แมวข้างทางตัวเล็กเดินเข้ามาในชีวิตผม และเปลี่ยนชีวิตผมไปเป็นคนใหม่ สอนให้รู้จักคำว่ารัก

คืนหนึ่ง ผมเพิ่งช่วยงานที่ร้านของพ่อแม่เสร็จ ผมก็ขับรถมอเตอร์ไซต์กลับบ้าน ระหว่างทางได้พบลูกแมวจรจัด 2 ตัว ผมที่เลี้ยงที่บ้านอยู่แล้ว 2 ตัว นึกสงสารและอยากจะนำกลับไปเลี้ยงที่บ้าน แต่กลัวทางบ้านจะไม่ให้ เลยได้ตัดใจมาขอคุยกับทางบ้านก่อน ทางบ้านยอมให้เลี้ยงได้แค่ 1 ตัว ผมที่ไม่อยากแยกพี่น้อง จึง เริ่มหาแมวจรมาเลี้ยง 1 ตัว     และผมได้ติดต่อรับแมวโต 11 เดือน จากบูทหาบ้านให้แมวจร  แต่แมวตัวใหม่กัดกับแมวเก่าที่บ้าน จึงได้นำกลับไปให้เจ้าของ  ผมจึงคิดถึงแมว 2 ตัวนั้นอีกครั้ง

           และอีกครั้ง ที่ผมขับมอเตอร์ไซต์เข้าบ้าน เวลาตอนนั้นประมาณ 01.30 ผมก็มาเจอลูกแมวคู่เดิม ที่เดิม  ผมจึงค่อยๆเข้าไปหามัน ตอนแรกมันกลัวจนวิ่งหนีไป ผมจึงนำพวกกุญแจรถมาเขย่าเล่นล่อมันมาหา ได้ผล! มันมาหา ผมจึงเล่นกับมันให้มันหายกลัว และมันก็ยอมให้จับตัว ผมจึงอุ้มแล้วเอาถังมาครอบไว้ รีบไปเอาตะกร้าจากบ้านมาใส่

           เช้าต่อมา ผมตัดสินใจบอกพ่อแม่ ผมขอร้องจะเลี้ยงมันไว้ทั้งคู่ ไม่อยากแยกพี่แยกน้อง ทางบ้านก็โอเค จำใจยอมรับ
          
           พี่น้องคู่นี้มี ตัวผู้ชื่อ เสือ เป็นลายสลิด สีน้ำตาลเข้ม  ตัวเมียชื่อ คุณจิ๊บ ลายสลิดสีเทาอ่อน ผมตั้งใจตั้งชื่อให้ตาม ภาพยนต์เรื่อง ATM ช่วงแรกๆ ทั้งจิ๊บและลัวผม  ผมพยายามตีสนิท 2-3 วัน  จนเป็นผลที่ดีขึ้น  ผมจึงได้นำไปตรวจสุขภาพ ก็พบว่าเป็นโรคไข้หัดแมว ช่วงนั้นเหนื่อยมาก เช้าไปเรียน เย็นต้องรีบกลับบ้าน พา 2 ตัวไปฉีดวัคซีน ทำอยู่เกือบเดือนทั้งคู่ก็หายปกติ

           กลับสู่วันปกติ นิสัยของ เสือ ก็จะห้าวๆ ไม่ชอบให้ผมจับ นอกจากเวลาง่วง  เสือจะกินเก่งมากกว่า คุณจิ๊บ และเสือจะชอบอยู่กับ มาโนช มาดนชเป็นแมวตัวเก่าที่ผมเลี้ยงอยู่แล้ว  ส่วน คุณจิ๊บ จะชอบอยู่กับสตางค์ สตางค์เป็นแมวที่ผมเลี้ยงไว้เหมือนกัน

           เวลากลางวันเสาร์-อาทิตย์ ผมนอนเบื่อๆ เงยหน้ามามองหาแมวสักตัวเพื่ออยากกอด ก็เจอแมวทั้ง 4 ตัว นอนกันคนละที่  ผมลองเรียกชื่อ ไล่ทีละตัว "มาโนช" นิ่ง...  "เสือ" นิ่ง...  "สตางค์" เงยหน้ามองแล้ว นิ่ง... จะเรียกจิ๊บ แต่จิ๊บหายไปแล้ว อยู่ดีๆ ได้ยินเสียงจิ๊บยืนมองข้างๆเตียง  ผมจึงลองเรียก "จิ๊บ" จิ๊บกระโดดขึ้นเตียง และมาดมๆที่ใบหน้าผม และยอมให้กอด แต่กอดนานไม่ได้น่ะ ต้องเกาตูดให้ด้วย เวลาเกาตูดให้จิ๊บ จิ๊บจะชอบกระดกก้นขึ้นสูงมากๆ  และถึงจะยอมให้กอดต่อ  ตกกลางคืนจิ๊บจะมานอนด้วย เดิมที่สตางค์จะนอนเฉพาะกลางคืนทุกคืน พอมีจิ๊บมานอนด้วย สตางค์จะออกแนวๆหวงที่ ไม่แบ่งที่นอนให้เลย จิ๊บก็จะอ้อนสตางค์ นานๆไปสตางค์ก็ยอมขยับให้นอน  และนี้คือกิจวัตรที่ เวลาไหนนอนบนเตียง และเรียกจิ๊บ จิ๊บจะกระโดดขึ้นเตียงมาหา กลางคืนจะนอนด้วยกัน 3 คนตลอด  

