ขอนำเรื่องราวมาแบ่งปัน เพราะไม่รู้ว่าจะแบ่งปันบอกกล่าวที่ไหนได้ดีกว่าในห้องนี้ และ ที่ พันทิป เนื่องจากโมโม่หมาที่เลี้ยงไว้ อายุ 20 ปี ได้จากไป
เมื่อวันเสาร์ที่ 14 มี.ค. ด้วยวัยชราของเขา ร่างกายคงอ่อนล้า โรยราตามสังขารของเขา เขาล้มลงจริง ๆ วันพุธ นี่คือแฟนกลับถึงบ้างเห็นเขานอนเฉย ๆ
แล้ว ลุกไม่ไหว ตั้งแต่คืนพุธ พฤหัส ศุกร์ บางครั้งเหมือนหายใจไม่ออก เราก็ช่วยกันปั๊ม ถูกผิดไม่รู้ แต่ก็ช่วยเขาให้ดีขึ้นบ้างล่ะ เขาไม่ยอมไปไง เหมือนสู้
อยู่ วันพุธเย็นกลับไป นี่นั่งสวดมนต์ให้นะ คิดว่าคงไปแล้วคืนนั้น น้องสาวกลับมา ก็เปิดบทสวดมนต์ให้เขา แต่ก็รู้สึกตัวนะ เราป้อนแบรนด์ซุปไก่ให้เขา
ก็ยังกินอาหารอยู่นะ เราปั่นอาหารแล้วใส่หลอดฉีดใส่ปากเขา ยังกินอยู่นะ เหมือนจะไปหลายรอบ อยู่ ๆ ก็ลุกมาซะงั้น พยายามเดินจะไปฉี่เอง ก็ช่วยประคอง
ไปนะ ก็ยังฉี่ได้เอง น้องสาวลางานพฤหัส ศุกร์ อยู่เป็นเพื่อน เพราะทำใจให้อยู่บ้านเองไม่ได้น่ะ สงสาร เขาอยู่มา 2 วันสองคืน คืนวันศุกร์ยังกินไก่ย้างห้าดาว
ได้เลยนะ ลองไปให้ดม ๆ อ้าปากกินซะหมดเลย หลายชิ้นเลย เราซ์้อน้ำเกลือมาให้เขาเอง ทำกันเองได้ เพราะแฟนทำงานเกี่ยวกับพวกสัตว์อยู่แล้ว พยายามคุยกับเขาบอกให้เขาหลับไปเถอะลูกจะได้ไม่ทรมาน เพราะพี่ ๆ อยู่กันครบแล้ว สังเกตว่าเวลาปวดอึ ปวดฉี่แต่ละครั้ง เขาจะใช้พลังงานมาก จะเหนื่อยหอบ เวลาอึ หรือฉี่ เปิดพัดลมให้เขาทั้งวันทั้งคืน ดูแลอย่างดีเท่าที่จะให้ได้ คืนวันศุกร์เขานอนและ จับลุกไม่ทัน เลยเปียกฉี่ ก็เลยพาเขาไปอาบน้ำ และเป่าตัวให้แห้งประแป้งหอมเลย เช้าวันเสาร์เราไปทำงาน น้องสาวว่าจะไปหาหมอปวดแขน กลัวยกเขาไม่ไหว แฟนหยุดพอดี เลยมีคนอยู่พยาบาลเขา แต่บอกเขาทุกเช้า เวลาจะออกไปทำงานว่าให้ไปเถอะลูกไม่ต้องห่วง จุดธูปบอกพ่อ บอกแม่ บอกเจ้าที่เจ้าทางว่ารับเขาไปด้วยนะ ใจก็กังวลว่าถ้านานกว่านี้เราจะลำบากเพราะต้องออกไปทำงานกันทุกคน พอถึงวันเสาร์ไปทำงาน ประมาณ 10 โมง แฟนโทรมาหาบอกว่าโมโม่จากไปแล้วนะ จริง ๆ ก็ทำใจไว้แล้วนะ แต่ก็อดร้องไห้ไม่ได้ เพราะนึกว่าเราได้จากกันจริง ๆ แล้ว ก็เลยลางานช่วงบ่าย เพราะตกลงกันไว้ว่าจะนำเขาไปเขาที่วัด ได้ข้อมูลจากในพันทิปแหละ วัดผาสุกมณีจักร กลับไปถึงบ้าน แฟนแต่งตัวเขาไว้ซะหล่อเลย ใส่ชุดใหม่ ปลอกคอ ใส่ผ้าปูผืนโปรด ทำกล่องใส่ไว้ให้เขาลงไปนอน แฟนบอกว่า
