สวัสดีครับ....

ช่วงวันจักรี ได้ฤกษ์พาน้องสาวและลูกดั้นด้นไปเยี่ยมอาซึ่งเป็นน้องสาวคนเดียวของพ่อผม ซึ่งน้องสาวผมให้ความสำคัญมาก เพราะเคยขึ้นไปดูแลพ่อผมที่ป่วยเป็นอัมพฤกษ์เรื้อรังที่ขอนแจ่นโดยไม่มีรังเกี่ยงรังงอน จนกระทั่งพ่อผมถึงแก่กรรม จึงได้กลับบ้านที่อุทัยธานี

เมื่อได้ฤกษ์งามยามดี ประกอบกับลูกสาวผมกลับมาเยี่ยมบ้าน เลยนัดกับผมว่าจะหาโอกาสไปเยี่ยมอาสักครั้ง เพราะเท่าที่โทรฯ คุยกันทางโทรศัพท์นั้น อาพูดช้าลงมาก ผมก็ตอบว่าแน่ล่ะสิ ขนาดหลานจะใกล้เกษียณอายุราชการแล้ว อายุอาขนาดไหน ? คิดดูเถิด

ดังนั้น ในตอนเช้า ผมขับรถพาน้องกับลูกสาวไปที่อุทัยธานี แต่ไม่หยุดเพียงแค่นั้น ยังตะลุยไปถึง อ.ทัพทัน แล้วดิ่งไปที่ ต.ตลุกดู่ ซึ่งลูกพี่ลูกน้องลูกสาวอาได้รอต้อนรับอยู่แล้ว บอกว่าถ้าไม่โทรฯ นัดกันไว้ คงพาอาไปบ้านพี่ชายคนโตที่ อ.หนองขาหย่าง โน่นแน่ะ ซึ่งที่บ้านนั้นมีอยู่หลายคน ช่วยกันดูแลได้สะดวก

เห็นไหม ตระกูลผมชาวบ้านติดดินแท้ๆ เชียว ลูกหลานชาวนาขนานแท้ดั้งเดิมอีกด้วย

ไม่มีอะไรขัดเขินระหว่างกันหรอกครับ เพราะคุ้นเคยกันมานาน หลังจากโอภาปราศัยกันจนเป็นที่พอใจแล้ว เลยขอเก็บภาพเป็นที่ระทึก เอ๊ย...ระลึก