สวัสดีครับ
เรื่องที่จะเล่าเริ่มต้นจากผมสมัย ปวส.1 เราได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง เธอเรียนอยู่ต่างสาขา เธอน่ารัก เป็นคนอารมดี เราได้รู้จักกันเพราะได้ทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยๆ หลักได้นั้นผมก็ได้แอดเฟสเธอไป ตอนแรกก็ไม่กล้าทักไปคุย พยายามรวบรวมความกล้าทักไป เค้าก็ตอบกลับมา หลักจากนั้นเราก็ได้คุยกันไปเรื่อยๆ
สำหรับผม ผมรู้สึกดีมากที่ได้คุย ได้รู้จักมากขึ้น เวลาเธอมีปัญหา เธอก็มาปรึกษาผมอยู่บ่อยๆ ลืมบอกไป ผมเป็นคนเล่นเกม เกมที่เล่นเธอก็เล่นด้วย เราก็ได้เล่นเกมด้วยกันเกือบทุกวัน ในเกมจะมีระบบให้แต่งงานกัน ผมก็แต่งงานกับเธอในเกม เราเรียกกับ ป๊า ม่า แต่ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นแฟนกัน โพสหน้าเฟสให้กัน
ผมมีความสุขมากๆ หลักจากนั้นไม่นาน ผมก็ขอเธอเป็นแฟน เราตั้งสถานะในเฟส แต่ไม่นาน เธอก็บอกว่าขอเอาสถานะออก ที่บ้านเธอไม่อยากให้มีแฟน แต่ช่วงที่เป็นเป็นแฟนกัน ประมาณ 2 เดือน เราไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ ไม่เคยได้เที่ยวไหนด้วยกันเลย ผมบอกรักเธอทุกวัน ไม่ค่อยหายไปไหน มีอะไรก็บอกทุกอย่าง ผมเคยถามว่า "แกรักเรามั้ย ? " เค้าก็บอกว่ารัก ผมก็รู้สึกดีใจว่าคนที่เรารักเค้ารักเราเหมือนกัน แต่หลังจากคบ 2 เดือนนั้น เธอก็บอกผมว่า " เรายังบอกรักแกไม่ได้เต็มปาก เราเลิกกันนะ " ผมเสียใจมาก คบกัน 2 เดือนก็จิง แต่เวลาที่คุยกันมารวมๆประมาณ 6 เดือน แต่ผมก็เข้าใจเพราะเราไม่เคยไปไหนด้วยกันเลย ส่วนเค้าก็อาจจะมีคนที่ดีกว่าเข้ามาก็ได้ แต่ผมก็ยังสงสัยว่า 2 เดือนที่คบกันมา มันมีความหมายอะไรกับเค้าหรือป่าว หรือแค่ช่วงนั้นเค้าเหงาเลยมาคบกับผม แต่ผมก็ไม่เคยถามหรอก แต่หลังจากเลิกกันผมก็คุยกับเค้าเหมือนเดิมแต่ไม่ได้บ่อยเหมือนเมื่อก่อน ปวส.1 ผ่านไป ขึ้น ปวส.2 ช่วงก่อนวันรับน้อง เป็ยช่วงที่ผมทำผิดผลาดที่สุด ผมได้ไปนั่งคุยกับเพื่อนๆของผม และเพื่อนๆ ของเค้า ผมนั่งอยู่บนเตียงเค้ามาซบไหล่ผม โดยที่เพื่อนเค้าก็อยู่ ผมก็ทำตัวไม่ถูกปล่อยให้เค้าซบไป พอตอนดึกๆ ผมกับเพื่อนทุกคน ก็นอนที่ห้องนั้น ประมาณ 6-7 คน รวม ผมนอนข้างๆเค้า 2 คนหน้า ทีวี เพื่อนคนอื่นนอนอยู่บนเตียง เรานอนหมอนเดียวกัน ทุกคนในห้องหลับหมด ผมกับเค้ายังไม่หลับ เราก็เปิดทีวีดูไปเรื่อยๆ เค้าก็ปิดไปหลับไป ผมหัดไปมองหน้าเค้า แล้วผมก็จูบเค้าที่ปาก เค้าเปิดตาขึ้นมาเห็นผมกำลังจูบเค้าอยู่ เค้าถามว่าทำอะไร ผมตอบไปว่า ผมรักเค้า เสร็จแล้วเค้าก็ปิดตาไป เค้าไม่ได้พูดอะไรต่อ คืนนั้นผมนอนกอดเค้าทั้งคืน ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นเลย ตื่นมาตอนเช้าเป็นวันรับน้อง เราก็ไปทำกิจกรรม ผมพยายามไปหาเค้าแต่ไม่เจอตัว ตอนเย็นกลับมาที่ห้องของผม ผมทักเฟสไปว่าเราขอโทดเรื่องเมื่อคืน เค้าถามกลับมาว่า "แกจูบเราทำไม ?" ผมตอบไปว่า "เรารักแก เราขอโทด" เค้าก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมคิดว่าผมทำเรื่องที่ผิดผลาดร้ายแรงไป หลักจากนั้นเราก็ได้คุยกันน้อยลงมาก ผมเสียใจมากๆ ผมบอกตัวเองอยู่เสมอว่ามันจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแล้ว หลักจากนั้นเค้ามีแฟน ผมก็เสียใจที่เค้ามีแฟน แต่ก็ดีใจที่เค้ามีความสุข ตอนเค้ามีแฟนผมทักไปคุยกับเค้าน้อยมาก จนเค้าเลิกกับแฟน ผมก็ทักไปคุยโดยที่ไม่หวังว่าเค้าจะยกโทดเรื่องที่ผมทำลงไป ผมก็จบ ปวส.2 มาเรียนที่ไหม่เรียน ม. เดียวกัน ไม่นานเค้าคุยกับ ผู้ชายคนนึงมาสักพักแล้วเริ่มคบกัน ผมก็ดีใจเหมือนเดิมที่เค้ามีความสุข ทุกปีผมจะซื้อดอกกุหลาบไปไห้เค้าในวันวาเลนไท ตอนปี 3 ผมซื้อไปไห้เค้า แล้วผมก็ทักไปถามว่าชอบมั้ย เค้าบอกว่าชอบ ผมเลยขอโทดเรื่องที่ผมทำผิดกับเค้าไป "เค้าบอกว่าไม่เป็นไร เค้าลืมไปหมดแล้ว" ผมก็ดีใจที่เค้ายกโทดให้ หลักจากนั้นไม่นานเค้าก็เปิดตัวแฟนของเค้าที่คุยกันมาสักพัก ช่วงแรกๆที่เค้าคบกันผมก็ทักไปคุยด้วยบ่อยๆ แต่เพื่อนเค้าที่สนิทกับผม ผมถามว่าแฟนเค้าคนนี้เป็นไง เพื่อนผมก็บอกว่าดี ผมก็ถามว่าทำไมเค้าทะเลาะกันบ่อย เพื่อนผมบอกว่า ส่วนใหญ่เวลาผมทักไปเค้าก็ทะเลาะกันเรื่องผม ผู้ชายคงรู้ว่าผมชอบแฟนเค้า พอผมรู้แบบนี้ ผมก็ไม่ทักไปคุยกับเธออีกเลย ผมไม่อยากให้เค้าทะเลาะกันเพราะผม ผมอยากให้เธอมีความสุข แล้วปีนี้ผมขึ้นปี สุดท้าย ผมก็ยังซื้อดอกกุหลาบให้เธอเหมือนเดิม เธอก็โพสหน้าเฟสเธอเหมือนที่เคยทำ แต่ไม่ได้บอกว่าใครให้ แต่ติดตัวย่อชื่อผมเอาไว้ ผมดีใจที่เค้ายังเห็นความสำคัญของผมอยู่บ้าง ผมบอกเค้าตลอดว่ามีปัญหาอะไรปรึกษาผมได้ทุกเรื่อง ผมคิดว่าเค้าก็น่าจะยังรู้ว่าผมยังรักเค้าอยู่
ระหว่างที่เค้ามีแฟนผมพยายามลืมเค้าให้ได้เพื่อจะเปิดใจรับคนใหม่ คุยกับคนอื่น ผมก็ทำไม่ได้ ผมยังลืมเค้าไม่ได้ผมเลยไม่อยากจะไปคบใครเผื่อมีโอกาสที่เราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง เพื่อนก็บอกอยู่เสมอทำไมไม่เปิดใจรับคนใหม่ ผมบอกไปว่า " ผมทำไม่ได้ ผมยังรักเธอคนนั้นอยู่ " ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน ถึงตอนนี้ ก็ เกือบ 4 ปีแล้ว แต่ความรักของผมยังเหมือนเดิมไม่เคยลืมเค้าไปได้เลยสักครั้ง