#ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับใคร ก็คงทนไม่ได้แน่ๆ#
เหตุเกิดขึ้นเมื่อคืนวันที่22เมษาที่ผ่านมาลูกสาวเราวัย9เดือนมีอาการตัวร้อน41องศาโดยประมาณ
มีไข้,อาเจียนร่วม เราเลยพาไปโรงพยาบาลแถวบ้าน เป็นโรงบาลรัฐย่านลาดกระบังคะ
เราเอารถไปเอง แฟนเป็นคนขับ พอถึงโรงบาลประมาณ19.00น.โดยประมาณ
แฟนก็รีบหาที่จอดรถ ได้ที่จอดพอดีเสร็จสรรพก็รีบพาไปพบคุณหมอ
อาการไม่น่าเป็นห่วงอะไรมาก คุณหมอตรวจลดไข้ ให้ยาปึ้บก็ถึงเวลากลับ
แต่พอมาถึงที่จอดรถ มีรถเก๋งจอดซ่อนอยู่สองคัน เราเลยรีบไปที่เคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์
ถึงเคาท์เตอร์เราก็ถามด้วยความรีบร้อน "พี่คะๆ ช่วยประกาศหาเจ้าของรถให้หน่อยได้ไหม มีรถจอดซ้อนอยู่"
เจ้าหน้าที่คนนี้ตอบกลับมาเสียงห้วนๆ "ไปบอกยามสิ ยามอยู่ป้อมนู้น"
เราเลยกล่าวขอบคุณแล้วรีบไปหายาม ยามก็กวนมากคะ ไม่ดูเวลาสถานการณ์เลย
แต่เค้าก็รีบไปจัดการหาเจ้าของรถให้ แต่ทว่ารถอีกคันนึงที่ซ้อนนั้นเป็นรถหมอคะ ซึ่งเราไม่รู้ว่าตรงนั้นเป็นที่จอดเจ้าหน้าที่
ป้ายเล็กมากๆ แล้วเป็นเวลากลางคืนมองไม่เห็นหรอกคะ แต่เราก็ยอมรับผิดโดยดี โดยการรอยามไปบอกคุณหมอเรื่องรถ
แต่แล้วเหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้นอยากให้นึกภาพที่จอดรถ โดยรถเราจอดอยู่มุมขวาเกือบสุด รถคุณหมออยู่ด้านหน้า
ซ้ายมือรถคุณหมอมีรถจอด ขวามือมีรถจอด ทำให้รถออกไม่ได้ใช่มั้ยคะ แต่ทว่ารถทางขวามือดันมีคนอยู่บนรถ
ซึ่งยามได้ทำการเจรจากับเจ้าของรถ ซึ่งเป็นบุรุษพยาบาลนั่งอยู่ท้ายรถกระบะตนเอง และนั่งอยู่นานแล้วด้วย
นานพอๆกับที่เรายืนรอคุณหมอคะ ยามบอกเค้าให้ช่วยถอยรถตัวเองใช่มั้ยคะ แต่คำตอบที่ได้เรานี่แบบ อยากกระโดดถีบขาคู่อ่ะ
เค้าบอกว่าจะให้เค้าถอยทำไม นุ้นนนนนนนน! เจ้าของรถนั่งตรวจโรคอยู่ข้างบนก็ไปบอกมันสิ
ทำหน้าตาไม่พอใจอีก กะอิแค่ถอยรถออกไปนิดเดียวแล้วให้เราออกมันจะลำบากอะไรใช่มั้ยคะ
จนแบบลูกสาวเรางอแง ถึงยอมถอยให้คิดดูเกือบ20นาทีคะ ที่เรายืนรอคนใจแคบไม่ใช่หมอนะคะ
บุรุษคนนั้นเลย โดยส่วนตัวเราประทับใจการบริการคะ แต่เจอแบบนี้ไม่ไหว ยอมรับเลยว่าผิดที่ไม่ดูป้าย
แต่ด้วยความรีบและมืดมองไม่เห็นป้ายหรอกคะ ยามก็ไม่มาโบกตั้งแต่แรก ว่าตรงนี้ห้ามจอด
อยากทราบว่าถ้าเป็นคุณจะทำยังไงคะ? ยอมรับว่าแฟนใจเย็นมากคะวันนั้น ไม่งั้นคงจัดพี่บุรุษคนนั้นแล้ว
