สวัสดีค่ะ ชาวพันทิปทุกคน..ช่วงนี้เราเครียดมากค่ะ เรื่องแฟน ขอคำแนะนำด้วยค่ะ เริ่มเลยนะคะ..
แนะนำตัวก่อน เราอายุจะ 20 เดือนเมษานี้ค่ะ แต่เรียนมหาลัยปี 3 แล้ว เพราะเรียนก่อนอายุ แต่ไม่ได้เรียนไม่ทันเพื่อนนะ ผลการเรียนเราอยู่อันดับต้นๆของสาขา ในขณะที่เพื่อนร่วมรุ่นอายุมากกว่าเรา 2 ปี เราจะฝึกงานในเทอมหน้า เราใกล้จบแล้ว เราเป็นคนที่คิดถึงอนาคตเสมอ คิดมาตั้งแต่สมัยมัธยม ใครๆก็บอกว่าเราอายุน้อย แต่ความคิดค่อนข้างจะเป็นผู้ใหญ่
เรามีฐานะปานกลาง พ่อแม่เป็นข้าราชการ จบปริญญาโททั้งคู่ เราเป็นลูกสาวคนโต จึงเป็นคนที่ต้องรับผิดชอบน้องๆ งานบ้านงานเรือนต่างๆ เราเป็นคนรักสะอาด ชอบความเป็นระเบียบเรียบร้อย ชอบอ่านหนังสือ ชอบงานฝีมือ ไม่กินไม่เที่ยว
เราคบกับแฟนมาตั้งช่วงเข้าปี 1 ใหม่ๆ ค่ะ (แฟนเราอายุ 21 ) ช่วงคบกันแรกๆ เขายังชอบกินเที่ยว ติดเพื่อน คบมาได้ประมาณหนึ่งปี เขาก็เริ่มดีขึ้น ไม่ค่อยกิน ไม่ค่อยเที่ยว เลิกบุหรี่ แต่จะชอบเล่นเกมส์ค่ะ ติดเกมส์ เขารักเรามาก ขนาดที่ไม่คุยกับผู้หญิงเลยก็ว่าได้ เพราะเรียนวิทยาลัย ทั้งห้องไม่มีผู้หญิง แล้วก็ไม่มีเพื่อนผู้หญิงอยู่แล้วด้วย แล้วก็เป็นคนไม่แตะต้องโซเชียลเลย ถ้าเปิดคอมก็จะเล่นเกม ดูหนังฟังเพลง ไม่มีปัญหาเรื่องนอกใจหรือชู้สาว
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตัวเขาค่ะ...ปัญหาคือสิ่งแวดล้อมภายนอก...
เราเริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำไมหนังสือครอบครัวศึกษาถึงต้องบอกว่า การเลือกคู่ครองต้องเลือกคนที่มีฐานะ สภาพครอบครัว ที่เข้ากันได้
1. ปัญหาเรื่องเรียนค่ะ เราจะจบปริญญาตรีแล้ว เขายังไม่จบม.6 เลยค่ะ สมัยมัธยมเที่ยวเล่น เกเร ออกจากโรงเรียนตอนม.5 แล้วไปเรียนช่าง ช่วงปีที่สอง ติด 0 ร มส กิจกรรม ฯลฯ เยอะมาก เราพยายามกำชับว่าให้ไปติดตาม ไปแก้ให้เรียบร้อย เขาก็บอกว่าเขาไปค่ะ แต่........
