คือเรื่องมีอยู่ว่า คือมีคนนึ่งมาจีบเราขอแทนว่าบีน้ะ คือเราก็คุยกะบีมาได้สักพักล้ะคือบีเค้าก็ดีอ้ะโทหาเราบ่อยทักมาคุยตลอดถึงเค้าจะเป็นนักกีฬาแต่ก็หาเวลาให้เราได้แต่เราไม่เคยเจอเค้าเลยเพราะพึ่งคุยได้เกือบเดือนล่ะทีนี้เราคุยกะบีไว้ว่าถ้าเดือนนึ่งเราจะยอมคบกะเค้าเหลืออีกอาทิดเดียวก็จะครบเดือน อยู่ๆก็มีรุ่นน้องที่เราเคยชอบมาบอกชอบคือแบบตอนนั้นเราทำไรไม่ถูก คือบีก็ดี รุ่นน้องก็เป็นคนที่เราเคยชอบคือแบบอยากเก็บไว้ทั้งสองแต่ทำไม่ได้เราเลยต้องตัดสินใจเลือกใครสักคน ตอนนั้นเราเลยเลือกรุ่นน้องเพราะยุใกล้กว่าไปหาได้ง่ายกว่าแต่เราก็ไม่รุ้ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น พอจากนั้นผ่านมาสักครึ่งเดือนเราก็รถล้มล้ะทีนี้ด้วยความว่ากลัวแฟนที่เป็นรุ่นน้องจะเป็นห่วงเลยให้เพื่อนโทรบอกแต่สิ่งที่เพื่อนได้ยินจากแฟนที่เป็นรุ่นน้องบอกคือ อ่อดีน้ะที่ผมพึ่งถึงบ้าน ล้ะจากนั้นพอเราอาการดีขึ้นเราเลยขอเลิกกับรุ่นน้อง ล้ะทีนี้ด้วยความที่เราคิดผิด เราเลยอยากกลับไปขอโทษบี แต่มันสายไปแล้วบีบอกบีไม่เคยโกดแต่แค่จะไม่ขอกลับมาคุยเหมือนเดิม ล้ะเราก็ตามง้ออยู่2-3วัน จนเราทนไม่ไหวเลยให้เพื่อนของบีช่วย ล้ะเราก็เลยรุ้ว่าทำไมบีถึงไม่ยอมกลับมาคบกับเรา เพราะบีเคยโดนทิ้งแบบนี้3ครั้งด้วยกันล้ะบีให้อภัยผญคนนั้นมาตลอดล้ะผญคนนั้นก็ทำกะบีอีกเป็นครั้งที่4จนบีไม่กล้าไว้ใจใครอีกจนมาเจอเราเพื่อนบีบอกบีตั้งความหวังกะเราไว้มากล้ะที่บีไม่ยอมกลับมาคบกะเราเพราะกลัวเจ็บอีก ล้ะนั้นคือเรื่องราวทั้งหมดที่อยากจะเตือนไว้ จะได้ไม่ต้องมีใครเจ็บหรือเสียใจอีก ควรคิดให้ดีภูมิใจในสิ่งที่ตนเองมีไม่ต้องไปแสวงหารักที่ดีเลิศเพราะมันไม่มีหรอก รักที่สมบูรณ์แบบ.
เตือน! โอกาสไม่ได้มีเสมอไป