ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลยค่ะ ว่าเขียนกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก จะลองเขียนตั้งนานแล้ว กล้าๆ กลัวกว่าจะตัดสินใจเขียนได้ ^^
เข้าเรื่องเลยละกันนะคะ หนูเรียนอยู่มหาลัยปี 1 จุดเริ่มต้นมันเกิดขึ้นตอนรับน้องของมหาลัย คือเราไม่รู้จักใครเลยเวลาทำกิจกรรมก็เกาะอยู่กับกลุ่มเพื่อนเก่าจากโรงเรียนมัธยม ตอนเข้าแถวแบ่งคณะสีทำกิจกรรม หนูกับเพื่อนอยู่กันคนละแถวนั่งแยกกัน หนูเป็นคนที่ขี้อายไม่ค่อยคุยกะใครก่อน แค่ยิ้มๆ เค้าคุยมาก็ตอบไปๆ ความประทับใจแรกของหนูที่ต่อผช.คนนึงก็เริ่มเกิดขึ้น เค้าพูดกับหนูว่าไปอยู่แถวเดียวกะเพื่อนมั้ย แล้วเค้าก็ขยับที่ให้หนู คิดในใจ ผช.ไรว้าา สุภาพบุรุษจริง ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน (หน้าตาตรงสเปคด้วย 55 +)หลังจากรับน้องเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย หนูก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร จนวันนึงมารู้ว่าเค้าเป็นเพื่อนสนิทกับเพื่อนใหม่ในโปรแกรมสมมติชื่อเอ เราก็เล่าให้เพื่อนคนนี้ฟังเพื่อนเธอน่ารักนะ นิสัยดีด้วย หน้าอย่างนั้นสเปคเราเลย เพื่อนคนนี้ก็เอาชื่อเฟสมาให้เราแอดไป เค้ารับเรานี่ก็รัวไลค์รูปเลยค่ะ อิอิ มีเฟสกันแต่ก็ไม่เคยคุยกันเลยค่ะ (นึกในใจแอดเพื่อไรวะ ??) โชคชะตาก็น่ารักกับหนูซะจริงๆคะ เราไปนั่งเล่นที่หอเอ ผช.คนนี้เค้าก็มาหาเอเหมือนกัน บอกเลยตอนนั้นอย่างเขินนนน หลังจากวันนั้นก็ไม่เจอเค้าเลย จนวันนึงเค้าแอดบีทอล์คเรามา เห็นครั้งแรกนี่แทบกรี๊ด 2-3 วันต่อมาเค้าก็มาทักเรา เราก็ไม่ค่อยได้เล่นเลยไม่ได้ตอบ พอเราตอบเค้าไปเค้าก็ตอบกลับมาเลยเร็วมาก คุยกันไปคุยกันมาเค้าก็บอกว่าเดี๋ยวเราทักเฟสไปนะเบื่อบีทอล์ค เราก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะ เค้าน่ารักดี กวนตีนพอกัน เจอกันบ่อยขึ้นเพราะเราไปไหนมาไหนกับเอบ่อย กินข้าวตอนเย็นเค้าก็จะมาด้วยเราสนิทกันมากขึ้น จำได้ว่าครั้งนึงขี่รถตากฝนกลับหอมา เค้าก็ขี่มาส่งเราบอกว่ากินยาด้วยเดี๋ยวไม่สบายดึกๆ ส่งแชทมาบอกอีกกินยาด้วยนะ เราก็เลยลองถามเอดูว่าเค้าส่งแชทมาบอกให้กินยามั้ย เอก็บอก "ไม่ อย่างมันอ่ะนะจะห่วงเรา" เคลิ้มค่ะพูดเลย เราคุยกันในแชททุกคืน เช้ามาเค้า
