มีเรื่องมาเล่าครับ เป็นประสบการณ์ตรงสมัยผมเรียนที่โรงเรียนชายล้วน ตอนนั้นเหมือนผมเพิ่งจะได้เข้าเรียนชั้น ม.4 ใหม่ๆ
ไม่รู้ด้วยเพราะว่าผมตัวใหญ่ผิวเข้ม หรือเพราะอะไร ทำให้มีรุ่นพี่บางกลุ่มจับตามองผมอยู่ตลอด
ไอ้เราก็กลัวแบบว่า เขาจะมาทำร้ายหรือจะมารีดไถแบบโหดๆรึเปล่า เอ้ะ!! หรือจะเป็นพวกชายรักชาย
จนในที่สุดผมก็ได้รู้ความต้องการของพวกพี่ๆเขา เมื่อพวกพี่เขาเข้ามาคุยกับผมซึ่งๆหน้า เขาบอกว่าผมหน่วยก้านดี
พูดไปเขาจับกล้ามที่แขนผมบีบๆ อีกคนก็จับที่กล้ามที่ต้นขา ผมก็ปัดมือพี่เขาออกไป อย่ามายุ่งกับผม
พี่เขาบอกให้ผมใจเย็นๆ ในใจผมนี่แบบว่า กูซวยแล้วโดนอัดถั่วดำแน่ๆ แล้วพี่เขาก็บอกความต้องการออกมาว่า พวกพี่เขาอยากได้ผม
นั่นไง!! เชี้ยแล้วไหมล่ะเมิง ใจผมนี่เต้นรัวๆๆๆ กำลังจะหาทางหนี พี่อีกคนก็จับไหล่ไว้และพูดเสียงเข้มๆว่า
พี่อยากได้เรามาร่วมทีมรักบี้ ของโรงเรียนเรา ไอ่แม่ย้อย ตกใจหมดเลย ทำไมไม่พูดให้รู้เรื่องเร็วกว่านี้
ตั้งแต่นั้นมาผมก็เลยได้เป็นนักกีฬารักบี้ตัวแทนของโรงเรียน พวกเราซ้อมกันหนักมาก ซ้อมทุกเย็นเมื่อโรงเรียนเลิก
ก็ต้องเปลี่ยนเสื้อเตรียมลงวิ่ง วอร์มร่างกายละ เป็นยังงี้ทุกวัน พอเช้าก็มาเรียนปกติ แต่ตัวนี่ปวดร้าวเลยค้าบ ปวดเมื่อยไปเรียนอยู่ทุกวัน
นั่นเลยทำให้ผมต้องพกยานวด ยาทาแก้เคล็ดขัดยอก คือแบบว่ามันต้องมีติดตัว
เพราะรักบี้นี่อะนะ มันไม่มีอุปกรณ์ป้องกันร่างกายเหมือนพวกอเมริกันฟุตบอล เวลาลงสนามเล่นกันจริงๆ
กล้ามเนื้อมักจะได้รับบาดเจ็บได้ง่าย และตัวผมเองก็เจ็บบ่อยมาก แบบว่าปวดขาปวดหลัง นู่น นี่ นั่น
ตอนนั้นก็น่าจะพกยานวดแบบครีมอ่ะ เป็นหลอดๆ พวกเคาท์เตอร์เพน นูโรเฟ่นเจล ตอนนั้นต้องซื้อกักตุนไว้เยอะ
เพราะเราใช้บ่อย แถมเพื่อนๆพี่ๆ
ชอบยืม เลยซื้อดักไว้ ไม่งั้นใช้ของกูหมด ฮ่าๆๆ
มีอยู่ครั้งหนึ่งวันนั้นต้องไปแข่งกับสาธิตเกษตร กำแพงแสน ที่นครปฐม ผมก็จัดใส่กระเป๋ามา 4-5 หลอดทั้งใหม่เก่ารวมกัน ใส่รวมไปกับพวกชุดแข่ง พอขึ้นรถตู้ต่างคนก็ต่างโยนกระเป๋าไว้หลังรถตู้ ทีมงานก็วางของยัดเข้าท้ายรถเพิ่มไปอีก ทั้งน้ำแพ็ค ลูกรักบี้สำหรับซ้อม
จนเรามาถึงสนามแข่ง ก็รีบเข้าห้องเปลี่ยนชุดลงซ้อม ผมเปิดกระเป๋าตัวเองถึงกับกรี๊ดเป็นแขกตุรกี (เว่อร์ไป)
เมื่อหลอดยานวดที่พกมา ไส้แตกทะลัก เนื้อครีมกระจุยกระจาย วางตัวสวยงามอยู่บนเสื้อและกางเกงที่ผมจะต้องใส่แข่งวันนี้