ขอบคุณที่อ่านจนจบคะ เป็นกระทู้แรกปวดตานิดนึงนะคะ
เทพบุรุษ(พยาบาล) สุดที่รัก
เหตุเกิดขึ้นเมื่อคืนวันที่22เมษาที่ผ่านมาลูกสาวเราวัย9เดือนมีอาการตัวร้อน41องศาโดยประมาณ
มีไข้,อาเจียนร่วม เราเลยพาไปโรงพยาบาลแถวบ้าน เป็นโรงบาลรัฐย่านลาดกระบังคะ
เราเอารถไปเอง แฟนเป็นคนขับ พอถึงโรงบาลประมาณ19.00น.โดยประมาณ
แฟนก็รีบหาที่จอดรถ ได้ที่จอดพอดีเสร็จสรรพก็รีบพาไปพบคุณหมอ
อาการไม่น่าเป็นห่วงอะไรมาก คุณหมอตรวจลดไข้ ให้ยาปึ้บก็ถึงเวลากลับ
แต่พอมาถึงที่จอดรถ มีรถเก๋งจอดซ่อนอยู่สองคัน เราเลยรีบไปที่เคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์
ถึงเคาท์เตอร์เราก็ถามด้วยความรีบร้อน "พี่คะๆ ช่วยประกาศหาเจ้าของรถให้หน่อยได้ไหม มีรถจอดซ้อนอยู่"
เจ้าหน้าที่คนนี้ตอบกลับมาเสียงห้วนๆ "ไปบอกยามสิ ยามอยู่ป้อมนู้น"
เราเลยกล่าวขอบคุณแล้วรีบไปหายาม ยามก็กวนมากคะ ไม่ดูเวลาสถานการณ์เลย
แต่เค้าก็รีบไปจัดการหาเจ้าของรถให้ แต่ทว่ารถอีกคันนึงที่ซ้อนนั้นเป็นรถหมอคะ ซึ่งเราไม่รู้ว่าตรงนั้นเป็นที่จอดเจ้าหน้าที่
ป้ายเล็กมากๆ แล้วเป็นเวลากลางคืนมองไม่เห็นหรอกคะ แต่เราก็ยอมรับผิดโดยดี โดยการรอยามไปบอกคุณหมอเรื่องรถ
แต่แล้วเหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้นอยากให้นึกภาพที่จอดรถ โดยรถเราจอดอยู่มุมขวาเกือบสุด รถคุณหมออยู่ด้านหน้า
ซ้ายมือรถคุณหมอมีรถจอด ขวามือมีรถจอด ทำให้รถออกไม่ได้ใช่มั้ยคะ แต่ทว่ารถทางขวามือดันมีคนอยู่บนรถ
ซึ่งยามได้ทำการเจรจากับเจ้าของรถ ซึ่งเป็นบุรุษพยาบาลนั่งอยู่ท้ายรถกระบะตนเอง และนั่งอยู่นานแล้วด้วย
นานพอๆกับที่เรายืนรอคุณหมอคะ ยามบอกเค้าให้ช่วยถอยรถตัวเองใช่มั้ยคะ แต่คำตอบที่ได้เรานี่แบบ อยากกระโดดถีบขาคู่อ่ะ
เค้าบอกว่าจะให้เค้าถอยทำไม นุ้นนนนนนนน! เจ้าของรถนั่งตรวจโรคอยู่ข้างบนก็ไปบอกมันสิ
ทำหน้าตาไม่พอใจอีก กะอิแค่ถอยรถออกไปนิดเดียวแล้วให้เราออกมันจะลำบากอะไรใช่มั้ยคะ
จนแบบลูกสาวเรางอแง ถึงยอมถอยให้คิดดูเกือบ20นาทีคะ ที่เรายืนรอคนใจแคบไม่ใช่หมอนะคะ
บุรุษคนนั้นเลย โดยส่วนตัวเราประทับใจการบริการคะ แต่เจอแบบนี้ไม่ไหว ยอมรับเลยว่าผิดที่ไม่ดูป้าย
แต่ด้วยความรีบและมืดมองไม่เห็นป้ายหรอกคะ ยามก็ไม่มาโบกตั้งแต่แรก ว่าตรงนี้ห้ามจอด
อยากทราบว่าถ้าเป็นคุณจะทำยังไงคะ? ยอมรับว่าแฟนใจเย็นมากคะวันนั้น ไม่งั้นคงจัดพี่บุรุษคนนั้นแล้ว
ขอบคุณที่อ่านจนจบคะ เป็นกระทู้แรกปวดตานิดนึงนะคะ