"ช่วงที่เขาจะจบปวช.3 เกรดส่งมาบ้านแม่เขาค่ะ ปรากฏว่าที่ผ่านๆมา เขาโกหก เราบอกทุกวันๆๆ แต่เขาไม่ค่อยใส่ใจ พัก ว่างก็ไปเล่นเกมส์ เข้าห้องเรียนก็สาย งานก็ไม่ทำส่ง"
เราก็คิดนะว่าเราผิดเองหรือเปล่าที่ไม่เข้าใจเขา เพราะเราเป็นคนรักเรียน ใส่ใจงานทุกชิ้น รอบคอบ แต่ไม่ใช่บ้าเรียน..ในขณะที่เรากำลังจะเตรียมตัวฝึกงาน เขากลับมาวิ่งวุ่น นู่นนี่ เพราะจะไม่จบ ม.6 ! สรุปคือ เขาไม่จบปีนี้ค่ะ ไม่รู้จะแก้ไปอีกกี่ชาติ เคยมีคนบอกว่า ไม่สายเกินไปที่จะเรียน...อันนั้นน่าจะใช้กับคนที่เขาไม่มีเงินเรียนหรือเปล่าคะ แต่แฟนเรามีโอกาส แต่ไม่ตั้งใจทำ..เราควรไม่ใส่ใจหรือเปล่า เขาอายุ 21 แล้วนะ ควรจะคิดอะไรเองได้
2.ปัญหาเรื่องเงินค่ะ อันนี้เราไม่ได้ถึงว่าต้องรวย มีเงินมาเลี้ยงเรานะ บ้านเราก็ฐานะปานกลาง ไม่ได้โอ่อ่า แต่ไม่ได้ให้ลูกอดอยาก แต่บ้านแฟนเราค่ะ แฟนเราได้เงินไปเรียนวันละ 100 มันไม่พอกินค่ะ เติมน้ำมัน 50 อีก 50 กินข้าวคาบเดียวก็หมดแล้ว แถมต้องค่าเรียนนั่นนู่นนี่ ซึ่งเราก็เข้าใจว่าบ้านเขาไม่รวย แต่มันทำให้เราเครียดนะ เราก็เครียดว่าแฟนเราจะกินอะไร ต้องอดข้าวเป็นบางมื้อ ติดหนี้เพื่อนค่าทำงานฯลฯ คนอื่นเวลาจะไปกินอะไรกับแฟน เขาก็ชวนกันไปกิน แต่ของเราต้องถามก่อนค่ะ
"ตัวเองมีเงินมั้ย" เป็นคำถามที่ต้องถามตลอด ถ้าตอบว่าไม่มี เราก็ไม่อยากไปกินหรอกค่ะ จะให้เรากินคนเดียวแล้วแฟนนั่งเฝ้า เราก็ทำไม่ได้ จะให้เราเอาเงินที่พ่อแม่เราให้มาไปเลี้ยงแฟนมันก็ไม่ใช่..เราอยากกินแค่ไหน เราก็ต้องทน เพราะสงสารเค้าค่ะ เราคบกับแฟนมาหลายคน ไม่เคยมีปัญหาเรื่องแบบนี้นะ เฮ้อออ ไม่ได้ต้องการให้รวยอะไรขนาดนั้นนะ แต่นี่แค่จะกินข้าวยังไม่มีเลยอะ แล้วรู้ว่าบ้านตัวเองไม่ได้มีเงินมากมาย แต่กลับไม่รู้จักทำมาหากินหรือหางานทำค่ะ ขอเงินแม่ไปวันๆ เรียนไปวันๆ ไม่รู้ได้อะไร
3.ปัญหาเรื่องครอบครัวค่ะ บ้านเราเป็นคนมีระเบียบ รักสะอาด พูดเพราะ บรรบุรุษเราไม่พูดกู ไม่ด่าทอลุก สอนลูกด้วยเหตุผล ครอบครัวเดี่ยว ผัวเดียวเมียเดียว..แต่บ้านแฟนจะรกมากค่ะ คือรกที่สุดตั้งแต่เราเคยเจอมา เดินเข้าไปในบ้าน ไม่ใช่ฝุ่นธรรมดานะ ทรายเลยค่ะ ยังกับเอาทรายมาโรยไว้บนพื้นบ้าน เราไปแค่ห้านาที เราก็ต้องจามตลอดเพราะเป็นภูมิแพ้ แถมวุ่นวายค่ะ เพราะเขามีพี่น้องร่วมท้องตั้งหลายคน แต่คนละพ่อ(หลายพ่อด้วย) แค่นี้ก็ยากจะยอมรับแล้วค่ะ เพราะตรงข้ามกับครอบครัวเราเลย ทั้งการพูดการจา สังคม ฯลฯ