กูว่าแล้วไงได้กลิ่นตั้งแต่บนรถ แต่ไม่เห็นมีใครทาซักคน และไม่ต้องให้คิวครับ ทุกคนพร้อมใจกันขำอย่างเมามัน
มีเพื่อนบางคนใจดีเอาเสื้อผมที่เลอะครีม โอ่ยย มันเอาไปทาขาเลย เสื้อกู!!! ที่เหลือๆผมก็ค่อยๆปาดเอาครีมออกมาทาขาจนหมด
วันนั้นทั้งวัน วิ่งในสนามนี่ฉุนยาหม่องจนจบเกมส์ ฮ่าๆๆ และเหตุการณ์นี้ทำให้ผมได้ฉายาใหม่ว่า
“ไอ้แตกใน(กระเป๋า)” คือดีมาก
แต่ทุกปัญหาย่อมมีทางแก้ เราก็แก้ด้วยการเอายาหลอดพวกนี้ใส่ไว้ในถุงอีกชั้นหนึ่งไว้กันรั่ว เปล่าครับ
ผมนี่เปลี่ยนยี่ห้อเลยครับ ฮ่าๆๆๆ จะได้ไม่ต้องไปหาถุงพลาสติกให้ยุ่งยาก ก็เลยไปถามเอาจากเภสัช
อยากได้ยาคลายปวดที่พกง่ายๆกลิ่นไม่แรง เขาก็แนะนำมาตัวหนึ่ง ของยี่ห้อยูนิเรน ขวดขาวๆ มีเส้นขีดๆน้ำเงินเเดงด้านล่าง
มันเป็นยาคลายปวดลดเมื่อยแบบใหม่ ไม่ต้องทาเว้ย ไม่ต้องนวด คือเขาแถมคนนวดมาให้ด้วย
!! จะบร้าหรอ ฮ่าๆๆ
แถมพกง่ายนะมันเบากว่าพวกหลอดใหญ่ๆ อันนั้นมันหนักเอาเรื่องเลยนะ ทีนี้เรื่องแตกในก็เลยหมดห่วงไป
ตอนแรกกะว่าจะมาเล่าเรื่องไส้แตก ยาวจนมาถึงนี่ ฮ่าๆๆๆ ก็นั่นแหละครับ พอได้เปลี่ยนมาใช้ยูนิเรนสเปรย์มันก็ดีขึ้นนะ
มือไม่เหม็นเพราะไม่ต้องทา เพื่อนนักกีฬาใครอยากลองเปลี่ยนก็ลองยี่ห้อนี้ดูนะครับแนะนำ เผื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้น
ไส้ทะลัก
ไม่รู้ด้วยเพราะว่าผมตัวใหญ่ผิวเข้ม หรือเพราะอะไร ทำให้มีรุ่นพี่บางกลุ่มจับตามองผมอยู่ตลอด
ไอ้เราก็กลัวแบบว่า เขาจะมาทำร้ายหรือจะมารีดไถแบบโหดๆรึเปล่า เอ้ะ!! หรือจะเป็นพวกชายรักชาย
จนในที่สุดผมก็ได้รู้ความต้องการของพวกพี่ๆเขา เมื่อพวกพี่เขาเข้ามาคุยกับผมซึ่งๆหน้า เขาบอกว่าผมหน่วยก้านดี
พูดไปเขาจับกล้ามที่แขนผมบีบๆ อีกคนก็จับที่กล้ามที่ต้นขา ผมก็ปัดมือพี่เขาออกไป อย่ามายุ่งกับผม
พี่เขาบอกให้ผมใจเย็นๆ ในใจผมนี่แบบว่า กูซวยแล้วโดนอัดถั่วดำแน่ๆ แล้วพี่เขาก็บอกความต้องการออกมาว่า พวกพี่เขาอยากได้ผม
นั่นไง!! เชี้ยแล้วไหมล่ะเมิง ใจผมนี่เต้นรัวๆๆๆ กำลังจะหาทางหนี พี่อีกคนก็จับไหล่ไว้และพูดเสียงเข้มๆว่า
พี่อยากได้เรามาร่วมทีมรักบี้ ของโรงเรียนเรา ไอ่แม่ย้อย ตกใจหมดเลย ทำไมไม่พูดให้รู้เรื่องเร็วกว่านี้
ตั้งแต่นั้นมาผมก็เลยได้เป็นนักกีฬารักบี้ตัวแทนของโรงเรียน พวกเราซ้อมกันหนักมาก ซ้อมทุกเย็นเมื่อโรงเรียนเลิก
ก็ต้องเปลี่ยนเสื้อเตรียมลงวิ่ง วอร์มร่างกายละ เป็นยังงี้ทุกวัน พอเช้าก็มาเรียนปกติ แต่ตัวนี่ปวดร้าวเลยค้าบ ปวดเมื่อยไปเรียนอยู่ทุกวัน
