อยากหลุดพ้นกับความทุกข์และสับสน

2-3วัน ชีวิตเรามีแต่บ้านกับที่ทำงาน ส่วนกับสามีเราก็รักกันดี เหมือนจะไม่มีอะไรที่มาทำลายเรา จนมาระยะหลังเราเริ่มสังเกตจากบุคคลรอบข้างพูดคุยกับเราเรื่องสามีเรา และบางพฤติกรรมเวลาเค้าเจอสาวๆเค้าจะนิ่งๆเหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ (ลืมบอกว่าสามีเราบุคลิกเป็นผู้ชายรักครอบครัว ดูแลครอบครัวดีมาก ขยันทำมาหากิน) มาระยะหลังเราเริ่มไม่ไหว เพราะได้ยินเกี่ยวกับความเจ้าชู้ของเค้าบ่อย มีอยู่วันนึงเราเริ่มสงสัยว่า หลานสาวซึ่งเป็นลูกติดของน้าสะไภ้เค้า ทำมัยถึงชอบโทรมาที่สามีเรา และเริ่มมาที่บ้านบ่อยแต่เราก็ไม่คิดอะไร คิดแค่ว่าคงมาเล่นกับหลานอีกคน และลูกๆเรา  แต่ความสงสัยนี้มันคาใจ จึงเริ่มมีการพูดคุย (หลานคนนั้นตอนนั้นอายุน่าจะประมาน14-15) พอถามเค้า เค้าบอกไม่มีอะไรไว้ใจเค้านะ เค้าบอกให้เราไม่ต้องฟังใคร เราต้องเชื่อใจกัน (แต่ในใจมันก็อดคิดและสงสัยไม่ได้ ) แต่เราก็ได้เก็บความสงสัยไว้ในใจ หลังจากนั้นผ่านมาประมาน2ปี  เราได้ไปรับน้องสาวเรามาเรียนด้วย เพราะแม่เสีย(พ่อกับแม่เรา เลิกกันตั้งแต่เรายังเด็ก ปัจจุบันท่านเสียหมดแล้ว) ซึ่งแม่เราได้สั่งเสียกับน้องไว้ถ้าแม่เป็นไร ให้น้องมาหาเรา ซึ่งเรากับแม่ไม่เคยเจอกันเลยตั้งแต่เด็ก ส่วนน้องสาวก็คนละพ่อ แต่เราถือว่าเป็นน้องก็คิดว่าจะส่งเสียให่ได้เรียนเพราะเราก็ไม่ได้รวยอะไร คิดแค่ว่าส่งน้องเรียนจะได้มีงานทำเลี้ยงดูตัวเองได้ เพราะเราเหลือกันแค่ 2คนพี่น้อง  ช่วงปี55เราจึงไปรับน้องมาอยู่และหาโรงเรียนให้เรียน  น้องมาอยู่กับเราได้ไม่ถึงเดือนเราเริ่มเห็นพฤติกรรมแปลกๆของน้องสาวและสามีเรา เวลาเรายู่ด้วยเค้าจะทำเหมือนคนไม่อยากยุ่งสุงสิงแต่นัยตามันซ่อนเร้นอะไรไว้ แต่เรายังมองและคิดในแง่ดีว่าน้องเพิ่งมาอยู่คงยังไม่สนิท ส่วนแฟนก็เป็นคนเงียบๆมั่งเราคิดประมานนี้ ใครแซวเราใครเตือนเราเรื่องพี่เขยน้องเมียเรายังพูดเลยว่าแฟนเราเป็นคนดี คงไม่คิดทำอะไรแบบนั้น  ผ่านมาประมาณเกือบเข้าเดือนที่2 เราสังเกตว่าทำมัยลูกเราถึงทะเราะกับน้องเราบ่อยและค่อยข้างแอนตี้ ผิดกับตอนแรกที่ไปรับว่าลูกๆๆเรารักน้องสาวเราดีมีอะไรก็แบ่งปัน เราเริ่มมองพฤติกรรมของทั่ง2อีกครั้ง จนมาวันนึงลูกๆของเราคงทนเห็รพฤติกรรมของพ่อตัวเองและน้าของเค้าไม่ไหว ลูกๆเริ่มบอกเราว่าพ่อชอบออกไปข้างนอกนานๆๆ ข้างนอกคือ ภายในบริเวณพื้นที่บ้านนะคะ คือบ้านเรามี2หลังติดกัน เราอยู่หลังนึง เราให้น้องสาว และน้องชายอยู่อีกหลัง  ช่วงเวลาที่เค้าเริ่มออกข้างนอกบ้านประมาน1ทุ่มค่ะ แลหายไปทีนาน (บ้านหลังที่เราให้น้องอยู่ เมื่อก่อนจะเปิดไฟสว่างตลอด แต่มาตอนหลังปิดมืด ) ในตอนนั้นเราคิดในแง่ดีว่าคงต้องการประหยัดไฟ เรานี่มันโง่จิง
