หน้าปกเป็นรูปจินเบ ซึ่งเขาพบของถวายอยู่ใต้ทะเลอยู่เป็นจำนวนมาก
- ลูฟี่บอกเบลลามี่ให้หยุดทำแบบนี้ มิงโก้มันทรยศนายนะ เขาตะโกนบอกว่าเขาไม่มีเหตุผลที่ต้องสู้กับเบลลามี่
- เบลลามี่ตอบกลับว่า ถ้าเขาไม่สามารถหาเหตุผลได้ นั่นคงเป็นเรื่องที่วิเศษสำหรับเขาไปเลย
- แกแค่ยืนเฉยๆไปซะ ถ้าแกคิดว่าความมุ่งมั่นของชั้นจะแกว่งไปมาได้ง่ายขนาดนั้น
- เขากระโดดพุ่งเข้าใส่ลูฟี่ และชกเข้าใส่ลูฟี่ด้วยฮาคิเกราะ
- ใขณะเดียวกัน การต่อสู้ระหว่างโซโลกับปิก้าก็กำลังเดือดดาล
- โซโลเสียฐานที่ยืน และปิก้าก็ใช้โอกาสชกเข้าใส่โซโลด้วยแขนรูปปั้นยักษ์ของเขา
- แต่แน่นอนโซโลก็ไม่ถูกชกจนแบน และเขาก็หั่นแขนรูปปั้นทิ้ง
- พวกลูกกระจ๊อกที่อยู่ใกล้ๆพยายามโค่นโซโล แต่โอลัมบัสใช้ท่า "Admiral's Dignity" (คำว่า Admiral ในที่นี้เป็นคำที่เขียนในสไตล์ราชนาวีของอังกฤษ)
- เขาตะโกนใส่พวกกระจ๊อกว่า "หันมาทางนี้เซ่!" และเขาก็จับลูกกระจ๊อกคนนึงและก็โดนสไตรค์ด้วยท่า Admiral Killer Bowling
- โอลัมบัสแนะนำตัวเองต่อโซโล เขาบอกว่าถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นบนทะเล เขาจะนำทัพเรือของเขา Yonta Maria (ชัดเลยว่ามีที่มาจาก
Santa Maria)
มาช่วยโซโล แต่อนิจจา ที่นี่และตอนนี้ดันไม่มีกำลังพอซะนี่
- เขาขอให้โซโลช่วยจัดการกับสัตว์ประหลาดหินขณะที่เขากำลังรับมืออยู่ตรงนี้
- ปิก้ายึดที่แถบหนึ่ง และเปลี่ยนกำแพงให้เป็นใบหน้าของเขา
- เขาหัวเราะออกมาว่า "Pikyapikyapikyarara" (555555+) ด้วยเสียงอันสูงแหลมของเขา
- โซโลไม่ลังเลที่จะพูดออกมาว่าช่างเป็นเสียงหัวเราะที่เขลาอะไรแบบนี้ ซึ่งทำให้ปิก้ายั้วะมาก
- ปิก้าทำลายพื้นที่ตรงโซโลด้วยท่า Charlstone ซึ่งเป็นท่าหอกหินยักษ์ ส่วนโซโลก็ตั้งตาคอยที่จะได้ฟันศัตรูตัวยักษ์แบบนี้
- เดลลิงเจอร์โวยวายใส่ปิก้าว่าตรงเขายังมีคนอื่นอยู่นะ รวมถึงตัวเขาเองที่กำลังต่อสู้อยู่ตรงนี้
- ไอดิโอ้โจมตีเดลลิงเจอร์ขณะที่เขาถูกเบนความสนใจ
- เบบี้ไฟว์เข้าใจคำพูดของไซผิด (ข้าจะเสียบหัวใจเจ้า! ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าไป!) เป็นราวกับสัญญารัก
- เธอต้องการชั้นใช่มั้ย?