           บางวันผมกลับบ้านดึก พอเปิดประตูเข้าบ้านมา ก็จะพบ คุณจิ๊บ เดินมาอ้อน คุณเชื่อมั้ยมันหายเหนื่อยน่ะ ผมลืมเรื่องเซ็งๆจากทั้งวัน และอุ้มจิ๊บมาเล่นด้วย มันทำให้หายเหนื่อย  ผมเคยได้ยินคนอื่นบอกว่า หากอยู่กับใครแล้วเราหายเหนื่อย นั้นคือคนที่เราควรรัก  จากที่ผ่านมา ผมไม่เคยรักใครจริงๆเลย นอกจากคนในครอบครัว  ผมชอบช่วงเวลาที่อยู่กับ คุณจิ๊บมากๆ กับตัวอื่นผมก็ชอบน่ะ แต่ คุณจิ๊บจะมากกว่าพิเศษ เรียกว่าเป็น คนพิเศษ ได้เลย

           และแล้ววันที่ผมไม่ได้เตรียมใจก็มา ผมได้ศึกษาข้อมูลว่า แมวตัวเมีย หากติดสัตว์แล้วไม่ได้ผสมพันธุ์บ่อยๆ จะทำให้เกิดโรคได้ ผมกลัวว่าจิ๊บจะเป็นเลยตัดสินใจพาไปทำหมัน คุณจิ๊บ อายุประมาณ 5 เดือนกว่า หมอก็บอกว่าทำได้แล้ว  ผมจึงนำไปฝากไว้ 1 วันเพื่ออดอาหาร และเช้าต่อมาเวลาประมาณ 10 โมงกว่าๆ หมอโทรมาบอกข่าวร้าย ว่าคุณจิ๊บหยุดหายใจแล้ว

          
           ......ตอนนั้นสมองผมว่างเปล่า ภาพต่างๆเกี่ยวกับ คุณจิ๊บ ได้ไหลเข้ามามากมาย และน้ำตาก็ไหลมา แค่คิดว่าหลังจากนี้จะไม่มีภาพนั้นอีกแล้ว ผมมือสั่น กลั้นเสียงสะอื้นไม่ได้ นี้เป็นครั้งแรก ที่ผู้ชายแบบผมรุ้สึกเหมือน หัวใจมันบีบแน้นมาก ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า การเสียสิ่งที่เรารักมากๆไปมันเป็นยังไง
ผมที่ผ่านมาไม่เคยร้องไห้มาเลย ตอนนี้น้ำตา น้ำมูก ไหลเต็มหน้าผม ผมหยุดร้อง แต่พอมองรูปของ คุณจิ๊บ น้ำตามันก็ไหลออกมาอีก ผมไม่เก็บไว้ ผมร้องมันต่อหน้าเพื่อน ตอนนั้นไม่อายอะไรมันแล้ว ในหัวไม่นึกถึงเรื่องอะไรแล้ว แค่อยากให้กลับมา ผมถามตัวเองว่าที่ผ่านมาผมรักคุณ  ดูแลคุณได้มากพอมั้ย ผมร้องไห้อยู่ 4-5 รอบ จนไม่มีอารมณ์ทำอะไรแล้ว รีบเข้านอนตั้งแต่ 1 ทุ่มกว่าๆ ก่อนนอน คิดแต่เรื่องของ คุณจิ๊บ อยากให้มาเข้าฝัน มาบอกว่าสบายดีมั้ย ต้องการอะไรหรือป่าว  
          
           เช้าต่อมาผมได้ฝัง คุณจิ๊บ ตอนฝังผมเก็บน้ำตาไว้ ไม่อยากให้ฝังแบบเศร้าๆ และผมได้ขับรถไปเรียน อื้อหืม ตอนฟังเพลงจากวิทยุ เพลง ความคิด ของพี่แสตมป์ ท่อน" หากเธอนั้นยังอยู่ จะกอดเธอให้ชื่นใจ" ฟังท่อนนี้แล้วนึกถึงจิ๊บ ผมน้ำตาคลออีกแล้ว   มีรุ่นพี่คนนึงบอกว่า ถ้าเราอาลัยอาวรใครตอนเค้าตายไปแล้ว เขาจะเสียใจ จะไม่สบายใจ ผมนึกถึงคำพูดเขาและกลั้นน้ำตาไว้  เวลาวันนี้บอกได้เลยว่าคิดถึงมาก ทำได้แค่บอกในใจว่า คิดถึงน่ะ อยากให้กลับมาเจอกันใหม่

           ตอนนี้ทำได้แค่มองขนของ คุณจิ๊บ ที่แอบตัดมาเก็บไว้ดูต่างหน้า  คุณจิ๊บสอนให้รู้จักคำว่า รัก เป็นอย่างไร...  ขอบคุณทุกอย่างในวันนั้น ที่ทำให้ผมพบ คุณจิ๊บ ผมจะไม่ลืมเวลาที่อยู่ด้วยกันเลย



แด่ คุณจิ๊บ กลับมาอยู่ด้วยกันใหม่น่ะ จะเกิดเป็นคน หรืออะไรก็ได้ ขอให้จำกันได้และมารู้จักกันอีกครั้ง