เล่ห์รตี : My stupid mouth (ทู้จิกสด งดเชื่อ เบื่อทวง)

ค่ำ ๆ นั่งฟังเพลง มาหยุดที่อัลบัม Room for Squares ของ John Mayer (รู้จักพี่จอห์นกันไหมเนี่ย) เพลงโปรดของเราเมื่อยามยังเยาว์ คือ My Stupid Mouth ตั้งแต่ยังฟังภาษาปะกิดไม่ค่อยคล่อง จนกระทั่งถึงวันที่หูพอไปวัดไปวา ฟังรู้ความได้บ้าง กำลังร้องเพลงคลอ ๆ ไป คิดตามเนื้อเพลงไป ทำไม๊ทำไมเนื้อเพลงมันคุ้น ๆ เหมือนนึกถึงใครได้ตงิด ๆ เอ๊า ตบเข่าฉาด .... เหมือนตาปุ๊เว้ย ปากตกอัคนีฤกษ์ตลอดเวลา ปากแง้บ ๆ ทีก็ถวายพระเพลิงเป็นดาวรุ่งพุ่งสู่เมรุกันเลยทีเดียว



ซึ่งเมื่อทบทวนผ่านไป รายนี้นางตายเพราะปากบ่อยมาก ซวยซ้ำซวยซ้อนซวยไม่ตัดตอน และ บางทีพาคนอื่นซวยไปด้วย ตอนแรกที่นางทะเลาะกับภา ไม่ดูหน้าอินทร์หน้าพรหมว่า "ลูกค้าคือพระเจ้า" เจ้าของบริษัทอย่างพี่ณัฐร่ำ ๆ จะกัดลิ้นตายอยู่หลายรอบ หน้าตากลืนไม่เข้าคายไม่ออก "ภาน้องรักให้โอกาสพี่หน่อย พี่จะส่งมือดีไปช่วย" แต่พ่อเจ้าพระคุณมือดีของพี่ณัฐนี่ ทำเอาพี่ณัฐเกร็งจนขาเป็นตะคริว นิ่วหน้าจนตีนกาถามหาซักร้อยเส้น พูดแต่ละทีพี่ณัฐนิ่งขึงดังต้องสาป นี่กุจะตายเพราะมันไหม ถึงขนาดบอกว่ามาถึงขั้นนี้แล้วช่วยเอามีดไปจ้วง ๆ กันให้ตายเลยเหอะ .... ไม่ไหวจะทน

ต่อมาพอนางเริ่มจะดี ๆ กับคุณภา ปากนางก็ไม่หยุดหาเรื่องโนะ ด้วยฤทธิ์รักแรงหึง(ณ เวลานั้น) นางไปกระตุกหนวดเสืออย่างคุณเสกข์เข้าให้ หน้าคุณเสกข์กลายเป็นขิงแก่ไล้เหลี่ยว วีนแตกใส่หนูเคทที่ตอนแรกสัมพันธภาพก็เริ่มดี ๆ พอปุ๊พูดแค่นั้นแหละ พลิกหน้ามือเป็นหลังตรีนฮะ หอแต๋วแตกแหกกระเจิงกันไป คุณเสกข์นี่หลังอาละวาดแล้วก็งอนเก็บข้าวของไปอยู่โรงแรม เคทก็หน้าไม่ดี อิปุ๊ก็เริ่มรู้ว่า เอ้า สกิลจังหวะนรกทำงานอีกแล้ว ไปสารภาพผิดกับคุณภา คุณภาก็ปรายตามอง ... ไหวไหล่น้อย ๆ ทำนองว่า "บอกแล้วไม่มีผิด"