ก่อนเขาไป เขาพยายาลุกจะไปเดินหน้าบ้าน เหมือนที่ชอบทำน่ะ ชอบไปยืนที่ประตูรั้ว แต่ก็แทบยืนไม่ไหว แฟนบอกว่าให้เข้าไปรอในบ้านดีกว่า ก็ประคอง
พามานานอน จนเฮือกสุดท้าย ก็ฉี่ออกมา และ ค่อยๆ หมดลมไป กลับมาลาเขาครั้งสุดท้าย ก็อดน้ำตาซึมไม่ได้ อยู่ด้วยกันมา 20 ปี ผ่านทุกข์ ผ่านสุขมาด้วยกัน เพื่อนที่ดีที่สุด ปนกันหลายอย่าง เศร้าด้วย แต่ก็ดีใจด้วยที่เขาจากไปอย่างสงบ ตอนที่พวกเราอยู่พร้อมหน้ากัน ดูแลเขามาอย่างดีตอนมีชีวิต และ
ตอนป่วย ตอนเขาจากไปแล้ว เราพาเขาไปทำพิธีที่วัดผาสุกมณีจักร นิมินต์พระให้ด้วย ทำให้ครบ เหมือนคนเลย ที่วัดก็ดีมากนะ บริการดีเลย เรารอเก็บกระดูกเลย ประมาณชั่วโมงนึง เขาห่อให้อย่างดี มีป้ายติดไว้ให้ด้วย ที่ป้ายเขาตัดผ้าเป็นรูปหัวหมาด้วย น่ารักนะ เขาใส่ใจในรายละเอียดเล็กน้อย ก็ชื่นใจแล้ว เราก็เอากระดูกเขาไปลอยอังคารที่แม่น้ำเจ้าพระยา เก็บไว้นิดหน่อยใส่โถไว้บ้าน ยามคิดถึง และ ก็บอกลาเขาอีกครั้ง วันนี้ก็ยังคิดถึงอยู่นะ แต่ก็คิด
ว่าถึงอายุขัยเขา ไม่วันใดก็วันหนึ่งแหละ เนื่องจากที่บ้านเราเลี้ยงหมากันแบบใกล้ชิดน่ะ เลี้ยงกันเป็นลูก เลี้ยงกันเสียหมา (5555) แล้วบ้านเรารักสัตว์กัน
ทั้งบ้าน รักหมดแหละ หมูหมากาไก่ ข้างทางเราสงสารหมดแหละ เวลาเห็นสัตว์โดนทำร้าย นี่ทำใจกันไม่ค่อยได้เลย ไม่อยากดู ตอนนี้ความรักเลยทุ่มมาที่
ชมพู่ เพิ่งเอามาเลี้ยงปีที่แล้ว อายุปีหน่อย ๆแล้ว บอกชมพู่ว่าอยู่ (คน) ตัวเดียวแล้วนะ อย่าดื้อมากนัก ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะ คือแบบคนไม่มีอารมณ์แบบนี้เขาจะว่าเวิ่นเว้อ อะไรกันนักหนา แค่หมาตัวเดียว แต่สำหรับเพื่อน ๆ ห้องนี้คงไม่มีแบบนั้น เลยเลือกมาถ่ายทอดความรู้สึกในนี่ และ ขอฝากบอกทุกคนที่เลี้ยงสัตว์นะ รับผิดชอบชีวิตเขาแล้ว ต้องรับผิดชอบกันไปตลอดชีวิตเขาเลยล่ะ เขาฝากชีวิตเขาไว้ที่เราแล้ว เราต้องดูแลเขาให้ดีที่สุดนะ ขอบคุณมาก
