ตอนที่ 779 - การต่อสู้ครั้งสุดท้าย
ปกสีรูป "ไปงานเทศกาลโจรสลัดกันเถอะ"
- ในเมือง ไม่มีประชาชนคนไหนได้รับบาดเจ็บจากรูปปั้นของปิก้าที่ร่วงลงมา เพราะฟูจิโทระใช้พลังแรงโน้มถ่วงเพื่อทำให้พวกหินลอยจนกว่าประชาชนจะอพยพเสร็จ
- เทรโบลไม่เป็นห่วงเรื่องโรงงาน เพราะเขาคิดว่าพวกเขายังมีเจ้าหญิงแมนเชอร์รี่ที่สามารถใช้พลังฟื้นทั้งโรงงานและเหล่าผู้บริหารที่พ่ายแพ้ได้
- เจ้าหญิงพยายามรักษาไครอส แต่เขาบอกให้เธอเก็บพลังเอาไว้ (ซึ่งมีจำกัด) เพื่อใครซักคน
- เริ่มแรก ซาโบตอบกลับโคอาล่าว่าไม่มีอะไรบนโลกใบนี้ที่เธอรับมือไม่ได้ แต่ตอนที่เธอบอกว่ามันเหนือขีดความสามารถของเธอและลูฟี่อาจตกอยู่ในอันตราย
เขาจึงเปลี่ยนใจกะทันหันและบอกเธอว่าเขาจะไปหาเธอ
- เบลลามี่รู้แต่เพียงว่าโดฟลาบอกเขาอย่างเดียวว่าจะปล่อยตัวเขาให้เป็นอิสระ เพราะเขารู้ว่ายังไงเบลลามี่ก็จะทิ้งชีวิตของตัวเองอยู่ดี แต่เขายังคงรั้นที่จะทิ้งชีวิต
ให้กับโดฟลา เพียงเพราะอยากให้เขาถูกจดจำ
- ลูฟี่ยอมรับว่าที่เบลลามี่ทำแบบนี้ก็เพราะว่าอยาก "โชว์แมน" และการต่อสู้ของพวกเขาก็จบลงแบบเดียวกับที่เคยสู้กันครั้งแรก เพียงหมัดเดียวของลูฟี่เข้ากระแทก
บนใบหน้าจนเบลลามี่ร่วงลงพื้น โดยมีรอยกำปั้นประทับอยู่บนใบหน้า
- แต่ครั้งนี้ ความรู้สึกของลูฟี่กลับไม่ใช่ความเฉยเมย แต่เป็นความโกรธ!!! เขาตะโกนชื่อของโดฟลามิงโก้ด้วยความโกรธจัด
ปอลิง ข่าวร้าย!!!! อาทิตย์หน้างด!!!
อันนี้บทสนทนาระหว่างโซโลกับมิฮอว์คในภาพแรกนะครับ
โซโล: อืม มันกี่ครั้งกันแล้วที่นายทำดาบชั้นหักเนี่ย!!
มิฮอว์ค: ถ้านายใช้ฮาคิบนดาบของนาย ดาบมันก็ไม่หักแบบนี้หลายรอบหรอก
มิฮอว์ค: เจ้าควรคิดด้วยซ้ำการทำให้ดาบแตก นั่นน่ะคือความน่าละอาย ดาบทุกเล่มสามารถเปลี่ยนเป็นดาบดำได้ ถ้าเจ้าไม่ชำนาญการใช้ฮาคิโดยการเปลี่ยนให้เป็นดาบดำได้ เจ้าก็จะอดเหล้า ถือว่าเป็นบทลงโทษ
โซโล: อะไรน้าาาาาาา!!??
CR: Redon and Aohige at Arlongpark
[Spoil] One Piece 779 - การต่อสู้ครั้งสุดท้าย!!!
ปกสีรูป "ไปงานเทศกาลโจรสลัดกันเถอะ"
- ในเมือง ไม่มีประชาชนคนไหนได้รับบาดเจ็บจากรูปปั้นของปิก้าที่ร่วงลงมา เพราะฟูจิโทระใช้พลังแรงโน้มถ่วงเพื่อทำให้พวกหินลอยจนกว่าประชาชนจะอพยพเสร็จ
- เทรโบลไม่เป็นห่วงเรื่องโรงงาน เพราะเขาคิดว่าพวกเขายังมีเจ้าหญิงแมนเชอร์รี่ที่สามารถใช้พลังฟื้นทั้งโรงงานและเหล่าผู้บริหารที่พ่ายแพ้ได้
- เจ้าหญิงพยายามรักษาไครอส แต่เขาบอกให้เธอเก็บพลังเอาไว้ (ซึ่งมีจำกัด) เพื่อใครซักคน
- เริ่มแรก ซาโบตอบกลับโคอาล่าว่าไม่มีอะไรบนโลกใบนี้ที่เธอรับมือไม่ได้ แต่ตอนที่เธอบอกว่ามันเหนือขีดความสามารถของเธอและลูฟี่อาจตกอยู่ในอันตราย
เขาจึงเปลี่ยนใจกะทันหันและบอกเธอว่าเขาจะไปหาเธอ
- เบลลามี่รู้แต่เพียงว่าโดฟลาบอกเขาอย่างเดียวว่าจะปล่อยตัวเขาให้เป็นอิสระ เพราะเขารู้ว่ายังไงเบลลามี่ก็จะทิ้งชีวิตของตัวเองอยู่ดี แต่เขายังคงรั้นที่จะทิ้งชีวิต
ให้กับโดฟลา เพียงเพราะอยากให้เขาถูกจดจำ
- ลูฟี่ยอมรับว่าที่เบลลามี่ทำแบบนี้ก็เพราะว่าอยาก "โชว์แมน" และการต่อสู้ของพวกเขาก็จบลงแบบเดียวกับที่เคยสู้กันครั้งแรก เพียงหมัดเดียวของลูฟี่เข้ากระแทก
บนใบหน้าจนเบลลามี่ร่วงลงพื้น โดยมีรอยกำปั้นประทับอยู่บนใบหน้า
- แต่ครั้งนี้ ความรู้สึกของลูฟี่กลับไม่ใช่ความเฉยเมย แต่เป็นความโกรธ!!! เขาตะโกนชื่อของโดฟลามิงโก้ด้วยความโกรธจัด
ปอลิง ข่าวร้าย!!!! อาทิตย์หน้างด!!!
อันนี้บทสนทนาระหว่างโซโลกับมิฮอว์คในภาพแรกนะครับ
โซโล: อืม มันกี่ครั้งกันแล้วที่นายทำดาบชั้นหักเนี่ย!!
มิฮอว์ค: ถ้านายใช้ฮาคิบนดาบของนาย ดาบมันก็ไม่หักแบบนี้หลายรอบหรอก
มิฮอว์ค: เจ้าควรคิดด้วยซ้ำการทำให้ดาบแตก นั่นน่ะคือความน่าละอาย ดาบทุกเล่มสามารถเปลี่ยนเป็นดาบดำได้ ถ้าเจ้าไม่ชำนาญการใช้ฮาคิโดยการเปลี่ยนให้เป็นดาบดำได้ เจ้าก็จะอดเหล้า ถือว่าเป็นบทลงโทษ
โซโล: อะไรน้าาาาาาา!!??
CR: Redon and Aohige at Arlongpark