มันเริ่มจากกระทู้นี้ครับ เรื่องของผม
http://pantip.com/topic/33416531
แต่อันนี้เป็นเหตุการณ์ล่าสุด
เหตุการณ์ก็เหมือนตอนท้ายของกระทู้แรก คือเขาก็ออกไปกับคนอื่นอีกแล้ว(ผมพยายามเข้มแข็ง ไม่คิดมากแล้วนะ) ช่วงแรกเขาพากันไปวัดครับ ไปตอนบ่ายสามกว่าๆ ^^ ผมก็รู้ได้เพราะว่าผมรู้จักเฟซของ ป. แล้วเขาก็กลับมาเล่นเกม เขาก็ถามผมผ่าน garena ว่ากินอะไรยัง(อยากกินอยู่นะ แต่ห้องไม่มีอะไรกินแล้ว ถามมาได้ตอนสามทุ่ม)
ผมก็ไม่ค่อยเป็นห่วงเท่าไหร่หรอก เพราะร้านที่เล่นก็อยู่ไม่ไกลจากหอนัก แต่ว่า อ. มีงานครับ แล้วเขาบอกผมว่า "ถ้าเพื่อนติดต่อมาบอกว่าเขานอนแล้วนะ เขาไม่อยากทำงานวันนี้หนะ" เพื่อนของ อ. ก็ติดต่อมาจริงๆครับ ผมก็เลยบอกตามที่ อ. บอกมา ผมต้องค้นและส่งงานแทน อ. แล้วพรุ่งนี้(วันพุธ) เขาก็มีสอบ เขาก็บอกให้ผมสอน English หน่อย เกริ่นไว้นานมากแล้ว แต่ผมเพิ่งนึกได้ ผมก็เลยหาเอกสารและนั่งแปลให้เขา ...
ผมเปิดการีน่าอีกทีตอน 4 ทุ่ม เขาไม่ออนแล้ว ผมก็คิดว่าเขาน่าจะกำลังกลับมา...จนห้าทุ่ม ผมเริ่มเป็นห่วง แต่พยายามไม่คิดมากหรือกระวนกระวาย ผมปั่นจักรยานไปร้านเกมที่เขานั่งเล่น จากนั้นก็กลับมาหอเผื่อว่าสวนทางกัน แล้วคราวนี้ผมก็ปั่นยาวเข้ามอเลยครับ จากประตูมออีกด้าน ไปอีกด้าน(มข ครับ) อันนี้ปั่นเพื่อจะให้หัวโล่งนะครับฮ่าๆๆ เจอกลุ่มเพื่อนทักว่า "มาฮึดปั่นอะไรตอนกลางคืนวะ" ผมปั่นกลับมาที่หอ ในหัวโล่งไปหมด แต่กลับมาหอก็ว่างเปล่าเช่นเดิม
ผมไปรอดูเขาที่หน้าระเบียง ... ตอนนั้นก็เที่ยงคืนครึ่ง ... ชัดเจนครับ เขาขับรถผ่านหน้าหอไป ข้างๆมีคนนั่งเล่นโทรศัพท์ด้วย... ตอนแรกผมคิด คือ เขาแค่ไปส่งกันเฉยๆ ความคิดต่อมาคือ... มันไปไหนกันมาก่อนหน้านั้นวะ ...
ใจอยากจะเดินออกไปจากตรงนี้ ติดที่ผมยังไม่มีที่ไป แล้วก็เป็นห่วงเขาด้วย เขาชอบดูแลคนอื่นมากกว่าตัวเอง ผมเคยเตือนเขาเรื่องการใช้เงินตลอด (แต่ก่อนเราใช้เงินด้วยกัน แต่ตอนนี้ เขาใช้มันกับคนอื่นแล้ว เศร้า) ผมก็บอกว่า ให้ใช้สำหรับแกคนเดียวไปเลย เราไม่เป็นไรนะ ข้าวอยู่ห้องก็มี มาม่าก็มี เขาก็ทำหน้าเศร้าพักนึง แล้วก็หันไปคุยแชทกับคนอื่นต่อ... (เปิดเพลง มองแต่ไม่เห็น ฟังแต่ไม่ได้ยิน ของsarang anning ประกอบเนื้อหา)
ตอนที่มีเราอยู่ด้วย เราก็ช่วยดูแลเรื่องความสะอาดห้อง ซักผ้า ล้างจาน ตลอด แต่ถ้าวันนึง ผมไม่อยู่แล้ว เขาจะทำได้ไหม? เขาจะเป็นอะไรหรือเปล่า ผมคิดเท่านี้ในหัว ส่วนนึงผมเสียดายเวลาสามปีที่ผ่านมา แต่ส่วนนึงผมเสียดายอนาคตข้างหน้าถ้าต้องอยู่แบบนี้
ผมควรไปได้แล้วใช่ไหมครับ? (ขออยู่ให้ครบเดือนก่อน ยังไม่มีเงินเลย แหะๆ)
ปล.เดี๋ยวนี้ไม่บอกแล้วว่าจะไปไหนยังไง คิดจะไปก็ไปเลย TTTT
ปล. เข้มแข็งแล้วนิดนึง