และน้องสาวก็จะบอกกับลูกๆเราว่าน้าไปรีดผ้าก่อน เป็นแบบนี้ประจำ เพราะเราเลิกงานมาถึงบ้านประมาน3-4ทุ่มเราเลิกงาน2ทุ่มครึ่ง  ลูกๆเริ่มเห็นเค้า2คนหยอกล้อเล่นกัน นวดให้กัน แต่เวลาเราอยู่เค้าทำเหมือนไม่คุยกัน  มีอยู่วันนึงลูกเราทนไม่ไหวมาบอกเรากีบพฤติกรรมต่างๆที่เค้าเจอ เราจึงคุยและถามสามีเรา เค้าบอกไม่มีอะไรไปเชื่อลูกมากลูกโกหก เพื่อนๆลองคิดดูพ่อคนพูดแบบนี้หรอ สรุปเย็นนั่นตีลูก ทำร้ายลูกขู่ลูกถ้ามาบอกแม่จะตีให้ตาย ไม่น่าเชื่อว่าลูกที่เค้าเลี้ยงมากับมือเค้าจะกล้าทำขนาดนี้เพียงเพื่อได้อยู่กับผู้หญิงคนอื่น  เราสงสารลูกมาก ที่เรากำลังพูดอยู่ทั้งหมดนี้คือเรายังไม่รู้ความจริงนะ หลังจากวันนั้นเราพูดคุยและถามเค้าเค้าบอกไม่มีอะไรไม่ดอะไรให้ไปถามน้องสาวเรามาวุ่นวายทำมัย หลังจากนั้นเราเริ่มดูพฤติกรรมอย่างจริงจัง (ตลอด2-3ปีมานี่เราเคลียดมากไม่กล้าที่จะพูดกรือปรึกษากับคนใกล้ตัวเลยซักคน )
***เรื่องราวเยอะมากมีหลายเหตุการณ์แต่เราขอรวบรัดละกันนะ*** ผ่านมา5เดือน เราจับได้จากโทรศัพท์ จากการค้น ในระบบที่ลึกลงไป ที่เค้าไม่ทราบว่าต้องลบ พอเราดูเบอร์โทรเข้าโทรออก ส่งข้อความนี่มันเบอร์น้องสาวเรานี่  เรารวบรวมหลักฐาน ด้วยใจที่สั่นสะท้านชา ไปทั้งตัว เราไปคุยกับน้องจนน้องรับสาระภาพ เราแอบบันทึกเสียงไว้พอเราได้ข้อมูลด้วยใจที่สลาย เราลงมาคุยกับสามีเราถามเค้าตรงๆ รู้มั้ยคะคำตอบคือ ไม่มีไรกันไม่เคยคิดไปฟังใครมาอีก สรุปมันจะว่าเราบ้าไปฟังคนอื่นมาก เราเลยพูดำปว่าด็กมันยอมรับแล้ว ยังจะโกหกอีก เท่านั้นแหละสามีเราหน้าซี๊ดพูดอะไรไม่ออก ก้มหน้า ส่วนเราไม่ต้องพูดเลย ไม่รู้จะใช้คำไหนมาเปรียบสงสารก็แต่ลูกที่มารับรู้เรื่องจริงที่เจ็บปวด มันทรมาน สิ้นหวัง หมดศรัธรา หมดความไว้ใจ  เรื่องเสียใจเรื่องนี้ยังไม่หายหลังจากนั้น2วัน ความจริงก็ปรากฏอีกคือ หลานสาวเค้าคนที่เราเคยสงสัยมาสารภาพกับเราว่าเคยมีอะไรกัน ทุกอย่างมาถาโถม เราไม่อยากจะเชื่อเลยผู้ชายที่ดูบุคลิคดี รักครอบครัว ขยันทำมาหากิน จะเป็นคนประเภทนี้ได้ เราไม่มีแรงทำอะไรเหมือนคนสิ้นหวังเราไปทำงานก็ทำไม่รู้เรื่องเริ่มเหม่อ สุดท้ายก้อต้องออกจากงาน เราอยากจะเลิกแต่เราสงสารลูกเราจะทำยังงัยดี เราไม่มีใครพ่อแม่เราตายหมด ต่อให้เค้ามาขอโทษเรายังวัยแต่มันเหมือนมีมีดมากรีดใจตลอดเวลา ถ้าเป็นเพื่อนๆๆจะเลือกวิธีไหนดี เดินจากมาหรือต้องอยู่เพราะหน้าที่