ผมหนักใจจิงๆครับปัญหาของผมมันอาจเป็นปัญญหาเล้กๆแต่ผมไม่แน่ใจว่าผมเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายเกินไปหรือเป่า เริ่มเรื่องเลยแล้วกันนะครับ
ฃผมได้มีโอกาศไปทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งเป็นบริษัที่ค่อนข้างใหญ่พอสมควรผมย้ายเข้าไปเพราะได้อนิสง มาจากแฟนผมที่ฝากผมเข้าไป และอีกสิ่งหนึ่งที่ผมตัดสินใจเข้าไปเพราะเรื่องของตัวเงินที่ผมต้องการ และผมก็ได้เข้าไปทำงานในบริษัทแห่งนี้ ผมขอกล่าวก่อนว่าแผนกที่ผมเข้าไปทำ มันมีอยู่แค่ สองคน และผมก็เข้าไปเป็นสามคน คือ หัวหน้าแผนก และอีกคน ผมขอเรียกว่าเขาว่า ญ ครับ รวมตัวผมเป็นสามคนครับ ตอนที่หัวหน้าผมรับผมเข้าไปทำงานตอนนั้นเขาดูอยากได้ผมทำงานจริงๆ วันแรกที่ผมเข้าไปครับผมบอกก่อนเลยผมประทับใจการตอนรับของเขาทั้งสองเป็นอย่างดี เขาตอนรับดีมากครับ ผมก็เรียนรู้งานปกติครับ และตั้งใจเรียนรู้มากกว่าที่อื่นเนื่องจากแฟนผมฝากเขามาไม่อยากให้เขาเสียชื่อ และ เป้นสายงานที่ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เขามาทำในตำแหน่งนี้ ผมพยายามเรียนรู้งานและพยายามทำงานให้ดีที่สุดครับ เท่าที่แรง กับอีกสองมือของคนคนนี้จะทำได้ อ๋อ ผมลืมบอกไปแฟนผมเขาทำงานที่มีมา ตั้งเรียนจบจนถึงปัจจุบัน ก็ประมาณ 5 ปีครับ ผมเลยคิดว่าเขาเลยฝากผมได้ และ ญ ก็เป็นเพื่อนสนิทแฟนผมครับ นั้นสิ! ปัญญาเริ่มเกิดขึ้นครับ เอาปัญหาหลักๆเลยนะครับ ที่ผมได้เจอ เพราะปัญหาเล็กที่ผ่านมาผมก็พยายามคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ผมคิดในแง่ลบเกินไป ก็พยายามจะไม่คิดอัะไรครับ แต่ พอวันหนึ่ง เมื่อไม่นานที่ผ่านมา มันมีงานหนึ่งที่ เป็นงานที่สมาคิคในทีมของบริษัท จะต้องไปแนะนำทีมกับลูกค้าและแสดงหน้าที่ตำแหน่งที่ตัวเองได้รับให้กับลูกค้าได้รับรู้ว่าเราคือใคร พอวันนั้นมาถึง วันที่ต้องเสนอทีมให้กับลูกค้าได้ฟัง
ผม: พี่ ญ ครับผมค้องเข้าไปเสนอทีม ด้วยไหม (แต่ในใจก็คิดว่าต้องเขาเพราะเราเป็นส่วนหนึ่งของทีม)
ญ: เงียบหายไปสักพัก ...........
