มเลย แล้วก็ขึ้นไปสอบจนถึงช่วงเย็นก็นั่งรถกลับบ้านค่ะ เราก็ไม่คิดอะไรมาก ไม่หวังกับการสอบครั้งนี้เลยคือข้อสอบเป็นแบบเขียน (เ-ี่ย ให้ตายก็ไม่ติดแน่ๆ) กลับบ้านไปก็เปิดคอมเล่นเน็ตต่อ ตอนสอบเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ค่ะ วันจันทร์ต้องกลับไปเรียน เพราะโรงเรียนนี้ค่อนข้างสอบเร็วกว่าโรงเรียนอื่นๆ รอประกาศผลเกือบเดือนค่ะ เราจำได้คือตอนวันประกาศผลตอนกลางวันไปสมัครเรียนโรงเรียนชื่อดังในจังหวัดไว้ก่อนแล้ว (เป็นรอบพิเศษแอบเสียดายเงินนิดๆค่ะ แต่ไม่เป็นไร) ตอนกลางคืนประกาศผลสอบ ตอนนั้นคือเน็ตที่บ้านโคตรจะห่วยเพราะต่อแอร์การ์ดกับคอมตั้งโต้ะ กว่าจะโหลดเสร็จคือนาน ผลสุดท้าย ที่รอคอยมานับเดือนคือติดค่ะ ดีใจมากวิ่งลงไปบอกแม่ สุดท้ายจดหมายแจ้งกำหนดการต่างๆก็มาถึง ช่วงนี้ข้ามๆไปดีกว่า เราก็ไปรายงานตัว ยืนยันสิทธิ์อะไรเรียบร้อย มาถึงวันปฐมนิเทศค่ะ นี่แหละเด็ดเลย ><' เราขนของมาอย่างกะย้ายบ้าน หมอนเอยผ้าห่มเอย โหยย เยอะไปไหน แต่ทุกคนก็เหมือนๆกัน คำห้ามปรามจากรุ่นพี่คือ "ห้ามใช้โทรศัพท์เป็นเวลา2วัน" ตอนนั้นคือ
ตื่นมาตอนเช้า พี่สตาฟปลุกตั้งแต่5ครึ่ง เร็วไปไหน ก็ไปอาบน้ำค่ะ กำลังฟอกสบู่อย่างสบายใจ กำลังจะล้างน้ำค่ะ น้ำไม่ไหล อื้อหืออ เกือบร้องค่าา ตอนนั้นคือทำไงดีว่ะ ตัดสินใจยืนรอในห้องน้ำ สักพักน้ำไหลค่ะ ดีใจมาก ฮ่าๆๆ น้ำในหอค่อนข้างสะอาดนะ เหมือนสีน้ำอ้อยเลย -3- ก็ทนๆกันไป วันสุดท้ายที่ลอยคอ รอคอยก็มาถึง พี่สตาฟให้เปิดมือถือโทรหาผู้ปกครองได้ ก็โทรให้ผู้ปกครองมารับค่ะไม่ได้คุยอะไรมากเพราะต้องไปอาบน้ำแล้วประชุมต่อ จากนั้นเล่นแต่เกม เต้นอย่างเดียว มีว้อคเรลลี่ กิจกรรมฐานก็ทำเสร็จ สิ่งสุดท้ายที่รุ่นพี่ฝากไว้คือ "อย่าลืมทำความเคารพรุ่นพี่" แล้วก็ 5 คำจำขึ้นใจ คือ
1. สวัสดีค่ะ/ครับ 2.ขอบคุณค่ะ/ครับ 3.ขอโทษค่ะ/ครับ 4.ไม่เป็นไรค่ะ/ครับ 5.มีอะไรให้ช่วยมั้ยค่ะ/ครับ
สายๆก็ไปรับชุดนักเรียนค่ะ ผู้หญิงเป็นเสื้อแขนยาว กระโปรงสั่งตัดพิเศษ มีแจกโบว์ แจกเข็ม แจกกระดุม แจกเข็มขัด ผช.มีรองเท้าหนังด้วย ดีใจมากได้ชุดนักเรียนฟรี ฮ่าๆๆๆ
