เป็นทุกข์จากการตายจากค่ะ
ตอนนี้ถ้าอยู่เฉยๆคนเดียว นั่งนิ่งๆนานๆไม่ได้ค่ะ น้ำตาไหลตลอด
น้องที่เสียไปอายุแค่ 5 ปีเท่านั้น ตัวเล็กนิดเดียว ตามสายพันธุ์เค้า
เป็นหมาตัวแรกและตัวเดียวของครอบครัวเรา
คอยเก็บอึเก็บฉี่ (ให้น้องถ่ายในบ้าน) เลี้ยงมาตั้งแต่ตัวเท่ามือ ตัวเล็กกว่ารองเท้า ให้อาหารต้องนับเม็ดให้ ตอนเล็กๆเจี๋ยมเจี้ยมอ่อนแอมาก โตมานี่เซี้ยวซะไม่มี..
ตอนที่ทราบว่าน้องเสีย เราคิดว่าเราเข้าใกล้ความรู้สึกของความเป็นแม่คนมากที่สุดแล้ว
เข้าใจแล้วว่ามันเป็นยังไง เวลาที่อะไรบางอย่างที่เราฟูมฟัก รัก เลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังเล็กยังน้อย ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม กลับต้องมาเจ็บปวด ทุกข์ทรมานเพราะคนอื่น
เจ็บ เศษเสี้ยวหัวใจที่มันสลายไปแล้ว ยังเจ็บอยู่ทุกครั้งที่นึกถึงทุกช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมา เจ็บแบบอธิบายไม่ถูกจริงๆ ร้องไห้จนตัวร้อน ปวดหัว ไม่มีแรงจะทำอย่างอื่นเลยค่ะ
น้องพึ่งไปวันอังคารที่ผ่านมาตอนเช้า ที่บ้านโทรมาบอกว่าน้องไปแล้วนะ รถชนตอนน้องออกไปเดินเล่น ปกติเลี้ยงในบ้าน นอนเตียงเดียวกับคน มีสิทธิ์เหมือนคนทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องกิน จะไม่ได้รับอนุญาตให้กินแบบคน เพราะกลัวว่าจะอยู่ไม่นาน
เราถามว่าน้องเจ็บมั้ย หรือน้องไปเลย ที่บ้านบอกว่าตอนวิ่งออกไปดู น้องก็นิ่งไปแล้ว...
ทีนี้เรากำลังจะเริ่มเลี้ยงแมวค่ะ เป็นสิ่งที่ไตร่ตรองมาหลายเดือนแล้ว
เลี้ยงที่หอ (บ้านอยู่ต่างจังหวัด เรียนที่กรุงเทพฯ) คิดว่าดูแลไหว มีเงินพร้อม ที่อยู่พร้อม หอให้เลี้ยงได้.. อุปกรณ์การแมวก็พร้อมแล้ว
แต่ตอนนี้ ใจเราไม่พร้อมแล้วค่ะ บ้านเก่าน้องแมวจะเอาน้องมาส่งวันนี้แล้ว และวันอังคารหน้าก็จะมาอีกตัว (ตอนแรกจะเลี้ยงตัวเดียว แต่กลัวน้องเครียด เพราะกลางวันไปเรียน เลยรับอีกตัว)
หัวใจมันไม่ไหวเลยค่ะ เหมือนอกหักเลย แบบไม่พร้อมจะรักใครตอนนี้ ไม่พร้อมจะให้ใครมาทำให้เจ็บอีก
แต่ทำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว อีกสองชีวิตที่จะเข้ามา เป็นความรับผิดชอบของเราทั้งหมด
ตอนนี้ แค่รู้สึกว่าอ่อนแอเหลือเกิน อ่อนแอ และอ่อนไหวกับคำว่า "ชีวิต" คำว่า "รัก" คำว่า "ผูกพัน" ...
