ไม่ใช่ผมกับแฟนนะครับ เราสองคนโอเคครับไม่ได้มีปัญหาอะไรไม่ได้จะหย่ากันครับ

แต่เป็น ป้า (พี่สาวแฟน) กับยาย (แม่แฟน) ครับ คือเรื่องมันเริ่มจากแกหยุดยาวครับ

ตั้งแต่สงการณ์จนถึงวันแรงงาน แกกลับมาบ้าน (ผมอยู่บ้านแฟน) ก็เจอหลาน

คือแกแต่งงานแล้วแต่ยังไม่มีแฟนครับ ไอ้เรื่องรักหลานนี่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ

แฟนแกเล่นกับเด็กเก่งอันนี้ยอมรับเลย ผมกับแฟนจะเลี้ยงลูกแบบผู้ใหญ่ถึงลูกจะแค่สามขวบก็ตาม

พยายามใช้เหตุผลกับแกตลอด แต่หลัง ๆ ก็มีพยายามโน้มน้าวบ้าง เพราะสั่งอย่างเดียวเด็กไม่ทำตาม

ไอ้ตอนแกหยุดยาวนี่แรก ๆ ก็ไม่เป็นไรครับ หลัง ๆ มีพูดให้ลูกผมฟังว่านี่เป็นลูกแก

เออ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร จนกระทั้งเหตุเกิดเมื่อวันอาทิตย์ผม แฟน ลูกไปกินข้าว

ไม่รู้อีท่าไหนลูกคุยกับแฟนแล้วบอกว่าเป็นลูก ลุงกับป้า ผมกับแฟนโกรธมากครับ

คือ ผมเข้าใจนะว่าเด็กแกไม่รู้หรอกว่าพูดอะไรแต่แฟนผมค่อนข้างหัวเสีย

แล้วช่วงที่หยุดยาวนี่ลูกค่อนข้างดื้อครับ ไม่ค่อยฟังพวกผม เพราะเวลาพวกผมไม่ตามใจก็ไปเล่นกับป้ากับลุง

ซึ่งในความคิดผมไม่ค่อยดีนะ แบบนี้เสียการปกครองหมด แต่ลุงป้ากลับไปละผมก็เบาใจ

ส่วนผมก็คงต้องวางแผนเรื่องสร้างบ้านหรือย้ายออกให้เร็วที่สุด คือเรื่องของเรื่องคือผมไม่กินเส้นกับ

พี่สาวแฟนมานานละ แต่ผมก็เฉย ๆ นะ แต่ไม่เข้าใจว่าจะไปเป่าหูเด็กทำไม อยากมีลูกไม่มีเองหละครับ

แล้วดูแล้วยายก็เข้าข้างป้าด้วย เห็นหลัง ๆ บอกถ้าย้ายออกก็มีลูกอีกคนเดียวคนนี้เลี้ยงเอง

ซึ่งแบบบ้ารึเปล่า ตอนแฟนผมท้องมีเบาหวานแทรกแล้วผมก็ไม่อยากเสี่ยงมีลูกอีกคนถ้ายังไม่พร้อมจริง

หรืออาจจะไม่มีก็ได้ คือแบบเอาความคิดมาจากไหนว่าพ่อแม่คนไหนจะยกลูกตัวเองให้คนอื่น

ใครเคยเจอเรื่องแบบนี้บ้างครับ ขอคำแนะนำด้วยครับ