สวัสดีครับ ผมชื่อ ปี้ นามสมมติ
อยากจะถือโอกาสนี้ ระบายให้เพื่อนๆฟัง ตามประสาเด็กมหาลัย หอใน และต้องเจอกับ รูมเมทT^T
ปล.อาจใช้คำหยาบ คำที่รวบรัดหน่อย และคำผิดบ้าง ไม่ดราม่านะครับ
ตั้งกระทู้แบบคำถามนะครับ
แบบสนทนาตั้งไม่ได้
เอาไว้จะท้าวความให้ฟังภายหลัง
ประเด็นฮอตตอนนี้ ที่จะเล่า มันช่างเป็นอะไรที่ชายปี้จะทนไหว ฮืออออออ หนูอยากกลับบ้าน-..-
เรื่องมีอยู่ว่า สงกรานต์ที่ผ่านมา กลับบ้านนอก ได้กลับ ม มาวันที่14
ก็จะมาเล่นน้ำกะเพื่อนๆ นี่แหละฮะ
วันแรก เมทยังไม่กลับ อื้อหือ กรูโคตระอยู่สบาย ไม่มีเสียงรบกวน ไม่มีแสงไฟส่องตา
วันที่สองมา อ้าว เหรี_ย มันกลับมาล้ะ เห็นรองเท้าจองอยู่หน้าห้อง
ผมเปิดประตูเข้าไป นั่งหน้าสลอนอยุหน้าคอม เสียบหูฟังสีขาวดูคุ้นตา
อ้าวเวรของกรูนี่หว่า
นางก็ทักทาย หวัดดีปี้ มาล้ะหรอ ผมก็ยิ้มแห้งๆ แล้วนางก็พูดต่อ ยืมหูฟังหน่อยนะ
โอเคค่ะ กุรับได้ ไม่เป็นไร ให้อภัย แต่ได้ข่าวว่าล่าสุดหูฟังอยุในกระเป๋า เอิ่ม คุณพี่ค้นกระเป๋าเอาหูฟังอิชั้นเลยหรือเจ้าค้ะ ฮืออออ
และนางก็ใช้ไปจนเช้า
วันต่อมา ไปเล่นน้ำ กลับมา เดินเข้าห้องแค่ก้าวเดียว ....ปี้ กุยืมหูฟังหน่อยนะ
ค่ะ.... กุให้
(ก่อนจะกลับบ้านช่วงสงกรานต์ เห็นนางมีที่ครอบหูฟัง คือ ดีใจมาก คิดว่ามันซื้อหูฟังแล้ว
โอ้โห ปกติ มันจะเปิดลำโพงไม่เกรงถึงตีสองตีสาม เพราะมีหูฟังมาเงียบสงบดีมาก แต่ตอนนี้หายไปไหนแล้ว สืบไปสืบมารู้ได้ว่ามันไปยืมเพื่อนห้องข้างมาแล้วเขาก็มาเอาคืนมันก็เลยไม่มีอะไรจะฟัง)
หลังจากนั้นเป็นอาทิตย์มันก็ยืมหูฟังผมทุกวัน ยืมแบบไม่คิดว่าผมจะใช้ยืมแบบไม่เกรงใจยืมแล้วเอาไปฟังเหมือนของตัวเอง บางทีมันไม่พูดคำว่ายืมด้วยซ้ำมันหยิบเอาไปใช้เลย อารมณ์แบบฟังครั้งหนึ่งอีกครั้งหนึ่งแกว่งไปแกว่งมาหมุนไปหมุนมา
มันจะพังไหมเนี่ย ซื้อมาไม่ใช่บาท 2 บาท
คือรู้ว่าจะใช้ทำไมไม่ซื้อมายืมคนอื่นเค้าทำไมมมมมมมมม
แต่จะว่าไปเคยเห็นนางซื้ออยู่นะครับแต่พังทุกอันไม่มีชิ้นดี
แล้วอีกอย่างพ่อเจ้าประคุณรุนช่อง
มันเป็นคนที่มีความสามารถมาก ตื่นก่อนนอนทีหลังผมทุกวัน
ขึ้นชื่อได้ว่ากลางคืนเป็นเวลานอนของคน ดังนั้นคนๆหนึ่งจะต้องการอะไรนอกจากความเงียบสงบและความมืดในเวลานอน แต่สิ่งเหล่านั้นไม่มีในชีวิตของกระผมเลย
ทุกวันผมจะหลับขนาดที่มีแสงไฟจ้าสว่างทั่วห้อง โดยมีรูมเมทนี่แหละครับนั่งทำอะไรก็ไม่รู้ดูหนังฟังเพลง ถ้ามันยืมหูฟังผมก็จะมีแค่แสงไฟที่รบกวน แต่ถ้าวันไหนผมบอกว่าไม่ให้ยืมมันก็จะเปิดลำโพงเสียงดังไม่เกรงใจถึงตีสองตีสามบางทีตีสี่
คือแบบเข้าใจป่ะตื่นก่อนนอนทีหลังอ่ะแต่แบบ..
