[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมได้อ่านเจอบทความนี้โดยบังเอิญ   จากนิตยสาร คู่สร้างคู่สม ฉบับที่ 885  23 มกราคม 2558  คอลัมน์ ความหลังฝังใจ  อ่านแล้วอยากนำมาให้ผู้ปกครองทั้งหลายได้อ่านและหมั่นระมัดระวัง ระแวง เตือนภัยบุตรหลานทุกๆวัย  ทั้งเด็กเล็กเด็กโต ทั้งเด็กหญิงเด็กชาย ถึงความมีอยู่จริงของคนบ้ากาม  ทั้งนอกบ้านและในบ้าน  ให้เด็กๆได้รู้ว่าเรื่องการถูกล่วงละเมิดทางเพศคืออะไร  และควรป้องกันตัวยังไงเมื่อพบเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น !!!!

                     

                           ถ้ามองโดยทั่วไปแล้ว  ฉันก็เป็นเด็กวัยรุ่นธรรมดาๆคนนึง    แต่ใครจะรู้ว่า ถ้ามองเข้ามาลึกๆภายในจิตใจของฉันแล้ว     ฉันมีความทรงจำที่ไม่ดีติดตัวเสมอมา  ฉันเคยมีปสก.อันเลวร้าย     วันนี้ฉันขอออกมาเล่าปสก.นั้น  เพื่อที่จะได้เป็นอุธาหรณ์สอนใจแก่ทุกท่านทั้งหลาย  โดยเฉพาะท่านที่มีเด็กเล็กๆอยู่ในความดูแล

     เหตุการณ์นั้นผ่านมาเนิ่นนานเป็น10กว่าปีแล้ว  แต่ฉันยังไม่เคยลืม   ทำไมนะ  สิ่งที่ไม่อยากลืมกลับลืม  แต่สิ่งที่ไม่ควรค่าแก่การจดจำเลย ฉันกลับจำได้ดี
ฉันอาศัยอยู่ที่ภาคอิสานกับพ่อและแม่  แต่ฉันชอบไปเล่นที่บ้านยายเป็นประจำ  และสมัยนั้นใกล้ๆบ้านยายก็จะมีร้านขายของชำของ2สามีภรรยาคู่หนึ่ง.....เรื่องเกิดขึ้นที่นี่

                        ฉันจำไม่ได้แน่นักว่าตอนนั้นฉันอายุเท่าไหร่  น่าจะราวๆ5-6ขวบได้  วันนั้นเป็นวันหยุด  ฉันไม่ได้ไปโรงเรียนจึงไปเล่นที่บ้านยาย  วันนั้นมีญาติมาที่บ้านยายด้วย  ฉันได้เล่นกับเพื่อนใหม่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับฉันที่มากับญาติๆ         ระหว่างวันฉันขออนุญาตยายไปซื้อขนมที่ร้านขายของชำใกล้ๆหลายครั้ง  ปกติสามีภรรยาคู่นั้นจะช่วยกันขายของ  แต่วันนั้นดันมีแต่ชายผู้เป็นสามี  ไม่มีภรรยาออกมาขายของด้วย   ครั้งแรกๆก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น    กระทั่งมาครั้งหลังสุดที่ฉันไปซื้อขนม   ผู้ชายคนนั้นเรียกชื่อฉัน  แล้วเรียกฉันให้เข้าไปในบ้านของเขา  จนในที่สุดก็พาเข้ามาในห้องที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นห้องนอนของเขา   เค้าบอกให้ฉันนอนลงบนเตียง แล้วให้อยู่เฉยๆ

          ฉันซึ่งตอนนั้นยังเด็กมากก็ทำตามแบบงงๆด้วยความไร้เดียงสา  แล้วเขาก็ล่วงละเมิดทางเพศฉันอยู่ค่อนข้างนาน       ฉันจำได้ว่าฉันบอกว่าเจ็บ    แล้วก็ออกจากห้องนั้นวิ่งกลับบ้านยาย(รอดออกมาได้ยังไงก็ไม่รู้)   พอถึงบ้านยายก็เล่นต่อจนเย็นแล้วจึงกลับบ้าน  หาได้รู้ร้อนรู้หนาวไม่   ว่าสิ่งที่ชายคนนั้นทำเป็นการขโมยสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต  เขาได้ขโมยพรหมจรรย์ของฉันไปแล้ว

   กว่าจะรู้ว่าตัวเองโดนอะไรก็ตอนโตมาสักหน่อย  แล้วด้วยเหตุที่ในวันนั้นฉันยังเด็ก  ไม่รู้ว่าสิ่งๆนั้นมันคืออะไร  วันนั้นฉันจึงไม่ได้เอะใจ  ไม่คิดอะไร  และไม่ได้เล่าให้ใครฟัง   จวบจนวันนี้ก็ยังไม่มีใครรู้  แม้ในวันนี้ฉันได้รู้แล้วว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร


                  ปัจจุบันฉันมีอายุย่าง19แล้ว  ยังถือว่าฉันโชคดีกว่าเด็กหลายๆคน  ที่ยังมีชีวิตรอดกลับมาเล่าปสก.นี้ได้  โชคดีที่ฉันไม่ถูกฆ่าตายในวันนั้นเสียก่อน(เหมือนที่เป็นข่าวว่ามันมักจะมาเป็นแพคเกจว่า เด็กถูกหลอกไปข่มขืนแล้วฆ่า  หรือถูกฆ่า-ข่มขืน            ฉันคิดอยู่นานว่าจะเขียนมาเล่าปสก.ให้ คู่สร้างคู่สมดีหรือไม่ เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย

    แต่ที่ฉันตัดสินใจเขียนมานี้  ก็เพื่อจะเตือนผู้ใหญ่ว่าควรให้ความสำคัญในการดูแลเด็กเล็กให้ดี  ให้ความสำคัญกับเวลาในการดูแลเด็กบ้าง อย่ามัวแต่มุ่งทำงานหาเงินจนไม่มีเวลาให้พวกเขา  เพราะหากเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นมา  เด็กๆที่เป็นลูกหลานของพวกคุณ  อาจไม่โชคดีในความโชคร้ายแบบฉันก็ได้  
      # จาก   อดีตเด็กที่เคยถูกข่มขืน



Cr : นิตยสาร คู่สร้างคู่สม      และ รพส.จุฬา (ไปอ่านเจอจากโรงบาลสัตว์เล็กจุฬา  เลยขอยืมกลับมาโพสต์ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไปคืนครับ อิอิ )