เมื่อก่อน.. "ฉัน รัก เธอ มาก"

เรื่องมีอยู่ว่า..!! เรา2คนเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่มอปลาย เเต่เขาชอบเเกล้งเรา เราเลยไม่ชอบเค้าถึงขั้นเกลียจเลยก็ว่าได้ เค้าเป็น ผช. ปากจัด ชอบต่อยเรา เขียวทุกวัน เราเคยประกาศต่อหน้าเพื่อนๆในห้องว่าเราจะไม่มีทางไปเป็นเเฟนกับ ผช. คนนั้นเด็ดขาด เพราะเพื่อนชอบหาว่าเราเป้นเเฟนกันมั้งเเหละ ชอบกันมั้งเเหละ จีบกันมั้งเเหละ อาจเป้นเพราะชอบมาเเกล้งเรามั้ง เเต่เเล้วเกลียดยังไงมักได้อย่างนั้น สุดท้ายเราก็หวั่นไหว เล่นไปเล่นมา เกลียดไปเกลียดมา ตกหลุมรักเขาเองซะงั้น เเต่อุปสรรคก็บังเกิดเพราะเค้าไปมีเเฟน นี่คือเจ็บมากล่ะน่ะเเต่เจ็บกว่านั้นอีกคือเมื่อเวลาเขามีปัญหากับเเฟนเค้าก้มาบอกเรา เค้ามีความสุขเค้าก็มาบอกเรา เราก็ทำไงได้ ได้เเต่รับฟัง T-T เเต่ก็เเบบเจ็บน่ะเเต่ก็ไม่ได้อะไรอาจเพราะคิดว่าเราเเค่หวั่นไหวเดะก็โอเคเพราะเขาไปมีเเฟนเเล้ว เขาคบกับเเฟนเขามาได้สักพักก็เลิกกัน เราก้กลับมาเล่นกัน ดีกันเหมือนเดิม เเต่ทุกอย่างมันยิ่งมากขึ้นเราเล่นกันมากขึ้น เราคุยกันมากขึ้น ปรึกษากันเกือบทุกเรื่อง ในใจเรามีความสุขน่ะเพราะเราแอบชอบเขา เเต่เขาสิชอบคนโน้นคนนี่เเต่ไม่ได้ชอบเรา เขาชอบใครเขาก็มาบอกเราเราก็ได้เเต่ทำใจ จนปิดเทอมเราคิดว่าไม่ได้เจอกันเดะเราก็เลิกชอบเเต่ไม่เลยเรากับคิดถึงเขามากกว่า (ปิดเทอมเราก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันเท่าไหร่) เวลา3เดือนที่ปิดเทอมมันผ่านไปช้ามากตอนนั้น T-T พอเปิดเทอมโห้ดีใจได้เจอกันเเล้วได้กลับมาคุยกับมาเล่นกันแบบเดิม เเต่จากที่เคยเกลียดที่เคยไม่ชอบเวลาที่เค้ามาเเกล้งวันนี้เรากลับมีความสุขมาก เเต่เหมือนเขาจะเริ่มรู้ล่ะน่ะว่าเราชอบ เราค่อนข้างที่จะเเสดงออกมากจนเขารู้ตัวมั้ง พอเขารู้ว่าเราชอบเค้าก็เล่นกับเรามากขึ้น เราเริ่มโทรคุยกัน เรียนบางทีก้มานั่งด้วยกัน งานเขาเราก็ช่วยตลอดเราทำให้เกือบทุกอย่างเลยน่ะเราเต็มใจน่ะใครจะว่ายังไงเราก็ยังยอมทำอยู่ดี เเต่เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้นในความรู้สึกเราเเต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่เลย มีอยู่วันนึงเขานั่งอยู่กับเรา เขาชวนเราถ่ายรูป เราก็เขินๆเเต่มันก็ดีใจน่ะเพราะมันเป็นรูปคู่รูปแรกตั้งเเต่ที่เราชอบเขามา เขาขอนอนตักเราเเต่เราไม่ให้เพราะเราเขิน เเละเขาก็พูดประโยคนึงขึ้นมาว่า