ปั่นไม่ไกล แต่ชื่นใจ หายคิดถึง.

บาง T  การวางแผนจะปั่นไปไหน  มันก็ถูกจำกัดด้วยเวลา ทำให้นึกไม่ออกเหมือนกัน
มีเวลา 2 ชั่วโมง  ไปไหนดี จิบกาแฟอุ่นๆนั่งนึก  “ ปิ๊งงง”  ไปทีที่เราคุ้นเคย แต่ไม่ได้ไปอีกเลย


กกท.หรือ การกีฬาแห่งประเทศไทย ที่เมื่อก่อนคือ อสกท. องค์การส่งเสริมกีฬาแห่งประเทศไทย
คือเป้าหมาย จากบ้านไป-กลับ ราว 40 กิโล 2 ชั่วโมง สบายมาก


ที่นี่ ผมมาค่อนข้างบ่อย  มาเชียร์บอล ดูคอนเสิร์ต  ไม่แปลกตาอะไร กับสิ่งปลูกสร้างใหม่ๆ
อินดอร์สเตเดียม  คุ้นชินมาก


ราชมังคลาฯ ตอนนั้นยังไม่เกิด


แต่วันนี้ตั้งใจจะมา “อาคารที่พักนักกีฬา” ที่ผมเคยกิน-นอนที่นี่เกือบสามปี



ทีแรกเจ้าหน้าที่ จะไม่ยอมให้ขึ้นไป เพราะเป็นกฎ เกรงจะเกิดปัญหาของหาย รบกวนนักกีฬา
ผมขอ จนท. เป็นกรณีพิเศษ บอกว่าเคยเก็บตัวอยู่ที่นี่เมื่อสัก 30 ปีก่อน อยากขึ้นไปดูให้หายคิดถึง
สมัยก่อนอาคารนี้ ชั้นล่างจะโล่ง พวกเราลงมายืดกล้ามเนื้อกันทุกเช้า แต่ตอนนี้ไม่โล่งละ


กำลังจะขึ้นลิฟ นึกถึงกฎข้อหนึ่ง  “ ห้ามนักกีฬาใช้ลิฟ”    ผมเลยเดินเอา


ชั้นสองที่ผมเคยอยู่ ตอนนี้เลยกลายเป็นชั้นสามไปโดยปริยาย
ตื่นเต้นมื้อมายืนหน้าห้องเก่า ที่เคยอยู่



น้องนักกีฬาจะออกไปซ้อมพอดี  ผมขอถ่ายรูปนิด


เมื่อสามสิบปีก่อน ห้องนี้ เป็นห้องพัดลมเพดาน  เตียงเหล็กสองชั้น  ตู้ล็อคเกอร์เหล็ก
แต่ตอนนี้  ติดแอร์  เตียงนอนอย่างดี  เฟอร์นิเจอร์ครบ  .... ว้าว.....


นี่เป็นมุมประจำของผม ชอบมาดูนักกระโดดน้ำซ้อม สวยดี ตีลังกากันยังกะหนังจีน  


ก่อนกลับ ไหนๆตอนนี้ผมก็เป็นนักจักรยานมือสมัครเล่นแล้ว  
พาเจ้าขาว ไปถ่ายรูปกับเวโลโดรม ซะหน่อย


ผมปั่นกลับบ้านแบบอิ่มใจ นึกถึงประโยคที่ จนท.พูดแล้วก็ขำ
“ โห สามสิบปีที่แล้ว หนูยังไม่เกิดเลย”    


มีความสุขกับการปั่นจักรยานนะครับ......สวัสดีครับ.