| AKE~JING | miniFANFICTION | Y | ««« อยากเก็บหัวใจนายไว้ที่ปลายฟ้า »»» |

{ กระทู้นี้เขียนเพื่อความบันเทิงภายในคลับพันทิปเดอะ ดาว 11  งานเขียนล้วนเกิดจากจินตนาการบรรเจิด  แต่ถ้าเกิดอ่านแล้วอินเหมือนจริง ก็ให้หยิกแขนว่า มโนทั้งสิ้น

แต่ถ้ายังคิดว่า สมจริง ให้คิดว่า Based on a true story  เล็กๆ +555 }

[ กลางวันเช้า/ห้องสีเขียว บ้านพักเดอะ สตาร์ 11]

เอกถลาขึ้นคร่อมจุ้งจิ้งบนเตียงนอนใหญ่ที่คลุมโปงด้วยผ้านวมสีเขียวอ่อน บังแดดเช้าที่สาดเข้ามา

วันนี้เอกคึกเป็นพิเศษ เลยหาอะไรแกล้งเพื่อนที่เหลืออยู่หลังพี่และน้อง ออกจากเกมไปติดๆ เอกค่อยๆ เบี่ยงตัวสไลด์ลงจากลำตัวจุ้งจิ้งช้าๆ เอาหัวเข้าแนบชิด

ดึงผ้านวมออกอย่างว่องไว

"ที่รัก,,,..."


"หือ,,,,.."  เสียงขี้เซาของจุ้งจิ้งตอบงัวเงียตามสัญชาตญาณ  เอกยิงฟันขาวขบขันเพื่อนที่ยังไม่ยอมตื่นจากหลับใหล

"ที่รักจ๊ะ,,,,..." เอก รุกเข้าหา  จุ้งจิ้งเริ่มบิดตัว แต่หน้ายังซุกที่นอนนุ่ม บางทีเวลานี้ โลกที่มีสิ่งมีชีวิตเหลืออยู่อย่างเอก คือ ภัยคุกคามขั้นร้ายแรงของความสุขในการนอน

"อือ....,,," เสียงตอบในลำคอไม่ชัดนัก  แต่เจ้าตัวเริ่มกระดุ๊กกระดิ๊ก เพราะมือเอกเริ่มชอนไชไปตามร่างสูงโปร่งขาวเนียน นัยน์ตาเหมือนกวางน้อยของจุ้งจิ้ง ทำให้เอกเผลอมองเสมอ

"ที่รักจ๋า!!!,,,,....อาบน้ำ"  

จุ้งจิ้งออกแรงสลัดมือของเอกออก  ใบหูแดงแข่งกับมะเขือเทศดอยตุงของจุ้งจิ้ง เด็กหนุ่มขี้อายจากเชียงราย คือ เหยื่ออันโอชะของเอก ที่ชอบแหย่ ชอบแกล้งเสมอ

"อื้อ!!!,,,..."


"อาบน้ำ" เสียงใสของเอก ยิ้มฟันเรียงขาวสวย ตาเล็กเรียวเหมือนเหยี่ยวที่มองหาเหยื่อจากมุมสูง เดินผละจากเตียงนอน ไปยืนหน้าตู้เสื้อผ้าติดกับเตียงนอนที่ยังคลุมร่างกวางน้อยอย่างจุ้งจิ้ง

คนหนึ่งเป็นนักมวย  ตื่นเช้า  คนหนึ่งชอบทำงานอ่านหนังสือดึก ตื่นช้ากว่า....,,,จุ้งจิ้งเห็นเอกเงียบไป  แต่นอนอมยิ้มมีผ้าคลุมหน้าไม่ให้เอกเห็น กลัวถูกแกล้งอีก  

จุ้งจิ้งแกล้งหลับ  แต่ค่อยๆ เลื่อนผ้านวมออกจากหน้าช้าๆ ดูลาดเลา เอกไปไหน แต่ตายังพี้ๆ ที่ยังไม่ชินแสงอาทิตย์วันใหม่  แต่จุ้งจิ้ง ก็ตกใจกับภาพที่ใกล้เพียง 2 วา

เอกในชุดเสื้อคอกลมสีดำ กางเกงขาสั้นสีแดง ถอดเสื้อออกอย่างรวดเร็ว  ดึงกางเกงออก เหลือแต่ตัวเปล่าเปลือย โยนเสื้อผ้าลงตะกร้า

จุ้งจิ้งเห็นร่างกายกำยำที่สมส่วนของเอกจากด้านหลัง ไหล่ที่ผึ่งผาย แผ่นหลังที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งได้รูปชายชาตรี ไล่เรื่อยถึงแก้มก้นที่อวบแน่น ช่วงขาของกล้ามเนื้อ

อันเกิดจากดอกผลของกีฬานานนับปี ทำให้เอก มีหุ่นที่น่าอิจฉา และเสน่ห์ทางเพศที่ชวนหลงใหล  เสียงใครคนหนึ่งดังก้องในห้วงความคิด

"นายท่าน มาโบยข้าฯ เถอะ"   คงแบบนี้นี่เอง

เอกมองหาผ้าขนหนู   "คนเรานี่ก็แปลก แทนที่จะหยิบผ้าขนหนูมาใกล้มือ แล้วค่อยแก้ผ้า" จุ้งจิ้ง คิดในใจ ในขณะที่เอกหันไปมองที่เตียง มีพลังงานบางอย่างกำลังมองเขาอยู่

เอก เอาผ้าเช็ดตัวคาดร่างปกปิดส่วนร่างมิดชิด  หันไปมองจุ้งจิ้งที่ยังเอาผ้าปิดหน้า  แต่ก็เห็นทุกอย่างของเอก

"ที่รักจ๊ะ,,,,...จะปล่อยให้เพื่อนกับทีมงานรอเหรอ"  เอกรู้จุดอ่อนของจุ้งจิ้ง  พอทิ้งคำพูดนี้ออกไป กวางน้อยก็สะดุ้งตื่นทันที ในลักษณะกึ่งนั่งกึ่งนอน ผ้านวมหลุดออกจากตัว

เอก ยื่นมือออกไปหาจุ้งจิ้ง  จะช่วยดึงความขี้เกียจออกจากเตียงเสียที  จุ้งจิ้งยกมือไปจับมือเอก  แต่แล้วเอกก็แกล้งผ่อนแรงตัวเอง  ทำให้เอกล้มร่างกำยำไปคร่อมจุ้งจิ้งที่นอนแผ่ราบบนที่นอน  หัวของเด็กหนุ่มทั้งสองประชิดเข้าใกล้กันแค่นิ้วก้อย สายตาทั้งคู่ปะทะกันอย่างจัง ไม่มีใครหลบสายตาใคร

นึกถึงคลาสเวิร์คช็อปของครูเอ ที่ปรึกษาการแสดง,,,,....."ห้ามหลบตาเพื่อนตรงหน้า ไม่อย่างนั้นคุณจะทำโชว์เอาคนดูไม่อยู่ อินเนอร์ข้างใน  จัดเต็ม จำไว้"


[ เช็คเรตติ้ง ตามระเบียบ ถ้าชอบกัน จะมาเขียนต่อ   เค้าไม่เคยเขียนฟิคนะตัวเอง  ]