--วันแรกของโรงเรียนประจำกับเด็กน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนึงง~~ เดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยชุดนักเรียนของโรงเรียนอย่างเต็มรูปแบบเดินไปในศูนย์กีฬาเพื่อถวายสัตย์นักเรียนใหม่ ขลังมาก มีผู้ปกครอง รุ่นพี่ทั้งโรงเรียนนั่งเป้นสักขีพยายาน(เขียนไม่ถูก เอาให้อ่านรู้เรื่องพอละกัน) พอเสร็จพิธีจากตรงนี้ก็ขึ้นไปที่ห้องประจำ พบที่ปรึกษาค่ะ ตอนนั้นที่ก้าวเข้าห้อง เยี่ยย นั่งไหนละเนี่ยย เดินไปหลังห้องค่ะ โต้ะตัวสุดท้ายคือสวรรค์ของช้านน รีบเร่งเอาก้นไปจองที่นั่งซะ ฮ่าๆๆ สุดท้ายก็สำเร็จ ให้แม่นั่งในเก้าอี้เสริมใกล้ๆค่ะ (เลวนิดนึง) พอครูพูดจบก็ให้ไปที่หอพักคราวนี้แหละ ตื่นเต้นมาก ><' คือม.1 ผู้หญิงตอนนั้นอยู่หอเดียวกันหมด ทั้งชั้นตกเป็นของม.1แต่เพียงผู้เดียว ห้าๆๆ คือหอพักของเราจะเป็นตึก4ชั้นค่ะ ชั้นแรกตอนม.1จะเป็นห้องสต้าดดี้เอาไว้ประชุมหอตอนกลางคืน แล้วก้ให้นักเรียนมาอ่านหนังสือ มันคือสวรรค์เป็นห้องเดียวที่มีแอร์ -*- ม.1อยู่ชั้นที่2คะ ชั้นที่3และ4เป็นของพี่ม.4ซึ่งแต่ละชั้นจะเเบ่งเป้น2ฝั่ง แต่ละฝั่งจะเรียกเป็นบ้าน ในแต่ละบ้านจะแบ่งเป็นสามกลุ่มคะ และห้องน้ำจะอยู่ในสุดของแต่ละบ้าน เป็นห้องน้ำรวมค่ะ มีห้องอาบน้ำ8ห้อง ห้องส้วมอีก8ห้อง แต่ละกลุ่มจะมีระเบียงที่ยาวต่อกันตลอดทั้งอาคารค่ะ จากนั้นเราก็ขนของขึ้นหอ เยอะมากๆ เสื้อผ้า หมอน ของใช้ บลาๆ ประมาณ 7 รอบค่ะขนกัน (เยอะไปไหน) ไม่ทันได้จัดของเข้าตู้ครูหอก็เรียกไปประชุมในห้องสต้าดดี้ค่ะ (ที่หอจะมีครูผู้ปกครองซึ่งเป็นคุณครูที่สอนในโรงเรียนและครูหอที่มีไว้กำหราบเด็กๆในแต่ละชั้นโดยเฉพาะ ) ประชุมเสร็จก็ปล่อยให้ผปค.กลับบ้าน เหลือนักเรียนให้แยกย้านไปจัดของเข้าตู้ คือที่หอพักในแต่ละกลุ่มจะมี8คน มาจากห้องเรียนละ2คน เช่นห้องม.101 เลขที่13ดับ14 ห้อง102 เลขที่13กับ14 แบบนี้ค่ะ โรงเรียนของเราม.