จิตใจมนุษย์หรือสัตว์ทั้งหลายพัฒนามาจากอะไร

ถามคนที่เชื่อว่า จิตเกิด-ดับ ตลอดเวลา ดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป ตลอดเวลาไม่ใช่จิตดวงเดียวกัน เมื่อจิตเข้านิพพาน จิตดับสูญหายไป คล้ายๆลัทธิอุจเฉกทิฏฐิ จิตตายแล้วสูญ แล้วอะไรเวียน ว่าย ตาย เกิดใ

เราจะแยกออกได้ยังไง ว่าอันไหนคือฉันทะ หรือ ตัณหาหรอครับ ภาวนาถึงสังขาร◌ุเบกขาญาณ อันเป็นญาณสูงสุดแล้ว แต่อาการลูบคลำยังมีอยู่ ยังอยากเข้าป่า อยากเข้าถ้ำ อยากตัดขาดโลกอยู่ แต่ความเป็นจริง เมื่อกำหนดรู่

รวมคำสอนและโอวาทธรรม เรื่อง จิตในพระนิพพาน ของ พระพุทธเจ้า หลวงตามหาบัวและพระอาจารย์สุชาติ ไม่มีตรงไหนสูญ พระพุทธเจ้าให้น้อมจิตที่บริสุทธิ์เข้าพระนิพพาน แต่ตามพระไตรปิฎก นิพพานไม่ใช่ความสูญแบบทิ้งทุ

...เหมือนคนป่า ที่เพิ่งออกมาจากป่าอะเมซอน ขี่จักรยานยังไม่เป็น แต่ดันอยากจะอวดสอน แนะนำคนอื่นๆเรื่องวิธีการขับเครื่องบิน... ...ก็พวก ใบลานเปล่า ทั้งหลายนั่นแหละ...จำได้แต่ตำรา แต่จิตใจไม่เคยฝึกจนได้ผล

บรรลุธรรมแบบมักง่าย จนละเลยไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ของพระศาสดา : พุทธวจนะ วัดศาสนาพุทธมหาสติปัฏฐาน 4พระไตรปิฎกปฏิบัติธรรม   สมาชิกหมายเลข 76

อุจเฉททิฏฐิ คือ ความเห็นว่าเมื่อตายแล้วจะสูญสิ้นไปทั้งหมด ไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดในภพอื่นอีก เป็นมิจฉาทิฏฐิ “เอาความสูญ” นั้นไปเทียบกับนิพพาน แล้วเข้าใจว่านิพพานคือความสูญสิ้นแบบไม่มีอะไ

ถ้าจิตใจเราไปจดจ่อที่ลิ้นแล้วมันจะบาปไหมครับ แก้ยังไงดีครับ