- ขณะที่มัคไวส์มองหาศัตรูคนใหม่หลังจากที่เขาเพิ่งจัดการฮาลูดินไป เข้าพุ่งเป้าไปที่โซโล
- ฮาลูดินนึกถึงความฝันของตัวเองที่ซักวันเขาจะต้องเป็นราชายักษ์ แต่ดูเขาตอนนี้สิ เขาพ่ายแพ้ในโคลิเซียม เขากลายเป็นของเล่น
และตอนนี้เขาก็ยังไม่แม้แต่จะชดใช้หนี้แก่ก๊อดอุซปที่เป็นผู้ช่วยเขา นี่คือทั้งหมดที่ชั้นจะมอบคำขอบคุณให้แด่เขาใช่มั้ย? ไม่!
- ฮารูดินจึงลุกขึ้นและขอร้องโซโลให้เขาเป็นคนจัดการกับมัคไวส์เอง
- ไวซ์นึกได้ว่าเขายังทำให้ฮารูดินเจ็บตัวไม่พอ และเริ่มโจมตีต่อด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่งกว่าเดิมมาก "10,000 ตันนรก ไวซ์"
- ฮารูดินโจมตีกลับด้วยท่า Gungir (หอกแห่งโอดิน) ซึ่งเป็นหมัดหนัก เขารู้เต็มแก่ว่านี่อาจทำให้แขนเขาพังไป แต่ตราบเท่าที่เขามีแขนเดียว
เขายังสู้ต่อไปได้
- มัคไวซ์คิดว่าหมัดของยักษ์ไม่เพียงพอที่จะหยุดท่าโจมตี 10,000 ตันของเขาได้ แต่ยักษ์คนนี้ก็ชกทะลวงเข้าไปได้
- เขาต้องทนต่อแรงดันที่จะทำให้แม้แต่กระดูกแขนของเขาต้องแตกเป็นชิ้นๆ และเขาก็ส่งไวซ์บินขึ้นฟ้าไปได้
- ไวซ์บินพุ่งขึ้นไปด้านบนสุดของกรงนก และก็ถูกเฉือนลงในที่สุด
- ด้วยชัยชนะของเขา ตัวเขาก็ล้มลง โซโลยกย่องการต่อสู้ของเขา บอกเขาให้พักให้สบายเถอะ
- เมื่อเขาตื่นขึ้น กรงนกก็จะไม่มีให้ขังพวกเราอยู่ในนี้อีกต่อไป!
จบตอน...
CR: aohige at arlongpark
[Spoil] One Piece 770 - หอกแห่งเอลบัฟ
- ลูฟี่บอกเบลลามี่ให้หยุดทำแบบนี้ มิงโก้มันทรยศนายนะ เขาตะโกนบอกว่าเขาไม่มีเหตุผลที่ต้องสู้กับเบลลามี่
- เบลลามี่ตอบกลับว่า ถ้าเขาไม่สามารถหาเหตุผลได้ นั่นคงเป็นเรื่องที่วิเศษสำหรับเขาไปเลย
- แกแค่ยืนเฉยๆไปซะ ถ้าแกคิดว่าความมุ่งมั่นของชั้นจะแกว่งไปมาได้ง่ายขนาดนั้น
- เขากระโดดพุ่งเข้าใส่ลูฟี่ และชกเข้าใส่ลูฟี่ด้วยฮาคิเกราะ
- ใขณะเดียวกัน การต่อสู้ระหว่างโซโลกับปิก้าก็กำลังเดือดดาล
- โซโลเสียฐานที่ยืน และปิก้าก็ใช้โอกาสชกเข้าใส่โซโลด้วยแขนรูปปั้นยักษ์ของเขา
- แต่แน่นอนโซโลก็ไม่ถูกชกจนแบน และเขาก็หั่นแขนรูปปั้นทิ้ง
- พวกลูกกระจ๊อกที่อยู่ใกล้ๆพยายามโค่นโซโล แต่โอลัมบัสใช้ท่า "Admiral's Dignity" (คำว่า Admiral ในที่นี้เป็นคำที่เขียนในสไตล์ราชนาวีของอังกฤษ)
- เขาตะโกนใส่พวกกระจ๊อกว่า "หันมาทางนี้เซ่!" และเขาก็จับลูกกระจ๊อกคนนึงและก็โดนสไตรค์ด้วยท่า Admiral Killer Bowling