4. ปัญหาเรื่องนิสัยส่วนตัวค่ะ เราบอกไปแล้วว่าเราเป็นคนรักสะอาด ชอบความเป็นระเบียบ แต่แฟนเรามาทีไรค่ะ เสื้อผ้ากระเป๋า ถอดกอง โยน ระเกะระกะ ซึ่งเราก็บอกแล้วกำชับแล้วค่ะ แต่ก็บอกมาสามปีแล้ว เหมือนเดิมค่ะ เราเหนื่อยมากๆ บ้านที่เราทำให้มันสะอาดๆน่าอยู่ มันกลับต้องสกปรก แถมเขาเรียนช่างแท้ๆ แต่เป็นคนขี้ลืมค่ะ เครื่องทำน้ำอุ่น เตาแก๊ส เตารีด ลืมประจำ ต้องคอยเช็คตลอด
เขาเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจอะไร อย่างเรื่องเรียนที่บอกไปแล้ว แล้วก็เรื่องอื่นๆ ห้องนอนของแฟนเราจะมีเสื้อผ้าที่กองรวมกันไม่รู้กี่เดือนที่พื้น ฝุ่นอีกมาก ที่นอนไม่เคยปัด ง่วงก็นอน เสื้อผ้าที่ใส่แล้วก็เดินเหยียบย่ำไปมา ห้องก็กวาดสองเดือนครั้ง(ล่ะมั้ง) ตอนที่เราด่าจริงๆถึงจะทำ คือมันเกินไปอะ คือเห็นผู้ชายที่ไม่ค่อยมีระเบียบวินัยก็แค่วางของไม่เป็นที่ แต่นี่สิ ห้องนอนตัวเองแท้ๆ ฝุ่นจับจนเราวาดรูปได้เลย
ยืมของไม่เคยเกินสองวันหายค่ะ ไม่ใส่ใจค่ะ พอเราถาม กลับบอกว่าไม่รู้ไม่เห็น ทั้งๆที่ตัวเองยืมไปน่าจะใส่ใจแท้ๆ เราทวงบ่อยๆก็โกรธค่ะ เซ็งมากค่ะ...
สรุป..ตอนนี้เกือบ 3 ปีแล้วที่คบกัน ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดคำว่าเลิก คิดว่าคนเราพอโตขึ้นจะคิดได้เอง แต่ก็เริ่มคิดว่า มันไม่ใช่แล้วค่ะ เรารู้สึกว่าเรากับแฟนต่างกัน มีปัจจัยหลายๆอย่างที่ขัดแย้งกัน แล้วเราบอกตรงๆเลยค่ะว่า..เราเบื่อ.. นิสัยส่วนตัวมันพอยอมกันได้ แต่ปัจจัยภายนอกอื่นๆ ทนไปนานๆเราก็ไม่ไหวค่ะ เราใกล้เรียนจบแล้ว แต่ก็ต้องมาถามแฟนว่ามีเงินกินข้าวมั้ย..เราไม่ได้ว่าคนไม่รวย แต่เราเหนื่อยกับคนที่ "รู้ว่าตัวเองไม่ได้มีฐานะดีอะไรมากมายแต่ไม่รู้จักทำมาหากิน เอาแต่เล่นไปวันๆ"
ตอนนี้เราคิดหลายอย่างค่ะ บางอารมณ์เราก็คิดว่าควรจะเลิกดีมั้ย แต่บางทีเราก็คิดว่า ควรให้โอกาสต่อไปอีกสักปีสองปีดีมั้ย เราควรจะทำไงดีคะ
เราอยากฟังความเห็นจากทุกๆคน เราไม่อยากตัดสินใจอะไรเร็วเกินไป ปีนี้เขาจะไปเป็นทหารเกณฑ์ บางทีเขาอาจจะเป็นคนที่มีระเบียบวินัยขึ้น(หรือเปล่า)
