รักที่หลังไม่ใช่ว่ารักน้อยกว่า...

มันเปนความรักของชั้นเองค่ะ ขอเล่านิดหน่อยว่าตัวชั้นเองตอนนี้ก้อจะเข้าปีหนึ่งแล้ว เรื่องเกิดขึ้นตอนม.4 ชั้นเปนเพื่อนกับผช.คนนึงของเรียกว่า เอ น่ะค่ะ ชั้นสนิทกับเอมาก เอมักโทรมาถามการบ้านและโทรมาชวนชั้นคุยเสมอ ในช่วงแรกชั้นและเค้า ต่างไม่รุสึกอะไรกันทั้งคู่ เค้าก้อจีบคนนุ้นคนนี้ไปเรื่อยแล้วก้อมักจะเล่าหรือปรึกษาชั้นตลอด จนวันนึงเค้าโดนผญที่เค้าจีบอยุหลอก เค้าเสียใจมาก หลังจากนั้นเราก้อคุยกันมากขึ้น จนเปนเรื่องปกติเราคุยกันทุกวันถึงตีหนึ่งตีสองไม่ได้นอนกันเลย ช่วงนั้ั้นรุสึกดีมากๆ และพยายามบอกตัวเองว่าเค้าเปนเพื่อน แต่ในวันเกิดเค้าเค้ามาบอกชอบชั้น ชั้นรุสึกดีมากๆเลยน่ะ ถ้าคิดถึงวันเวลาที่เราเริ่มคุยกันเยอะๆก้อประมาณสามเดือนได้ และเอก้อขอชั้นคบค่ะ ชั้นตกลงเพราะไม่อยากให้เค้าเสียใจ และยอมรับว่าชั้นเองก้อชอบเค้าแล้ว เค้าบอกรักชั้นทุกวัน แต่ชั้นไม่เคยบอกรักเค้าเลย ชั้นเลวด้วย เลวตรงที่ชั้นคุยกับคนอื่นด้วย แต่ที่คุยก้อเพราะเหมือนโรคจิตอ่ะค่ะ อยากให้เค้าหึง แต่เอไม่เคยแสดงออกว่าหึงเลย บอกเลยว่าตอนนั้นชั้นไม่เข้าใจ ทำไมเอรักชั้นแล้วไม่หึงชั้นละ และช่วงแรกที่คบกันชั้นขอให้เอเก้บเป็นความลับด้วย