คือผมเห็นสองยายหลานนี้มานานพอสมควรละครับ ตั้งแต่น้องเค้ายังตัวเล็ก ๆ น้องเค้าเป็นโรคโปลิโอครับ พูดไม่ได้เดินไม่ได้ อาศัยอยู่ทางเข้าที่พักสงฆ์ใกล้บ้านผม เมื่อก่อนนั้นยายคนนี้ใช้รถเข็ญเด็กเข็นน้อง แต่มีผู้ใจบุญเปลี่ยนเป็นรถ Wheel Chair ให้ วันนี้หลังจัดรายการวิทยุเสร็จ ผมบังเอิญมาเจอเข้า เลยจอดรถพูดคุย ถามไถ่ ว่าน้องเค้าเป็นยังไงบ้าง พ่อแม่น้องเค้าไปไหน ยายบอกว่าพ่อแม่ทิ้งไปตั้งแต่ยังเล็ก ๆ ปล่อยให้ยายดูแลลำพัง น้องก็ไม่ได้รับการรักษาอย่างเป็นจริงเป็นจัง ทุกวันพระยายจะเข็นน้องมาบริเวณนี้ เผื่อมีผู้ใจบุญหยิบยื่นปัจจัยอะไรให้บ้าง แต่ก็ไม่ได้พอที่จะซื้อนมให้น้อง มีผู้คนนำนมโรงเรียนมาให้บ้าง ขนมให้น้องบ้าง ยายต้องหาเงินจ่ายค่าไฟ ค่าโน่นนี่นั่น แต่ยายก็ไม่ได้มีงานทำ ด้วยภาระที่ต้องดูแลหลานที่พิการทิ้งไม่ได้........ตอนนี้น้องตัวโตขึ้น เข็นก็ไม่ค่อยไหว อยากได้จักรยานเก่า ๆ คันเล็ก ๆ พ่วงรถน้องจะได้ปั่นทุ่นแรง......
อ่ะ ..... ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร ไม่อาจรู้ แต่จากสภาพการณ์ที่เห็น เอาเป็นว่า ชั่งใจครับ ผมไม่ได้เป็นคนมีสะตุ้งสตางค์ แต่หยิบยื่นให้ตามแรงที่มี วอนหาเพื่อนร่วมช่วยเหลือ เผื่อบางทีการเป็นผู้ให้ แม้เพียงน้อยนิด อาจจะสร้างความสุขให้กับเราได้บ้าง ผมเคยอด ไม่มีเงินใช้ ไม่มีข้าวกิน อยากจะช่วยเหลือสองยายหลานนี้ รบกวนแนะนำผมหน่อยคับ ว่าทำอย่างไรได้บ้าง น้องเขาอยู่ อำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส
อยากช่วยเหลือสองยายหลานนี้ ช่วยแนะนำผมหน่อยครับ
อ่ะ ..... ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร ไม่อาจรู้ แต่จากสภาพการณ์ที่เห็น เอาเป็นว่า ชั่งใจครับ ผมไม่ได้เป็นคนมีสะตุ้งสตางค์ แต่หยิบยื่นให้ตามแรงที่มี วอนหาเพื่อนร่วมช่วยเหลือ เผื่อบางทีการเป็นผู้ให้ แม้เพียงน้อยนิด อาจจะสร้างความสุขให้กับเราได้บ้าง ผมเคยอด ไม่มีเงินใช้ ไม่มีข้าวกิน อยากจะช่วยเหลือสองยายหลานนี้ รบกวนแนะนำผมหน่อยคับ ว่าทำอย่างไรได้บ้าง น้องเขาอยู่ อำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส