รักมันไม่พอ?

สวัสดีค้าบวันนี้เราจะมาเล่าเรื่องของเราให้ฟัง ตอนนี้เราเหมือนเขว้งขว้างมองไปไม่เจอแม้แต่ผู้หญิคนที่ตัวเองรักมากที่สุด เอาง่ายๆเราเลิกกับแฟนมา 2 เดือนแล้วความรักของเราทั้งสองคนมันรักโดยมีระยะทางที่ห่างกัน เราเป้นทอมนะเราลืมบอก คือว่าเราเลิกกับแฟนโยที่เราไปฟังคำของคนอื่นมากกกว่าและปัจจัยมากมายที่ทำให้รักของเรามันยังไม่พอกับรักครั้งนี้ ทุกๆวันเราได้แต่ถามตัวเองว่าทำไหม? เราไม่เดินไปด้วยกันต่อ  ทำไหมเราไม่ดูการพัฒนาของกันและ เรายอมรับนะว่าเราก็ทำอะไรไม่ไดีกับเค้าไว้เยอะ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราไม่มีตัวตนในสายตาเค้าเลยสักนิดเราเป็นแค่แฟนเดก่าของเค้ามองเค้าไปมีความสุขกับคนอื่น รักของเราทั้งสองคนไม่ค่อยสมบูรณ์แบบสักเท่าไรทั้งเรื่องอายุและฐานะ เรารู้นะว่าเค้าอยู่กับเราเค้าต้องดูแลและเหนื่อยกับทุกอย่างๆที่เป็นเราเค้ามีความสุขกับเราก็จริง้หมือนเราดึงเค้าลงมาให้ตํ่าลง เราเหมือนคนที่ยังไม่รู้สึกเรายังรอเค้าแล้วเราเค้าอีกโดยไม่นึกถึงว่าเค้าจะมีใครรึป่าว? เราคิดถึงเค้าทุกๆครั้งเวลาที่เจออะไรเดิมๆ เวลาที่ไม่มีกำลังใจตอนนี้เราไม่ใช่รอยยิ้มของเค้า มันมีคนมาแทนที่เรา เราได้แต่มองได้แต่สงสัย เรามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ เรายังอยากกลับไปดูแลเค้ากลับไปหาเค้า กลับไปอยู่ข้างๆเค้าเหมือนเมื่อก่อน เราไม่กล้าไลน์ไม่กล้าโทรไปแล้วเราเหมือนแค่ของที่เค้าไม่เอาและเลิกรักเราแล้ว ถ้าเป็นไปได้เราไม่ขอเจอผู้หญิงคนนี้เวลานี้ดีกว่า ถ้ารู้ว่ามีความสุขแปปเดียวเราไม่ขอเจอเลยจะดีกว่าเราไม่เคยหยุดที่ใครได้ขนาดนี้ทำไหมเค้าบอกว่ารักเราและจะอยู่ข้างๆเราไม่ว่าเราจะเจอออะไร แต่ตอนนี้คนๆนั้นเค้าหายไปเค้าหายไปออกจากชีวิตของเรา เราก็ยังรอทุกวัน เพื่อเค้าจะกลับมา เราควรทำยังไงต่อดี? เราเหนื่อยมากแล้วจริงๆ