หรือที่จริง ฉันไม่มีเพื่อน ?

สวัสดีค่ะ เราแค่อยากแชร์ประสบการณ์ชีวิตให้ฟัง และก็พร้อมยอมรับทุกความคิดเห็นค่ะ
เราเองเป็นคนที่เคยมองโลกสวยมาก เป็นคนที่พยายามมองทุกอย่างในแง่ดีจนบางครั้งเหมือนเป็นแค่การหลอกตัวเอง เราเคยมีแฟนมาหลายคนค่ะ แต่ตอนนี้โสด และรู้สึกว่าทำไมเราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวตลอดเวลา

เรื่องเกิดมาประมาณ4ปีได้แล้วค่ะ เราเป็นคนที่คิดมากกก แบบมากๆ นิดนึงก็คิดและก็จะถามตัวเองเสมอว่านี่เราทำอะไรผิด ตอนเรื่องเกิดใหม่ๅ เราร้องไห้ทุกวัน ภาวนาให้มันผ่านไปเร็วๅ แต่สุดท้ายแล้ว ถึงเราจะย้ายมาเรียนที่ใหม่ มีเพื่อนใหม่ ก็ไม่ได้ช่วยให้เราลืมเลยค่ะ สำหรับเราสิ่งที่เจอคือมันหนักหนามากจริงๆ แต่เราก็รู้สึกได้จากการที่เล่าให้เพื่อนคนอื่นฟัง ว่า จริงๆแล้ว บางเรื่องถ้าไม่เจอกับตัวก็คงไม่รู้หรอกค่ะว่ามันเป็นยังไง ปัญหาของคนอื่นย่อมเป็นเรื่องเล็กสำหรับเรา

ก่อนหน้านี้เรามีปัญหากับเพื่อนค่ะ เราเองเคยมีกลุ่มเพื่อนที่รักมาก แต่สุดท้ายมีคนๆนึงเข้ามา (เราขอเรียกแทนว่า ท) ซึ่งจริงๆแล้วตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรค่ะ แต่หลังๆมันเริ่มมากขึ้นทุกที จนสุดท้ายกลุ่มเราก็แตก ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ เราโดน ท ดึงเพื่อนสนิทไปทีละคนๆค่ะ คนแรกที่ถูกดึงไป เคยคุยเคยปรึกษากันทุกเรื่อง กลายเป็นไม่คุยกับเราเลยค่ะ แต่สุดท้ายก็มาขอโทดเราเป็นแบบนี้สองครั้ง เหตุผลเพราะถ้าคุยกับเรา ท จะไม่พอใจ ซึ่งเรารู้สึกเคว้งมาก ไม่เคยคิดว่าคนที่เคยสนิทมาก สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้แคร์อะไรเราเลย ตอนนี้ก็แทบไม่ได้คุยกันแล้วค่ะ ปีนึงทักกันแค่สิงสามครั้ง เราก็โอเคนะ เพราะเราว่ายิ่งเราคุยมันยิ่งเป็นการตอกย้ำตัวเอง

เพื่อนคนอื่นในกลุ่มก็เหมือนกันค่ะ ตอนแรกที่อยู่ด้วยกัน เราไม่เคยคิดเลยว่าจะคบเราเพียงแค่ผลประโยชน์ จนพอเราย้ายมามันก็เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆค่ะ แต่ล่วงนั้นเรามีแฟน เลยทำให้เราคิดถึงเรื่องพวกนี้ได้น้อยลงเยอะเลยค่ะ จริงๆแล้วไม่มีแฟนเราอยู่ได้ค่ะถ้ามีเพื่อนที่ดีที่เข้าใจ แต่บางครั้งการที่ไม่มีก็ทำให้เราอยากมีใครสักคนที่คอยรับฟัง แค่เพื่อน แค่พี่น้อง หรือใครก็ได้ เราจึงตัดสินใจมาตั้งกระทู้นี้ค่ะ (เพราะว่าแม่ก็มีเรื่องให้คิดมากพอแล้ว เราเลยไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจไปอีก เราอยู่กับแม่ค่ะ)

เราเหลือเพื่อนคนนึงที่โดนกันออกจากกลุ่มเหมือนกัน ขอแทนว่า ร ค่ะ แต่ตอนนี้ก็เริ่มไม่สนิทละค่ะ เค้าก็มีสังคมใหม่เพื่อนใหม่ แต่บางทีเค้าก็โพสหาเพื่อนเก่าในกลุ่มงี้ แท็กคนที่เหลือ (ที่ไม่ใช่2คนข้างบนที่เล่านะคะ) จนบางทีเราก็น้อยใจนะ แต่เราก็พยายามปล่อย แต่ก็ยังทำไม่ค่อยได้ค่ะ

