"เพื่อนๆเคยมั้ยคับ รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่สนใจ แต่เราก็ยังไปใส่ใจเค้าอยู่ดี..."

เป็นบ่อยมากเลยคะ อยุ่ๆก็รุ้สึกว่าตัวเองเศร้าบ่อยๆ ทั้งๆที่เราก็มีคนรอบข้างคอยให้กำลังใจเราอยู่เสมอ เรามีแฟนที่คอยปลอบใจเรา มีเพื่อนที่คอยเป็นห่วงเรา แต่เรากลับรุ้สึกว่าทำไมเรายังเศร้าในเวลาที่อยู่คนเด

คือผมเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าในfacebook ที่เลิกกันมานาน7-8ปีแล้ว นานๆกดไลค์ หรือมีcommentบ้างแต่ นานๆเลยปีนึง2-3ครั้ง ไม่อยากคุยมาก เกรงใจแฟนปัจจุบัน เค้ามีปัญหาสุขภาพ เราเลื่อนเห็นก็เป็นห่วง อยากรู้ อยา

ตามหัวเลยมาคุยกันนน จขกท.อายุ15นะเม้นได้ทักหลังไมค์​ก็ได้นะ (เป็นคนใส่ใจคนเองเอาใจคน ไม่ห่วงตัวเองถ้าอยากรู้อีกก็...)​

ตามนั้นคับ ทุกข์ใจอยากระบาย

นับตั้งแต่วันแรกที่คบกันมาตอนนี้ก็เข้าปีที่สองแล้ว.. แต่ความรู้สึกกับการกระทำทุก ๆ อย่างกับแย่ลงไปทุกที 5 เดือนที่ไม่เจอกัน คุยกันผ่านเฟสน้อยครั้งที่โทรหา.. อยากเจอก็ต้องรอ ไม่รู้ต้องรอถึงเมื่อไหร่..

ความจริงเราก็ไม่ได้ตั้งคำถามหรอก แต่เป็นการตัดพ้อมากกว่าเถอะ. ทำไมเธอเข้ามาในชีวิตเรา แล้วทำดีกับเรา ทำให้เรารัก จนวันนี้เรารักเธอมาก รักที่สุด รักสุดใจ ทุ่มเท ใส่ใจ และไม่เคยคิดที่จะคุยกับผู้ชายคนอื่

ใครเหงาไม่มีเพื่อน หรือคนคุย มาคุยกันนะครับ

เราโสดนะคะอยากมีคนคุยด้วยค่ะ

พบว่าตัวเองเริ่มเข้าใจตัวเองมากขึ้น เฝ้าบอกกับตัวเองว่าเข้มแข็งสู้ๆ ในวันที่อยู่คนเดียว วันที่ท้อ และวันที่มีความสุข บ้าๆบอๆเนอะ บ้างครั้งก็แค่อยากมีใครสักคนข้างๆกายยามเราต้องการใครสักคนก็เท่านั้น พอเ