จะมาบอกมอนิ่งเราทุกวัน กินข้าวด้วยกันบ่อย เที่ยวด้วยกันบ่อย ถ่ายรูปด้วยกันบ่อยจนเพื่อนทั้งฝั่งเราและฝั่งเค้าเริ่มล้อ เราก็บอกเพื่อนเรานะ กูปลื้มจริงๆ 55 แต่เราไม่รูเลยเค้าคิดไงกับเรา เห็นเค้าโพสต์ประมาณว่าแอบชอบใครอยู่ เอเลยแอบถามๆให้อ้อม คำตอบที่ได้คือคนที่เค้าโพสต์ถึงคือเรา ความสัมพันธ์เราก็เป็นแบบนี้ไปสักพักแต่ก็ไม่มีใครพูดออกมาตรงๆ เหมือนทุกอย่างจะโอเค เหมือนเราจะสมหวัง แต่อยู่ดีๆเค้าก็หายไปไม่ทักมา เราก็ไม่กล้าทักไป เคยลองทักไปเค้าก็คุยไม่เหมือนเดิม เหมือนไม่ค่อยอยากคุยเราเลยหยุดทุกความคิด ตัดใจ แต่เค้าก็กลับมาอีก งานลอยกระทงมหาลัยค่ะ เราก็ไม่ได้สนใจอะไร เค้าเดินมาหาเราพร้อมกับสายตาเพื่อนเค้าที่จับจ้องมาทางหนู แหม่ !จ้องอะไรขนาดนั้น เค้าเข้ามาคุยมากวนประสาท นั่งอยู่กับเราแต่ไม่เดินไปหาเอซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเค้าแท้ๆ ตัดใจไม่ได้เลยค่ะทีนี้ เพื่อนเราก็แซวเมื่อคืนเห็นนะ มันชอบแกแน่เลย เราก็บอกปัดไปไม่ใช่หรอกแต่ในใจนี่คิดไปไกลล้ะ วันเกิดเราเค้าก็แต่งรูปคู่ที่เราถ่ายด้วยกันมาให้ ปลื้มมมมปริ่มมม แต่หลังจากนั้นเค้าก็หายไปเลยค่ะหายจริงๆ ไม่คุยแชทกัน เห็นเค้าโพสต์เหมือนเค้าชอบใคร บางทีก็โพสต์ภาพวิดีโอคอลในไลน์ลงเฟส ทุกอย่างมันก็ชัดขึ้นเราก็ตัดใจค่ะ บอกเลยว่าเสียความรู้สึกมาก แต่เจอหน้ากันเค้าก็ยังทักนะแต่เรารู้สึกไม่อยากคุยค่ะไม่ใช่ไม่ชอบนะแต่เราอยากตัดใจจริงๆ หลังๆมาก็มีไปเที่ยวด้วยกัน บ้างอะไรบ้าง แต่มันไม่มีแล้วอ่ะแววตาที่เค้ามองเราแบบเดิมมันไม่มีแล้วอ่ะ บางทีเค้าก็ทักมาเราก็คุยไป อยู่ดีๆเค้าก็อ่านแล้วไม่ตอบบางทีไม่อ่านเลย ก็สงสัยนะคะจะทักเรามาทำไม เราเลยไม่ค่อยโอเคกับเค้าซักเท่าไร เค้าพยายามยิ้มให้ ทักเราแต่เราไม่อยากเห็น เห็นแล้วมันเจ็บจริงๆ เจอกันหนูก้ยิ้มให้นะ ฝืนๆ ไม่เล่นด้วยเหมือนแต่ก่อนไม่ต่อปากต่อคำกัน หนูคิดว่าเค้าเล่นกับความรู้สึกคนอื่นมากเกินไปรึเปล่า บางครั้งก็อยากบอกไปนะคะว่าเราก็มีความรู้สึกนะเว้ยทำอย่างนี้กับเราทำไม ? แต่ก็ได้แค่คิดค่ะไม่เคยบอก
คืออยากระบายค่ะ ใครเคยเจอเหมือนเราบ้างมั้ย ? ที่หนูทำมันถูกแล้วใช่มั้ยคะ
ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก ??