แต่ถ้าเราเลิกไป เราไม่รู้ว่าจะหาผู้ชายแบบนี้ได้ที่ไหนอีก เพราะ ทำงานบ้านให้เราแทบทุกอย่าง ทำกับข้าวให้กิน อาบน้ำ สระผมให้ ใช้นวดก็นวด ใช้ทำอะไรก็ทำ แม้แต่ตอนที่เราเป็นเชื้อราในร่มผ้า น่ารังเกียจแค่ไหนเขาก็ทายาให้ และ..ไม่ยุ่งกับผู้หญิงเลย ในหัวมีแค่เรากับเกมส์
และล่าสุด เมื่อวานวันก่อนนี่เอง แม่เขาจะไปธุระต่างจังหวัด โทรบอกให้เขาไปเฝ้าบ้านกับดูแลน้องให้ แต่สิ่งที่เราได้เห็นและได้ยินจากเขาคือ
"แม่จะใช้ทำไมวะ โว้ย อยากเป็นอิสระ ต้องไปเฝ้าบ้านทั้งวัน ขี้เกียจ ไม่อยากโดนบังคับ อยากเป็นอิสระ" เรานี่เงิบเลยค่ะ พูดตอนนี้แต่เราคิดไปถึงอนาคตเลยนะ นี่ขนาดแม่กับน้องตัวเอง ซึ่งเป็นหน้าที่ที่เขาต้องดูแล แต่กลับพูดแบบนี้ สักวันแต่งงานมีลูกกับเรา มันก็คงไม่ต่างกันหรอกใช่มั้ยคะ
เราควรจะตัดไป หรือลองให้โอกาสไปสักระยะดี...
จะเข้ามาอ่านมาตอบเรื่อยๆ นะคะ ขอบคุณค่ะ
ควรให้โอกาสต่อไปดีไหม เครียดมาก
แนะนำตัวก่อน เราอายุจะ 20 เดือนเมษานี้ค่ะ แต่เรียนมหาลัยปี 3 แล้ว เพราะเรียนก่อนอายุ แต่ไม่ได้เรียนไม่ทันเพื่อนนะ ผลการเรียนเราอยู่อันดับต้นๆของสาขา ในขณะที่เพื่อนร่วมรุ่นอายุมากกว่าเรา 2 ปี เราจะฝึกงานในเทอมหน้า เราใกล้จบแล้ว เราเป็นคนที่คิดถึงอนาคตเสมอ คิดมาตั้งแต่สมัยมัธยม ใครๆก็บอกว่าเราอายุน้อย แต่ความคิดค่อนข้างจะเป็นผู้ใหญ่
เรามีฐานะปานกลาง พ่อแม่เป็นข้าราชการ จบปริญญาโททั้งคู่ เราเป็นลูกสาวคนโต จึงเป็นคนที่ต้องรับผิดชอบน้องๆ งานบ้านงานเรือนต่างๆ เราเป็นคนรักสะอาด ชอบความเป็นระเบียบเรียบร้อย ชอบอ่านหนังสือ ชอบงานฝีมือ ไม่กินไม่เที่ยว
เราคบกับแฟนมาตั้งช่วงเข้าปี 1 ใหม่ๆ ค่ะ (แฟนเราอายุ 21 ) ช่วงคบกันแรกๆ เขายังชอบกินเที่ยว ติดเพื่อน คบมาได้ประมาณหนึ่งปี เขาก็เริ่มดีขึ้น ไม่ค่อยกิน ไม่ค่อยเที่ยว เลิกบุหรี่ แต่จะชอบเล่นเกมส์ค่ะ ติดเกมส์ เขารักเรามาก ขนาดที่ไม่คุยกับผู้หญิงเลยก็ว่าได้ เพราะเรียนวิทยาลัย ทั้งห้องไม่มีผู้หญิง แล้วก็ไม่มีเพื่อนผู้หญิงอยู่แล้วด้วย แล้วก็เป็นคนไม่แตะต้องโซเชียลเลย ถ้าเปิดคอมก็จะเล่นเกม ดูหนังฟังเพลง ไม่มีปัญหาเรื่องนอกใจหรือชู้สาว
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตัวเขาค่ะ...ปัญหาคือสิ่งแวดล้อมภายนอก...
เราเริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำไมหนังสือครอบครัวศึกษาถึงต้องบอกว่า การเลือกคู่ครองต้องเลือกคนที่มีฐานะ สภาพครอบครัว ที่เข้ากันได้
1. ปัญหาเรื่องเรียนค่ะ เราจะจบปริญญาตรีแล้ว เขายังไม่จบม.6 เลยค่ะ สมัยมัธยมเที่ยวเล่น เกเร ออกจากโรงเรียนตอนม.5 แล้วไปเรียนช่าง ช่วงปีที่สอง ติด 0 ร มส กิจกรรม ฯลฯ เยอะมาก เราพยายามกำชับว่าให้ไปติดตาม ไปแก้ให้เรียบร้อย เขาก็บอกว่าเขาไปค่ะ แต่........
"ช่วงที่เขาจะจบปวช.3 เกรดส่งมาบ้านแม่เขาค่ะ ปรากฏว่าที่ผ่านๆมา เขาโกหก เราบอกทุกวันๆๆ แต่เขาไม่ค่อยใส่ใจ พัก ว่างก็ไปเล่นเกมส์ เข้าห้องเรียนก็สาย งานก็ไม่ทำส่ง"
เราก็คิดนะว่าเราผิดเองหรือเปล่าที่ไม่เข้าใจเขา เพราะเราเป็นคนรักเรียน ใส่ใจงานทุกชิ้น รอบคอบ แต่ไม่ใช่บ้าเรียน..ในขณะที่เรากำลังจะเตรียมตัวฝึกงาน เขากลับมาวิ่งวุ่น นู่นนี่ เพราะจะไม่จบ ม.6 ! สรุปคือ เขาไม่จบปีนี้ค่ะ ไม่รู้จะแก้ไปอีกกี่ชาติ เคยมีคนบอกว่า ไม่สายเกินไปที่จะเรียน...อันนั้นน่าจะใช้กับคนที่เขาไม่มีเงินเรียนหรือเปล่าคะ แต่แฟนเรามีโอกาส แต่ไม่ตั้งใจทำ..เราควรไม่ใส่ใจหรือเปล่า เขาอายุ 21 แล้วนะ ควรจะคิดอะไรเองได้
2.ปัญหาเรื่องเงินค่ะ อันนี้เราไม่ได้ถึงว่าต้องรวย มีเงินมาเลี้ยงเรานะ บ้านเราก็ฐานะปานกลาง ไม่ได้โอ่อ่า แต่ไม่ได้ให้ลูกอดอยาก แต่บ้านแฟนเราค่ะ แฟนเราได้เงินไปเรียนวันละ 100 มันไม่พอกินค่ะ เติมน้ำมัน 50 อีก 50 กินข้าวคาบเดียวก็หมดแล้ว แถมต้องค่าเรียนนั่นนู่นนี่ ซึ่งเราก็เข้าใจว่าบ้านเขาไม่รวย แต่มันทำให้เราเครียดนะ เราก็เครียดว่าแฟนเราจะกินอะไร ต้องอดข้าวเป็นบางมื้อ ติดหนี้เพื่อนค่าทำงานฯลฯ คนอื่นเวลาจะไปกินอะไรกับแฟน เขาก็ชวนกันไปกิน แต่ของเราต้องถามก่อนค่ะ