นั่นเลยทำให้ผมต้องพกยานวด ยาทาแก้เคล็ดขัดยอก คือแบบว่ามันต้องมีติดตัว
เพราะรักบี้นี่อะนะ มันไม่มีอุปกรณ์ป้องกันร่างกายเหมือนพวกอเมริกันฟุตบอล เวลาลงสนามเล่นกันจริงๆ
กล้ามเนื้อมักจะได้รับบาดเจ็บได้ง่าย และตัวผมเองก็เจ็บบ่อยมาก แบบว่าปวดขาปวดหลัง นู่น นี่ นั่น
ตอนนั้นก็น่าจะพกยานวดแบบครีมอ่ะ เป็นหลอดๆ พวกเคาท์เตอร์เพน นูโรเฟ่นเจล ตอนนั้นต้องซื้อกักตุนไว้เยอะ
เพราะเราใช้บ่อย แถมเพื่อนๆพี่ๆ
มีอยู่ครั้งหนึ่งวันนั้นต้องไปแข่งกับสาธิตเกษตร กำแพงแสน ที่นครปฐม ผมก็จัดใส่กระเป๋ามา 4-5 หลอดทั้งใหม่เก่ารวมกัน ใส่รวมไปกับพวกชุดแข่ง พอขึ้นรถตู้ต่างคนก็ต่างโยนกระเป๋าไว้หลังรถตู้ ทีมงานก็วางของยัดเข้าท้ายรถเพิ่มไปอีก ทั้งน้ำแพ็ค ลูกรักบี้สำหรับซ้อม
จนเรามาถึงสนามแข่ง ก็รีบเข้าห้องเปลี่ยนชุดลงซ้อม ผมเปิดกระเป๋าตัวเองถึงกับกรี๊ดเป็นแขกตุรกี (เว่อร์ไป)
เมื่อหลอดยานวดที่พกมา ไส้แตกทะลัก เนื้อครีมกระจุยกระจาย วางตัวสวยงามอยู่บนเสื้อและกางเกงที่ผมจะต้องใส่แข่งวันนี้
กูว่าแล้วไงได้กลิ่นตั้งแต่บนรถ แต่ไม่เห็นมีใครทาซักคน และไม่ต้องให้คิวครับ ทุกคนพร้อมใจกันขำอย่างเมามัน
มีเพื่อนบางคนใจดีเอาเสื้อผมที่เลอะครีม โอ่ยย มันเอาไปทาขาเลย เสื้อกู!!! ที่เหลือๆผมก็ค่อยๆปาดเอาครีมออกมาทาขาจนหมด
วันนั้นทั้งวัน วิ่งในสนามนี่ฉุนยาหม่องจนจบเกมส์ ฮ่าๆๆ และเหตุการณ์นี้ทำให้ผมได้ฉายาใหม่ว่า “ไอ้แตกใน(กระเป๋า)” คือดีมาก
แต่ทุกปัญหาย่อมมีทางแก้ เราก็แก้ด้วยการเอายาหลอดพวกนี้ใส่ไว้ในถุงอีกชั้นหนึ่งไว้กันรั่ว เปล่าครับ
ผมนี่เปลี่ยนยี่ห้อเลยครับ ฮ่าๆๆๆ จะได้ไม่ต้องไปหาถุงพลาสติกให้ยุ่งยาก ก็เลยไปถามเอาจากเภสัช
อยากได้ยาคลายปวดที่พกง่ายๆกลิ่นไม่แรง เขาก็แนะนำมาตัวหนึ่ง ของยี่ห้อยูนิเรน ขวดขาวๆ มีเส้นขีดๆน้ำเงินเเดงด้านล่าง
มันเป็นยาคลายปวดลดเมื่อยแบบใหม่ ไม่ต้องทาเว้ย ไม่ต้องนวด คือเขาแถมคนนวดมาให้ด้วย
แถมพกง่ายนะมันเบากว่าพวกหลอดใหญ่ๆ อันนั้นมันหนักเอาเรื่องเลยนะ ทีนี้เรื่องแตกในก็เลยหมดห่วงไป
ตอนแรกกะว่าจะมาเล่าเรื่องไส้แตก ยาวจนมาถึงนี่ ฮ่าๆๆๆ ก็นั่นแหละครับ พอได้เปลี่ยนมาใช้ยูนิเรนสเปรย์มันก็ดีขึ้นนะ
มือไม่เหม็นเพราะไม่ต้องทา เพื่อนนักกีฬาใครอยากลองเปลี่ยนก็ลองยี่ห้อนี้ดูนะครับแนะนำ เผื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้น