เข้าเรื่องเลยละกันนะคะ หนูเรียนอยู่มหาลัยปี 1 จุดเริ่มต้นมันเกิดขึ้นตอนรับน้องของมหาลัย คือเราไม่รู้จักใครเลยเวลาทำกิจกรรมก็เกาะอยู่กับกลุ่มเพื่อนเก่าจากโรงเรียนมัธยม ตอนเข้าแถวแบ่งคณะสีทำกิจกรรม หนูกับเพื่อนอยู่กันคนละแถวนั่งแยกกัน หนูเป็นคนที่ขี้อายไม่ค่อยคุยกะใครก่อน แค่ยิ้มๆ เค้าคุยมาก็ตอบไปๆ ความประทับใจแรกของหนูที่ต่อผช.คนนึงก็เริ่มเกิดขึ้น เค้าพูดกับหนูว่าไปอยู่แถวเดียวกะเพื่อนมั้ย แล้วเค้าก็ขยับที่ให้หนู คิดในใจ ผช.ไรว้าา สุภาพบุรุษจริง ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน (หน้าตาตรงสเปคด้วย 55 +)หลังจากรับน้องเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย หนูก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร จนวันนึงมารู้ว่าเค้าเป็นเพื่อนสนิทกับเพื่อนใหม่ในโปรแกรมสมมติชื่อเอ เราก็เล่าให้เพื่อนคนนี้ฟังเพื่อนเธอน่ารักนะ นิสัยดีด้วย หน้าอย่างนั้นสเปคเราเลย เพื่อนคนนี้ก็เอาชื่อเฟสมาให้เราแอดไป เค้ารับเรานี่ก็รัวไลค์รูปเลยค่ะ อิอิ มีเฟสกันแต่ก็ไม่เคยคุยกันเลยค่ะ (นึกในใจแอดเพื่อไรวะ ??) โชคชะตาก็น่ารักกับหนูซะจริงๆคะ เราไปนั่งเล่นที่หอเอ ผช.คนนี้เค้าก็มาหาเอเหมือนกัน บอกเลยตอนนั้นอย่างเขินนนน หลังจากวันนั้นก็ไม่เจอเค้าเลย จนวันนึงเค้าแอดบีทอล์คเรามา เห็นครั้งแรกนี่แทบกรี๊ด 2-3 วันต่อมาเค้าก็มาทักเรา เราก็ไม่ค่อยได้เล่นเลยไม่ได้ตอบ พอเราตอบเค้าไปเค้าก็ตอบกลับมาเลยเร็วมาก คุยกันไปคุยกันมาเค้าก็บอกว่าเดี๋ยวเราทักเฟสไปนะเบื่อบีทอล์ค เราก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะ เค้าน่ารักดี กวนตีนพอกัน เจอกันบ่อยขึ้นเพราะเราไปไหนมาไหนกับเอบ่อย กินข้าวตอนเย็นเค้าก็จะมาด้วยเราสนิทกันมากขึ้น จำได้ว่าครั้งนึงขี่รถตากฝนกลับหอมา เค้าก็ขี่มาส่งเราบอกว่ากินยาด้วยเดี๋ยวไม่สบายดึกๆ ส่งแชทมาบอกอีกกินยาด้วยนะ เราก็เลยลองถามเอดูว่าเค้าส่งแชทมาบอกให้กินยามั้ย เอก็บอก "ไม่ อย่างมันอ่ะนะจะห่วงเรา" เคลิ้มค่ะพูดเลย เราคุยกันในแชททุกคืน เช้ามาเค้า
