ผิดหรอที่ยังไม่อยากเป็นเเฟน ?

สวัสดีเพื่อนๆ นะค๊ะ คือจริงๆ ก็เหงาเเหละค่ะ เลยมาตั้งกระทู้ระบาย ไม่สิต้องบอกว่าเล่าให้ฟังดีกว่า เริ่มนะคะ เราโสดมาสักพักละค่ะ เพราะเพิ่งเลิกกะเเฟนมาตั้งเเต่ กุมภา เเล้วก็มีคนนึงเข้ามาในชีวิต อายุ 28 ค่ะ เรื่องราวคือ พี่เขามาจีบเเบบน่ารักมาก(เป็นผู้ชายที่ตั้งใจเเละพร้อมกะการจีบใครเเบบจริงๆจัง ๆ) ชอบขอมารับมาส่งตลอด(ชอบมีดอกกุหลาบวางบนเบาะรถทุกครั้งที่มา)เเล้วพอคุยๆ ไปรับไปส่งมากๆ เข้า เขาก็มาขอเราเป็นเเฟน ตอนนั้นเเค่ 2 อาทิตย์เอง เเละเราก็ยังลืมเเฟนเก่าไม่ได้อะค่ะ เลยตอบไปว่า คุยกันไปอีกสักเดือนไหมคะ เเล้วค่อยเรียกว่าเเฟน เขาก็เเฮ๊ปปี้นะคะ .... เเล้วเราก็ดื้อด้านไม่ยอมตกลงคบนะคะ เขาเสมอต้นเสมอปลายดีมาก เเล้วครบ 1 เดือนเขาก็เอ่ยคำนั้นออกมาอีก "เป็นเเฟนกะพี่นะ" คือ จะบอกก่อนว่าเขาเป็นผช ที่เปิดเผยต่อโลกภายนอกมากค่ะ จะทำไรต้องประกาศทั่วเฟซบุค เเละสาธารณชน ไม่อาย เเละทุกๆ ครั้งเขาจะชอบโทรบอกจะไปไหนมาไหน ซึ่งเราไม่ได้ต้องการเลย เขาจะชอบบอกว่า "คิดถึงนะ" เเละเราก็จะเงียบทุกครั้ง เราก็บอกไปว่า ขอเวลาอีกนิดได้ไหม อยากชัดเจนในความรู้สึก เราให้เหตุผลไปว่า เราไม่อยากใช้คำว่าเเฟนเปลืองไม่อยากมี แฟนเก่าเพิ่ม ขอมั่นใจกว่านี้อีกไหม เพราะเดือนเดียวมันก็ไม่ได้นานอะไรเลย มันวัดอะไรไม่ได้หรอก เอาจริงๆ เราก็ชอบเขานะคะ เเต่ไม่อยากดี้ด๊า จนเกินไป ฟอร์มๆ หน่อยๆ นึง เราก็บอกไปว่าการเป็นเเฟนมันต้องมีอะไรเพิ่มมากขึ้นหรอมันต้องประกาศให้คนอื่นรู้หรอ มันต้องลงรูปในเฟซบุคหรอหรือ ต้องการอะไรมากขึ้น ทำไมไม่ทำตรงนี้ให้ดี จะรีบไปเพื่ออะไร เรายังต้องอยู่กันอีกนานนะ เพราะเราก็ไม่ได้คุยกะใครอยู่เเล้ว เขาก็หงอยอยู่หน้าหอเรายันตี 3 เหมือนเขาก็เสียใจเเหละค่ะ เเต่ไม่อยากให้เอาเเต่ใจเลย เมินนนน ไปเลยค่ะ ไม่โทรหา คือก็ห่วงเเหละค่ะ เเต่ไม่ชอบให้งอเเง เเละเเล้วเราก็พิสูจน์เขาได้ หลังจากนั้น 3-4 วัน เขาก็ยังคงอยู่ ยังยิ้มให้กัน เเละเราเลยบอกไปว่า เราพร้อมเเล้ว ที่จะเรียกเขาว่าเเฟน เเต่ทุกอย่างกลับหักมุมค่ะ เขาทำในเเบบที่เราทำกับเขาทุกอย่างเลย เขามารับนะคะ เเต่น้อยลง จนผ่านไป 1 อาทิตย์ เขาหายไปไม่รับสาย ไม่โทรกลับ เราก็พยายามติดต่อเขาทุกช่องทาง ที่เคยคุย จนผ่านไปอีกระยะ เขาก็รับสายเรา เราดีใจมากค่ะ เราบอกว่าหายไปไหนมา เขาบอกว่าพี่ก็อยู่ของพี่ปกติ เราบอกว่า มีไรทำไมไม่บอก ทำไมต้องปล่อยให้รอเเบบนี้ เขาตอบกลับมาว่า "ไม่เคยบอกให้รอ"...... หลังจากคำพูดนั้นเราคิดเเล้วเเหละค่ะ ว่า ระหว่างเรากะเขามันคงสมหวังละ เราก็เครียร์จบค่ะ เขาไปมีอีกคนเเล้วเเค่ช่วงเวลาไม่ถึงอาทิตย์ เขาบอกว่า เขาไปหวั่นไหวกะคนอื่น ถ้าเราตกลงคบเป็นเเฟนกะเขาคงมีความสุขไปนานเเล้ว

คือ ในกรณีเเบบนี้เราก็ดึงสติกลับมานะคะ ว่า ถ้ารักกันจริง ทำไมถึงหวั่นไหวกะคนอื่นง่ายจัง เราก็เสียใจนะคะ ที่เราไม่สมหวัง อีกอย่างเราก็คิดนะคะว่า ถ้าหวั่นไหวกะใครง่ายเเบบนี้ ถ้าคบเป็นเเฟนก็คงไปกันไม่รอดหรอกค่ะ เสียใจเเต่ยิ้มรับค่ะ ใจนึงก็คิด ว่าเกือบมีเเฟนเก่าเพิ่มอีกเเล้ว .... ไม่รู้เนอะ มันผ่านมาละ เราก็ต้องสู้ต่อไปค่ะ (ผญ คนที่เขาหวั่นไหวด้วยคือคนที่เขาคอยไปปรึกษาเรื่องเราเเหละค่ะ ) บทเรียนนะคะ