คือตอนผมนอนน่ะมันก็ยังดูหนังอยู่เลย เพราะตอนผมตื่นผมก็เห็นมันนั่งดูหนังเล่นคอมแล้วอ่ะ
แล้ววันนึงอ่ะผมนอนไม่เกิน 6 ชั่วโมง คิดเอาละกันครับว่าอีนี่มันใช้เวลานอนเท่าไหร่อยากรู้ว่ามันทำได้ไงมันอยู่ได้ไงไม่ตายหรอ
.....................
คำว่าเก่งใจไม่มีในพจนานุกรม
ผมเป็นคนนอนหลับยากครับเวลากลับบ้านแค่เสียงนาฬิกาเดินก็ต้องขนออกมานอกห้องแล้วคิดเอาว่าผมอดทนขนาดไหน
นี่ไม่นับเรื่องความสะอาดตั้งแต่ปี 1 มันไม่เคยจับไม่กวาดเลยอาจจะจับบ้างครั้งสองครั้ง แต่เชื่อมั้ยไม่กวาดนะผมซื้อตั้งแต่ปี1
ตัดเล็บทีไม่เคยกวาดฝุ่นเขรอะไม่เคยกวาดหยากไย่ไม่เคยปาดห้องไม่เคยถู กุจะบ้าตาย
นี่ไม่นับช่วงหน้าร้อนที่นางไปเตะฟุตบอลแล้วบั่บรองเท้าไม่เคยตากแดดอ่ะ แล้วมันอับแล้วเวลาเดินเข้าห้องมานะโอ้ยจะเป็นลม
สดๆร้อนวันนี้หูฟังของผมเสียบคาไอโฟนอยู่ นางก็ยังออกแบบขอยืมอ่ะ เฮ้ยปี้ยืมคือฟังหน่อย กุก็อึ้งสิครับ
สุดท้ายก็ให้มันยืม
คือผมเป็นคนขี้สงสารเป็นคนเห็นใจคนพูดได้ว่าาเป็นคนมีเมตตาอิอิ คือแบบนึกโกรธแค่อารมชั่ววูบนะเพราะสุดท้ายก็อ่อนให้มันอยู่ดี
แต่มันน่ะสิไม่เคยคิดจะเกรงใจไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่ตัวเองทำอ่ะมันกระทบคนอื่น
คือห้องผมยังไม่มีปัญญานอนเลย ตอนนี้ก็นั่งพิมพ์อยู่ห้องเพื่อนหอบพัดลมหอบผ้าห่มหอบหมอนออกการบ้านมาทำห้องเพื่อนเพราะรำคาญ
ไม่มีหรอกจะได้หลับแบบมืดสงบทั้งแสงไฟจนหลับไปนั่นแหละ
นี่อย่าให้ท้าวความถึงอดีตเดี๋ยวมาพิมต่อครับ
มนุษย์รูมเมท ภัยร้ายใกล้ตัว
อยากจะถือโอกาสนี้ ระบายให้เพื่อนๆฟัง ตามประสาเด็กมหาลัย หอใน และต้องเจอกับ รูมเมทT^T
ปล.อาจใช้คำหยาบ คำที่รวบรัดหน่อย และคำผิดบ้าง ไม่ดราม่านะครับ
ตั้งกระทู้แบบคำถามนะครับ
แบบสนทนาตั้งไม่ได้
เอาไว้จะท้าวความให้ฟังภายหลัง
ประเด็นฮอตตอนนี้ ที่จะเล่า มันช่างเป็นอะไรที่ชายปี้จะทนไหว ฮืออออออ หนูอยากกลับบ้าน-..-
เรื่องมีอยู่ว่า สงกรานต์ที่ผ่านมา กลับบ้านนอก ได้กลับ ม มาวันที่14
ก็จะมาเล่นน้ำกะเพื่อนๆ นี่แหละฮะ
