ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา อาจมีคนเคยนำเสนอไปแล้ว แต่อยากจะบอกเล่าอีก. คือเราเดินทางไปประเทศที่มีชื่อเรื่องครีม ที่ประเทศไทยมีขายตามเว็บมากมายเลยล่ะ พอเรามาก็เลยทำให้มีคนบางส่วนต้องการฝากซื้อ เพราะคิดว่าฝากเราน่าจะได้ราคาถูก ซึ่งเอาจริงๆ เราก็เต็มใจรับฝากนะ แต่ติดตรงที่ว่าคุณๆทั้งหลาย จะเอายี่ห้อแบบในเว็บ เลยอยากเล่าเป็นข้อๆ. โดยจุดประสงค์การเดินทางคือเราไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัวล้วนๆ ไม่ได้รับฝากเป็นอาชีพ แต่พอมาก็จะมีคนรู้จักทราบว่าเราเดินทางมาทั้งสนิทและไม่สนิท
. ข้อแรกเลย คือ ครีมที่พวกคุณๆอยากได้น่ะ เจ้าของประเทศเค้าไม่นิยมใช้กัน แทบจะไม่เลย พอไปสอบถามจากคนรู้จักเค้าก็งงๆ ว่ามีด้วยเหรอ ครีมแบบนี้ ครีมชื่อนี้ ข้อที่ 2 แหล่งที่ไปตามหา ก็ไม่ได้มีครบทุกยี่หัอไปซะหมด ต้องใช้เวลาเดินตามหา เราเสียค่าจอดรถไปคิดเป็นเงินไทยเป็นพันบาท เพื่อตามหาครีมราคาหลักร้อยต้น ข้อ 3 คุณระบุราคามาเสร็จสรรพ ว่าเคยซื้อราคาเท่านี้ไม่เกิน 200 นะ โอ้แม่เจ้านัานมันสมัยกี่ปีมาแล้วหนอ พอเราไปเจอราคาจริงๆ บอกไปด้วยไม่ได้บวก คิดตามเรทค่าเงิน คุณกลับบอกงั้นไม่เอา ไม่เป็นไรมันแพง ทำให้เรารู้สึกผิด หน้าชา เป็นอาชญากรของโลกทันที เหมือนไปบวกราคาเอากำไรหน้าเลือดซะงั้น ข้อ 4 การไปต่างประเทศ บางครั้งเราไม่สามารถออกไปได้ง่ายๆทุกวัน เหมือนไปโลตัสบ้านเรา เพราะต่างประเทศมีการคิดค่าจอดรถบางแห่ง จะไปไหนต้องวางแผน ไม่งั้นโดนค่าจอดรถอ่วมแน่ ครั้นจะไปรถไฟ ถ้าไปหลายๆคน บางทีค่ารถไฟแพงกว่าค่าจอดรถ ข้อ 5 เราแนะนำไปตามตรง ว่าที่นี่เค้าใช้อะไรกัน อะไรที่หาซื้อง่าย และปลอดภัย ไม่ใช่เรายัดเยียดความคิด แต่แค่แนะนำตามคำบอกกล่าวของคนเจ้าของประเทศ และไม่ใช่จะตั้งหน้าตั้งตารับฝากหิ้ว เพราะเข้าใจของแบบนี้ ลางเนื้อชอบลางยา เราไม่ว่ากัน แต่ถ้าหาไม่ได้ก็ขอให้เข้าใจ. ข้อ 6 ปริมาณที่ฝากซื้อทำเอาตกใจ 1 โหลบ้าง ครึ่งโหลบ้าง โอ้วกระเป๋าชั้นเป็นของชาวบ้านไปแล้ว 50% แล้วทำให้จิตตก กลัวน้ำหนักเกิน ปล.///ที่บ่นมาทั่งหมด บางท่านอาจจะบอกแล้วทำไมไม่ปฏิเสธเค้าไป ด้วยมารยาทคนไทย บางทีจะบอกปัดก็เด่วจะหาว่าไม่มีน้ำใจ ไม่ช่วยเหลือคนรู้จัก บางทีก็น้ำท่วมปากเหมือนกัน แค่อยากจะบอกเผื่อใครเป็นแบบนี้ มาอ่านเจอจะได้เข้าใจความรู้สึกน่ะ ปล.2 ขออภัยไม่ได้ตั้งใจพาดพิงถึงสินค้าตัวใดทั้งสิ้น เป็นการยกตัวอย่างเพื่อความเข้าใจง่ายๆ และขออภัยถ้าแท้กผิดไป