พูดคุย แลกเปลี่ยนประสบการณ์ความรักที่น่าผิดหวังและเสียดายกันครับ
http://pantip.com/topic/33416531
แต่อันนี้เป็นเหตุการณ์ล่าสุด
เหตุการณ์ก็เหมือนตอนท้ายของกระทู้แรก คือเขาก็ออกไปกับคนอื่นอีกแล้ว(ผมพยายามเข้มแข็ง ไม่คิดมากแล้วนะ) ช่วงแรกเขาพากันไปวัดครับ ไปตอนบ่ายสามกว่าๆ ^^ ผมก็รู้ได้เพราะว่าผมรู้จักเฟซของ ป. แล้วเขาก็กลับมาเล่นเกม เขาก็ถามผมผ่าน garena ว่ากินอะไรยัง(อยากกินอยู่นะ แต่ห้องไม่มีอะไรกินแล้ว ถามมาได้ตอนสามทุ่ม)
ผมก็ไม่ค่อยเป็นห่วงเท่าไหร่หรอก เพราะร้านที่เล่นก็อยู่ไม่ไกลจากหอนัก แต่ว่า อ. มีงานครับ แล้วเขาบอกผมว่า "ถ้าเพื่อนติดต่อมาบอกว่าเขานอนแล้วนะ เขาไม่อยากทำงานวันนี้หนะ" เพื่อนของ อ. ก็ติดต่อมาจริงๆครับ ผมก็เลยบอกตามที่ อ. บอกมา ผมต้องค้นและส่งงานแทน อ. แล้วพรุ่งนี้(วันพุธ) เขาก็มีสอบ เขาก็บอกให้ผมสอน English หน่อย เกริ่นไว้นานมากแล้ว แต่ผมเพิ่งนึกได้ ผมก็เลยหาเอกสารและนั่งแปลให้เขา ...
ผมเปิดการีน่าอีกทีตอน 4 ทุ่ม เขาไม่ออนแล้ว ผมก็คิดว่าเขาน่าจะกำลังกลับมา...จนห้าทุ่ม ผมเริ่มเป็นห่วง แต่พยายามไม่คิดมากหรือกระวนกระวาย ผมปั่นจักรยานไปร้านเกมที่เขานั่งเล่น จากนั้นก็กลับมาหอเผื่อว่าสวนทางกัน แล้วคราวนี้ผมก็ปั่นยาวเข้ามอเลยครับ จากประตูมออีกด้าน ไปอีกด้าน(มข ครับ) อันนี้ปั่นเพื่อจะให้หัวโล่งนะครับฮ่าๆๆ เจอกลุ่มเพื่อนทักว่า "มาฮึดปั่นอะไรตอนกลางคืนวะ" ผมปั่นกลับมาที่หอ ในหัวโล่งไปหมด แต่กลับมาหอก็ว่างเปล่าเช่นเดิม
ผมไปรอดูเขาที่หน้าระเบียง ... ตอนนั้นก็เที่ยงคืนครึ่ง ... ชัดเจนครับ เขาขับรถผ่านหน้าหอไป ข้างๆมีคนนั่งเล่นโทรศัพท์ด้วย... ตอนแรกผมคิด คือ เขาแค่ไปส่งกันเฉยๆ ความคิดต่อมาคือ... มันไปไหนกันมาก่อนหน้านั้นวะ ...
ใจอยากจะเดินออกไปจากตรงนี้ ติดที่ผมยังไม่มีที่ไป แล้วก็เป็นห่วงเขาด้วย เขาชอบดูแลคนอื่นมากกว่าตัวเอง ผมเคยเตือนเขาเรื่องการใช้เงินตลอด (แต่ก่อนเราใช้เงินด้วยกัน แต่ตอนนี้ เขาใช้มันกับคนอื่นแล้ว เศร้า) ผมก็บอกว่า ให้ใช้สำหรับแกคนเดียวไปเลย เราไม่เป็นไรนะ ข้าวอยู่ห้องก็มี มาม่าก็มี เขาก็ทำหน้าเศร้าพักนึง แล้วก็หันไปคุยแชทกับคนอื่นต่อ... (เปิดเพลง มองแต่ไม่เห็น ฟังแต่ไม่ได้ยิน ของsarang anning ประกอบเนื้อหา)
ตอนที่มีเราอยู่ด้วย เราก็ช่วยดูแลเรื่องความสะอาดห้อง ซักผ้า ล้างจาน ตลอด แต่ถ้าวันนึง ผมไม่อยู่แล้ว เขาจะทำได้ไหม? เขาจะเป็นอะไรหรือเปล่า ผมคิดเท่านี้ในหัว ส่วนนึงผมเสียดายเวลาสามปีที่ผ่านมา แต่ส่วนนึงผมเสียดายอนาคตข้างหน้าถ้าต้องอยู่แบบนี้
ผมควรไปได้แล้วใช่ไหมครับ? (ขออยู่ให้ครบเดือนก่อน ยังไม่มีเงินเลย แหะๆ)
ปล.เดี๋ยวนี้ไม่บอกแล้วว่าจะไปไหนยังไง คิดจะไปก็ไปเลย TTTT
ปล. เข้มแข็งแล้วนิดนึง