เสี่ยเจียง แกเป็นโรคความจำเสื่อม แล้วครับ มาดูกัน

ผมโตมากับแม่่และะยายครับ จนอายุได้8ปี แม่่ผมไปยู่ ตปท6เดือน กลับมาก็ 3 เดือนกลับ ผมจึงห่างกับเเม่ครับ จนมาช่วงวันที่ 1 ตุลาคม 2568 ผมได้มีโอกาสไปเข้าค่ายศาสนา ที่ๆหนึ่ง ในกรุงเทพมหานคร และะได้ไปอาศัยอ

ไม่ได้อยากจะมาซ้ำเติม แต่ผมไม่รู้ว่าป่านนี้ เสี่ยเจียงจะได้ใช้เวลาว่างทบทวนถึงการกระทำของตัวเองในสิ่งที่ผ่านมาได้มากน้อยแค่ไหน ที่ผ่านมา เสี่ยเจียงใช้เวลาสร้างเครดิตชื่อเสียงและสะสมบารมีอยู่ในวงการภา

เรื่อง "จา พนม" กับ "เสี่ยเจียง" นี่ผมคิดว่าเป็นการแก้แค้นที่วางแผนมายาวนาน แรกเริ่ม "จาพนม" เป็นสตั๊นที่มีฝีมือ "พันนา" เห็นแววจึงฝึกสอนและคิดคิวบู๊ฉากแอคชั่น

23. อสาธุ สาธุนาชิเน พึงชนะคนไม่ดีด้วยความดี พึงชนะคนชั่วด้วย.......ความดี โกรธเกลียดต่อกันมี....แต่ร้าย เผาไหม้ใคร่ทุกข์ทวี....ไม่จบ สุขสงบเมตตาคล้าย....กับน้ำดับไฟ. จะชนะ ปะทะพาล ที่ก้าวร้าว จ

โคมิคาโดะ-เสี่ยเจียง ฮานิว-จาพนม น่าสนุกนะครับ ว่ามั้ย

"นอบน้อมแด่ พุทธธรรมสงฆ์ อันเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า" ********* ​คำว่าบุคคลผู้ไม่มีศรัทธานี้ เป็นความเสื่อม คำว่าบุคคลผู้ไม่มีหิรินี้เป็นความเสื่อม คำว่าบุคคลผู้ไม่มีโอตตัปปะนี้เป็นความเสื่อม

เริ่มตั้งแต่แรกเลยคือหนูนั่งเล่นอยู่ค่ะแล้วได้ยินเสียงแม่พูดกับยายแต่หนูก็ไม่ได้อะไรแต่เสียงมันเริ่มดังขึ้นเหมือนคนจะทะเลาะกัน หนูก็เลยลุกไปห้ามแต่เสียงดังขึ้นเรื่อยๆจนข้างบานที่เป็นญาติกันต้องมาช่วยห