คือผมรู้สึกว่าตัวเองเวลาเจอเรื่องผิดหวัง แล้วจะรู้สึกหดหู่มากเลย จริงๆ ผมก็พยายามปล่อยผ่านไปได้ แต่ใช้เวลานาน(มาก)
จนตอนนี้เรียนจบมาแล้ว ก็ยังเป็นคนที่ชอบนึกถึงด้านที่ตัวเองทำไม่สำเร็จได้ง่ายแล้วก็รู้สึกตัวเองมีปมตลอดเลย ชอบเก็บไปคิดเรื่อยๆ วนไปวนมา เรื่องที่ผมมักนึกถึงก็จะเป็นประมาณว่าตอนสอบเข้ามอปลาย ก็สอบเข้า รร ที่แม่อยากให้เข้าไม่ได้, แข่งกีฬาก็แพ้รอบแรกประจำ, สอบเข้ามหาลัยไม่ได้คณะที่คนอื่นคาดหวังให้เราได้(แต่ผมก็สอบได้อีกคณะซึ่งดีมากเหมือนกัน), ตอนจะเริ่มทำงานก็สมัครบริษัทต่างชาติที่ให้เงินดีมาก จนเกือบได้อยู่ละ(ให้ความหวังที่บ้านไว้พอสมควร) แต่ดันพลาดรอบสุดท้าย ก็เลยได้ทำบริษัทอื่นแทน, ตอนนี้ล่าสุดผมสมัครเรียนต่อไป ก็เพิ่งโดนปฎิเสธมา2 ชั่วโมงที่แล้วเอง (ปีที่แล้วก็ยื่นก็ไม่ได้เหมือนกัน)
อีกอย่าง ผมเป็นคนที่ชอบ aim high โดยอัตโนมัติเช่น เข้ามอปลายก็เข้าใจว่าต้องเรียน ตอ, จะเข้ามหาลัยก็ จุฬา, มธ,มหิดล ,ทำงานก็ต้องบริษัทที่เงินดี, เรียนต่อนอกก็คิดในหัวเป็นharvard,oxford,MIT,UPenn พอผิดหวังก็รู้สึกเป็นปมในใจตลอด (แต่ไม่ได้เคยตั้งใจ aim สิ่งที่เราชอบเท่าไหร่ เน้นแต่ชื่อเป็นหลัก ) ที่สำคัญคือผมขอเงินพ่อไปจ้างชาวต่างชาติทำessay แนวเรียนต่อTopU หมดเงินไปหลายแสน สุดท้าย ผมคะแนนห่วย U ไม่รับ เงินสูญฟรี คนที่จ้างให้ช่วย บอกให้ผมจ่ายเงินอีก แสนกว่า ถ้าจะช่วยต่อปีหน้า ผมก็ไม่เอา(แต่สมัครล่าสุด ไม่จ้างใครทั้งนั้นก็ไม่ได้อีก) ผมยังแค้นทั้งตัวเองและ
จนวันนี<<ตอนนั้นผมหน้ามืดไปหน่อย ดึงดันเหลือเกิน ได้บทเรียนราคาแพงมาเลย
จริงๆ ที่ผมมาเขียนนี่เพราะไม่ค่อยกล้าเล่าให้คนอื่น ผมเองทำคะแนนในกระดาษได้ดี มอปลายเรียนเกือบ4.00 , มหาลัยจบ เกินสาม, TOEFL 90+ , Ielts 7, Toeic 850+ (ยกเว้น GMAT,GRE ทำได้ห่วย) บริษัทที่เคยทำงานอยู่ก็มีชื่อเสียง แต่รู้สึกขาดอะไรไปตลอดเลย
ปัญหาคือผมคงรับมือกับความผิดหวังไม่ดี ตอนนี้รู้สึกเคว้งมาก ตื่นมาก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อดี, พยายามหลบหน้าพ่อแม่(ซึ่งไม่อยากทำเลยแต่ก็ไม่กล้าบอก), หลบหน้าเพื่อน, กังวลง่ายมากขนาดผมเขียนกระทู้ก็ยังกลัวว่าจะมีคนรู้ว่าเป็นใครเขียนเลย ,ที่สำคัญผมจะรู้สึกเปรียบเทียบกับคนอื่นตลอดเวลา น้องๆ ที่บ้านดูมีอนาคตดีกว่าอีก เพื่อนก็ทำงานได้ดีกันหลายคนหรือเริ่มทำธุรกิจของตัวเองกันละ คนใกล้ตัวเพิ่งได้งานที่เงินดีมาก มั่นคง แต่ผมกลับเป็นคนละอย่างเลย จะเริ่มทำอะไรใหม่ๆ ก็จะกังวลหรือไม่กล้าไปดิ้อๆ เลย , เล่นsocial media จากที่เคยโพสก็ไม่กล้าโพส เห็นใครได้ดูมีความก้าวหน้า ก็เปรียบเทียบกับตัวเองเป็นปมซะงั้น
ผมอยากจะหยุดวงจรความคิดแบบนี้ละ รู้สึกเหนื่อยข้างในตลอดเวลาและกลัวจะเป็นภาระกับคนรอบๆ ตัว ทั้งนี้ที่บ้าน พ่อแม่ ญาติ ไม่มีใครซ้ำเติมหรือว่าอะไร มาจากผมล้วนๆ
อยากให้ช่วยแชร์หรือแนะนำวิธีรับมือกับความผิดหวังกันหน่อย จะแนะนำเป็นหนังสือให้อ่านก็ได้นะ ตอนนี้อึดอัดมาก เจอเพื่อถามก็ตอบไม่ถูกละ
อยากทราบวิธีรับมือกับความผิดหวังหน่อยครับ
จนตอนนี้เรียนจบมาแล้ว ก็ยังเป็นคนที่ชอบนึกถึงด้านที่ตัวเองทำไม่สำเร็จได้ง่ายแล้วก็รู้สึกตัวเองมีปมตลอดเลย ชอบเก็บไปคิดเรื่อยๆ วนไปวนมา เรื่องที่ผมมักนึกถึงก็จะเป็นประมาณว่าตอนสอบเข้ามอปลาย ก็สอบเข้า รร ที่แม่อยากให้เข้าไม่ได้, แข่งกีฬาก็แพ้รอบแรกประจำ, สอบเข้ามหาลัยไม่ได้คณะที่คนอื่นคาดหวังให้เราได้(แต่ผมก็สอบได้อีกคณะซึ่งดีมากเหมือนกัน), ตอนจะเริ่มทำงานก็สมัครบริษัทต่างชาติที่ให้เงินดีมาก จนเกือบได้อยู่ละ(ให้ความหวังที่บ้านไว้พอสมควร) แต่ดันพลาดรอบสุดท้าย ก็เลยได้ทำบริษัทอื่นแทน, ตอนนี้ล่าสุดผมสมัครเรียนต่อไป ก็เพิ่งโดนปฎิเสธมา2 ชั่วโมงที่แล้วเอง (ปีที่แล้วก็ยื่นก็ไม่ได้เหมือนกัน)
อีกอย่าง ผมเป็นคนที่ชอบ aim high โดยอัตโนมัติเช่น เข้ามอปลายก็เข้าใจว่าต้องเรียน ตอ, จะเข้ามหาลัยก็ จุฬา, มธ,มหิดล ,ทำงานก็ต้องบริษัทที่เงินดี, เรียนต่อนอกก็คิดในหัวเป็นharvard,oxford,MIT,UPenn พอผิดหวังก็รู้สึกเป็นปมในใจตลอด (แต่ไม่ได้เคยตั้งใจ aim สิ่งที่เราชอบเท่าไหร่ เน้นแต่ชื่อเป็นหลัก ) ที่สำคัญคือผมขอเงินพ่อไปจ้างชาวต่างชาติทำessay แนวเรียนต่อTopU หมดเงินไปหลายแสน สุดท้าย ผมคะแนนห่วย U ไม่รับ เงินสูญฟรี คนที่จ้างให้ช่วย บอกให้ผมจ่ายเงินอีก แสนกว่า ถ้าจะช่วยต่อปีหน้า ผมก็ไม่เอา(แต่สมัครล่าสุด ไม่จ้างใครทั้งนั้นก็ไม่ได้อีก) ผมยังแค้นทั้งตัวเองและ
จริงๆ ที่ผมมาเขียนนี่เพราะไม่ค่อยกล้าเล่าให้คนอื่น ผมเองทำคะแนนในกระดาษได้ดี มอปลายเรียนเกือบ4.00 , มหาลัยจบ เกินสาม, TOEFL 90+ , Ielts 7, Toeic 850+ (ยกเว้น GMAT,GRE ทำได้ห่วย) บริษัทที่เคยทำงานอยู่ก็มีชื่อเสียง แต่รู้สึกขาดอะไรไปตลอดเลย
ปัญหาคือผมคงรับมือกับความผิดหวังไม่ดี ตอนนี้รู้สึกเคว้งมาก ตื่นมาก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อดี, พยายามหลบหน้าพ่อแม่(ซึ่งไม่อยากทำเลยแต่ก็ไม่กล้าบอก), หลบหน้าเพื่อน, กังวลง่ายมากขนาดผมเขียนกระทู้ก็ยังกลัวว่าจะมีคนรู้ว่าเป็นใครเขียนเลย ,ที่สำคัญผมจะรู้สึกเปรียบเทียบกับคนอื่นตลอดเวลา น้องๆ ที่บ้านดูมีอนาคตดีกว่าอีก เพื่อนก็ทำงานได้ดีกันหลายคนหรือเริ่มทำธุรกิจของตัวเองกันละ คนใกล้ตัวเพิ่งได้งานที่เงินดีมาก มั่นคง แต่ผมกลับเป็นคนละอย่างเลย จะเริ่มทำอะไรใหม่ๆ ก็จะกังวลหรือไม่กล้าไปดิ้อๆ เลย , เล่นsocial media จากที่เคยโพสก็ไม่กล้าโพส เห็นใครได้ดูมีความก้าวหน้า ก็เปรียบเทียบกับตัวเองเป็นปมซะงั้น
ผมอยากจะหยุดวงจรความคิดแบบนี้ละ รู้สึกเหนื่อยข้างในตลอดเวลาและกลัวจะเป็นภาระกับคนรอบๆ ตัว ทั้งนี้ที่บ้าน พ่อแม่ ญาติ ไม่มีใครซ้ำเติมหรือว่าอะไร มาจากผมล้วนๆ
อยากให้ช่วยแชร์หรือแนะนำวิธีรับมือกับความผิดหวังกันหน่อย จะแนะนำเป็นหนังสือให้อ่านก็ได้นะ ตอนนี้อึดอัดมาก เจอเพื่อถามก็ตอบไม่ถูกละ