ด้วยคำพูดของหลวงพ่อ ทำให้ความโอหัง อวดเก่ง อวดดีของผมหดหังลง

กระทู้สนทนา
แต่ก่อนนั้นผมเป็นผู้ใฝ่รู้ชอบศึกษา  ชอบอ่าน  ชอบฟังธรรม  ฟังทั้งเทป  แผ่น cd mp 3  บางทีฟังไม่ไหลับไม่นอนถึง ตี 2  ตี 3  จนถึงขาดซื้อพระไตรปิฎกทั้งชุดมาไว้ที่บ้านเลย

ผมชอบสนทนาธรรมกับพระมาก  ชอบถาม ชอบเถียง ชอบอธิบาย เพราะมั่นใจว่า  ตัวเองรู้มากรู้จริง  พูดแล้วมีที่มาอ้างอิงได้   จนวันหนึ่งมีโอกาสสนทนาธรรมกับพระป่ารูปหนึ่งอยู่นาน

หลังสนทนาจบ  ผมถามท่านด้วยความมั่นใจว่า  หลวงพ่อครับ  หลวงพ่อคิดว่าสิ่งที่ผมพูดและอธิบายนี้นถูกต้องเป็นสัมมาทิฎฐิไหมครับ ?  

หลวงพ่อตอบว่า  อย่างโยมไม่ต้องมาวัดแล้วก็ได้  อะไร ๆ ก็เที่ยวรู้ไปหมด  เสียอยู่อย่างเดียว  โยมไม่รู้ว่า  โยมกำลังหลงในสิ่งที่กำลังรู้ กำลุงคิด และกำลังพูดอยู่ในขณะนี้  โดยโยมไม่รู้ตัว

ผมอึ้งไปชั่วขณะ
  
ตอนนั้นอีโก้ผมสูงมาก  จึงเถียงท่านไปว่า  ผมพูดอะไรผิดหรือครับหลวงพ่อ ?   สิ่งที่ผมพูดผมอธิบาย  ผมเอามาจากพระไตรปิฎก  เป็นคำของพระพุทธองค์ทั้งนั้น

ท่านตอบว่า  ข้อความในพระไตรปิฏกเป็นคำของพระพุทธองค์อยู่แล้ว   จะผิดได้อย่างไร ? โยม  มันผิดที่ตัวโยมต่างหาก  ที่ไม่รู้ว่า  ธรรมมะของพระพุทธองค์เขามีเอาไว้ใช้ดับทุกข์  ไม่ได้มีเอาไว้หลง  โยมมัวแต่คิดแต่พูดแต่อธิบาย  แล้วก็หลงไอ้ที่คิดที่พูดที่อธิบายอยู่นั่นแหละ  ไม่ยอมเอาไปใช้เสียที  แล้วเมื่อไหร่จออกจากทุกข์ได้เล่าโยม ?

เจอดอกนี้ของหลวงพ่อเข้าไป  ผมถึงกับหุบปากเงียบเลย

ก่อนจากกันผมถามหลวงพ่อว่า  หลวงพ่อจะมีธรรมะให้เป็นข้อเตือนใจกับผมสักข้อไหมตรับ ?

ท่านบอกว่า  โยม  จิตเกิดเป็นทุกข์  ต้องรู้เท่าทันจิตทุกเวลานาทีว่า  จิตไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา    จะได้ไม่หลงทุกข์กับมัน  แค่นี้นะ โยม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่