อยากหายเป็นแบบนี้เร็วๆ
เขียนมาระบาย ให้คนที่มีสัตว์เลี้ยงเหมือนกันฟัง (อาจจะวกไปวนมา ขอโทษด้วยนะคะ)
เหมือนไปพูดกับใครไม่ได้น่ะค่ะ บางคนเค้าก็มองว่า มันแค่สัตว์ แค่หมา แค่แมว
แต่สำหรับเรามันแตกต่างออกไปน่ะค่ะ
ขอบคุณนะคะ
ทุกข์ใจจังค่ะ หมาที่บ้านพึ่งเสียได้สามวัน แต่กำลังจะรับแมวใหม่เข้ามาในชีวิตอีก
ตอนนี้ถ้าอยู่เฉยๆคนเดียว นั่งนิ่งๆนานๆไม่ได้ค่ะ น้ำตาไหลตลอด
น้องที่เสียไปอายุแค่ 5 ปีเท่านั้น ตัวเล็กนิดเดียว ตามสายพันธุ์เค้า
เป็นหมาตัวแรกและตัวเดียวของครอบครัวเรา
คอยเก็บอึเก็บฉี่ (ให้น้องถ่ายในบ้าน) เลี้ยงมาตั้งแต่ตัวเท่ามือ ตัวเล็กกว่ารองเท้า ให้อาหารต้องนับเม็ดให้ ตอนเล็กๆเจี๋ยมเจี้ยมอ่อนแอมาก โตมานี่เซี้ยวซะไม่มี..
ตอนที่ทราบว่าน้องเสีย เราคิดว่าเราเข้าใกล้ความรู้สึกของความเป็นแม่คนมากที่สุดแล้ว
เข้าใจแล้วว่ามันเป็นยังไง เวลาที่อะไรบางอย่างที่เราฟูมฟัก รัก เลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังเล็กยังน้อย ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม กลับต้องมาเจ็บปวด ทุกข์ทรมานเพราะคนอื่น
เจ็บ เศษเสี้ยวหัวใจที่มันสลายไปแล้ว ยังเจ็บอยู่ทุกครั้งที่นึกถึงทุกช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมา เจ็บแบบอธิบายไม่ถูกจริงๆ ร้องไห้จนตัวร้อน ปวดหัว ไม่มีแรงจะทำอย่างอื่นเลยค่ะ
น้องพึ่งไปวันอังคารที่ผ่านมาตอนเช้า ที่บ้านโทรมาบอกว่าน้องไปแล้วนะ รถชนตอนน้องออกไปเดินเล่น ปกติเลี้ยงในบ้าน นอนเตียงเดียวกับคน มีสิทธิ์เหมือนคนทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องกิน จะไม่ได้รับอนุญาตให้กินแบบคน เพราะกลัวว่าจะอยู่ไม่นาน
เราถามว่าน้องเจ็บมั้ย หรือน้องไปเลย ที่บ้านบอกว่าตอนวิ่งออกไปดู น้องก็นิ่งไปแล้ว...
ทีนี้เรากำลังจะเริ่มเลี้ยงแมวค่ะ เป็นสิ่งที่ไตร่ตรองมาหลายเดือนแล้ว
เลี้ยงที่หอ (บ้านอยู่ต่างจังหวัด เรียนที่กรุงเทพฯ) คิดว่าดูแลไหว มีเงินพร้อม ที่อยู่พร้อม หอให้เลี้ยงได้.. อุปกรณ์การแมวก็พร้อมแล้ว
แต่ตอนนี้ ใจเราไม่พร้อมแล้วค่ะ บ้านเก่าน้องแมวจะเอาน้องมาส่งวันนี้แล้ว และวันอังคารหน้าก็จะมาอีกตัว (ตอนแรกจะเลี้ยงตัวเดียว แต่กลัวน้องเครียด เพราะกลางวันไปเรียน เลยรับอีกตัว)
หัวใจมันไม่ไหวเลยค่ะ เหมือนอกหักเลย แบบไม่พร้อมจะรักใครตอนนี้ ไม่พร้อมจะให้ใครมาทำให้เจ็บอีก
แต่ทำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว อีกสองชีวิตที่จะเข้ามา เป็นความรับผิดชอบของเราทั้งหมด
ตอนนี้ แค่รู้สึกว่าอ่อนแอเหลือเกิน อ่อนแอ และอ่อนไหวกับคำว่า "ชีวิต" คำว่า "รัก" คำว่า "ผูกพัน" ...
อยากหายเป็นแบบนี้เร็วๆ
เขียนมาระบาย ให้คนที่มีสัตว์เลี้ยงเหมือนกันฟัง (อาจจะวกไปวนมา ขอโทษด้วยนะคะ)
เหมือนไปพูดกับใครไม่ได้น่ะค่ะ บางคนเค้าก็มองว่า มันแค่สัตว์ แค่หมา แค่แมว
แต่สำหรับเรามันแตกต่างออกไปน่ะค่ะ
ขอบคุณนะคะ