คือกระทู้นี้ที่ตั้งเป็นกระทู้สนทนาเพราะอยากทราบความคิดของแต่ละคนครับว่าคิดยังไงกัน
.... คือผมมีแฟนคนนึง คบกันก็นานและผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะมากๆ
ออกตัวก่อนว่าผมเป็นคนที่งี่เง่ามากเลย(ยังรู้ตัวเอง)แต่ทำไงได้ก็มันคิดมาก
ผมไม่ชอบให้แฟนผมใส่ขาสั้น มีเพื่อนผู้ชาย กลับบ้านเกิน20.00น.
คุยกับเพื่อน ตอบแชทคนที่ทักมา รับเพื่อนคนที่ผู้ชาย อะไรหลายๆอย่างเลยครับ
พอมีช่วงนึงเราเริ่มทะเลาะกันหลายๆเรื่อง แฟนผมบอกว่าขนาดนี้มันเกินไปนะ
แต่ผมก็แปลกใจนะว่าทำไมแรกๆ เค้าถึงทนผมได้ แต่ผมช่วงหลังกลับบอกว่าเกินไปรึเปล่า
จนเธอเริ่มบอกผมเราลองห่างกันดูไหม คือผมคุยกับเค้าทุกวันเจอกันทุกวัน
มันจะทำได้ง่ายๆได้ยังไง ผมก็บอกไม่โอเคนะผมอยู่ไม่ได้หรอก
แต่เธอบอกเธออยากอยู่คนเดียว เธอเหนื่อย เธออยากคิดไรซักพัก
ผมบอกงั้นห่างก็ได้แต่ต้องกลับมานะ ผมทักเธอไปทุกวัน
เธอก็อ่านละไม่ตอบโทรก็ไม่รับ จนเธอตอบมาว่าคิดถึงนะ...
แต่เลิกรอเราเถอะ เราอยากอยู่คนเดียว เราว่าต้องมีซักคนที่ทนนายได้แหละนะ
แต่เค้าคงยังไม่ใช่เรา เราขอโทษ แต่ดูแลตัวเองด้วยนะ เวลาไม่สบายก็ต้องกินยา
ขับรถต้องระวัง กินข้าวให้ครบ ดูแลแม่กับพ่อด้วยนะ 😊
ผมอ่านแล้วแบบจุกเลยแบบ ช่วงที่เค้าหายไปผมก็คิดอะไรได้เยอะเลยนะ
ว่าเออถ้าเค้ากลับมาจะไม่ทำอีกแล้วนะ จะเลิกงี่เง่า จะดูแลอย่างดีเลยนะ
ขอแค่เค้ากลับมาเถอะ แต่ผมคงงี่เง่ามากไปเยอะเกินรู้สึกผิดมากตอนนี้ว่าแต่ก่อนทำไรลงไป
เรื่องมันก็มีประมาณนี้แหละครับ จากที่ถามจากเพื่อนๆเค้า
เค้าก็ยังห่วงเราอยู่ห่างๆนะว่าผมจะอยู่ได้ไหม เป็นไรรึเปล่า ก็ใจชื้นมาหน่อยครับ
แต่ก็ไม่ได้เค้ากลับมาอยู่ดี ถ้าย้อนไปได้คงแก้ไขไรได้เยอะกว่านี้
ว่าจะเล่าให้เยอะกว่านี้แบบละเอียดแต่ยิ่งพิมพ์ยิ่งดราม่าผมไม่ไหวขอโทษทีครับ
พอคิดตอนนี้ละรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าไปเลยครับเฮ้อ
อยากทราบความเห็นของแต่ละคนว่า ผู้หญิงเค้าคิดอะไรอยู่บ้างครับ
จากทั้งมุมมองของ ผู้ชายและ ผู้หญิงเลยก็ได้ครับ
ปล1. เพิ่งเลยวันครบรอบมาเลยครับเสียใจมาก55555นั่งกินร้านโปรดคนเดียวเปลี่ยวๆ
ปล2. คิดถึงมากๆครับจากใจเลย
ปล3.จนตอนนี้ก็ยังตื๊ออยู่ครับเรื่องมันเศร้า
อยากรู้ว่าคนที่เค้าเพิ่งเลิกกันไปแล้วไม่ยอมกลับมานี่คิดยังไงกันครับ (ชีวิตจริงดราม่าหนักมาก)
.... คือผมมีแฟนคนนึง คบกันก็นานและผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะมากๆ
ออกตัวก่อนว่าผมเป็นคนที่งี่เง่ามากเลย(ยังรู้ตัวเอง)แต่ทำไงได้ก็มันคิดมาก
ผมไม่ชอบให้แฟนผมใส่ขาสั้น มีเพื่อนผู้ชาย กลับบ้านเกิน20.00น.
คุยกับเพื่อน ตอบแชทคนที่ทักมา รับเพื่อนคนที่ผู้ชาย อะไรหลายๆอย่างเลยครับ
พอมีช่วงนึงเราเริ่มทะเลาะกันหลายๆเรื่อง แฟนผมบอกว่าขนาดนี้มันเกินไปนะ
แต่ผมก็แปลกใจนะว่าทำไมแรกๆ เค้าถึงทนผมได้ แต่ผมช่วงหลังกลับบอกว่าเกินไปรึเปล่า
จนเธอเริ่มบอกผมเราลองห่างกันดูไหม คือผมคุยกับเค้าทุกวันเจอกันทุกวัน
มันจะทำได้ง่ายๆได้ยังไง ผมก็บอกไม่โอเคนะผมอยู่ไม่ได้หรอก
แต่เธอบอกเธออยากอยู่คนเดียว เธอเหนื่อย เธออยากคิดไรซักพัก
ผมบอกงั้นห่างก็ได้แต่ต้องกลับมานะ ผมทักเธอไปทุกวัน
เธอก็อ่านละไม่ตอบโทรก็ไม่รับ จนเธอตอบมาว่าคิดถึงนะ...
แต่เลิกรอเราเถอะ เราอยากอยู่คนเดียว เราว่าต้องมีซักคนที่ทนนายได้แหละนะ
แต่เค้าคงยังไม่ใช่เรา เราขอโทษ แต่ดูแลตัวเองด้วยนะ เวลาไม่สบายก็ต้องกินยา
ขับรถต้องระวัง กินข้าวให้ครบ ดูแลแม่กับพ่อด้วยนะ 😊
ผมอ่านแล้วแบบจุกเลยแบบ ช่วงที่เค้าหายไปผมก็คิดอะไรได้เยอะเลยนะ
ว่าเออถ้าเค้ากลับมาจะไม่ทำอีกแล้วนะ จะเลิกงี่เง่า จะดูแลอย่างดีเลยนะ
ขอแค่เค้ากลับมาเถอะ แต่ผมคงงี่เง่ามากไปเยอะเกินรู้สึกผิดมากตอนนี้ว่าแต่ก่อนทำไรลงไป
เรื่องมันก็มีประมาณนี้แหละครับ จากที่ถามจากเพื่อนๆเค้า
เค้าก็ยังห่วงเราอยู่ห่างๆนะว่าผมจะอยู่ได้ไหม เป็นไรรึเปล่า ก็ใจชื้นมาหน่อยครับ
แต่ก็ไม่ได้เค้ากลับมาอยู่ดี ถ้าย้อนไปได้คงแก้ไขไรได้เยอะกว่านี้
ว่าจะเล่าให้เยอะกว่านี้แบบละเอียดแต่ยิ่งพิมพ์ยิ่งดราม่าผมไม่ไหวขอโทษทีครับ
พอคิดตอนนี้ละรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าไปเลยครับเฮ้อ
อยากทราบความเห็นของแต่ละคนว่า ผู้หญิงเค้าคิดอะไรอยู่บ้างครับ
จากทั้งมุมมองของ ผู้ชายและ ผู้หญิงเลยก็ได้ครับ
ปล1. เพิ่งเลยวันครบรอบมาเลยครับเสียใจมาก55555นั่งกินร้านโปรดคนเดียวเปลี่ยวๆ
ปล2. คิดถึงมากๆครับจากใจเลย
ปล3.จนตอนนี้ก็ยังตื๊ออยู่ครับเรื่องมันเศร้า