หลังจากนั้นหัวหน้าเดินมา ครับ พร้อมกับบอกว่า ไม่ต้องเขาหรอกเน๊อะ และมองไปที่ ญ คนเดียวครับ ตอนนั้นผมก็อึ่งๆครับ เพราะ พี่ญ ได้แต่งตัวตัวมาพร้อมจะเข้าพอดี พร้อมติด ชื่อ ที่หน้าอก แต่ไม่ได้เข้า ทั้งๆที่คนในบริษัทก็เข้าไปกันหมด ในโปรเจคนั้นที่ทำ แต่ในหัผมก็คิดว่า เป็นเพราะผมหรือเป่าที่พี่คนนั้นไม่ได้เข้าไป แต่ก็พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แล้วพอการประชุมแนะนำทีมเสร็จสิ้น หัวหน้าก็เดินออกมา และไปโต๊ะ ญ พร้อมพูดว่า
หัวหน้า : ญ พี่จะชวนไป ........... แสดงอาการง้อ (ในใจผมคิดว่า ง้อกันแล้ว กูละ มะเหนทำแบบนี้มั้งเลย)
ญ : ก็แสดง หน้าเฉยๆนิ่งๆๆ
เรื่ืองวันนี้ผมก็เงียบไปและพยายามคิดว่า ผมมองโลกในแง่ร้ายเกินไป ที่มองว่าเขาไม่อยากให้ผมเข้าไปแนะนำคนอื่น ว่าอยู่ทีมนี้ แต่อีกใจ ก็คิดว่า แต่กูก็ทำงานในทีมนี้อย่างเต็มที และตั้งใจมาตลอดเลย ทำไมถึงไม่แนะนำ หรือ พูดกับคนอื่นบ้างว่ากูอยู่ทีม
อ่อ ผมลืมอีกเรื่องคือตั้งแต่ผมเข้ามานั้น วันแรกเขาต้องนำผมไปเเนะนำกับ MD แต่หัวบอกลืม ก็เลยตามเลยครับ ผ่านมา วันที่ไปสัมมนา เขาก็แนะนำน้องใหม่ในทีมกัน และเราก็เป็นน้องใหม่ ทำไมหัวหน้าไม่แนะนำ คนอื่น ในใจผมก็คิดว่าเพราะผมเป็นแฟนกับคนที่ทำงานในบริษัท คนอื่นคงรู้หมดแล้วมั้ง หัวหน้าเลยไม่แนะนำ เรื่องนั้นก็จบไปครับ
เช้าวันรุ่งขึ้นครับ วันนี้แผนกผมต้องไปบอกถึงการทำงานกับลูกค้า ครับ เขาจะแบ่งเป็นวันๆกับแผนกต่างๆ วันแรกเป็นแผนกผมก่อนครับ หัวหน้าบอกว่าเขาจะไปคนเดียวครับ ผมก็โอเค เพราะผมเขาไปก็ไม่สามารถพูดได้ดีเท่ากับหัวหน้าครับ ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ในใจ ก็แบบ แอบคิดเรื่องเมื่อวานอยู่แต่พยายามปรับมุมมองครับ เรื่องมันก็เกิดขึ้น ตอนกลางวัน ครับ ก็ไปกินข้าวกลางวันตามปกติครับ เขามาทำงานที่โต๊ะ ด้วยความที่ผมแบบ อยากกิน ชาไข่มุข ผมก็เลยเดินไปซื้อครับ เท่านั้นละ กลับเข้ามา พี่ ญ หายไปครับ ผมก็ คิดว่าพี่เขาไปห้องน้ำมั้ง ก็นั่งทำงานไป ครับ อีกสักพัก พี่ ญ เขามาในห้องพร้องกับ มาถือแก้วน้ำเปล่า เอาไปที่ห้องที่ เขาพรีเซ็นกันครับ ทั้งแกผนกผมนั่งอยู่คนเดียวครับ เขาไป พรีเซ็นกันหมด ก็แอบน้อยใจครับ วันนั้น ผมแทบจะร้องไห้ออกมใากลางโต๊ะทำงานเลย พอทุกคนออกมาจากห้องนั้น ทุกคนก็ดูมีความสุขแต่ผมก็นิ่งมากครับไม่ได้แสดงอะไร ให้ใครรับรู้เท่าไหร่ ผมได้โทรไปปรึกษาเพื่อนครับ เพราะเคยปรึกษาแฟนแล้วทะเลาะกันครับ เพราะเขารับ บจ นี้มาก ผมคิดมากไปหรือเป่าครับที่ผมคิดว่า ทำไมไม่ให้ผมเขาไปด้วย มีปัญหาอะไรทำไมไม่บอกผมตรงๆ หรือ เป็นเรื่องปกติครับ ที่หัวหน้าเขาเป็นกันแบบนี้ แต่ผมก็อยู่ในแผนก นะครับ และผมก็ทำงานเต็มที่ ในแผนก หรือเพราะผมยังไม่ผ่านโปร แต่มันก็อีกแค่เัดือนเดียวผมก็จะผ่านแล้ว เพราะอะไร คับ ทุกวันนี้ผมก็คิดแต่ว่าผมคิดไปแง่ลบไปเอง แต่ลึกๆผมก็แอบน้อยใจเหมือนเดิมครับ แล้วทุกครั้งที่ผมเขาไปปรึกษาหัวหน้า หัวหน้าก็แบบ ถอนหายใจ ครับ แต่เรื่องที่ผมต้องไปเขาไปปรึกษา มันเป็นเรื่องที่หัวหน้าต้องตัดสินใจครับเพราะมันเป็นเรื่องเงิน ผม ผิดไหม หรือผมทำตัวไม่สนิทกับหัวหน้าเท่า ญ ผมควรทำไงครับ ชีวิตมันยากจัก อ่อผมลืมบอกไปผม พึง 24 ครับ พึ่งจบและพึ่งเริ่มทำงานครับ
ผมเป็นคนมองโลกแง่ลบมากเกินไปไหม
ฃผมได้มีโอกาศไปทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งเป็นบริษัที่ค่อนข้างใหญ่พอสมควรผมย้ายเข้าไปเพราะได้อนิสง มาจากแฟนผมที่ฝากผมเข้าไป และอีกสิ่งหนึ่งที่ผมตัดสินใจเข้าไปเพราะเรื่องของตัวเงินที่ผมต้องการ และผมก็ได้เข้าไปทำงานในบริษัทแห่งนี้ ผมขอกล่าวก่อนว่าแผนกที่ผมเข้าไปทำ มันมีอยู่แค่ สองคน และผมก็เข้าไปเป็นสามคน คือ หัวหน้าแผนก และอีกคน ผมขอเรียกว่าเขาว่า ญ ครับ รวมตัวผมเป็นสามคนครับ ตอนที่หัวหน้าผมรับผมเข้าไปทำงานตอนนั้นเขาดูอยากได้ผมทำงานจริงๆ วันแรกที่ผมเข้าไปครับผมบอกก่อนเลยผมประทับใจการตอนรับของเขาทั้งสองเป็นอย่างดี เขาตอนรับดีมากครับ ผมก็เรียนรู้งานปกติครับ และตั้งใจเรียนรู้มากกว่าที่อื่นเนื่องจากแฟนผมฝากเขามาไม่อยากให้เขาเสียชื่อ และ เป้นสายงานที่ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เขามาทำในตำแหน่งนี้ ผมพยายามเรียนรู้งานและพยายามทำงานให้ดีที่สุดครับ เท่าที่แรง กับอีกสองมือของคนคนนี้จะทำได้ อ๋อ ผมลืมบอกไปแฟนผมเขาทำงานที่มีมา ตั้งเรียนจบจนถึงปัจจุบัน ก็ประมาณ 5 ปีครับ ผมเลยคิดว่าเขาเลยฝากผมได้ และ ญ ก็เป็นเพื่อนสนิทแฟนผมครับ นั้นสิ! ปัญญาเริ่มเกิดขึ้นครับ เอาปัญหาหลักๆเลยนะครับ ที่ผมได้เจอ เพราะปัญหาเล็กที่ผ่านมาผมก็พยายามคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ผมคิดในแง่ลบเกินไป ก็พยายามจะไม่คิดอัะไรครับ แต่ พอวันหนึ่ง เมื่อไม่นานที่ผ่านมา มันมีงานหนึ่งที่ เป็นงานที่สมาคิคในทีมของบริษัท จะต้องไปแนะนำทีมกับลูกค้าและแสดงหน้าที่ตำแหน่งที่ตัวเองได้รับให้กับลูกค้าได้รับรู้ว่าเราคือใคร พอวันนั้นมาถึง วันที่ต้องเสนอทีมให้กับลูกค้าได้ฟัง
ผม: พี่ ญ ครับผมค้องเข้าไปเสนอทีม ด้วยไหม (แต่ในใจก็คิดว่าต้องเขาเพราะเราเป็นส่วนหนึ่งของทีม)
ญ: เงียบหายไปสักพัก ...........