เราขอเล่าคร่าวๆในสิ่งที่เราเจอนะคะ
- ช่วงนั้นบีบีกำลังฮิต เวลาเรามีเรื่องไม่สบายใจ เราชอบระบายผ่านตัสค่ะ แต่ไม่ว่าเราจะพูดถึงเรื่องอะไร ท จะตั้งตัวด่ากลับทุกครั้ง ทั้งที่ไม่เคยถามเราสักคำ
- เราโดน ท ตะคอก หลายครั้งมากค่ะ จนบางทีเราว่ามันมากไผ แต่เราไม่เคยพูด
- หลังจากมีเรื่อง เราโดนทำข้ามหน้าข้ามตาตลอด คุยกะเพื่อนอยู่ก็มาคุยแทรกเฉย
- พยายามตีสนิทกับเพื่อนสนิทเราทีละคนๆ ถ้าใครมาคุยกับเราจะไม่พอใจ
- เวลาเรามีอะไร เพื่อนในกลุ่มไม่เคยทักมาถามเลยค่ะ ว่าเราโอเคมั้ย เป็นอะไรรึเปล่า อันนี้เป็นเรื่องที่เรารู้สึกแย่ที่สุดแล้วค่ะ เพราะเราเคยคิดมาตลอดว่าเพื่อนกลุ่มนี้อยู่กันมานาน น่าจะแคร์แล้วก็เข้าใจเรา
- เคยโดนเพื่อนในกลุ่มยกเลิกนัดค่ะ ทั้งที่นัดไว้ล่วงหน้าหลายวัน(เรากะร เป็นคนนัด) แต่พอจะถึงวันจริงเพื่อนก็มายกเลิก เพื่อไปกะท ในวันที่นัดไว้ หลายครั้งเลยค่ะ ทั้งที่เวลาใครชวนไปไหนเป็นเพื่อน เราไปด้วยตลอด แต่หลังๆก็ไม่ละค่ะ เริ่มถอยออกมา
- เพื่อนที่เหลือ เวลาไปไหน เราจะถูกนึกถึงเป็นคนสุดท้ายค่ะ เราจะเห็นรูปประจำว่าไปไหนมาไหนกับท แต่นานๆจะทักมาชวนเราค่ะ
- ถ้าไม่มีอะไรให้ช่วย จะไม่ทักมาเลยค่ะ (เลยทำให้เราเริ่มคิดว่า เรามีค่าแค่เวลามีประโยชน์หรือเปล่า?)

จริงๆรายละเอียดเยอะมากค่ะ นี่แค่ส่วนนึง แต่เราว่ามันก็มากพอที่จะทำให้คนๆนึงรู้สึกแย่มั้ยคะ เราเป็นคนแคร์เพื่อนมาก ให้เพื่อนเกินร้อยแต่บางทีสิ่งที่เราได้รับกลับมามันไม่โอเคเลยจริงๆ หลังๆมานี้เวลาเราขึ้นตัสในเฟส คนที่ทักมาถามกลับเป็นเพื่อนที่ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันด้วยซ้ำค่ะ แต่กลับกลายเป็นว่าเค้ายังแคร์เรามากกว่า รับฟังเรา เข้าใจเรา

เราคิดอยู่นานมากว่าจะตั้งกระทู้ดีมั้ย แต่มันเป็นเรื่องที่เราเก็บมานานมากค่ะ และไม่เคยปล่อยมันได้เลย เราแค่อยากบอกว่า โลกนี้สำหรับเรามันเป็นบทเรียนมากๆ เรารู้เลยว่าคนที่ไว้ใจคนที่พร้อมจะอยู่กะเรามีไม่มากหรอกค่ะ หลายๆครั้งเราก็คิดว่าในอนาคตเราจะเป็นยังไง จะเหลือสักกี่คนที่อยู่ข้างเรา ตอนนี้เราเลยไม่ค่อยคาดหวังอะไรจากใครแล้วค่ะ ทั้งเรื่องเพื่อนและเรื่องความรัก

สุดท้ายขอบคุณแม่และเพื่อนๆทุกคนที่เหลืออยู่ตอนนี้ที่ทำให้ชีวิตไม่แย่จนเกินไป และขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