- โอลัมบัสแนะนำตัวเองต่อโซโล เขาบอกว่าถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นบนทะเล เขาจะนำทัพเรือของเขา Yonta Maria (ชัดเลยว่ามีที่มาจาก
Santa Maria)
มาช่วยโซโล แต่อนิจจา ที่นี่และตอนนี้ดันไม่มีกำลังพอซะนี่
- เขาขอให้โซโลช่วยจัดการกับสัตว์ประหลาดหินขณะที่เขากำลังรับมืออยู่ตรงนี้
- ปิก้ายึดที่แถบหนึ่ง และเปลี่ยนกำแพงให้เป็นใบหน้าของเขา
- เขาหัวเราะออกมาว่า "Pikyapikyapikyarara" (555555+) ด้วยเสียงอันสูงแหลมของเขา
- โซโลไม่ลังเลที่จะพูดออกมาว่าช่างเป็นเสียงหัวเราะที่เขลาอะไรแบบนี้ ซึ่งทำให้ปิก้ายั้วะมาก
- ปิก้าทำลายพื้นที่ตรงโซโลด้วยท่า Charlstone ซึ่งเป็นท่าหอกหินยักษ์ ส่วนโซโลก็ตั้งตาคอยที่จะได้ฟันศัตรูตัวยักษ์แบบนี้
- เดลลิงเจอร์โวยวายใส่ปิก้าว่าตรงเขายังมีคนอื่นอยู่นะ รวมถึงตัวเขาเองที่กำลังต่อสู้อยู่ตรงนี้
- ไอดิโอ้โจมตีเดลลิงเจอร์ขณะที่เขาถูกเบนความสนใจ
- เบบี้ไฟว์เข้าใจคำพูดของไซผิด (ข้าจะเสียบหัวใจเจ้า! ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าไป!) เป็นราวกับสัญญารัก
- เธอต้องการชั้นใช่มั้ย?
- ขณะที่มัคไวส์มองหาศัตรูคนใหม่หลังจากที่เขาเพิ่งจัดการฮาลูดินไป เข้าพุ่งเป้าไปที่โซโล
- ฮาลูดินนึกถึงความฝันของตัวเองที่ซักวันเขาจะต้องเป็นราชายักษ์ แต่ดูเขาตอนนี้สิ เขาพ่ายแพ้ในโคลิเซียม เขากลายเป็นของเล่น
และตอนนี้เขาก็ยังไม่แม้แต่จะชดใช้หนี้แก่ก๊อดอุซปที่เป็นผู้ช่วยเขา นี่คือทั้งหมดที่ชั้นจะมอบคำขอบคุณให้แด่เขาใช่มั้ย? ไม่!
- ฮารูดินจึงลุกขึ้นและขอร้องโซโลให้เขาเป็นคนจัดการกับมัคไวส์เอง
- ไวซ์นึกได้ว่าเขายังทำให้ฮารูดินเจ็บตัวไม่พอ และเริ่มโจมตีต่อด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่งกว่าเดิมมาก "10,000 ตันนรก ไวซ์"
- ฮารูดินโจมตีกลับด้วยท่า Gungir (หอกแห่งโอดิน) ซึ่งเป็นหมัดหนัก เขารู้เต็มแก่ว่านี่อาจทำให้แขนเขาพังไป แต่ตราบเท่าที่เขามีแขนเดียว
เขายังสู้ต่อไปได้
- มัคไวซ์คิดว่าหมัดของยักษ์ไม่เพียงพอที่จะหยุดท่าโจมตี 10,000 ตันของเขาได้ แต่ยักษ์คนนี้ก็ชกทะลวงเข้าไปได้
- เขาต้องทนต่อแรงดันที่จะทำให้แม้แต่กระดูกแขนของเขาต้องแตกเป็นชิ้นๆ และเขาก็ส่งไวซ์บินขึ้นฟ้าไปได้
- ไวซ์บินพุ่งขึ้นไปด้านบนสุดของกรงนก และก็ถูกเฉือนลงในที่สุด
- ด้วยชัยชนะของเขา ตัวเขาก็ล้มลง โซโลยกย่องการต่อสู้ของเขา บอกเขาให้พักให้สบายเถอะ
- เมื่อเขาตื่นขึ้น กรงนกก็จะไม่มีให้ขังพวกเราอยู่ในนี้อีกต่อไป!
จบตอน...
CR: aohige at arlongpark