วันนี้อาจเป็นวันสุดท้ายที่ได้มาทำอะไรแบบนี้เเล้วน่ะ เราถามเขาว่าทำไม เขาก็ไม่ได้ตอบเรา เเต่ก็มารู้ที่หลังว่าเขากำลังจะคบกับรุ่นน้องที่โรงเรียน ความรู้สึกตอนนั้นคือเเย่อ่า น้ำตาไหล ทำอะไรไม่ได้เลย จุกอ่า เเละพอไปโรงเรียนเพื่อนก้เเซว เขามีเเฟนเเล้วนึกว่าคนนั้นจะเป็นเเกซะอีก (หน้าชาไปเลย เเทบล้มทั้งยืน) เเต่ก็ยิ้มอ่ามันกลบเกลื่อนได้ดีที่สุดละ ตอนนั้นทำไรไม่ได้เลยก็เลยวิ่งไปกอดเพื่อนสนิทคนนึงเเล้วก็ร้องไห้โฮเลย ตอนนั้นมันทำได้เเค่นั้นจริงๆ ไม่ร้องมันก็อึดอัด มันบอกใครไม่ได้ เเละพอเห็นเขานั่งอยู่ด้วยกันเราก็พยายามเดินหนีเเต่เพื่อนก็เเกล้งดึงเรามาให้เห็นเเละเเถมยังเรียกให้เขาหันมามองเราอีก เราก็ต้องยิ้มให้เขาทั้งๆที่ตอนนั้นมันโครตเจ็บอ่า (ไม่เห็นสนุกแบบที่เพื่อนเเกล้งเลย มันทรมานมาก มันพูดไม่ออก ร้องไห้ทุกวันเลยตอนนั้น) เขาเดินมาถามเราว่าเราเป้นไรหรือป่าว เราก็ตอบได้เเค่ว่าป่าวเเล้วก้ยิ้ม ^_______^ จริงๆเเล้วมันไม่ใช่เลย เขาคบกับน้องคนนั้นมาสักพักนึง เขาก้มีปัญหากัน เขาก้มาปรึกาาเราอีกล่ะ โอโห้...เเค่เเฟนเก่าคนนั้นว่าเจ็บเเล้ว คนนี้มันเจ็บมากกว่าอีก เหมือนเรารู้สึกรักเค้าไปเเล้วอ่า เราไม่ได้เเค่รู้สึกชอบเขาเหมือนตอนนั้นล่ะอ่า เเละสุดท้ายเขากับน้องคนนั้นก้เลิกกัน มันก็ทำให้หัวใจเรากลับมาพองโตอีกครั้ง เพราะครั้งนี้เหมือนเราจะจูนกันติด เหมือนเรารู้สึกเหมือนกันมั้ง เเต่เขาเป็นคนปากเเข็งไม่ชัดเจน เราเลยไม่รู้ว่าจริงๆเขารู้สึกยังไงกับเรากันเเน่ เราคุยกันมากขึ้น เราโทรหากันบ่อยขึ้น เราเฟสทารมกันตลอดเวลา เรารู้เรื่องเขา เขารู้เรื่องเรา มันมีความสุขมากๆตอนนั้น เเต่สุดท้ายมันก็สะดุดเมื่อเราถามเขาว่าเขารู้สึกยังไงกับเรา คำตอบคือ เขาก็ตอบเราไม่ได้เขาบอกให้เรารอก่อนรอไปก่อน ตอนนี้เขายังไม่พร้อม เขายังอยากใช้ชีวิตให้คุ้ม ตอนนั้นเราก็พูดอะไรไม่ได้เพราะเราชอบเขาก่อนนี่เขาก็ต้องยอมรับกับเงื่อนไขนี่ให้ได้ เราก็เลือกที่จะรอเขา เเต่ระหว่างทางที่รอมันมีอุปสรรคล้านเเปดทำให้เราเสียใจ เสียความรู้สึก ร้องไห้มากกว่ามีความสุขอีกมั้ง มันอาจเป้นเพราะเค้าเป็นคนพุดตรงๆ พูดเเรง พูดไม่ค่อยได้คิด จนบางครั้งมันมากระทบต่อความรู้สึกเรา เช่นเเบบ ของขวัญวันเกิด จับฉลากบัดดี้ เราซื้อของมาก็ไม่เคยถูกใจเขาเลย เราก็ต้องเจ็บกับคำพูดที่เขาพูดถึงของเราตลอดเวลา เเต่สิ่งเหล่านั้นก็ไม่เคยบั่นทอนการรอหรือความรักที่เรามีให้เขาเลย