คือเราเป็นคนขี้อิจฉามาตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่แค่ไม่ได้บอกใครว่าเรารู้สึกยังไง ไม่ค่อยพูด
เราขี้อิจฉาทุกคน อิจฉาญาติที่อาม่ารักมากว่า(ไม่ได้รู้สึกไปเองนะเพราะทุกคนในครอบครัวก็รู้อยู่)
อิจฉาญาติที่ไม่ต้องทำงานบ้านเลย ผู้ใหญ่จะใช้แต่เราเพราะเราเป็นผู้หญิงคนเดียว
อิจฉาพี่ชายที่พ่อแม่ส่งให้ไปเรียนที่ต่างประเทศ แถมได้ใช้เงินเดือนละตั้งหลายหมื่น
ทั้งที่เราเรียนได้ดีกว่า ตั้งใจกว่า แล้วก็พยายามไม่ใช่เงินฟุ้มเฟีอย
อิจฉาๆไปหมด แต่เราไม่ได้เกลียดหรือไม่ชอบทุกคนนะ เราแค่อิจฉา
พอเราบอกพ่อแม่ เค้าก็เครียดที่เราเป็นแบบนี้ แบบอิจฉาพี่น้องกันเอง
รู้สึกแย่กับตัวเองมาก ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
เราเป็นคนขี้อิจฉา ไม่อยากพ่อแม่เครียดและเสียใจ
เราขี้อิจฉาทุกคน อิจฉาญาติที่อาม่ารักมากว่า(ไม่ได้รู้สึกไปเองนะเพราะทุกคนในครอบครัวก็รู้อยู่)
อิจฉาญาติที่ไม่ต้องทำงานบ้านเลย ผู้ใหญ่จะใช้แต่เราเพราะเราเป็นผู้หญิงคนเดียว
อิจฉาพี่ชายที่พ่อแม่ส่งให้ไปเรียนที่ต่างประเทศ แถมได้ใช้เงินเดือนละตั้งหลายหมื่น
ทั้งที่เราเรียนได้ดีกว่า ตั้งใจกว่า แล้วก็พยายามไม่ใช่เงินฟุ้มเฟีอย
อิจฉาๆไปหมด แต่เราไม่ได้เกลียดหรือไม่ชอบทุกคนนะ เราแค่อิจฉา
พอเราบอกพ่อแม่ เค้าก็เครียดที่เราเป็นแบบนี้ แบบอิจฉาพี่น้องกันเอง
รู้สึกแย่กับตัวเองมาก ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย