เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงค่ะ เป็นเพื่อนมัธยมของแฟนเรา ตอนแรกๆเราก็เข้ากับเพื่อนๆแฟนได้ทุกคน
คนที่อ่านอยู่คงจะเข้าใจนะคะว่า.. แรกๆเราก็ต้องใส่หน้ากากเล็กน้อย(ขั้นต่ำ)ในการเข้าสังคม
พอเมื่อเวลาผ่านไป เจอกันบ่อยขึ้น..จนถึงบ่อยมาก คือนัดกินสุกี้-หมูกระทะกันตลอด พอถึงจุดนี้ เราเห็นเพื่อนทุกคนในกลุ่ม รวมถึงคนที่เป็นแฟนของคนในกลุ่มด้วย..เป็นเพื่อนของเราจริงๆ ไม่ใช่เป็นแค่เพื่อนแฟนแบบแต่ก่อน
หลังจากสนิทกันมากขึ้น การพูดจา สรรพนาม คำสบถ เรารู้สึกเป็นตัวของตัวเองมาก ..ทุกอย่างกำลังไปได้ดี จนมีคนบอกว่าเราเยอะ ซึ่งจริงๆเราก็เป็นของเราแบบนี้
เราอาจจะพูดไม่ไพเราะ ไม่เหมือนผญ. อาจจะเบรคคนอื่นไวเกินไป แต่เราหวังดี คิดดี กับทุกคนจริงๆ
ทุกครั้งที่แฟนเราหรือเพื่อนผญ.ในกลุ่มที่สนิทที่สุด มาบอกว่า ..มิ้นต์(นามสมมุติ)อย่าเยอะนะ ตรงนี้..บอย(ตัวละครสมมุติ)น่าจะไม่โอเคนะ ..เราจะรู้สึกสตั้น และเสียใจในทันที
รู้สึกว่า..เราไม่น่าพลาดเลยนะ!!
หลายครั้งที่นอนร้องไห้ โทษตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมต้องลืมตัวทุกครั้ง พยายามแล้วที่จะทำตัวห่างๆกับเพื่อน ไม่ตอบไลน์กลุ่ม เพื่อนนัดเจอ..ก็ไม่ไป ที่ทำอยู่คือฝืน เราอยากเป็นตัวเรา เป็นในแบบของเรา อยากเจอเพื่อน แล้วคุยเฮฮาได้เหมือนเดิม อยากเป็นแบบเดิมทุกอย่าง แต่ทำไม่ได้
เราเป็นคนเฮฮา พูดเยอะ..ต่อยหนัก(คำเปรียบเปรย) ว่าแรง แต่เจตนาไม่ใช่แง่ลบถึงขั้นเลวร้าย อาจจะมีอยู่บ้างประปราย แต่ทุกวันนี้ต้องระวัง ระวังมาก.. มากเกินไป จนเป็นคนเก็บรายละเอียดทุกอย่าง คิดเล็ก คิดน้อย
ทริปล่าสุด...ไปเที่ยวตจว. ก็มีปัญหากัน ไม่ใหญ่โตถึงขั้นใช้ความรุนแรง แต่ก็ทำให้เพื่อนคนนึงออกจากกลุ่มไป คนๆนี้เขาไม่ผิด เรื่องที่เกิด..ก็ไม่เกี่ยวกับเราโดยตรง แต่เราก็คิดโทษตัวเองเสมอ ถ้าต้นเรื่องไม่เกิดจากเรา ถ้าเราไม่ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ โดยที่สถานะของเราไม่พร้อม มันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
และนัดล่าสุด..
เรามานั่งคิด..ว่าครั้งนี้เราเยอะเกินไปไหม แล้วน้ำตามันก็ไหล พิมพ์ระบายความในใจกับเพื่อนสนิทอีกคน..เกี่ยวกับการนัดเจอครั้งนี้ เราคิดว่าเราลืมตัวอีกแล้ว น่าจะนั่งฟังคนอื่นพูดเงียบๆ ไม่น่าออกตัวพูดอะไรเลยค่ะ กลัวพวกเขารู้สึกไม่ดี
เราไม่รู้จะวางตัวยังไง.. เราอยากให้พวกเขาเป็นเหมือนเดิมค่ะ
เราอยากเป็นตัวของตัวเอง.. แต่เราก็ไม่อยากลืมตัวอีก.. มีวิธีไหมคะ
ปล.
1. ไม่รู้จะแท็กห้องไหน ถ้าแท็กผิด..ขออภัยค่ะ
2. ถ้าอ่านแล้วงงกับการเว้นวรรค ขอโทษด้วยค่ะ เราพิมพ์ในมือถืออ่า
ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง..กับเพื่อนที่เราคิดว่าเขาเป็นเพื่อนเรา แต่ไม่รู้ว่าเขาจะคิดเหมือนเรารึเปล่า
คนที่อ่านอยู่คงจะเข้าใจนะคะว่า.. แรกๆเราก็ต้องใส่หน้ากากเล็กน้อย(ขั้นต่ำ)ในการเข้าสังคม
พอเมื่อเวลาผ่านไป เจอกันบ่อยขึ้น..จนถึงบ่อยมาก คือนัดกินสุกี้-หมูกระทะกันตลอด พอถึงจุดนี้ เราเห็นเพื่อนทุกคนในกลุ่ม รวมถึงคนที่เป็นแฟนของคนในกลุ่มด้วย..เป็นเพื่อนของเราจริงๆ ไม่ใช่เป็นแค่เพื่อนแฟนแบบแต่ก่อน
หลังจากสนิทกันมากขึ้น การพูดจา สรรพนาม คำสบถ เรารู้สึกเป็นตัวของตัวเองมาก ..ทุกอย่างกำลังไปได้ดี จนมีคนบอกว่าเราเยอะ ซึ่งจริงๆเราก็เป็นของเราแบบนี้
เราอาจจะพูดไม่ไพเราะ ไม่เหมือนผญ. อาจจะเบรคคนอื่นไวเกินไป แต่เราหวังดี คิดดี กับทุกคนจริงๆ
ทุกครั้งที่แฟนเราหรือเพื่อนผญ.ในกลุ่มที่สนิทที่สุด มาบอกว่า ..มิ้นต์(นามสมมุติ)อย่าเยอะนะ ตรงนี้..บอย(ตัวละครสมมุติ)น่าจะไม่โอเคนะ ..เราจะรู้สึกสตั้น และเสียใจในทันที
รู้สึกว่า..เราไม่น่าพลาดเลยนะ!!
หลายครั้งที่นอนร้องไห้ โทษตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมต้องลืมตัวทุกครั้ง พยายามแล้วที่จะทำตัวห่างๆกับเพื่อน ไม่ตอบไลน์กลุ่ม เพื่อนนัดเจอ..ก็ไม่ไป ที่ทำอยู่คือฝืน เราอยากเป็นตัวเรา เป็นในแบบของเรา อยากเจอเพื่อน แล้วคุยเฮฮาได้เหมือนเดิม อยากเป็นแบบเดิมทุกอย่าง แต่ทำไม่ได้
เราเป็นคนเฮฮา พูดเยอะ..ต่อยหนัก(คำเปรียบเปรย) ว่าแรง แต่เจตนาไม่ใช่แง่ลบถึงขั้นเลวร้าย อาจจะมีอยู่บ้างประปราย แต่ทุกวันนี้ต้องระวัง ระวังมาก.. มากเกินไป จนเป็นคนเก็บรายละเอียดทุกอย่าง คิดเล็ก คิดน้อย
ทริปล่าสุด...ไปเที่ยวตจว. ก็มีปัญหากัน ไม่ใหญ่โตถึงขั้นใช้ความรุนแรง แต่ก็ทำให้เพื่อนคนนึงออกจากกลุ่มไป คนๆนี้เขาไม่ผิด เรื่องที่เกิด..ก็ไม่เกี่ยวกับเราโดยตรง แต่เราก็คิดโทษตัวเองเสมอ ถ้าต้นเรื่องไม่เกิดจากเรา ถ้าเราไม่ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ โดยที่สถานะของเราไม่พร้อม มันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
และนัดล่าสุด..
เรามานั่งคิด..ว่าครั้งนี้เราเยอะเกินไปไหม แล้วน้ำตามันก็ไหล พิมพ์ระบายความในใจกับเพื่อนสนิทอีกคน..เกี่ยวกับการนัดเจอครั้งนี้ เราคิดว่าเราลืมตัวอีกแล้ว น่าจะนั่งฟังคนอื่นพูดเงียบๆ ไม่น่าออกตัวพูดอะไรเลยค่ะ กลัวพวกเขารู้สึกไม่ดี
เราไม่รู้จะวางตัวยังไง.. เราอยากให้พวกเขาเป็นเหมือนเดิมค่ะ
เราอยากเป็นตัวของตัวเอง.. แต่เราก็ไม่อยากลืมตัวอีก.. มีวิธีไหมคะ
ปล.
1. ไม่รู้จะแท็กห้องไหน ถ้าแท็กผิด..ขออภัยค่ะ
2. ถ้าอ่านแล้วงงกับการเว้นวรรค ขอโทษด้วยค่ะ เราพิมพ์ในมือถืออ่า