เพราะคิดว่าปลายทางที่สวยงามระหว่างทางมันก็มีอุปสรรคอย่างนี้เเหละ (หลอกตัวเอง) ลืมบอกกกกกกกกกกก !! เค้าก็ซื้อของให้เราน่ะ ของที่เขาซื้อเขาจะเลือกซื้อเเต่ของที่เราชอบมากกว่าของที่เขาอยากให้เเต่มันกลับตรงกันข้ามเราอยากซื้อของที่เราอยากให้มากกว่าของที่เขาอยากได้ (เพราะบางทีของที่เขาอยากได้เราไม่สามารถซื้อให้ได้ตอนนั้นมันแบบ.....) เเต่สิ่งที่เราให้เราก็เลือกสิ่งที่ดีที่สุดน่ะเราอาจจะคิดว่ามันเหมาะสำหรับเขาเเต่มันก็เเค่ความคิดเรา ซึ้งเขาคงไม่ได้คิดเเบบนั้น เเต่ชั่งเหอะ !! เรา2คนสัญญาอะไรกันไว้มากมายเเต่เราก็ทำด้วยกันเเค่ไม่กี่อย่างที่เหลือก็ล่ม ทุกอย่างเดินทางมาถึงวันที่เราต้องจากกันล่ะวันสุดท้ายที่จบมอปลาย เราก็เขียนเสื้อให้กันคนอื่นก็เขียนกันเยอะเเยะเเต่เรา2คนเขียนให้กันนิดเดียว เพราะเราต่างคิดว่ายังไงเราก้ต้องเจอกันไปอีกนานวันนี้เราเเค่เรียนจบ เราเเค่ไม่ได้เรียนที่เดียวกัน เเต่เราก็ยังต้องเจอกันอีกอยู่ดี เเต่สุดท้าย...มันนก้ไม่ได้เป็นอย่างนั้น พอเขามหาลัยเราเรียนที่นึงเขาเรียนที่นึง ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม อาจเป็นเพราะเราเป็นเด็กกิจกรรม ต้องรับน้อง ซ้อมหลีด ยันดึก งานก็เยอะเช้าก็เรียน เสาร์อาทิตย์ก็กิจกรรม บลาๆๆๆๆ อย่าว่าเเต่เจอหน้าเลย คุยโทรศัพท์ยังไม่มีเวลาคุยเลย เราเคยทะเลาะกันเพราะเรื่องเวลาเราไม่มีเวลา เราก็อธิบายให้เขาฟังเเต่เหมือนเขาไม่เข้าใจหรือเราอธิบายไม่รู้เรื่องก็ไม่รู้ สิ่งเรานี้มันเลยทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น ดูห่างๆกัน ไม่เหมือนเดิม เเต่เราก็ยังรักเเละรอเขาเหมือนเดิมน่ะ เเต่เเล้ววันนึงเราก็เล่าให้เค้าฟังว่าเพื่อนที่เรียนมอปลายมาด้วยกัน ก็เป็นเพื่อนของเราสองคนนี่เเหละ มันชอบเรา เราก็บอกเค้าเหมดน่ะที่เพื่อนมาสารภาพรักกับเรา เเต่สิ่งที่เราได้กลับมาคือ เค้าพูดกับเราว่า "เพื่อนคนนี้เป้นคนดีน่ะ ดีกว่ากูอีก (คือเค้าบอกให้เราไปคบกับคนนั้นเพราะคนนั้นดีกว่าเค้า) " ละเค้าก็หัวเราะ ซึ้งเราก็เงียบๆน่ะไม่รู้จะพูดอะไรต่ออ่า เเต่ก้ไม่ใช่เค้าไม่ห่วงเราน่ะเค้าก็ห่วงอ่าก็คอยถามเราตลอด ค่อยถามคอยเป็นห่วงโน้นนี่ เราก็ยิ่งมีคำถามมากขึ้นว่า เราคิดยังไงกับเราเเน่ เพราะเค้าไม่ชัดเจน ส่วนเราก็ยังรออยู่ เเต่ตอนนี้เรารอเค้ามา 3 ปีเเล้ว ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย เค้าได้เเต่บอกว่าเค้ายังใช้ชีวิตไม่เต้มที่ เเต่ทุกครั้งที่บอกเค้าก็จีบคนอื่นอยู่ตลอด