ทำไมคนไทยไม่สนใจและละเลยต่อการเข้าคิวต่อแถวกันบ้าง?

ตั้งแต่เด็กจนโตเห็นจนชินตา แทนที่คนจะพัฒนาขึ้นตามวันเวลา แต่ความเป็นจริงดันพัฒนาลงไปเรื่อยๆ เอาแค่ระเบียบสังคมง่ายๆอย่างการต่อคิวเข้าแถวยังทำไม่ได้แล้วจะไปหวังระเบียบวินัยการอยู่ร่วมกันในสังคมอะไรจากนี้อีก

ทุกวันนี้ยืนต่อคิวเข้าแถวซื้ออาหารในห้าง ยังถูกแทรกคิวแซงหรือปาดหน้าตรงแคชเชียร์เอาดื้อๆ แถมแคชเชียร์ยังรับออเดอร์หน้าตาเฉย แทนที่จะบอกกล่าวลูกค้าที่แซงคิวให้ไปยืนต่อแถวให้เรียบร้อย กลัวลูกค้าแบบนี้วีนใส่เหรอครับ? หรือจะให้ลูกค้าที่ต่อแถวไปไฟต์กับลูกค้าเลวๆแบบนี้กันเอง? อันนี้ตัวอย่างที่เห็นง่ายๆ และคงแก้ที่ตัวลูกค้าอย่างเดียวไม่ได้ด้วย ผู้ประกอบการควรสอนบอกพนักงานให้จัดการลูกค้าแบบนี้ด้วย ไม่ใช่กลัวลูกค้าจะวีนโมโหแตกถ่ายคลิปประจาน ผมว่าคนจะชื่นชมการกระทำที่ถูกต้องของทางร้านมากกว่า เผลอๆยอดขายเพิ่มขึ้นอีกด้วยในฐานะที่ดูแลประโยชน์ของลูกค้าที่ดีๆ

ยังไม่รวมถึงสิ่งของสาธารณะต่างๆที่ต้องใช้ร่วมกันไม่ว่าจะลิฟท์ตามห้างที่โดนประจำเลย ประมาณอารมณ์กูมาถึงหน้าลิฟท์กดลิฟท์รอลิฟท์อยู่ อยู่ดีๆพวกคุณมากันเป็นกลุ่มเป็นครอบครัวเป็นหมู่คณะ พอลิฟท์มาถึงเปิดประตูปั๊บพวกคุณเดินเนียนทำเป็นสนทนาเฮฮาเข้าลิฟท์จนเต็ม ผมนี่ได้แต่มองตาปริบๆ เหมือนคนรับใช้คอยกดลิฟท์บริการส่งพวกคุณเลย

ยังไม่นับรวมการขึ้นรถเมล์ เรียกแท๊กซี่ และอื่นๆอีกมากมายที่สาธยายกันไม่จบไม่สิ้น

เอาเรื่องง่ายๆแค่นี้ สังคมไทยจะต้องใช้เวลาอีกกี่ชาติถึงจะทำได้

ปล. อย่ามางี่เง่าโลกสวยมาเขียนว่าสังคมไทยมีน้ำใจแบ่งปันช่วยเหลือกันเลย ตัวผมแยกออกนะครับว่าเวลาไหนควรใช้น้ำใจ ถ้าเจอผู้สูงอายุ คนพิการหรือเด็กผมมีน้ำใจเสมอ แต่พวกมือเท้าร่างการสมบูรณ์มาทำนิสัยสันดานเสียเรื่องพื้นฐานๆแบบนี้ผมไม่ยอมครับ