ต้นจะมี4ห้องห้องละ24คน ซึ่งเป็นโชคดีของปีเราคือนักเรียนฆญิงและชายเท่ากันคือ ห้องนึงจะมีนักเรียนหยิง12คนนักเรียนชาย12คน เข้าเรื่องในหอกันต่อดีกว่า เนื่องจากในกลุ่มมีกันอยู่8คน จึงมีเตียง4เตียง เป็นเตียง2ชั้น ฟูกแข็งบ้างนิ่มบ้างแล้วแต่เวรแต่กรรมที่สั่งสมมา ฮ่าๆๆ มีตู้ให้คนละตู้ มีโต้ะอ่านหนังสือและเก้าอี้คะ ที่ระเบียงจะมีราวตากผ้า กำลังจัดผ้าก็มีรุ่นพี่ม.สองกลุ่มนึงเดินมาในกลุ่มคะ ยังจำได้นะว่าเป้นพี่คนไหนบ้าง >//< พี่น่ารักมากๆค่ะ เข้ามาพูดคุยถามชื่อถามโรงเรียนเก่า พี่ก็บอกอยู่ที่นี่ไม่ต้องกลัวนะ มีอะไรปรึกษากันได้ เราอยู่กันแบบพี่น้องเมื่อก่อนที่หอพักในแต่ละกลุ่มจะอยู่กันแบบคละรุ่นพี่รุ่นน้อง เพิ่งมาเปลี่ยนเอาปีเรา T^T พูดเสร็จพี่ก็ไปสะดุดตากับเตียงของเราซึ่งผ้าปูเตียงคือยัดๆให้ตึงไว้เท่านั้น พี่ก็มาดึงออกแล้วจัดเตียงให้ใหม่โดยผูกที่มุมผ้าทั้งสี่มุมแล้วปูเตียงให้คะ ตอนนั้นประทับใจมาก รุ่นพี่น่ารักสุดๆ >< สักพักพี่เขาก้ขอกลับหอไปพักผ่อน เราก็จัดตู้จัดโต้ะไปเรื่อยๆ มีพูดคุยเก่าเพื่อนบ้าง ตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มคือเพื่อนใหม่ยกเซ็ต ไม่รุ้จักใครสักคน ก็ทำความรุ้จักกันพอเริ่มรุ้จักชื่อค่ะ เวลา6โมงเย้นครุหอเป่านกหวีดเสียงดังสนั่นลั่นหอ พร้อมตะโกนออกมาอย่างมฤคโหด อย่างกับทหารสั่งลงโทษยังไงอย่างนั้น "เอ้า นักเรียนหอพัก3 ลงมาเข้าแถวไปกินข้าวเย้นได้แล้วค่าาาา " ได้ยินว่าไปกินข้าวก็วิ่งพรวดลงมาทันที -3- จากนั้นก้เข้าแถวไปกินข้าวค่ะ ตอนนั้นในโรงอาหารยังเป็นแบบตั้งโต้ะอยู่ คือนั่งกินกันในกลุ่มที่นอน กับข้าวก็อร่อยค่ะ มีโถใส่ข้าวแล้วก็กับข้าวสามอย่างมีผลไม้ และเหยือกให้ไปตักน้ำ มีจาน8ใบ ช้อนกับส้อมอีก8คู่ แก้วอีก8ใบจัดวางไว้บนโต้ะอย่างบรรจง ไอ้เราเด็กใหม่ พี่สตาฟสอนมายังไงก็ทำอย่างนั้น ขั้นแรกคือยกฝาชีขึ้นแล้วชวนเพื่อนเอาไปเก็บไว้ในที่ที่มันสมควรอยู่ค่ะ จากนั้นเพื่อนอีกสองคนก็ยก2เหยือกไปตักน้ำ เราก็ตักข้าวแจกจ่ายเพื่อนๆในกลุ่ม กลุ่มนึงจะมี2โต้ะ โต้ะละ4คนคะ เมื่อตักข้าวเสร็จก็นั่งรอให้เพื่อนที่ไปตักน้ำมาจนครบ เทน้ำใส่แก้วครบแล้วแจกจ่ายให้ครบ ก็มองหน้ากันรอใครสักคนพูดว่า กินล้ะน้าาา จากนั้นผู้กล้าหายเพียงหนึ่งเดียวจะเอาช้อนกลางบรรจงตักที่กับข้าวแล้วแจกจ่ายให้สมาชิกคนละกลุ่มทุกคน