"ตัวเองมีเงินมั้ย" เป็นคำถามที่ต้องถามตลอด ถ้าตอบว่าไม่มี เราก็ไม่อยากไปกินหรอกค่ะ จะให้เรากินคนเดียวแล้วแฟนนั่งเฝ้า เราก็ทำไม่ได้ จะให้เราเอาเงินที่พ่อแม่เราให้มาไปเลี้ยงแฟนมันก็ไม่ใช่..เราอยากกินแค่ไหน เราก็ต้องทน เพราะสงสารเค้าค่ะ เราคบกับแฟนมาหลายคน ไม่เคยมีปัญหาเรื่องแบบนี้นะ เฮ้อออ ไม่ได้ต้องการให้รวยอะไรขนาดนั้นนะ แต่นี่แค่จะกินข้าวยังไม่มีเลยอะ แล้วรู้ว่าบ้านตัวเองไม่ได้มีเงินมากมาย แต่กลับไม่รู้จักทำมาหากินหรือหางานทำค่ะ ขอเงินแม่ไปวันๆ เรียนไปวันๆ ไม่รู้ได้อะไร
3.ปัญหาเรื่องครอบครัวค่ะ บ้านเราเป็นคนมีระเบียบ รักสะอาด พูดเพราะ บรรบุรุษเราไม่พูดกู ไม่ด่าทอลุก สอนลูกด้วยเหตุผล ครอบครัวเดี่ยว ผัวเดียวเมียเดียว..แต่บ้านแฟนจะรกมากค่ะ คือรกที่สุดตั้งแต่เราเคยเจอมา เดินเข้าไปในบ้าน ไม่ใช่ฝุ่นธรรมดานะ ทรายเลยค่ะ ยังกับเอาทรายมาโรยไว้บนพื้นบ้าน เราไปแค่ห้านาที เราก็ต้องจามตลอดเพราะเป็นภูมิแพ้ แถมวุ่นวายค่ะ เพราะเขามีพี่น้องร่วมท้องตั้งหลายคน แต่คนละพ่อ(หลายพ่อด้วย) แค่นี้ก็ยากจะยอมรับแล้วค่ะ เพราะตรงข้ามกับครอบครัวเราเลย ทั้งการพูดการจา สังคม ฯลฯ
4. ปัญหาเรื่องนิสัยส่วนตัวค่ะ เราบอกไปแล้วว่าเราเป็นคนรักสะอาด ชอบความเป็นระเบียบ แต่แฟนเรามาทีไรค่ะ เสื้อผ้ากระเป๋า ถอดกอง โยน ระเกะระกะ ซึ่งเราก็บอกแล้วกำชับแล้วค่ะ แต่ก็บอกมาสามปีแล้ว เหมือนเดิมค่ะ เราเหนื่อยมากๆ บ้านที่เราทำให้มันสะอาดๆน่าอยู่ มันกลับต้องสกปรก แถมเขาเรียนช่างแท้ๆ แต่เป็นคนขี้ลืมค่ะ เครื่องทำน้ำอุ่น เตาแก๊ส เตารีด ลืมประจำ ต้องคอยเช็คตลอด
เขาเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจอะไร อย่างเรื่องเรียนที่บอกไปแล้ว แล้วก็เรื่องอื่นๆ ห้องนอนของแฟนเราจะมีเสื้อผ้าที่กองรวมกันไม่รู้กี่เดือนที่พื้น ฝุ่นอีกมาก ที่นอนไม่เคยปัด ง่วงก็นอน เสื้อผ้าที่ใส่แล้วก็เดินเหยียบย่ำไปมา ห้องก็กวาดสองเดือนครั้ง(ล่ะมั้ง) ตอนที่เราด่าจริงๆถึงจะทำ คือมันเกินไปอะ คือเห็นผู้ชายที่ไม่ค่อยมีระเบียบวินัยก็แค่วางของไม่เป็นที่ แต่นี่สิ ห้องนอนตัวเองแท้ๆ ฝุ่นจับจนเราวาดรูปได้เลย
ยืมของไม่เคยเกินสองวันหายค่ะ ไม่ใส่ใจค่ะ พอเราถาม กลับบอกว่าไม่รู้ไม่เห็น ทั้งๆที่ตัวเองยืมไปน่าจะใส่ใจแท้ๆ เราทวงบ่อยๆก็โกรธค่ะ เซ็งมากค่ะ...
