ผู้ชายที่เจอในผับวันนั้น ทำเราคิดมากถึงวันนี้

เมื่อประมาณวันที่ 29 พ.ย. 57 เราได้ไปเราได้ไปสังสรรค์กับเพื่อนๆพี่ๆ ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง ปกติเราเป็นคนชอบเที่ยวอยู่แล้ว รักสนุก ชอบแสงสีเสียง เป็นธรรมดาที่เราจะต้องส่งสายตาหว่านล้อมให้หนุ่มๆบ้าง แล้วในคืนนั้นก็ได้หันไปเห็นหนุ่มโต๊ะข้างๆ สำหรับเราตอนนั้นรู้สึกแบบ เห้ยคนนี้น่ารักแบบถูกใจอะก็เลยสะกิดให้เพื่อนดู เพื่อนก็บอกว่าโอเคนะใช้ได้ พอนั่นเราก็เริ่มหันไปมองบ่อยละ รู้สึกอยากคุยกับเค้ามากแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปทักทายเองเลยให้เพื่อนที่เป็นทอมไปขอไลน์ให้ค่ะ ไอ้เราก็คิดๆในใจเค้าจะให้มั๊ยน้าแอบมีหวังค่ะ แล้วเพื่อนเราก็เดินกลับมาบอกว่า "เค้าให้ไลน์มา กูบอกว่าฝากมาขอ" วินาทีนั้นก็เข้าข้างตัวเองนิดนึงเห้ยเค้าแอบสนใจเราป่ะวะ พอได้ไลน์มาแล้วรีบ @ เลยค่ะ จากนั้นก็นั่งหันหลังให้เค้าตลอดเลยค่ะทำเป็นเต้นกับเพื่อนไปสนุกๆ ความจริงก็เขินมากอะแหละผู้หญิงไปขอไลน์ผช.ก่อน เพื่อนเราแอบบอกเรานะว่า "พี่เค้าก็แอบมองนะเว้ย" ไม่รู้มันคือเรื่องจริงหรือว่ามันแกล้งเราเอาเป็นว่าเราแฮบปี้มาก 555 พอประมาณตี 3 ตี 4 ได้มั้งเราใกล้จะกลับบ้านละแต่ว่าพี่เค้าไม่อยู่โต๊ะแล้ว เราก็คิดว่าอ่อคงกลับแล้วมั้ง พอเราเดินออกมาหน้าผับเห็นเต็มๆเลย พี่เขานั่งอยู่เราก็มองแปปนึงอะพี่เขาน่ารักดี เห้ยลืมบอกอย่างนึงตอนเรา @ ไลน์เห็นรูปโปรไฟล์เค้าเราคิดว่าคนละคน คือตัวจริงดูดีกว่าเยอะมากแต่ไม่คิดไรค่ะ ก็ชอบ555 เราเดินมาจนถึงลานจอดรถทนไม่ไหวละไงเลยหยิบโทรศัพท์มาส่งสติ๊กเต้อให้พี่เค้าในไลน์ เค้าตอบกลับมาด้วยอีโอจิยิ้ม 3 ตัว ตือดีใจมากนะที่ตอบเรา พี่เค้าบอกเราด้วยว่ากลับบ้านดีๆนะ ระหว่างทางกลับบ้านได้เกิดเรื่องร้ายกับเรา เราโดนสะกดรอยตามถึงที่บ้านแต่มันเอาไปได้แค่กระเป๋าเราไม่เป็นไรค่ะ หลังเกิดเหตุเรารีบไลน์บอกพี่เค้าเลยว่าโดนกระชากกระเป๋ามันตามมาถึงบ้าน พี่เค้าบอกให้รีบไปแจ้งตำรวจค่ะ อันตราย แล้วก็ดีแล้วที่ตัวเราไม่เป็นอะไร ในใจเราก็แอบดีใจนะที่เค้าเป็นห่วง เราคุยกันในไลน์ตลอดนะคะ แล้วเราก็ถามเค้าว่าชื่ออะไร เค้าก็บอก... ในที่นี้สมมุติให้ชื่อว่า บี นะคะ เค้าก็ถามเรากลับว่าชื่อไรเราก็บอก หลังจากบอกชื่อเราก็หลับคาโทรศัพท์เลยค่ะรู้สึกเพลีย ตกใจ เมานิดๆด้วย วันรุ่งขึ้นก็ยังคุยต่อนะมอนิ่งอะไรกันตามปกติ  ทำอะไรอยู่ กินข้าวรึยัง อาบน้ำยัง ถามกันไปมาธรรมดาค่ะ บราๆ แล้วเค้าก็ถามเราว่าคิดไงมาขอ line เราบอกไปว่า 5555ไม่รู้ดิ อยากคุยมั้งไม่กล้าไปขอเอง พี่บีก็บอกว่า ทีแรกก็งงว่าคนไหน