เรื่องมีอยู่ว่า ... ตอนนี้ เราอายุ 20 ต้นๆ และเทอมนี้กำลังจะจบป.ตรี คือ เหลือ รับปริญญาปีหน้า 59 คือ เราคบกับผู้ชายคนนึง เขาดีกับเรามากทำให้เราทุกอย่าง. แต่เขายังไม่ค่อยมีฐานะมั่นคง ไหนจะเรื่องปันหาทางบ้านเขาที่จะต้องเคลียร์อยู่ตลอด ทำให้เราทะเลาะเรื่องนี้กันบ่อยมาก เขาจะชอบร้องไห้น้อยใจหาว่าดูถูก ทั้งๆที่เราอยากให้เขามีอะไรที่ดีกว่านี้ เพื่อให้พ่อกับเเม่เห็นว่าเราสองคนสามารถใช้ชีวิตครอบครัวได้. โดยไม่ลำบาก ซึ่งตัวเราครอบครัวไม่ค่อยมีปัญหาทางการเงิน พ่อแม่ ส่งให้ตลอดเวลาร้องขอ ซึ่งเราเป็นเด็กเรียนดีมาตลอดอยู่ในโอวาทของพ่อแม่มาตลอด แต่มาบ้าคบผู้ชายตอนเรียนมหาลัย ซึ่งแม่กับเราสนิทกันมากแต่ขนาดสนิทยิ่งไม่กล้าบอกท่าน กลัวท่านเสียใจมาก เพราะท่านเป็นโรคหลายโรค สุขภาพไม่ค่อยดี แม่สอนเราเสมอว่าอย่าชิงสุกก่อนห่าม .. อย่าทำให้พ่อแม่เสียใจ แม่บอกเรามาเสมอ แต่เราฟังๆ ไม่คิดว่าสิ่งที่แม่บอกแม่สอน จะมาเกิดขึ้นกับตัวเอง ถ้าแม่รู้คงเสียมาก เพราะเราเป็นพี่สาวคนโตมีน้องสาวอีกคน ตัวเรายังดีไม่ได้เลยจะเปนตัวอย่างให้กับน้องได้ไง ซึ่งแม่เกลียดมากพวกผิดธรรมเนียม เราเลยไม่กล้าบอก ว่าเราท้อง .. กลัวแม่เปนอะไรไป เราจะไม่ให้อภัยตัวเอง เราเหมือนเปนความหวังเดียวของ พ่อ แม่ ตอนนี้เราคิดว่าเราโง่มาก และเลวมาก สาขาที่เราเรียนมามันไม่ได้ช่วยเราเลย คนอื่นเค้าคงมองว่าโง่ ไม่ป้องกันเอง ทั้งที่เราเรียนด้านเภสัช มาแต่กลับมาท้อง เห้อออ . เพราะความเพื่อใจ ว่าเปนไรหรอกเพราะแปปเดียว คงไม่ท้องและแฟนเราบอกว่าไม่เสร็จ. เค้ายืนยันว่างั้น เราเชื่อใจเขา และคือแม่เราไม่ชอบขี้หน้าแฟน แม่รุนะว่าคุยๆกันยุแต่ไม่คิดว่ายึด้วยกันเเละเลยเถิดมาถึงขั้น ท้อง เราหนักใจมาก แม่เราไม่ชอบขี้หน้าเเฟนเรา เท่าไหร่ เหมือนจะให้เราทำงานให้ได้ก่อน แล้วค่อยคิดเรื่องพวกนี้ แต่เราดันเฮียเอง ที่ชิงสุกก่อนห่ามม เรานอนร้องไห้แทบทุกคืน เมื่อ เข้ามาอ่านกระทู้ ในพันทิปเกี่ยวกับท้อง และให้รีบบอกแม่แต่เรารู้สึกไม่กล้า จิงๆ ไม่กล้าเรย ยิ่งสนิทมากยิ่งไม่กล้า เพราะเเม่เราเปนคนใจเเข็งมาก มากที่สุด.กลัวเค้าจะไล่เราไปดิ้นรนกันเอง ซึ่งเราเพิ่งจบมายังไม่ได้หางานทำ แฟนเราก้อ อะไรก้อไม่รุเด่วไปทำงานบ้างไม่ทำงานบ้าง บอกแต่ว่า เงินออกเดือนออกมาเห็นเองละ เรางง ว่าตกลงมันอยากจะสร้างอนาคต หรือจบอนาคต ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องาน ทะเลาะกันทุกที เราปรึกษากับแฟนว่าจะทำไง เขาแค่บอกให้ไปทำงานไกลๆ บ้าน คลอดเเล้วค่อยกลับมาหา พร้มหลาน เหมือนหนีไปสร้างฐานะ ก่อน แต่คือ ครอบครัวเราไม่ใช่แบบนั้น พ่อรักเรามาก ตามติดเรามาก โทรตามตลอด แล้วอย่างจะให้เราหนีไปทำงานไกลๆ ได้อย่าไร กลับบ้านตอนท้องโตเค้าก้อรุอีก เราไม่รุจะทำไง แม่เคยบอกว่าพ่อหวังในตัวเรามาก อย่าทำให้พ่อผิดหวังเราเรียน จบตามที่เขาอยากให้เรียน แต่ใจจิงอยากทำงานก่อน แต่ดันมาท้องก่อนเลยหมดโอกาศไงไม่รู้ เพราะอยากอยู่บ้านกับ พ่อแม่ เหมือนอะไรที่ฝันๆกันไว้กับพ่อแม่ ว่าทำงานเเล้วจะสร้างบ้านใหม่ พาเที่ยว ซื้อ อาคารพานิช สักตึก เหมือนมันพังไปหมด เพราะไม่รุจะไปยุบ้านทำงานดีๆอย่างไร คนเเถวบ้านก้อชอบจับผิดขี้นินทา หลับหลัง ว่าลูกคนนั้นคนนี้เปนอย่างนี้ . เราไม่อยากให้แม่ กับพ่ออาย ใคร เพราะ พ่อภูมิใจในตัวเรามาก เราอยากให้พ่อสบายใจ ไม่อยากให้เสียใจกับเรื่องบ้าๆเเบบนี้ ตอนนี้ท้องได้3 เดือน และต่อไปไม่รุจะทำอย่งไร ลำบกใจจิงๆเรื่องบอกพ่อ แม่. เพราะเหมือนเกิดเรื่องนี้ขึ้นเราดันอยากเลิกกับเเฟนเเลเลี้ยงลูกเอง เหมือนมีช่วยเเนะนำไรไม่ได้ ได้แค่ปลอบเวลาเสียใจ แต่หาทางออกไม่ได้. อยากรู้ความคิดเห็นของคนที่เปนพ่อเเม่ ว่าถ้าลูกเกิดมาท้อง. และไม่กล้าบอก จะทำไงคะ รบกวนเเนะนำด้วยนะคะ เครียดมาก เบื่อกับการร้องไห้เเล้ว ....
จะบอกพ่อ-แม่อย่างไร (เมื่อท้อง) ควรบอกดีไหม