ไม่รู้ว่าเป็นแค่เราคนเดียวหรือเปล่า แต่ช่วงนี้รู้สึกเหมือนโตมาเพื่อแบกภาระชีวิตคนอื่นไปซะหมดเลย ทั้งที่บางอย่างมันไม่ใช่หน้าที่เราด้วยซ้ำ
เป็นพี่ก็ต้องเก่ง ต้องช่วยทุกคน เป็นลูกก็ต้องอดทน พอเป็นเพื่อนก็ต้องยอมให้เขาเลือกเสมอ แล้วเป็นพนักงานก็ต้องทำทุกอย่างให้สมบูรณ์แบบ
ไม่มีข้อผิดพลาด
พอเราทำตามทุกอย่างจนรู้สึกเหมือนตัวเองจะขาดแล้ว... ก็ยังมีคนคอยเรียกร้องให้เราไปเป็น "คนที่มีความรับผิดชอบ" ต่อไปเรื่อยๆ
แต่… แล้วเราล่ะ? ใครเคยคิดบ้างว่าเราก็แค่ “คนธรรมดา” ที่มีสิทธิ์จะเหนื่อยบ้าง อ่อนแอบ้าง หรือแค่ต้องการพักบ้างเหมือนกัน?
อยากถามว่ามีใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างไหมคะ หรือเราแค่คิดมากไปเอง?
เคยรู้สึกว่า “โตมาเพื่อรับผิดชอบชีวิตคนอื่น” ไหมคะ?
เป็นพี่ก็ต้องเก่ง ต้องช่วยทุกคน เป็นลูกก็ต้องอดทน พอเป็นเพื่อนก็ต้องยอมให้เขาเลือกเสมอ แล้วเป็นพนักงานก็ต้องทำทุกอย่างให้สมบูรณ์แบบ
ไม่มีข้อผิดพลาด
พอเราทำตามทุกอย่างจนรู้สึกเหมือนตัวเองจะขาดแล้ว... ก็ยังมีคนคอยเรียกร้องให้เราไปเป็น "คนที่มีความรับผิดชอบ" ต่อไปเรื่อยๆ
แต่… แล้วเราล่ะ? ใครเคยคิดบ้างว่าเราก็แค่ “คนธรรมดา” ที่มีสิทธิ์จะเหนื่อยบ้าง อ่อนแอบ้าง หรือแค่ต้องการพักบ้างเหมือนกัน?
อยากถามว่ามีใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างไหมคะ หรือเราแค่คิดมากไปเอง?