อยากจะบอกแต่ก็เท่านั้น .. ความรู้สึก

เราอาจดูเป็นคนไม่ค่อยยิ้ม
เป็นคนไม่ค่อยกล้าเข้าไปเริ่มคุย
เราอาจดูหน้านิ่งๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ข้างในนี่ ..

แต่สิ่งที่เราไม่แสดงเราก็เขียนลลงสมุดเล่มเก่าๆรอวันที่จะเรียนจบและให้แกได้อ่าน
ณ ตอนนั้น  ...
มีความสุขทุกครั้งที่ได้คุย
มีความสุขทุกครั้งที่เรียกเราว่าหมาน้อย
มีความสุขทุกครั้งที่เรารอเวลาไม่ว่าจะนานแค่ไหนเพื่อที่จะได้กลับบ้านพร้อมแก ไปโรงเรียนพร้อมแก
มีความสุขทุกครั้งที่ยืนบนรถไฟและตัวห่างกันไม่ถึง 10 เซน แทบจะซบไหล่และแกก็จะเอารักแร้เปียกๆมาให้ดม
มีความสุขทุกครั้งที่อยู่ดีๆก็เผลอมองกันและสป๊าดไป ๓ วิก่อนจะหันกลับไปหายใจ ตุ๊บ ๆ !!
มีความสุขทุกครั้งที่แกส่งข้อความมาหาตลอด 2 เดือนที่เราได้คุยกัน

ณ ตอนนี้ ...
เราไม่สามารถบอกแกได้เลยว่าเรารู้สึกยังไง
เราไม่สามารถกลับบ้านพร้อมแกได้เหมือนเมื่อก่อน
เราไม่สามารถคุยโทสับก่อนนอนและบอกว่า "ฝันดีนะ หมาน้อย คิดถึงนะ พรุ่งนี้โทปลุกด้วยนะ" ..
เราไม่สามารถทำไรได้เลย

ตั้งแต่วันที่แกบอกว่าช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง กิจกรรมเยอะ และแกก็มีแฟน ..

แกไม่บอกเรานะว่าแกมีแฟน จนสุดท้ายเหนกับตาเอง
วันที่คบรอบ 1 เดือนที่แกกะเค้าคบกัน คือวันที่คบรอบ 1 เดือนที่แกกะเราไม่ได้คุยกัน

ขอบคุนนะที่ผ่านเข้ามาให้รู้สึกอยากเขียนไดอารี่ให้ แต่สุดท้าย .. กะจะให้ตอนเราจบ เพราะคิดว่าแกคงยังไม่มีแฟน
เราคิดพลาดเอง .. ที่ผ่านมาเราคิดเองเออเองมาตลอด ^^"

แต่ไอ่คำว่า "คิดเองเออเองมันก็ทำให้เรามีความสุขนะแม้สุดท้ายต้องแรกด้วยน้ำตา"