สรุป..ตอนนี้เกือบ 3 ปีแล้วที่คบกัน ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดคำว่าเลิก คิดว่าคนเราพอโตขึ้นจะคิดได้เอง แต่ก็เริ่มคิดว่า มันไม่ใช่แล้วค่ะ เรารู้สึกว่าเรากับแฟนต่างกัน มีปัจจัยหลายๆอย่างที่ขัดแย้งกัน แล้วเราบอกตรงๆเลยค่ะว่า..เราเบื่อ.. นิสัยส่วนตัวมันพอยอมกันได้ แต่ปัจจัยภายนอกอื่นๆ ทนไปนานๆเราก็ไม่ไหวค่ะ เราใกล้เรียนจบแล้ว แต่ก็ต้องมาถามแฟนว่ามีเงินกินข้าวมั้ย..เราไม่ได้ว่าคนไม่รวย แต่เราเหนื่อยกับคนที่ "รู้ว่าตัวเองไม่ได้มีฐานะดีอะไรมากมายแต่ไม่รู้จักทำมาหากิน เอาแต่เล่นไปวันๆ"
ตอนนี้เราคิดหลายอย่างค่ะ บางอารมณ์เราก็คิดว่าควรจะเลิกดีมั้ย แต่บางทีเราก็คิดว่า ควรให้โอกาสต่อไปอีกสักปีสองปีดีมั้ย เราควรจะทำไงดีคะ
เราอยากฟังความเห็นจากทุกๆคน เราไม่อยากตัดสินใจอะไรเร็วเกินไป ปีนี้เขาจะไปเป็นทหารเกณฑ์ บางทีเขาอาจจะเป็นคนที่มีระเบียบวินัยขึ้น(หรือเปล่า)
แต่ถ้าเราเลิกไป เราไม่รู้ว่าจะหาผู้ชายแบบนี้ได้ที่ไหนอีก เพราะ ทำงานบ้านให้เราแทบทุกอย่าง ทำกับข้าวให้กิน อาบน้ำ สระผมให้ ใช้นวดก็นวด ใช้ทำอะไรก็ทำ แม้แต่ตอนที่เราเป็นเชื้อราในร่มผ้า น่ารังเกียจแค่ไหนเขาก็ทายาให้ และ..ไม่ยุ่งกับผู้หญิงเลย ในหัวมีแค่เรากับเกมส์
และล่าสุด เมื่อวานวันก่อนนี่เอง แม่เขาจะไปธุระต่างจังหวัด โทรบอกให้เขาไปเฝ้าบ้านกับดูแลน้องให้ แต่สิ่งที่เราได้เห็นและได้ยินจากเขาคือ
"แม่จะใช้ทำไมวะ โว้ย อยากเป็นอิสระ ต้องไปเฝ้าบ้านทั้งวัน ขี้เกียจ ไม่อยากโดนบังคับ อยากเป็นอิสระ" เรานี่เงิบเลยค่ะ พูดตอนนี้แต่เราคิดไปถึงอนาคตเลยนะ นี่ขนาดแม่กับน้องตัวเอง ซึ่งเป็นหน้าที่ที่เขาต้องดูแล แต่กลับพูดแบบนี้ สักวันแต่งงานมีลูกกับเรา มันก็คงไม่ต่างกันหรอกใช่มั้ยคะ
เราควรจะตัดไป หรือลองให้โอกาสไปสักระยะดี...
จะเข้ามาอ่านมาตอบเรื่อยๆ นะคะ ขอบคุณค่ะ