เราเงิบนะที่เค้าบอก5555 พี่บีเรียนอยู่หอการค้า เราจะอ่อนกว่าเค้า 3 ปี เค้าเรียกเราว่า "เด็กน้อย" ทีแรกก็คิดในใจเห้ยเด็กมากเลยหรอ แค่ 3 ปีเองนะ แต่ก็ช่างเถอะน่ารักดีให้พี่บีเรียกเราแบบนี้ได้คนเดียว เราคุยกันมาเรื่อยๆเลยค่ะถามตอบๆแรกๆพี่บีตอบเร็วนะ เรามีความสุขที่ได้คุยกับเค้าดีใจมากด้วยที่เค้าตอบเร็วเหมือนเค้าก็สนใจเราเนอะ(ให้กำลังใจตัวเอง) เราคุยกันเหมือนคนสนิทค่ะเฮฮาพี่บีเค้าชอบหยอดด้วยนะ55 แบบเราถามว่าทำไรเค้าก็บอกว่าคิดถึงอยู่ ตอนคุยกันเราถามพี่บีนะว่าเรียนคณะอะไร เค้าบอกว่าคณะบริหารหัวใจ เราเงิ่บแบบเขินๆอะค่ะ (พี่เขาเป็นคนตลก555) ถามว่าอยู่ไหนก็ชอบบอกว่าอยู่ในใจเสมอ เคยมีอยู่ครั้งนึงพี่บีไปเที่ยวแล้วคือแบตโทสับหมดพอเค้าได้ชาร์จแบตก็บอกเรา "ขอโทษน้าแกแบตเค้าหมด ขอโทษจริงๆ 😔)  ซึ่งตอนนั้นก็ 6 โมงเช้าละค่ะเราไม่ได้โกรธเลยเราเข้าใจมากกว่า แล้วคือเรายังไม่หลับเลยนอนเฝ้าจอค่ะ555 มีอยู่พักนึงที่เราป่วยหนักมากๆ พี่เค้าบอกเสมอเลยว่ากินข้าวกินยานะจะได้หาย ถ้าไม่ดูหายอดดูหนังนะ คือช่วงนั้นไอฟายแต๊งกิ้วเลิฟยูกำลังเข้าโรงมาใหม่ๆ เราก็ทำนองว่าชวนพี่บีไปดูแหละ เค้าก็บอกว่ารอก่อนนะเดี๋ยวไปดูกัน(ช่วงนั้นพี่เค้าติดสอบอยู่ กทม.ค่ะ) สอบแบบวันห่างๆกันค่ะ สอบวันไหนบ้างเค้าบอกเราหมด เว้นช่วงหลายวันแล้วสอบอีก พี่บีบอกว่าไม่แน่อาจกลับก่อนไปดูหนังก่อนไง ตอนนั้นเรานั่งยิ้มแก้มปริเลยค่ะเรามีความหวังไว้เยอะมากว่าจะได้ดูหนังกับพี่บีแน่ๆตอนนั้น  มีอยู่คืนนึงประมาณ 4 ทุ่มละมั้งเราบอกว่าขอไรอย่างสิเค้าอยากได้ยินเสียง พี่บีบอกว่าเสียงแก่นะ เราบอกว่าเอาน่ามันก็ไปตามอายุ555(เราค่อนข้างจะกวน) ทีแรกพี่เขาจะคอลไลน์มาค่ะแต่เราบอกสัญญาณไม่ดี(ไม่ดีจริงๆค่ะ 3G 2 ขีดเอง) แอบอยากให้เบอร์บอกไปว่า โทรเบอร์ได้ยินชัดน้า เราก็ให้เบอร์ไปเลยค่ะ  >< อีกพักนึงพี่บีโทรมาค่ะเราคุยกันปกติแบบในไลน์ ช่วงเวลาที่คุยโทสับกันสั้นมากไม่น่าถึง 5 นาทีค่ะ แต่ถึงจะคุยนิดเดียวทำให้เรามีความสุขไปทั้งคืนค่ะ มีอีกหลายโมเม้นค่ะที่เราคุยกันแล้วเราเขินมาก เข้าประเด็นสำคัญที่ทำให้เราคิดมากจนร้องไห้แทบทุกคืนดีกว่าค่ะ คือเราคุยกันมาเกือบเดือนค่ะคุยกันแบบถามๆตอบๆ ตอบกันเร็วมากค่ะ แล้วพักหลังๆประมาณวันที่ 27 ธันวาพี่เค้าเริ่มตอบเราช้าค่ะ เราถามตลอดว่าไปไหนมาก็ไปข้างนอกมาบ้าง ไปติวอิ๊งมาบ้าง หลับพึ่งตื่นบ้าง(พี่บีเป็นคนนอนนานมากค่ะ) เราเข้าใจค่ะตอนนั้นไม่คิดไรมากคิดว่าพี่เค้าคงไม่สะดวกตอบจริงๆ แต่ก็แอบน้อยใจค่ะ อีกวันถัดมาพี่เค้าหายไปเลยค่ะ ไม่ตอบไลน์เลย ปกติเราเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย คิดมาก ยิ่งมีแบบนี้เกิดขึ้นเราก็คิดไปเองร้อยแปดพันเก้าเลยค่ะความคิดมันพันกันในสมองเราเต็มไปหมด ช่วงที่เค้าหายเราก็ยังจะไลน์หาเค้านะ หวังว่าเค้าจะตอบค่ะ ยังไม่หมดความพยายามค่ะเราให้เพื่อน@ไลน์เค้าไป แล้วลองส่งสติ้กเกอร์ไปพี่เค้าไม่อ่านไม่ตอบเลยค่ะ เราโทรไปหาพี่บีด้วยนะโทรบ่อยค่ะหลายครั้งไม่รับสายเลยค่ะ ยังไม่พอเราใช้เบอร์เพื่อนโทรด้วยค่ะไม่รับเช่นกัน เราคิดมากถึงขั้นว่าเห้ยพี่เค้าเป็นอะไรหรือป่าวจะเกิดเหตุร้ายๆกับเค้ามั้ยคือช่วงนั้นที่เรารู้เค้าอยู่หอที่ กทม. ค่ะตอนนั้นเราเป็นห่วงพี่บีมากๆร้องไห้เลยค่ะ ตลอดเวลาที่พี่เค้าไม่ตอบกลับมาเลยในไลน์พี่เค้าก็ไม่มีการอัพเดทอะไรแม้แต่อย่างเดียวเลย ก็คิดๆว่าเอ้ะ โทสับพี่เค้าพังป่าว(แต่ทำไมโทรติด555) เราเฉยๆพักนึงค่ะจนวันนึงเล่นเฟสบุ้คอยู่ค่ะ มันจะมีบุคคลที่แนะนำมาให้เรา@หน้าฟีตข่าวอะค่ะบังเอิญมากมันคือเฟสพี่บีค่ะเรารีบเข้าไปส่อง @ หาพี่เค้าด้วยเค้ารับ @ ค่ะเราจะดีใจหรือเสียใจดี ตอนนั้นคิดพี่เค้าก็ไม่ได้เป็นอะไรหนิ เราส่องเฟสเค้าต่อค่ะจนรู้ความจริงอะไรบางอย่าง เราส่องเฟสพี่เค้าทุกวันค่ะแต่ไม่ค่อยมีอะไรพี่เค้าไม่ค่อยอัพเดทอะไรเลย จนวันนึงเราไปส่องวันนั้นพี่เค้าอันเฟรนเราไปแล้วอันไป 2 เฟส(เราเล่น 2 เฟสค่ะเป็นเพื่อนกับพี่บีทั้ง 2 เฟส) ร้องไห้หนักมากค่ะไม่รู้เหตุผลไม่รู้ว่าพี่เค้าคิดอะไรทำแบบนี้ทำไมตอนนั้นความรู้สึกเราพังทะลายหมดค่ะ ช่วงเดือนกุมภาต้นเดือนพี่เค้าอัพเดทโปรไฟล์ในไลน์ค่ะแต่ไลน์ที่เราเคยส่งไปไม่อ่านไม่ตอบเช่นเดิมค่ะ เราเริ่มปลงค่ะปลงแบบไม่ลืม ทุกวันนี้เรื่องราวผ่านมาประมาณ 2 เดือนครึ่งแล้วค่ะ เรายังนึกถึงพี่บีเสมอเราไม่เคยลืมเลย เรารอนะรอให้พี่บีกลับมาตอบไลน์เราบ้างก็ได้นะ เราจะไม่ถามว่าที่ผ่านมาหายไปไหนแค่เราได้คุยกันบ้าง ถ้าพี่บีได้เข้ามาอ่านขอให้รู้ไว้ว่าเค้าจำได้ทุกอย่าง พี่บีบอกเค้าว่าเราจะได้เจอกันอยู่แล้วชัวร์ๆ เราจะได้ไปดูหนังด้วยกัน จำได้มั้ยที่พี่บีบอกว่าพี่อยู่ข้างๆเค้าเสมอแต่เค้าไม่เห็น เค้าคิดถึงพี่มากๆนะ หลายคนอาจคิดว่าแค่ผู้ชายคนเดียวที่เจอกันในผับจะหวังอะไร แต่เราไม่คิดแบบนั้น เรารู้สึกดีๆกับพี่เค้ามากค่ะจะว่ารักก็ว่าได้ถึงจะได้เจอแค่ครั้งเดียว เรื่องของความรู้สึกมันพูดกันลำบาก อีกอย่างที่อยากบอกกับพี่บีคือเค้าอยากให้พี่บอกเค้าตรงๆว่าแบบ พี่เบื่อแล้ว ไม่อยากคุยแล้ว ออกจากชีวิตพี่ไปเถอะ ไม่ต้องทักมาอีก มันอาจจะดูว่าเป็นคำพูดที่คนฟังเจ็บปวดมากแต่มันก็คงเจ็บไม่นานทำใจยอมรับมันได้ มันยังดีกว่าที่หายไปแบบนี้โดยเราไม่รู้อะไรเลย...