หลังจากนั้นหัวหน้าเดินมา ครับ พร้อมกับบอกว่า ไม่ต้องเขาหรอกเน๊อะ และมองไปที่ ญ คนเดียวครับ ตอนนั้นผมก็อึ่งๆครับ เพราะ พี่ญ ได้แต่งตัวตัวมาพร้อมจะเข้าพอดี พร้อมติด ชื่อ ที่หน้าอก แต่ไม่ได้เข้า ทั้งๆที่คนในบริษัทก็เข้าไปกันหมด ในโปรเจคนั้นที่ทำ แต่ในหัผมก็คิดว่า เป็นเพราะผมหรือเป่าที่พี่คนนั้นไม่ได้เข้าไป แต่ก็พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แล้วพอการประชุมแนะนำทีมเสร็จสิ้น หัวหน้าก็เดินออกมา และไปโต๊ะ ญ พร้อมพูดว่า
หัวหน้า : ญ พี่จะชวนไป ........... แสดงอาการง้อ (ในใจผมคิดว่า ง้อกันแล้ว กูละ มะเหนทำแบบนี้มั้งเลย)
ญ : ก็แสดง หน้าเฉยๆนิ่งๆๆ
เรื่ืองวันนี้ผมก็เงียบไปและพยายามคิดว่า ผมมองโลกในแง่ร้ายเกินไป ที่มองว่าเขาไม่อยากให้ผมเข้าไปแนะนำคนอื่น ว่าอยู่ทีมนี้ แต่อีกใจ ก็คิดว่า แต่กูก็ทำงานในทีมนี้อย่างเต็มที และตั้งใจมาตลอดเลย ทำไมถึงไม่แนะนำ หรือ พูดกับคนอื่นบ้างว่ากูอยู่ทีม
เช้าวันรุ่งขึ้นครับ วันนี้แผนกผมต้องไปบอกถึงการทำงานกับลูกค้า ครับ เขาจะแบ่งเป็นวันๆกับแผนกต่างๆ วันแรกเป็นแผนกผมก่อนครับ หัวหน้าบอกว่าเขาจะไปคนเดียวครับ ผมก็โอเค เพราะผมเขาไปก็ไม่สามารถพูดได้ดีเท่ากับหัวหน้าครับ ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ในใจ ก็แบบ แอบคิดเรื่องเมื่อวานอยู่แต่พยายามปรับมุมมองครับ เรื่องมันก็เกิดขึ้น ตอนกลางวัน ครับ ก็ไปกินข้าวกลางวันตามปกติครับ เขามาทำงานที่โต๊ะ ด้วยความที่ผมแบบ อยากกิน ชาไข่มุข ผมก็เลยเดินไปซื้อครับ เท่านั้นละ กลับเข้ามา พี่ ญ หายไปครับ ผมก็ คิดว่าพี่เขาไปห้องน้ำมั้ง ก็นั่งทำงานไป ครับ อีกสักพัก พี่ ญ เขามาในห้องพร้องกับ มาถือแก้วน้ำเปล่า เอาไปที่ห้องที่ เขาพรีเซ็นกันครับ ทั้งแกผนกผมนั่งอยู่คนเดียวครับ เขาไป พรีเซ็นกันหมด ก็แอบน้อยใจครับ วันนั้น ผมแทบจะร้องไห้ออกมใากลางโต๊ะทำงานเลย พอทุกคนออกมาจากห้องนั้น ทุกคนก็ดูมีความสุขแต่ผมก็นิ่งมากครับไม่ได้แสดงอะไร ให้ใครรับรู้เท่าไหร่ ผมได้โทรไปปรึกษาเพื่อนครับ เพราะเคยปรึกษาแฟนแล้วทะเลาะกันครับ เพราะเขารับ บจ นี้มาก ผมคิดมากไปหรือเป่าครับที่ผมคิดว่า ทำไมไม่ให้ผมเขาไปด้วย มีปัญหาอะไรทำไมไม่บอกผมตรงๆ หรือ เป็นเรื่องปกติครับ ที่หัวหน้าเขาเป็นกันแบบนี้ แต่ผมก็อยู่ในแผนก นะครับ และผมก็ทำงานเต็มที่ ในแผนก หรือเพราะผมยังไม่ผ่านโปร แต่มันก็อีกแค่เัดือนเดียวผมก็จะผ่านแล้ว เพราะอะไร คับ ทุกวันนี้ผมก็คิดแต่ว่าผมคิดไปแง่ลบไปเอง แต่ลึกๆผมก็แอบน้อยใจเหมือนเดิมครับ แล้วทุกครั้งที่ผมเขาไปปรึกษาหัวหน้า หัวหน้าก็แบบ ถอนหายใจ ครับ แต่เรื่องที่ผมต้องไปเขาไปปรึกษา มันเป็นเรื่องที่หัวหน้าต้องตัดสินใจครับเพราะมันเป็นเรื่องเงิน ผม ผิดไหม หรือผมทำตัวไม่สนิทกับหัวหน้าเท่า ญ ผมควรทำไงครับ ชีวิตมันยากจัก อ่อผมลืมบอกไปผม พึง 24 ครับ พึ่งจบและพึ่งเริ่มทำงานครับ