แรกๆก็คุยกันปกติธรรมดา ถามปุ๊บตอบปั๊บไม่ต้องให้รอนานๆเลย.ยิ่งคุยไปนานๆก็เริ่มรู้สึกดีมีวิดีโอคอลเกือบทุกวัน แต่สถานะไม่ใช่แฟน
เขาบอกว่าเราเป็นคนรู้ใจ มีบอกรักบอกเป็นห่วงบอกหวง แต่พอเวลาผ่านไปนานเข้าๆเขาก็เปลี่ยนไปเริ่มตอบช้า แต่ก็ไม่ได้อะไรก็เข้าใจไม่ได้เอามาคิดมากอะไรแต่ประโยคที่สนทนามันเริ่มสั้นลงตอบสั้นๆตอบแค่ถามแค่นั้นเลย พอเราเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มไม่เหมือนเดิมละ ก็ลองใจแบบไม่ทักแบบลองหายไปเขาก็ทักมานะ เราก็เลยกลับไปคุยเหมือนเดิมแต่พอกลับไปคุยเหมือนเดิมแล้วมันก็เหมือนว่าเขาก็ยิ่งห่างออกไปอีกเหมือนถ้าเหงาก็ค่อยทักมาจนตอนนี้ประโยคสนทนาสั้นลงทุกวันๆบางวันมีแค่ฝันดีซะงั้น. ฮ่าๆๆอีกทั้งเตตัสในเฟสบุ๊คเริ่มไม่ได้หมายถึงเราละ เริ่มโปรโมทตัวเองว่าโสดไม่มีใครอยู่นั้นแหละ ก็เอะใจนะว่าในความไม่ชัดเจนมันคงจะชัดเจนแล้วแหละว่าเขาก็คงไม่ได้คุยกับเราแค่คนเดียวคงไม่ได้จริงจัง เราก็รักเขาอยู่นะแต่ก็ถ้าเป็นแบบนี้ไม่เอาแล้วเริ่มถอยออกมาดีกว่าก่อนจะคิดไปไกลกว่านี้เลยตัดสินใจไม่ทักไม่คุยกับเขาแล้วคือหลังจากที่เขาตอบข้อความสุดท้ายที่เราถามเขาไปและก็ตอบเราช้ามากๆเราเลยไม่คิดจะถามอะไรต่อและก็อ่านข้อความเขาแค่นั้นแล้วก็ไม่ทักอะไรเขาไปอีกเลย แล้วเขาก็ไม่ทักมาอีกเลยก็แอบเสียใจนะคิดถึงเขาอยู่ด้วยแต่ก็ใจแข็งไม่ทักไปแล้วค่ะเข็ดแล้ว ฮ่าๆๆๆ
ปล.เขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลยนะคะที่ยังคิดถึงอยู่เพราะเขาทำให้เรามีความสุขอ่ะค่ะชอบร้องเพลงให้ฟังถึงแม้จะเพี้ยนไปหน่อยฮ่าๆๆทำให้สนใจการเรียนมากขึ้นคอยชวนเราอ่านหนังสือปลุกเราแต่เช้าให้มาอ่านหนังสือคือทำให้คนแอบขี้เกียจขยันขึ้นมาบ้างแต่มันก็ดีนะคือคะแนนสอบเราก็ดีขึ้นอ่ะค่ะเราเลยยังมีความรู้สึกดีๆกับเขาอยู่
ก็คงจะเป็นความทรงจำที่แอบเจ็บใจแต่ก็รู้สึกดีอยู่บ้างอ่ะนะคะ ก็กระทู้ประสบการณ์ผู้หญิงคนนึงอ่ะค่ะ เหมือนจะบ่นให้ฟังด้วย ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
เริ่มรู้สึกว่าเป็นแค่ตัวเลือกของคนที่กำลังคุยๆอยู่ เลยเลือกที่จะทำแบบนี้ถูกแล้วใช่มั้ย
เขาบอกว่าเราเป็นคนรู้ใจ มีบอกรักบอกเป็นห่วงบอกหวง แต่พอเวลาผ่านไปนานเข้าๆเขาก็เปลี่ยนไปเริ่มตอบช้า แต่ก็ไม่ได้อะไรก็เข้าใจไม่ได้เอามาคิดมากอะไรแต่ประโยคที่สนทนามันเริ่มสั้นลงตอบสั้นๆตอบแค่ถามแค่นั้นเลย พอเราเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มไม่เหมือนเดิมละ ก็ลองใจแบบไม่ทักแบบลองหายไปเขาก็ทักมานะ เราก็เลยกลับไปคุยเหมือนเดิมแต่พอกลับไปคุยเหมือนเดิมแล้วมันก็เหมือนว่าเขาก็ยิ่งห่างออกไปอีกเหมือนถ้าเหงาก็ค่อยทักมาจนตอนนี้ประโยคสนทนาสั้นลงทุกวันๆบางวันมีแค่ฝันดีซะงั้น. ฮ่าๆๆอีกทั้งเตตัสในเฟสบุ๊คเริ่มไม่ได้หมายถึงเราละ เริ่มโปรโมทตัวเองว่าโสดไม่มีใครอยู่นั้นแหละ ก็เอะใจนะว่าในความไม่ชัดเจนมันคงจะชัดเจนแล้วแหละว่าเขาก็คงไม่ได้คุยกับเราแค่คนเดียวคงไม่ได้จริงจัง เราก็รักเขาอยู่นะแต่ก็ถ้าเป็นแบบนี้ไม่เอาแล้วเริ่มถอยออกมาดีกว่าก่อนจะคิดไปไกลกว่านี้เลยตัดสินใจไม่ทักไม่คุยกับเขาแล้วคือหลังจากที่เขาตอบข้อความสุดท้ายที่เราถามเขาไปและก็ตอบเราช้ามากๆเราเลยไม่คิดจะถามอะไรต่อและก็อ่านข้อความเขาแค่นั้นแล้วก็ไม่ทักอะไรเขาไปอีกเลย แล้วเขาก็ไม่ทักมาอีกเลยก็แอบเสียใจนะคิดถึงเขาอยู่ด้วยแต่ก็ใจแข็งไม่ทักไปแล้วค่ะเข็ดแล้ว ฮ่าๆๆๆ
ปล.เขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลยนะคะที่ยังคิดถึงอยู่เพราะเขาทำให้เรามีความสุขอ่ะค่ะชอบร้องเพลงให้ฟังถึงแม้จะเพี้ยนไปหน่อยฮ่าๆๆทำให้สนใจการเรียนมากขึ้นคอยชวนเราอ่านหนังสือปลุกเราแต่เช้าให้มาอ่านหนังสือคือทำให้คนแอบขี้เกียจขยันขึ้นมาบ้างแต่มันก็ดีนะคือคะแนนสอบเราก็ดีขึ้นอ่ะค่ะเราเลยยังมีความรู้สึกดีๆกับเขาอยู่
ก็คงจะเป็นความทรงจำที่แอบเจ็บใจแต่ก็รู้สึกดีอยู่บ้างอ่ะนะคะ ก็กระทู้ประสบการณ์ผู้หญิงคนนึงอ่ะค่ะ เหมือนจะบ่นให้ฟังด้วย ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านนะคะ