คือไม่รู้จะเริ่มไงดี ทุกสิ่งอย่างมันอัดแน่นอยู่ในหัว มันอึดอัดไปหมด พิมไปน้ำตาก็จไหลไป ให้มันได้ยังงี้สิ คืองี่ค่ะ เรามีแฟน ค่ะ แฟนเรามีฐานะดีมากค่อนข้างไฮโซ หน้าที่การงานดีมาก แต่เราฐานะปานกลางค่อนข้างแย่ ก็มนุษย์เงินเดือนอ่ะ อีกอย่างเราก็ตัวคนเดียว ไม่มีครอบครัว ดิ้นรนด้วยตัวเองมาตลอด ความต่างกันมาก ทั้งด้านฐานะ และนิสัยการเป็นอยู่ มันทำให้เราอึดอัดมาก เราไม่อยากดึงเขาลงมาต่ำกับเรา แต่ถ้าให้เราปีนไปเทียบเท่ากับเขามันยากมาก แต่ปัญหาของเราทั้งสอง เราปรับตัวเข้าหากันได้ ต่างคนต่างปรับคนละครึ่งทาง แต่อีกแระ เราเป็นคนที่เกรงใจคน เป็นคนไม่อยากเอาเปรียบใคร ถึงแฟนเราจะรวยแค่ไหน เราไม่เคยขอเงินใช้สักบาท ไม่เคยขอให้ซื้ออะไรให้ ไม่เคยอยากได้อะไรทั้งที่เขาจะซื้อให้ เพราะอะไรรู้ไหมค่ะ เพราะเรามีศักดิ์ศรี ถึงเราจนเราก็ไม่อยากให้ใครมาดูถูกเรา เวลาไปเที่ยวไหนกัน แฟนเราเป็นคนรักสบาย ทุกอย่างต้องเพอเฟค แต่ทุกอย่างก็ต้องใช้เงิน เราก็อึดอัดนะ เห็นแฟนอยากไปที่ดีๆ แต่เราก็ไม่มีปัญญาพอที่จะไปกับเขาด้วย ถึงแฟนจะออกค่าใช้จ่ายทุกอย่าง แต่เราก็เกรงใจ เพราะบางอย่างมันดูสิ้นเปลืองเกินไปเราไม่รู้จะทำไง ถามว่ารักเขาไหม เรารักเขามากนะ เขาเป็นคนดี ที่หาได้ยากจิงๆ เป็นสุภาพบุรุษมาก แต่คบกับเขาเราก็เหนื่อยนะ เราเป็นคนคิดมาก คิดเยอะ ขี้เกรงใจ ถึงเขาจะพูดว่าไม่เป็นไร เราก็อดคิดไม่ได้อยู่ดี เราไม่ใช่คนสวย เราไม่ใช่คนรวย หน้าทีการงานก็งั้นๆ แค่มีงานทำไปวันๆ  เป็นผู้หญิงที่ไม่เหมาะกะเขาเลย เราเป็นผู้หญิงห้าวๆมีความเป็นตัวของตัวเองสูง มีความมั่นใจ เกิน 120 บางครั้งทำให้คนอื่นมองเราว่าเราเป็นผู้หญิงที่แรงส์ โดยเฉพาะแม่ของเขา นั่นคือปัญหาใหญ่สำหรับเรา แค่นี้เราก็ทำให้แม่เขาไม่ปลื้นทั้งๆที่ไม่ได้เจอหน้ากาน แม่เขากลัวว่าเราจะมาหลอกลูกชายเขา แม่เขาหัวโบราณ เราเข้าใจ แต่บางครั้งเราอึดอัดมาก เราไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง จะพูดกะแฟน ก็กลัวเขาจะเครียด เราเลยเก็บมาเครียดเองคนเดียวสะให้หมด เหนื่อยนะ การใช้ชีวิตในทุกๆวัน แต่เราก็เปลี่ยน ตัวเองเพื่อเขานะ เราไม่อยากให้เขาอายที่มีแฟนแบบเรา บางครั้งเราก็อยากให้เขาไปเจอคนที่ดีๆ กว่าเรา  เราควรทำไงดี