หรือว่ามันคือประโยคปฎิเสธของ ผช. เเต่ตอนนี้เรา2คนก้ห่างกันมาก ไม่ได้เจอกันเลย คุยก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง ไม่รู้จะคุยอะไรคุยกันก้ทะเลาะกัน มันเเย่อ่าสำหรับเรา จนวันนึงมีทริปที่ต้องไปทะเลกันกับพวกเพื่อนเก่าๆ 4วัน3คืน มันสนุกมากน่ะมันมีความสุขมาก มันเหมือนความรู้สึกเก่าๆมันกลับมา เเต่มันก็เเค่นั้นเพราะกลับมาทุกอย่างก็เหมือนเดิม เเถมเรายังคุยกันน้อยลงไปอีก เเละสุดท้ายเราไม่ได้คุยกันอีกเลยเป้นเวลา6เดือน เพราะเราทะเลาะกัน เค้าบอกเราเปลี่ยนไป เราไม่เคยสนใจในสิ่งที่เค้าสนใจ เราทำในสิ่งที่พูดไม่ได้ (เราเคยสัญญาว่าเราจะซื้อของให้เค้าอย่างนึงเเต่ราคามันก็ไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลย เเต่เราสัญญาไปเเล้วเเล้วเราก็ทำไม่ได้) เค้าบอกเราของไม่ใช่ประเด็นสำคัญว่าเราจะทำได้หรือไม่ได้ เเต่เค้าเเค่อยากรู้ว่า2-3ปีก่อนที่พูดมาเรายังทำไม่ได้อีกหรอ เราพูดกับเค้าไว้เยอะเเยะมากมายทำได้มั้งทำไม่ได้บ้างเราไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไรจากเรา ในหัวเราตอนนั้นเราก็อยากจะถามเค้าเหมือนกันว่า ที่บอกให้รออ่า 3ปี มันยังไม่พอใช่ม่ะ เเต่แบบชั่งเหอะ มันเหนื่อยเเล้วอ่า พยายามทุกอย่างเเล้วอ่า เเต่มันยังคงพยายามไม่พอ เเต่เราว่าเราก็ทำดีที่สุดเเล้วน่ะที่คนอย่างเราจะทำให้เค้าได้ในตอนนั้น เค้าบอกให้เราปล่อยวางมันซะ ไม่ต้องมาสนใจเค้า ให้เราไปใช้ชีวิตของเรา คำพูดพวกนี้เเหละมันเลยทำให้เราคิดว่ามันคงเป้นคำตอบที่เราควรจะยอมรับเเละเข้าใจมันได้เเล้ว เเละเเล้วเวลาก็ผ่านมา6เดือนให้เราทำใจ ละเราก็ทำใจได้สำหรับบางคนอาจคิดว่ารอเค้ารักเค้ามา3ปีเเค่6เดือนทำไมมันตัดง่ายจัง "คุณลองรักใครมากๆเเล้วพยายามทำเพื่อเค้าสิ เเล้วไม่ได้ผลกับสิ่งที่เราพยายาม คุณลองรอคนที่เค้าไม่ได้รักเราสิ เมื่อถึงจุดๆนึงเราจะรู้ว่าควรทำยังไงกับครั้งนี้" เราคิดว่าเราชอบเค้าก่อนอ่าเราสร้างความรู้สึกนี้ขึ้นมาเองเราเลือกที่จะรอเค้าเองเขาไม่ได้ขอร้องเรา ถ้าวันนี้มันไม่เป้นอย่างหวังเขาก็ไม่ได้ผิด คนเราบังคับกันไม่ได้(เเต่ถ้าบอกกันตรงๆตั้งเเต่เเรกก็คงไม่เกินเลยมาขยาดนี้) พอเราเลือกที่จะเดินออกมาเราก็ไปมีเเฟนของเราล่ะพอเขารู้เราเชื่อว่าเค้าเสียใจมีวันนึงน้องเค้าไลน์มาหาเราว่า พี่ไม่คิดจะคุยกับพี่ผมหรอ ผมไม่รู้ว่าพี่ทะเลาะกันเรื่องอะไรเเต่ผมอยากให้ปรับความเข้าใจเพราะตอนนี้พี่ผมเค้าไม่โอเค