ใครเคยไปเที่ยวต่างประเทศ แล้วเจอปัญหารับฝากซื้อของบ้างไหม
. ข้อแรกเลย คือ ครีมที่พวกคุณๆอยากได้น่ะ เจ้าของประเทศเค้าไม่นิยมใช้กัน แทบจะไม่เลย พอไปสอบถามจากคนรู้จักเค้าก็งงๆ ว่ามีด้วยเหรอ ครีมแบบนี้ ครีมชื่อนี้ ข้อที่ 2 แหล่งที่ไปตามหา ก็ไม่ได้มีครบทุกยี่หัอไปซะหมด ต้องใช้เวลาเดินตามหา เราเสียค่าจอดรถไปคิดเป็นเงินไทยเป็นพันบาท เพื่อตามหาครีมราคาหลักร้อยต้น ข้อ 3 คุณระบุราคามาเสร็จสรรพ ว่าเคยซื้อราคาเท่านี้ไม่เกิน 200 นะ โอ้แม่เจ้านัานมันสมัยกี่ปีมาแล้วหนอ พอเราไปเจอราคาจริงๆ บอกไปด้วยไม่ได้บวก คิดตามเรทค่าเงิน คุณกลับบอกงั้นไม่เอา ไม่เป็นไรมันแพง ทำให้เรารู้สึกผิด หน้าชา เป็นอาชญากรของโลกทันที เหมือนไปบวกราคาเอากำไรหน้าเลือดซะงั้น ข้อ 4 การไปต่างประเทศ บางครั้งเราไม่สามารถออกไปได้ง่ายๆทุกวัน เหมือนไปโลตัสบ้านเรา เพราะต่างประเทศมีการคิดค่าจอดรถบางแห่ง จะไปไหนต้องวางแผน ไม่งั้นโดนค่าจอดรถอ่วมแน่ ครั้นจะไปรถไฟ ถ้าไปหลายๆคน บางทีค่ารถไฟแพงกว่าค่าจอดรถ ข้อ 5 เราแนะนำไปตามตรง ว่าที่นี่เค้าใช้อะไรกัน อะไรที่หาซื้อง่าย และปลอดภัย ไม่ใช่เรายัดเยียดความคิด แต่แค่แนะนำตามคำบอกกล่าวของคนเจ้าของประเทศ และไม่ใช่จะตั้งหน้าตั้งตารับฝากหิ้ว เพราะเข้าใจของแบบนี้ ลางเนื้อชอบลางยา เราไม่ว่ากัน แต่ถ้าหาไม่ได้ก็ขอให้เข้าใจ. ข้อ 6 ปริมาณที่ฝากซื้อทำเอาตกใจ 1 โหลบ้าง ครึ่งโหลบ้าง โอ้วกระเป๋าชั้นเป็นของชาวบ้านไปแล้ว 50% แล้วทำให้จิตตก กลัวน้ำหนักเกิน ปล.///ที่บ่นมาทั่งหมด บางท่านอาจจะบอกแล้วทำไมไม่ปฏิเสธเค้าไป ด้วยมารยาทคนไทย บางทีจะบอกปัดก็เด่วจะหาว่าไม่มีน้ำใจ ไม่ช่วยเหลือคนรู้จัก บางทีก็น้ำท่วมปากเหมือนกัน แค่อยากจะบอกเผื่อใครเป็นแบบนี้ มาอ่านเจอจะได้เข้าใจความรู้สึกน่ะ ปล.2 ขออภัยไม่ได้ตั้งใจพาดพิงถึงสินค้าตัวใดทั้งสิ้น เป็นการยกตัวอย่างเพื่อความเข้าใจง่ายๆ และขออภัยถ้าแท้กผิดไป