ลาก่อนนะโมโม่
เมื่อวันเสาร์ที่ 14 มี.ค. ด้วยวัยชราของเขา ร่างกายคงอ่อนล้า โรยราตามสังขารของเขา เขาล้มลงจริง ๆ วันพุธ นี่คือแฟนกลับถึงบ้างเห็นเขานอนเฉย ๆ
แล้ว ลุกไม่ไหว ตั้งแต่คืนพุธ พฤหัส ศุกร์ บางครั้งเหมือนหายใจไม่ออก เราก็ช่วยกันปั๊ม ถูกผิดไม่รู้ แต่ก็ช่วยเขาให้ดีขึ้นบ้างล่ะ เขาไม่ยอมไปไง เหมือนสู้
อยู่ วันพุธเย็นกลับไป นี่นั่งสวดมนต์ให้นะ คิดว่าคงไปแล้วคืนนั้น น้องสาวกลับมา ก็เปิดบทสวดมนต์ให้เขา แต่ก็รู้สึกตัวนะ เราป้อนแบรนด์ซุปไก่ให้เขา
ก็ยังกินอาหารอยู่นะ เราปั่นอาหารแล้วใส่หลอดฉีดใส่ปากเขา ยังกินอยู่นะ เหมือนจะไปหลายรอบ อยู่ ๆ ก็ลุกมาซะงั้น พยายามเดินจะไปฉี่เอง ก็ช่วยประคอง
ไปนะ ก็ยังฉี่ได้เอง น้องสาวลางานพฤหัส ศุกร์ อยู่เป็นเพื่อน เพราะทำใจให้อยู่บ้านเองไม่ได้น่ะ สงสาร เขาอยู่มา 2 วันสองคืน คืนวันศุกร์ยังกินไก่ย้างห้าดาว
ได้เลยนะ ลองไปให้ดม ๆ อ้าปากกินซะหมดเลย หลายชิ้นเลย เราซ์้อน้ำเกลือมาให้เขาเอง ทำกันเองได้ เพราะแฟนทำงานเกี่ยวกับพวกสัตว์อยู่แล้ว พยายามคุยกับเขาบอกให้เขาหลับไปเถอะลูกจะได้ไม่ทรมาน เพราะพี่ ๆ อยู่กันครบแล้ว สังเกตว่าเวลาปวดอึ ปวดฉี่แต่ละครั้ง เขาจะใช้พลังงานมาก จะเหนื่อยหอบ เวลาอึ หรือฉี่ เปิดพัดลมให้เขาทั้งวันทั้งคืน ดูแลอย่างดีเท่าที่จะให้ได้ คืนวันศุกร์เขานอนและ จับลุกไม่ทัน เลยเปียกฉี่ ก็เลยพาเขาไปอาบน้ำ และเป่าตัวให้แห้งประแป้งหอมเลย เช้าวันเสาร์เราไปทำงาน น้องสาวว่าจะไปหาหมอปวดแขน กลัวยกเขาไม่ไหว แฟนหยุดพอดี เลยมีคนอยู่พยาบาลเขา แต่บอกเขาทุกเช้า เวลาจะออกไปทำงานว่าให้ไปเถอะลูกไม่ต้องห่วง จุดธูปบอกพ่อ บอกแม่ บอกเจ้าที่เจ้าทางว่ารับเขาไปด้วยนะ ใจก็กังวลว่าถ้านานกว่านี้เราจะลำบากเพราะต้องออกไปทำงานกันทุกคน พอถึงวันเสาร์ไปทำงาน ประมาณ 10 โมง แฟนโทรมาหาบอกว่าโมโม่จากไปแล้วนะ จริง ๆ ก็ทำใจไว้แล้วนะ แต่ก็อดร้องไห้ไม่ได้ เพราะนึกว่าเราได้จากกันจริง ๆ แล้ว ก็เลยลางานช่วงบ่าย เพราะตกลงกันไว้ว่าจะนำเขาไปเขาที่วัด ได้ข้อมูลจากในพันทิปแหละ วัดผาสุกมณีจักร กลับไปถึงบ้าน แฟนแต่งตัวเขาไว้ซะหล่อเลย ใส่ชุดใหม่ ปลอกคอ ใส่ผ้าปูผืนโปรด ทำกล่องใส่ไว้ให้เขาลงไปนอน แฟนบอกว่า