วันแรก เมทยังไม่กลับ อื้อหือ กรูโคตระอยู่สบาย ไม่มีเสียงรบกวน ไม่มีแสงไฟส่องตา
วันที่สองมา อ้าว เหรี_ย มันกลับมาล้ะ เห็นรองเท้าจองอยู่หน้าห้อง
ผมเปิดประตูเข้าไป นั่งหน้าสลอนอยุหน้าคอม เสียบหูฟังสีขาวดูคุ้นตา
อ้าวเวรของกรูนี่หว่า
นางก็ทักทาย หวัดดีปี้ มาล้ะหรอ ผมก็ยิ้มแห้งๆ แล้วนางก็พูดต่อ ยืมหูฟังหน่อยนะ
โอเคค่ะ กุรับได้ ไม่เป็นไร ให้อภัย แต่ได้ข่าวว่าล่าสุดหูฟังอยุในกระเป๋า เอิ่ม คุณพี่ค้นกระเป๋าเอาหูฟังอิชั้นเลยหรือเจ้าค้ะ ฮืออออ
และนางก็ใช้ไปจนเช้า
วันต่อมา ไปเล่นน้ำ กลับมา เดินเข้าห้องแค่ก้าวเดียว ....ปี้ กุยืมหูฟังหน่อยนะ
ค่ะ.... กุให้
(ก่อนจะกลับบ้านช่วงสงกรานต์ เห็นนางมีที่ครอบหูฟัง คือ ดีใจมาก คิดว่ามันซื้อหูฟังแล้ว
โอ้โห ปกติ มันจะเปิดลำโพงไม่เกรงถึงตีสองตีสาม เพราะมีหูฟังมาเงียบสงบดีมาก แต่ตอนนี้หายไปไหนแล้ว สืบไปสืบมารู้ได้ว่ามันไปยืมเพื่อนห้องข้างมาแล้วเขาก็มาเอาคืนมันก็เลยไม่มีอะไรจะฟัง)
หลังจากนั้นเป็นอาทิตย์มันก็ยืมหูฟังผมทุกวัน ยืมแบบไม่คิดว่าผมจะใช้ยืมแบบไม่เกรงใจยืมแล้วเอาไปฟังเหมือนของตัวเอง บางทีมันไม่พูดคำว่ายืมด้วยซ้ำมันหยิบเอาไปใช้เลย อารมณ์แบบฟังครั้งหนึ่งอีกครั้งหนึ่งแกว่งไปแกว่งมาหมุนไปหมุนมา
คือรู้ว่าจะใช้ทำไมไม่ซื้อมายืมคนอื่นเค้าทำไมมมมมมมมม
แต่จะว่าไปเคยเห็นนางซื้ออยู่นะครับแต่พังทุกอันไม่มีชิ้นดี
แล้วอีกอย่างพ่อเจ้าประคุณรุนช่อง
มันเป็นคนที่มีความสามารถมาก ตื่นก่อนนอนทีหลังผมทุกวัน
ขึ้นชื่อได้ว่ากลางคืนเป็นเวลานอนของคน ดังนั้นคนๆหนึ่งจะต้องการอะไรนอกจากความเงียบสงบและความมืดในเวลานอน แต่สิ่งเหล่านั้นไม่มีในชีวิตของกระผมเลย
ทุกวันผมจะหลับขนาดที่มีแสงไฟจ้าสว่างทั่วห้อง โดยมีรูมเมทนี่แหละครับนั่งทำอะไรก็ไม่รู้ดูหนังฟังเพลง ถ้ามันยืมหูฟังผมก็จะมีแค่แสงไฟที่รบกวน แต่ถ้าวันไหนผมบอกว่าไม่ให้ยืมมันก็จะเปิดลำโพงเสียงดังไม่เกรงใจถึงตีสองตีสามบางทีตีสี่
คือแบบเข้าใจป่ะตื่นก่อนนอนทีหลังอ่ะแต่แบบ..