รอบหนึ่ง อ่ะ ไม่รู้ รอบสอง เนอะ ยังพออภัย รอบสาม นี่มันยังไง ความสามารถเฉพาะตัวของเธอว์คือ พลิกวิกฤตเป็นวิบัติหราาาาา บั่บว่า ขอโทษ ผมเลวมาก นู่นนี่นั่น อ่ะ อันนี้ก็พอเข้าใจว่ามันพูดไรไม่ออกอ่ะนะ เหมือนตาชั่งสมดุลอยู่ดี ๆ แล้วมันดันเบ้ซ้ายเบ้ขวาไม่ทันตั้งตัว แต่สังเกตผู้หญิงเค้านิดนึงมะ ปากสั่น หน้าเสีย น้ำจิไหลขนาดนั้น นางก็ควรต้องรู้มะคะ ว่าถ้อยแถลงทั้งปวงที่ว่ามา มันไม่ตรงจุด  พอภาจะพูดมั่งนางก็สอดเฉ้ยยยย แล้วตัวเธอว์ก็หน้าหงอยนะ แต่ตัวเธอว์ก็ไม่รู้จะเอื้อนเอ่ยอะไร โอเค ไม่เป็นไร อาจจะยังไม่มีประสบการณ์ (แล้วอิสองครั้งที่แล้วล่ะ .... อ่ะ ไม่นับละกันยกประโยชน์ให้จำเลยไป)

ทีเน้ พอมาเจอที่บริษัท เฟดเฟ่กว่าเดิม ต่อหน้าธารกำนัล จังหวะนรกยกกำลังสอง เธอว์ เธอว์ บอกไปเต็มปากเต็มคำว่าเธอว์บะบะโอ้บะกับนายจ้างแล้ว อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด  นอกห้องทำงาน จับมือถือแขน ประกาศก้อง แบบปุ๊รู้โลกรู้ นี่โดนสอยเบา ๆ นับว่ากินบุญเก่า แม่ภาไม่ฟ้อนเล็บเอาหน้าแหกนั้นถือเป็นโชคแล้วนะ ปากเธอเบามากมายอ่ะ เสร็จแล้วก็มานั่งผุดลุกผุดนั่ง ผุดเข้าผุดออก ตามติดผู้หญิงเป็น stalker แน่นอกไปหมด แต่ ดันไม่ยกออก

ไม้สุดท้าย ... ไอ้เราก็นึกว่าครั้งที่สามนี่นางจะสำเหนียกอะไรบ้างแล้วนะ แต่นางมีครั้งที่สี่ พูดแบบเดิม pattern เดิม แต่นางยอมแพ้ บอกว่าภาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลย จะไม่ลืมเลย และ จะไม่กลับมาอีกแล้ว ประโยคนี้คือระ ?  ข่ะ ก็เอาที่สบายใจละกันนะ ก็พอรู้ว่ามันน่าจะลงเอยได้ดี แต่พูดงี้กองเชียร์หมดแรงจิลุ้น เธอเอ๊ย เป็นขนาดนี้แล้ว นึกจริง ๆ เหรอว่าทำแบบนี้กับเพื่อนทุกคนอ่ะค่ะ คิดสิคิดว่าทำแบบนี้เพราะอะไร ?





บางทีอาจจะเป็นเพราะเราพยายามหนักเกินไปก็ได้ที่จะคืนดี คิดว่าทำยังไงที่จะให้เราดูดีสุด เลยลืมที่จะฟังอีกฝ่ายว่าเขาต้องการจะสื่อสารอะไร เรื่องแบบนี้มัน two ways communications เนอะ บางทีตัวเธอว์น่าจะหยุดฟังอะไรที่เจ๊ภาแกจะพูดมั่งนะ เผื่อชีวิตลุกลี้ลุกลนของเธอจะดีขึ้น

คำแนะนำพิเศษ : รอบนี้ดอกบัวคงไม่พออ่ะ อาการสาหัสขนาดนี้ แนะนำธูปเทียนแพและพานพุ่มนะ จอดรถโทรศัพท์ถึงจากหน้าบ้านก็น่าจะไม่เวิร์ค ธรรมเนียมไทยแท้แต่โบราณ ควรคลานเข่าเข้าไปค่ะพี่น้อง