ก่อนเขาไป เขาพยายาลุกจะไปเดินหน้าบ้าน เหมือนที่ชอบทำน่ะ ชอบไปยืนที่ประตูรั้ว แต่ก็แทบยืนไม่ไหว แฟนบอกว่าให้เข้าไปรอในบ้านดีกว่า ก็ประคอง
พามานานอน จนเฮือกสุดท้าย ก็ฉี่ออกมา และ ค่อยๆ หมดลมไป กลับมาลาเขาครั้งสุดท้าย ก็อดน้ำตาซึมไม่ได้ อยู่ด้วยกันมา 20 ปี ผ่านทุกข์ ผ่านสุขมาด้วยกัน เพื่อนที่ดีที่สุด ปนกันหลายอย่าง เศร้าด้วย แต่ก็ดีใจด้วยที่เขาจากไปอย่างสงบ ตอนที่พวกเราอยู่พร้อมหน้ากัน ดูแลเขามาอย่างดีตอนมีชีวิต และ
ตอนป่วย ตอนเขาจากไปแล้ว เราพาเขาไปทำพิธีที่วัดผาสุกมณีจักร นิมินต์พระให้ด้วย ทำให้ครบ เหมือนคนเลย ที่วัดก็ดีมากนะ บริการดีเลย เรารอเก็บกระดูกเลย ประมาณชั่วโมงนึง เขาห่อให้อย่างดี มีป้ายติดไว้ให้ด้วย ที่ป้ายเขาตัดผ้าเป็นรูปหัวหมาด้วย น่ารักนะ เขาใส่ใจในรายละเอียดเล็กน้อย ก็ชื่นใจแล้ว เราก็เอากระดูกเขาไปลอยอังคารที่แม่น้ำเจ้าพระยา เก็บไว้นิดหน่อยใส่โถไว้บ้าน ยามคิดถึง และ ก็บอกลาเขาอีกครั้ง วันนี้ก็ยังคิดถึงอยู่นะ แต่ก็คิด
ว่าถึงอายุขัยเขา ไม่วันใดก็วันหนึ่งแหละ เนื่องจากที่บ้านเราเลี้ยงหมากันแบบใกล้ชิดน่ะ เลี้ยงกันเป็นลูก เลี้ยงกันเสียหมา (5555) แล้วบ้านเรารักสัตว์กัน
ทั้งบ้าน รักหมดแหละ หมูหมากาไก่ ข้างทางเราสงสารหมดแหละ เวลาเห็นสัตว์โดนทำร้าย นี่ทำใจกันไม่ค่อยได้เลย ไม่อยากดู ตอนนี้ความรักเลยทุ่มมาที่
ชมพู่ เพิ่งเอามาเลี้ยงปีที่แล้ว อายุปีหน่อย ๆแล้ว บอกชมพู่ว่าอยู่ (คน) ตัวเดียวแล้วนะ อย่าดื้อมากนัก ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะ คือแบบคนไม่มีอารมณ์แบบนี้เขาจะว่าเวิ่นเว้อ อะไรกันนักหนา แค่หมาตัวเดียว แต่สำหรับเพื่อน ๆ ห้องนี้คงไม่มีแบบนั้น เลยเลือกมาถ่ายทอดความรู้สึกในนี่ และ ขอฝากบอกทุกคนที่เลี้ยงสัตว์นะ รับผิดชอบชีวิตเขาแล้ว ต้องรับผิดชอบกันไปตลอดชีวิตเขาเลยล่ะ เขาฝากชีวิตเขาไว้ที่เราแล้ว เราต้องดูแลเขาให้ดีที่สุดนะ ขอบคุณมาก