คือตอนผมนอนน่ะมันก็ยังดูหนังอยู่เลย เพราะตอนผมตื่นผมก็เห็นมันนั่งดูหนังเล่นคอมแล้วอ่ะ
แล้ววันนึงอ่ะผมนอนไม่เกิน 6 ชั่วโมง คิดเอาละกันครับว่าอีนี่มันใช้เวลานอนเท่าไหร่อยากรู้ว่ามันทำได้ไงมันอยู่ได้ไงไม่ตายหรอ
.....................
คำว่าเก่งใจไม่มีในพจนานุกรม
ผมเป็นคนนอนหลับยากครับเวลากลับบ้านแค่เสียงนาฬิกาเดินก็ต้องขนออกมานอกห้องแล้วคิดเอาว่าผมอดทนขนาดไหน
นี่ไม่นับเรื่องความสะอาดตั้งแต่ปี 1 มันไม่เคยจับไม่กวาดเลยอาจจะจับบ้างครั้งสองครั้ง แต่เชื่อมั้ยไม่กวาดนะผมซื้อตั้งแต่ปี1
ตัดเล็บทีไม่เคยกวาดฝุ่นเขรอะไม่เคยกวาดหยากไย่ไม่เคยปาดห้องไม่เคยถู กุจะบ้าตาย
นี่ไม่นับช่วงหน้าร้อนที่นางไปเตะฟุตบอลแล้วบั่บรองเท้าไม่เคยตากแดดอ่ะ แล้วมันอับแล้วเวลาเดินเข้าห้องมานะโอ้ยจะเป็นลม
สดๆร้อนวันนี้หูฟังของผมเสียบคาไอโฟนอยู่ นางก็ยังออกแบบขอยืมอ่ะ เฮ้ยปี้ยืมคือฟังหน่อย กุก็อึ้งสิครับ
สุดท้ายก็ให้มันยืม
คือผมเป็นคนขี้สงสารเป็นคนเห็นใจคนพูดได้ว่าาเป็นคนมีเมตตาอิอิ คือแบบนึกโกรธแค่อารมชั่ววูบนะเพราะสุดท้ายก็อ่อนให้มันอยู่ดี
แต่มันน่ะสิไม่เคยคิดจะเกรงใจไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่ตัวเองทำอ่ะมันกระทบคนอื่น
คือห้องผมยังไม่มีปัญญานอนเลย ตอนนี้ก็นั่งพิมพ์อยู่ห้องเพื่อนหอบพัดลมหอบผ้าห่มหอบหมอนออกการบ้านมาทำห้องเพื่อนเพราะรำคาญ
ไม่มีหรอกจะได้หลับแบบมืดสงบทั้งแสงไฟจนหลับไปนั่นแหละ
นี่อย่าให้ท้าวความถึงอดีตเดี๋ยวมาพิมต่อครับ