[!] บอกให้คุณแม่เลิกกับคุณพ่อ เพราะสงสารคุณแม่ มารู้สึกผิดทีหลัง

ผมสงสารคุณแม่ครับ เพราะคุณแม่จับได้ว่าคุณพ่อมีบ้านเล็กบ้านน้อย และคุณพ่อก็ไม่ค่อยช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านกับคุณแม่เท่าไหร่ ส่วนใหญ่คุณแม่เป็นคนจัดการเกือบทั้งหมด แต่กับลูกอย่างผม คุณพ่อเป็นพ่อที่ดีมากเลยครับ รับผิดชอบค่าใช้จ่ายของผม ทั้งค่าเทอม ค่าขนม อยากได้อะไรก็ซื้อให้ทุกอย่าง ไม่เคยเกี่ยงว่าราคาจะแพงแค่ไหน ให้ความรัก และดูแลผมเป็นอย่างดีมาก ทำหน้าที่พ่อได้สมบูรณ์ทุกอย่าง (และคุณแม่เองก็ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์สำหรับผมเหมือนกันครับ) ซึ่งตัวผมเองก็รักทั้งคุณพ่อและคุณแม่

แต่คุณแม่ผมอดทนเรื่องนี้มานานหลายปี เคยถามผมเรื่องการหย่ากับคุณพ่อก็หลายครั้ง แต่ตอนนั้นผมยังเด็ก เลยไม่ยอมให้หย่าแล้วก็แอบไปร้องไห้เอง

ตอนนี้ผมโตแล้ว ก็คิดเรื่องนี้มาหลายวัน เลยตัดสินใจไปบอกกับคุณแม่ว่า ผมรับได้แล้วครับ เลิกกับคุณพ่อเถอะครับ ไม่อยากให้คุณแม่ต้องเสียใจอีก คุณแม่ก็บอกกับผมว่า ก็รอให้คุณพ่อยอมเลิก เพราะเคยขอเลิกหลายครั้งแล้วก็ไม่ยอมไป ถ้าครั้งหน้าขอได้ก็จะไปหย่าเลย

ผมไม่รู้ว่าผมทำถูกรึเปล่า แต่ผมก็รู้สึกผิดที่ไปพูดแบบนั้นให้ชีวิตคู่ของคนสองคน (ซึ่งเป็นคุณพ่อกับคุณแม่ของผมเองด้วย) ต้องจบลง เพราะแต่เล็กจนโต ท่านทั้งสองคนก็ทำหน้าที่คุณพ่อและคุณแม่ที่ดีมากสำหรับผมมาโดยตลอด

ผมรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ เฮ้อ -^-)/ ผมควรจะทำยังไงดี

ป.ล. ขอแท็ก "ศาสนา" กับ "ศาสนาพุทธ" ด้วยนะครับ