คนเราจะมีเวลาได้อีกแค่ไหน

"หวัดดีครับผมจะมาเล่าประสบการณ์ชีวิตและเหตุการณ์ชีวิตของคนคนนึงมันมาจากเรื่องจริงครับเป็นเรื่องไม่ยาวมาก"
เพื่อนผมคนนี้เขาทำเลาะกับแม่มาและใช้ชีวิตแบบปกติ แม่ของเขากับตัวเพื่อนผมเองนั้นไม่พูดไม่คุยกันแม่มองหน้ากันเลย
ทะเลาะด้วยเรื่องอันใดอันนี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน และก็ใช้ชีวิตกันปกติไปวันๆ ผ่านไปได้ซักเดือนเพื่อนผมก็พอพ่อของเขา
ไปหาหมอที่โรงบาลและขนะกลับบ้านนั่นเอง เพื่อนผมนั้นขับรถชนกับรถกระบะบนถนนหลวงสายหลักที่มีการจราจรคับคั่ง แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก
พอกลับถึงบ้านแม่ของเขาก็รีบเข้ามาคุยและเป็นห่วงใย จากคนที่โกรธกัน ไม่คุยไม่มองหน้ากันกล้บมาคุยกันเหมือนเดิม
เพื่อนผมเขาบอกมาว่า "ถ้าวันนั้นไม่ได้แค่เจ็บตัวเบาๆแต่จากไปเลย เขาคงจะเสียดายเสียใจมากและคงจะไม่มีโอกาศได้คุยกันอีกเลย"

{รักกันเมื่อยังหายใจเมื่อยังมีชีวิตอยู่นะครับ เป็นห่วง}