เมื่อครบเสร็จก็กินข้าวกันจนอิ่มหนำสำราญ กินเสร็จก็ถึงคราวของผลไม้ เมื่อกินผลไม้เสร็จน้ำใครหมดคนที่อยุ่ใกล้เหยือกก้ต้องรินน้ำให้โดยที่ไม่ต้องพูดว่าขอน้ำหน่อย เมื่อเสร็จกันทั้งกลุ่มก็นำเศษอาหารเทลงใส่โถข้าวจากนั้นเก็บจานข้าวไว้แต่มัน จานกับข้าวไว้กับช้อน แก้วก็อยู่กับเหยือก ก็แบ่งหน้าที่ คนนึงถือจานข้าวคนนึงถือจานกับข้าว คนนึงถือโถข้าวคนนึงถือแก้วกับเหมือก ไปเก็บในที่ที่แม่ครัวรอรับอยู่ที่หลังโรงอาหาร เมื่อเก็บเสร็จทุกคนมีอันเป็นว่าเข้าใจตรงกันคือเดินไปยังอ่างล้างมือจากนั่นหันหลังเดินกลับไปยังร้านค้าที่ใหญ่มากกก (ประชด) ใครซื้อก็ไปซื้อใครไม่ซื้อก็รอหน้าร้าน เมื่อเพื่อนซื้อเสร็จก็เดินกลับหอพักขึ้นไปในกลุ่ม ถึงกลุ่มทุกคนกำลังอยู่ในโลกของตัวเอง แอบตามซอกตู้เพื่อโทรหาพ่อแม่ (ตอนนั้นทางหอพักไม่ให้พาโทรศัพท์มือถือ โน้ตบุ้คหรือของมีค่าต่างๆมา ก็ต้องแอบกันนิดนึง ก็ทำผิดกฎนี่นาา ) บางคนเมื่อคุยกับพ่อแม่ก็น้ำตาไหลร้องไห้กันเกือบทุกคน ไอ้เราก็เอ้ะ เราต้องร้องด้วยหรือเปล่า ตอนนั้นเก้กเข้มเเข็งไว้ จริงๆในใจคือ ฮือออ คิดถึงบ้านน T^T ก็เมื่อร้องเสร็จทุกคนก็ชวนกันไปอาบน้ำ ไปกันที่เดียว8คนค่ะ ไปถึงห้องน้ำ อัยยาาา ใช้ได้สี่ห้อง ก็ผลัดกันคนนี้อาบก่อนนะ คนนี้ต่อคนนี้นะ ก็สนุกไปอีกแบบ อาบเสร็จก็ออกมาแปรงฟันที่อ่างหน้าห้องน้ำ เป็นอ่างยาว มีก้อกน้ำให้ค่ะ จากนั้นรอกันเสร็จครบทุกคนก็ไปแต่งตัวนั่งพักผ่อน ไม่มีอะไรทำต่างคนต่างเงียบ ครูหอปี้ดอีกรอบ เสียงนกหวีดดังมาแต่ไกลลล "หอสามลงมาประชุมที่ห้องสต้าดดี้ด้วยค่า เร็วๆเลย" รีบวิ่งค่ะ กลัวโดนลงโทษ ไปถึงปุ้ปนั่งตามกลุ่มที่อยู่ ไปยกเก้าอี้มาแปดตัวแจกจ่ายเพื่อนๆให้ครบ ครุหอให้ออกมาแนะนำตัวทีละกลุ่ม ทุกคนค่ะ หอเราคือจะมีม.1 ม.4 แล้วก็พี่ม.6อีก 7 คน กว่าจะเสร็จทั้งหอก้ปาไปไปเป็นสองชม. เมื่อแนะนำตัวเสร็จครูหอก็พูดถึงกฎระเบียบต่างๆในหอพักค่ะ จากนั้นให้ขึ้นไปนอน นอนตั้งแต่สามทุ่มเลย อากาสร้อนมาก ทั้งกลุ่มมีพัดลมเพดานแค่3ตัวคนตั้ง8คน บ้ารึเปล่าา ??
----- เดี๋ยวมาต่อค่าา มีอีกเยอะเลย