จะมาบอกมอนิ่งเราทุกวัน กินข้าวด้วยกันบ่อย เที่ยวด้วยกันบ่อย ถ่ายรูปด้วยกันบ่อยจนเพื่อนทั้งฝั่งเราและฝั่งเค้าเริ่มล้อ เราก็บอกเพื่อนเรานะ กูปลื้มจริงๆ 55 แต่เราไม่รูเลยเค้าคิดไงกับเรา เห็นเค้าโพสต์ประมาณว่าแอบชอบใครอยู่ เอเลยแอบถามๆให้อ้อม คำตอบที่ได้คือคนที่เค้าโพสต์ถึงคือเรา ความสัมพันธ์เราก็เป็นแบบนี้ไปสักพักแต่ก็ไม่มีใครพูดออกมาตรงๆ เหมือนทุกอย่างจะโอเค เหมือนเราจะสมหวัง แต่อยู่ดีๆเค้าก็หายไปไม่ทักมา เราก็ไม่กล้าทักไป เคยลองทักไปเค้าก็คุยไม่เหมือนเดิม เหมือนไม่ค่อยอยากคุยเราเลยหยุดทุกความคิด ตัดใจ แต่เค้าก็กลับมาอีก งานลอยกระทงมหาลัยค่ะ เราก็ไม่ได้สนใจอะไร เค้าเดินมาหาเราพร้อมกับสายตาเพื่อนเค้าที่จับจ้องมาทางหนู แหม่ !จ้องอะไรขนาดนั้น เค้าเข้ามาคุยมากวนประสาท นั่งอยู่กับเราแต่ไม่เดินไปหาเอซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเค้าแท้ๆ ตัดใจไม่ได้เลยค่ะทีนี้ เพื่อนเราก็แซวเมื่อคืนเห็นนะ มันชอบแกแน่เลย เราก็บอกปัดไปไม่ใช่หรอกแต่ในใจนี่คิดไปไกลล้ะ วันเกิดเราเค้าก็แต่งรูปคู่ที่เราถ่ายด้วยกันมาให้ ปลื้มมมมปริ่มมม แต่หลังจากนั้นเค้าก็หายไปเลยค่ะหายจริงๆ ไม่คุยแชทกัน เห็นเค้าโพสต์เหมือนเค้าชอบใคร บางทีก็โพสต์ภาพวิดีโอคอลในไลน์ลงเฟส ทุกอย่างมันก็ชัดขึ้นเราก็ตัดใจค่ะ บอกเลยว่าเสียความรู้สึกมาก แต่เจอหน้ากันเค้าก็ยังทักนะแต่เรารู้สึกไม่อยากคุยค่ะไม่ใช่ไม่ชอบนะแต่เราอยากตัดใจจริงๆ หลังๆมาก็มีไปเที่ยวด้วยกัน บ้างอะไรบ้าง แต่มันไม่มีแล้วอ่ะแววตาที่เค้ามองเราแบบเดิมมันไม่มีแล้วอ่ะ บางทีเค้าก็ทักมาเราก็คุยไป อยู่ดีๆเค้าก็อ่านแล้วไม่ตอบบางทีไม่อ่านเลย ก็สงสัยนะคะจะทักเรามาทำไม เราเลยไม่ค่อยโอเคกับเค้าซักเท่าไร เค้าพยายามยิ้มให้ ทักเราแต่เราไม่อยากเห็น เห็นแล้วมันเจ็บจริงๆ เจอกันหนูก้ยิ้มให้นะ ฝืนๆ ไม่เล่นด้วยเหมือนแต่ก่อนไม่ต่อปากต่อคำกัน หนูคิดว่าเค้าเล่นกับความรู้สึกคนอื่นมากเกินไปรึเปล่า บางครั้งก็อยากบอกไปนะคะว่าเราก็มีความรู้สึกนะเว้ยทำอย่างนี้กับเราทำไม ? แต่ก็ได้แค่คิดค่ะไม่เคยบอก
คืออยากระบายค่ะ ใครเคยเจอเหมือนเราบ้างมั้ย ? ที่หนูทำมันถูกแล้วใช่มั้ยคะ