การมี"โลกส่วนตัวมาก" มันผิดไหมที่มี "โลกส่วนรวมน้อย"

เอาเป็นว่าผมขอเปรียบเปรยแล้วกันนะ...

คุณมีโลกส่วนตัวของคุณ นั่นแสดงว่า "มันต้องมีโลกอีกโลกนึง ที่เป็นโลกส่วนรวม"  = (โลกส่วนรวม[โลกส่วนตัว])
คือผมกำลังจะบอกว่า ยังไงซะคุณก็ต้องอยู่กับโลกส่วนรวมอยุ่ดี การมีโลกส่วนตัวไม่ผิด แต่ยังไงคุณก็ต้องรู้จักการ
ปรับตัวให้เข้ากับสังคม คนที่มีแต่โลกส่วนตัวเป็นของตัวเองโลกเดียวมันคงจะไม่ต่างอะไรกับคนบ้า
- การกินข้าวคนเดียวไม่ผิด ผมก็ชอบทำสบายใจ ไม่ต้องรอใคร อยากทำไรทำ แต่ถึงเวลาสังสรรค์คุณต้องไป "บ้าง" เพราะคุณ
  ยังต้องอยู่บนโลกใบนี้
- ฟังเพลงคนเดียว นั่งคนเดียวไม่ผิด เพราะฟังเพลงกับคนอื่น บางทีมันก็ไม่ใช่ style เพลงที่เราชอบ แต่บางทีการฟังเพลง
  สนุกกับเพื่อนบางครั้งบางคราว คุณก็จะรู้ว่ามันสุขไปอีกแบบ
- การเล่น social network ต่างๆ ผมก็เป็นคนไม่ชอบเล่นนะ ไม่เล่นโทรศัพท์ด้วยซ้ำ แต่การที่คุณลองเล่นมันก่อนตัดสินใจว่า
  จะเล่นหรือไม่เล่นต่อไปดี บางทีมันอาจจะทำให้คุณเกิดโลกใบใหม่ก็ได้ อย่างตัวผมแต่ก่อนไม่เล่นสื่อพวกนี้เลย แต่คุณเชื่อไหม
  สื่อต่างๆ พวกนี้นำผมไปสู่ธุรกิจส่วนตัวที่ผมทำในปัจจุบัน

  บางทีการมีโลกส่วนตัวสูงๆ ไม่ผิด แต่บางอย่างที่ยังไม่เคยลอง ลองมันดูก่อน ลองเปิดโลก ลองทดลอง ถ้าลองแล้วไม่ชอบ
คุณจะกลับมาอยู่ในโลกส่วนตัวก็ไม่มีใครทำอะไรคุณได้ แต่ที่บอกให้ลองเพราะอย่างไรแล้ว มันก็มีคำว่าโลกส่วนรวมครอบโลก
อีกใบของคุณเอาไว้อยู่ เรียนรู้ และปรับตัวตามความเหมาะสมจะดีที่สุด