ผมทำถูกแล้วใช่ไหมที่เลือกเดินออกมาจากชีวิตเขา

ผมกับเขาทะเลาะกันมาเดือนนี้ทั้งเดือนครับ ผมขอโทษตัวผมเองที้ดันผิดพลาดไปคุยกับผญอื่น เพียงเพราะเขาไม่เหมือนแต่ก่อนเพราะเราไม่เข้าใจว่าเขาทำงานหนัก จนเขาบอกเลิก แต่ผมก็ง้อละขอคืนดี เธอคุยกับผมเหมือนเดิมนะแต่ผมต้องชวนคุยผมต้องโทรหาผมต้องทักและยอมเป็นยอมทำในสิ่งที่เธอต้องการ เธอไม่ตั้งสถานะกับผมนะเพราะเธอยังไม่พอใจ เธอพูดเหมินเธอไม่แคร์อะไรผมอล้ว ผมกล้าพูดเลยนะว่าผมยอมเธอทุกอย่าง ยอมมากกว่าแต่ก่อนยอมง้อทั้งที้ไม่ผิด ทะเลาะกันโดนตะคอกใส่ผมก็ไม่ว่าเลย  จนเมื่อวานเธอไปเที่ยว ผมถามว่าไปกับใครกลับกี่โมงไปเมื่อไร จะไปทำไม เธอบอกว้าผมเยอะ เธอรำคาญ วันนี้เธอก็ไล่ผมอีก เธอหงุดหงิดที่ผมส่งรูปให้ช้า และไม่ชัด ผมยอมเธอจนผมเหนื่อย เธอบอกว่าเหนื่อยก็เลิกไปเลย เธอพูดง่ายมากครับ เธอคงไม่อยากคบ เธอบอกว่าเธออยากคบผมแต่ผมทำตัวน่ารำคาญไม่น่าคบ ที่ไม่คบเพราะผมเพราะการกระทำผมเอง ผมเคยถามเธอนะเมื่อไรจะดีด้วย เธอลอกรอได้ก็รอรอไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ ผมเงิ้บกับคำพูดครับ ปกติทะเลาะกันเธอไม่เคยจัปล่อยให้ผมง้อคนเดียว แต่มาหลังๆผมทำคน้เียวทำเพราะอยากได้เค้าคืนแต่ทำเท่าไรก็ไม่พอ ต้องชวนคุยต้องโทรหาถึงจะได้คุย แรกๆคุยทุกวันไม่หลับไม่นอนแต่ตอนนี้ ไม่คุยนะจะนอน ไม่คุยนะจะดูหนัง อย่ามาเยอะนะ อย่ามาทำตัวน่ารำคาญงี่เง่า อยากจะไปไหนก็ไป อยากเลิกก็เลิก รอได้ก็รอรอไม่ได้ก็ไป จะคบก็ต่อเมื่อการกระทำดิแล้วทุกวันนี้ผมยังไม่ดีพอหรอ ต้องยอมแค่ไหนต้องเสียใจแค่ไหน ผมไม่ผิดใช่ไหมที่ผมเลือกหายออกมาเพราะผมรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว ไม่ได้มีเยื่อใยหรือรักผมอีกแล้ว ผมไม่ผิดใช่ไหมครับ แล้วเขาจะเสียใจบ้างไหมที่ผมออกมาจากชีวิตเขา ผมจะต้องทำใจยังไง