เวลาเจอกันผมก็ไม่กล้าคุยกับเค้าสักเท่าไหร่ ผมเห็นหน้าเค้าทีไหร่ผมก็พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้ม แล้วกลับมาเสียใจอยู่ที่ห้อง ว่าทำไมแฟนเค้าถึงไม่เป็นเรา ร้องไห้อยู่ตลอด เวลาเห็นเค้าไปไหนกับแฟน จากที่ตอนนั้นกำลังยิ้ม หน้าก็เปลี่ยนไปอีกแบบ กลายมาเป็นเศร้า แล้วก็เสียใจอยู่ซักพักใหญ่ ผมถามตัวเองอยู่เสมอว่าทำไมผมยังรักเค้าอยู่ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้มีความรู้สึกกับเราแบบนั้น เค้ามีแฟน ส่วนเราก็นั่งเจ็บแบบเดิมๆ แบบนี้ไปเรื่อยๆ คงเป็นเพราะ คำว่ารักคำเดียวที่ผมยอมที่จะไม่คุย เพื่อให้เค้าไม่ทะเลาะกัน ยอมเสียใจที่เห็นเค้าอยู่กับแฟน ยอมเป็นคนรับฟังเค้าเวลามีปัญหา ยอมทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อนให้เค้ามีความสุข
ตอนนี้เค้าก็ยังคบกับแฟนของเค้าอยู่ ได้ปีกว่าๆแระ ผมดีใจที่เค้าเจอคนที่ดี ผมบอกตัวเองว่าถ้าเรียนจบไป ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้คุยกันนานๆ คงลืมไปได้เอง ผมหวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น แต่ตอนเรียนจบผมขอแค่ได้ถ่ายรูปคู่เค้าเก็บไว้เป็นความทรงจำที่มีค่ากับผมก็พอ ตอนนี้เรายังรักแกนะ #เฟิร์ส
เคยรักใครแบบลืมไม่ได้บ้างหรือเปล่า ?
เรื่องที่จะเล่าเริ่มต้นจากผมสมัย ปวส.1 เราได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง เธอเรียนอยู่ต่างสาขา เธอน่ารัก เป็นคนอารมดี เราได้รู้จักกันเพราะได้ทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยๆ หลักได้นั้นผมก็ได้แอดเฟสเธอไป ตอนแรกก็ไม่กล้าทักไปคุย พยายามรวบรวมความกล้าทักไป เค้าก็ตอบกลับมา หลักจากนั้นเราก็ได้คุยกันไปเรื่อยๆ
สำหรับผม ผมรู้สึกดีมากที่ได้คุย ได้รู้จักมากขึ้น เวลาเธอมีปัญหา เธอก็มาปรึกษาผมอยู่บ่อยๆ ลืมบอกไป ผมเป็นคนเล่นเกม เกมที่เล่นเธอก็เล่นด้วย เราก็ได้เล่นเกมด้วยกันเกือบทุกวัน ในเกมจะมีระบบให้แต่งงานกัน ผมก็แต่งงานกับเธอในเกม เราเรียกกับ ป๊า ม่า แต่ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นแฟนกัน โพสหน้าเฟสให้กัน
ผมมีความสุขมากๆ หลักจากนั้นไม่นาน ผมก็ขอเธอเป็นแฟน เราตั้งสถานะในเฟส แต่ไม่นาน เธอก็บอกว่าขอเอาสถานะออก ที่บ้านเธอไม่อยากให้มีแฟน แต่ช่วงที่เป็นเป็นแฟนกัน ประมาณ 2 เดือน เราไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ ไม่เคยได้เที่ยวไหนด้วยกันเลย ผมบอกรักเธอทุกวัน ไม่ค่อยหายไปไหน มีอะไรก็บอกทุกอย่าง ผมเคยถามว่า "แกรักเรามั้ย ? " เค้าก็บอกว่ารัก