แม่รับไม่ได้ที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย

ผมขอคำปรึกษาทุกๆคนหน่อยคับ คือผมอายุ 23 แล้ว ทำงานโรงงาน
อยู่กับแม่2คน แม่ผมไม่ได้ทำงานอะไรมีรายได้จากผมและจากขายอาหารเสริมนิดหน่อย
แม่ผมเลี้ยงดูผมมาตลอดไม่ค่อยให้ผมไปเที่ยวไหนแบบเด็กคนอื่นๆ อยู่แต่บ้าน
มีอะไรก็ต้องขอแม่ก่อน แม่เป็นคนดุไม่ค่อยฟังอะไร เสียงดังและใข้อารม
เวลาโมโห ผมเลยเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดกับใครเป็นคนเก็บตัว เก็บความรู้สึก
หรือทีาเรียกเด็กเก็บกด ผมเหมือนนกที่อยู่ในกรงขังไปไหนไหมได้ทำอะไรไม่ได้
ปม้ครียดมากและท้อมากปรึกษาแม่ก็ไม่ได้ใครก็ไม่ได้ คอยฟังคำสั่งอย่างเดียวผมไม่มีความสุขเลย
ที่อยู่แบบนี้ไปวันๆ แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกแม่ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่เคยบอกแม่เลย กลัวแม่โกรธ ทั้งเรื่องที่ผมชอบ
พี่คนนึงที่เป็นผู้ชาย...

เรื่องอาจจะยาวไปหน่อยขออภัยด้วยนะคับ

เริ่มจากวันนึงแม่เค้ารู้ว่าผมคบกับพี่คนนึงอยู่เค้าเป็นผู้ชาย(เป็นอิสลาม)คับ พอแม่เค้ารู้ ก็เลยต้องเครียกันกับแม่
อย่างที่ผมบอกผมไม่ค่อยกล้าพูดกับแม่ตรงๆ ผมรู้สึกลัว ผมได้แต่บอกว่าผมรักเค้า เรารักกันจริงๆ
เลยโกหักแม่แล้วแอบคบกันจนเวลาผ่านไปผมเริ่มรู้สึกเครียดและท้อ
แต่แม่ก็ไม่เข้าใจ และไม่ยอมรับ ผมเสียใจปมากที่แม่เค้ายอมรับในสิ่งที่ผมเป็นไม่ได้ แล้วคำๆนึงที่ผมเจ็บอีกคือ
แม่พูดว่า ให้ผมยอมเสียใจคนเดียวดีกว่าให้อีกหลายคนเสียใจเพราะผม หมายความว่าจะให้ผมทนเสียใจเพียงคนเดียว
ดีกว่าให้ญาติๆเค้ารู้แล้วมาเสียใจเพนาะผมเป็ยแบบนี้ ผมเสียใจแม่ที่แม่ไม่เข้าใจผม
จนผมกับพี่เค้าตกลงเลิกกัน แต่ไม่นาน เรากลับมาคุยกัน
เนื่องจากเลิกกันไม่ได้เพราะเรารักกัน จนเวลาผ่านไปหลายเดือนผมรุ้สึกเครียด และท้อ
ที่ผมต้องเก็บความใจใจไว้ ที่ผมไม่เชื่อแม่ ผมอยากให้แม่เข้าใจผมบ้าง
อยากให้แม่ปล่อยผมให้ผมเลือกทางเดินของผมเอง เพื่อนๆคิดว่าผมต้องทำยังไงดี
ช่วยผมคิดหน่อยคับผมเครียดมากเลยทุกวันนี้