เราก้ใจอ่อนโทรไป เค้าก็ถามเรามีเเฟนไม่คิดจะบอกกันหรอ เราก็ตอบเค้าไปว่า ก็ไม่คิดว่าจะสนใจเห็นบอกให้เราไม่ใช้ชีวิตของเรา เเต่จริงๆเเล้ว6เดือนที่ผ่านมาเขารู้เรื่องเราทุกอย่าง เหมือนเขาดูเราอยู่ห่างๆ เค้าบอกกับเราว่า "วันนี้มีเเฟนเเล้ว สิ่งที่เขาอยากพูดกับเรามันคงพูดไม่ได้เเล้ว" น้ำตาไหลค่ะ เวลามีตั้ง3ปีทำไมไม่พูด จะมาพูดอะไรตอนนี้มันไม่ทันเเล้ว จริงๆเราบอกกับเขาว่า คนที่ยืนข้างเราวันนี้ทำไมไม่เป้นเค้า เเล้วเราก็ร้องไห้โฮใส่เค้า เค้าบอกว่าเราอย่ามาร้องไห้เพราะเค้าอีกเลย เค้ามั่นใจว่าเราเลือกเเล้วเเล้วคนนั้นต้องดีกว่าเค้าเเน่นอน ทำไมอ่าค่ะ !! ทำไมเรารู้สึกรักไม่พร้อมกันวันที่เรารู้สึกรักเค้า เค้ากลับไปรักคนอื่น วันที่เค้ารู้สึกรักเรา เราก็กลับไม่ได้รักเค้าเเล้ว เเละเค้าก้พูดกับเราอีกว่า อย่าลังเลอีกเลย เค้าไม่อยากให้เรามาลังเลเพราะเค้าไม่รู้ว่าถ้าเรากลับไปเค้าจะรักเราหรือป่าว เเต่ในใจเราก็ไม่ได้คิดที่จะกลับไป เราเข้าใจความรู้สึกเค้าตอนนี้น่ะเพราะเราก็เคยผ่านมันมาก่อน เค้าถามเราว่าเราจะกลับมาคุยกันได้เหมือนเดิมทุกเรื่องไหม เราตอบว่าได้ เเต่สุดท้ายพอเรากลับมาคุยกันจริงๆทุกเรื่องเหมือนเดิม เรากลับคุยกันไม่ได้เพราะความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมเเล้ว ตอนนี้เรากับเค้าก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เรายอมรับว่าไม่โอเคมันยังกลับไปคุยกันตอนนี้ไม่ได้ไม่ใช่เพราะยังรักเเต่เพราะความผูกพันมันยังมีมากมาย 3ปีที่ผ่านมาไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะอะไร บางครั้งก็เหมือนเพื่อน บางครั้งก็เหมือนเเฟน เเต่ไม่ใช่มันไม่สุขน่ะมันสุขมากถึงทุกข์มันจะมากกว่าก็ตาม
ขอบคุณ..ที่เข้ามาทำให้ในความทรงจำมีเรื่องประทับใจมากมายให้เก็บไว้นึกถึงเวลาคิดถึง วันนี้ยังคิดถึงอยู่น่ะเเต่คิดถึงในฐานะเพื่อนที่พิเศษกว่าคำว่าเพื่อน ดีใจน่ะที่ได้รู้สึกดีกับเเก ที่ผ่านมาหลายๆเรื่องก็ขอโทษด้วย วันนี้รอไม่ได้เเล้วตอบไม่ได้หรอกว่าเพราะอะไร "ลองรักใครมากๆสักคนดิ เมื่อถึงเวลาเราก็ต้องปล่อยเขาไปเพื่อให้เขามีชีวิตที่ดีกว่า กว่าที่เราจะรั้งเขาไว้" ทุกคนมีเหตุผลที่ไม่เหมือนกันบางเหตุผลเราพูดกันตรงๆไม่ได้#เราสองคนก็เช่นกัน# ใช้ชีวิตให้เต็มที่น่ะ...เหมือนที่เเกเคยบอกเราไว้ เเล้วสักวันเเกจะเจอคนที่เข้าใจเเกมากกว่าคนอย่างเขาเเน่นอน โชคดีเเก ^______^