ผมก็รู้สึกดีใจว่าคนที่เรารักเค้ารักเราเหมือนกัน แต่หลังจากคบ 2 เดือนนั้น เธอก็บอกผมว่า " เรายังบอกรักแกไม่ได้เต็มปาก เราเลิกกันนะ " ผมเสียใจมาก คบกัน 2 เดือนก็จิง แต่เวลาที่คุยกันมารวมๆประมาณ 6 เดือน แต่ผมก็เข้าใจเพราะเราไม่เคยไปไหนด้วยกันเลย ส่วนเค้าก็อาจจะมีคนที่ดีกว่าเข้ามาก็ได้ แต่ผมก็ยังสงสัยว่า 2 เดือนที่คบกันมา มันมีความหมายอะไรกับเค้าหรือป่าว หรือแค่ช่วงนั้นเค้าเหงาเลยมาคบกับผม แต่ผมก็ไม่เคยถามหรอก แต่หลังจากเลิกกันผมก็คุยกับเค้าเหมือนเดิมแต่ไม่ได้บ่อยเหมือนเมื่อก่อน ปวส.1 ผ่านไป ขึ้น ปวส.2 ช่วงก่อนวันรับน้อง เป็ยช่วงที่ผมทำผิดผลาดที่สุด ผมได้ไปนั่งคุยกับเพื่อนๆของผม และเพื่อนๆ ของเค้า ผมนั่งอยู่บนเตียงเค้ามาซบไหล่ผม โดยที่เพื่อนเค้าก็อยู่ ผมก็ทำตัวไม่ถูกปล่อยให้เค้าซบไป พอตอนดึกๆ ผมกับเพื่อนทุกคน ก็นอนที่ห้องนั้น ประมาณ 6-7 คน รวม ผมนอนข้างๆเค้า 2 คนหน้า ทีวี เพื่อนคนอื่นนอนอยู่บนเตียง เรานอนหมอนเดียวกัน ทุกคนในห้องหลับหมด ผมกับเค้ายังไม่หลับ เราก็เปิดทีวีดูไปเรื่อยๆ เค้าก็ปิดไปหลับไป ผมหัดไปมองหน้าเค้า แล้วผมก็จูบเค้าที่ปาก เค้าเปิดตาขึ้นมาเห็นผมกำลังจูบเค้าอยู่ เค้าถามว่าทำอะไร ผมตอบไปว่า ผมรักเค้า เสร็จแล้วเค้าก็ปิดตาไป เค้าไม่ได้พูดอะไรต่อ คืนนั้นผมนอนกอดเค้าทั้งคืน ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นเลย ตื่นมาตอนเช้าเป็นวันรับน้อง เราก็ไปทำกิจกรรม ผมพยายามไปหาเค้าแต่ไม่เจอตัว ตอนเย็นกลับมาที่ห้องของผม ผมทักเฟสไปว่าเราขอโทดเรื่องเมื่อคืน เค้าถามกลับมาว่า "แกจูบเราทำไม ?" ผมตอบไปว่า "เรารักแก เราขอโทด" เค้าก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมคิดว่าผมทำเรื่องที่ผิดผลาดร้ายแรงไป หลักจากนั้นเราก็ได้คุยกันน้อยลงมาก ผมเสียใจมากๆ ผมบอกตัวเองอยู่เสมอว่ามันจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแล้ว หลักจากนั้นเค้ามีแฟน ผมก็เสียใจที่เค้ามีแฟน แต่ก็ดีใจที่เค้ามีความสุข ตอนเค้ามีแฟนผมทักไปคุยกับเค้าน้อยมาก จนเค้าเลิกกับแฟน ผมก็ทักไปคุยโดยที่ไม่หวังว่าเค้าจะยกโทดเรื่องที่ผมทำลงไป ผมก็จบ ปวส.2 มาเรียนที่ไหม่เรียน ม. เดียวกัน ไม่นานเค้าคุยกับ ผู้ชายคนนึงมาสักพักแล้วเริ่มคบกัน ผมก็ดีใจเหมือนเดิมที่เค้ามีความสุข ทุกปีผมจะซื้อดอกกุหลาบไปไห้เค้าในวันวาเลนไท ตอนปี 3 ผมซื้อไปไห้เค้า แล้วผมก็ทักไปถามว่าชอบมั้ย เค้าบอกว่าชอบ ผมเลยขอโทดเรื่องที่ผมทำผิดกับเค้าไป "เค้าบอกว่าไม่เป็นไร เค้าลืมไปหมดแล้ว" ผมก็ดีใจที่เค้ายกโทดให้ หลักจากนั้นไม่นานเค้าก็เปิดตัวแฟนของเค้าที่คุยกันมาสักพัก ช่วงแรกๆที่เค้าคบกันผมก็ทักไปคุยด้วยบ่อยๆ แต่เพื่อนเค้าที่สนิทกับผม ผมถามว่าแฟนเค้าคนนี้เป็นไง เพื่อนผมก็บอกว่าดี ผมก็ถามว่าทำไมเค้าทะเลาะกันบ่อย เพื่อนผมบอกว่า ส่วนใหญ่เวลาผมทักไปเค้าก็ทะเลาะกันเรื่องผม ผู้ชายคงรู้ว่าผมชอบแฟนเค้า พอผมรู้แบบนี้ ผมก็ไม่ทักไปคุยกับเธออีกเลย ผมไม่อยากให้เค้าทะเลาะกันเพราะผม ผมอยากให้เธอมีความสุข แล้วปีนี้ผมขึ้นปี สุดท้าย ผมก็ยังซื้อดอกกุหลาบให้เธอเหมือนเดิม เธอก็โพสหน้าเฟสเธอเหมือนที่เคยทำ แต่ไม่ได้บอกว่าใครให้ แต่ติดตัวย่อชื่อผมเอาไว้ ผมดีใจที่เค้ายังเห็นความสำคัญของผมอยู่บ้าง ผมบอกเค้าตลอดว่ามีปัญหาอะไรปรึกษาผมได้ทุกเรื่อง ผมคิดว่าเค้าก็น่าจะยังรู้ว่าผมยังรักเค้าอยู่
ระหว่างที่เค้ามีแฟนผมพยายามลืมเค้าให้ได้เพื่อจะเปิดใจรับคนใหม่ คุยกับคนอื่น ผมก็ทำไม่ได้ ผมยังลืมเค้าไม่ได้ผมเลยไม่อยากจะไปคบใครเผื่อมีโอกาสที่เราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง เพื่อนก็บอกอยู่เสมอทำไมไม่เปิดใจรับคนใหม่ ผมบอกไปว่า " ผมทำไม่ได้ ผมยังรักเธอคนนั้นอยู่ " ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน ถึงตอนนี้ ก็ เกือบ 4 ปีแล้ว แต่ความรักของผมยังเหมือนเดิมไม่เคยลืมเค้าไปได้เลยสักครั้ง เวลาเจอกันผมก็ไม่กล้าคุยกับเค้าสักเท่าไหร่ ผมเห็นหน้าเค้าทีไหร่ผมก็พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้ม แล้วกลับมาเสียใจอยู่ที่ห้อง ว่าทำไมแฟนเค้าถึงไม่เป็นเรา ร้องไห้อยู่ตลอด เวลาเห็นเค้าไปไหนกับแฟน จากที่ตอนนั้นกำลังยิ้ม หน้าก็เปลี่ยนไปอีกแบบ กลายมาเป็นเศร้า แล้วก็เสียใจอยู่ซักพักใหญ่ ผมถามตัวเองอยู่เสมอว่าทำไมผมยังรักเค้าอยู่ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้มีความรู้สึกกับเราแบบนั้น เค้ามีแฟน ส่วนเราก็นั่งเจ็บแบบเดิมๆ แบบนี้ไปเรื่อยๆ คงเป็นเพราะ คำว่ารักคำเดียวที่ผมยอมที่จะไม่คุย เพื่อให้เค้าไม่ทะเลาะกัน ยอมเสียใจที่เห็นเค้าอยู่กับแฟน ยอมเป็นคนรับฟังเค้าเวลามีปัญหา ยอมทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อนให้เค้ามีความสุข
ตอนนี้เค้าก็ยังคบกับแฟนของเค้าอยู่ ได้ปีกว่าๆแระ ผมดีใจที่เค้าเจอคนที่ดี ผมบอกตัวเองว่าถ้าเรียนจบไป ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้คุยกันนานๆ คงลืมไปได้เอง ผมหวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น แต่ตอนเรียนจบผมขอแค่ได้ถ่ายรูปคู่เค้าเก็บไว้เป็นความทรงจำที่มีค่ากับผมก็พอ ตอนนี้เรายังรักแกนะ #เฟิร์ส